Rainfall depth and I 30 had a stron

Rainfall depth and I 30 had a stronger influence on the erosivity index, as well as I 30 on sediment yield (r = 0.49) and hydrological response (r = 0.62), as reported elsewhere for the Mediterranean environment (Lana-Renault et al. 2007, Soler et al. 2007, Nadal et al. 2008). Sediment yield is generally assumed to be related to rainfall intensity, as one of the main mechanisms of soil detachment, rainsplash, is highly dependent on rainfall intensity (Martínez et al. 2002). However, our results did not support this because the data were somewhat scattered with a negative relationship for I 30 vs SSC (r = −0.33). This could be ascribed to the existence of plant-covered areas and rock fragments that probably prevented soil mobilization from rainsplash erosion by trapping the sediment before it reached the main stream channel. The moderate correlation between SY and P (r = 0.43) suggests that not all the sediment detached by a given event is transported out of the degraded area, while the rest becomes available to be exported by the following rainfall event. Therefore, the accumulated or trapped sediment, in order to reach the channel and watershed outlet, needs to be removed and resuspended by many floods. The significant and negative relationship between SSC and both Q MEAN and Q PF at the event scale revealed that the sediment response depended on discharge values. This relationship suggests the occurrence of dilution processes when the watershed is actively discharging water, presumably due to the addition of water free of sediments to the stream channels. The hydrological functioning is complex and the main runoff-generating processes are characterized by strong seasonality, mostly rainfall dependent. Under dry conditions, infiltration is the dominant process over vegetated areas close to the main stream channel, whereas during wet conditions the increasing development of saturated areas encourages the runoff-production process. Thus, the location and spatial distribution of the runoff-contributing zones within the watershed are presumed to govern the relationships among precipitation, suspended sediment transport and stream discharge at the outlet.
The nonlinear relationship between rainfall and hydrological parameters corroborated the high variability of hydrological response in Mediterranean agroforestry watersheds (Cosandey et al. 2005, Estrany et al. 2010, Morán et al. 2010). It is well known that the composition and type of land use within the watershed determine the most relevant parameters of the discharge originating from a variety of rainfall episodes. In this context, many authors have concluded that forest cover decreases water discharge, although the main difference is based on the type of plant cover and rainfall characteristics (Cognard et al. 2001, Cosandey et al. 2005, Komatsu et al. 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความลึกปริมาณน้ำฝนและ 30 มีอิทธิพลแข็งแกร่งบนดัชนี erosivity เป็นฉัน 30 บนผลผลิตตะกอน (r = 0.49) และการตอบสนองด้านชลศาสตร์ (r = 0.62), เป็นรายงานอื่น ๆ สิ่งแวดล้อมเมดิเตอร์เรเนียน (เรโนลต์ Lana et al. Soler et al. 2007, Nadal et al. 2008, 2007) ผลผลิตตะกอนโดยทั่วไปคาดว่าจะเกี่ยวข้องกับความเข้มของฝน เป็นหนึ่งในกลไกหลักไม่สนใจดิน rainsplash สูงขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำฝนความรุนแรง (Martínez et al. 2002) อย่างไรก็ตาม ผลของเราไม่ได้สนับสนุนนี้เนื่องจากข้อมูลมีค่อนข้างเกลื่อนความสัมพันธ์ติดลบหา 30 vs SSC (r = −0.33) นี้สามารถ ascribed การดำรงอยู่ของพืชครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของหินที่อาจป้องกันไม่ให้เคลื่อนไหวดินจากการกัดเซาะ rainsplash โดยการดักจับตะกอนก่อนจะถึงช่องกระแสหลัก ความสัมพันธ์ปานกลางระหว่างซี่และ P (r = 0.43) แนะนำว่า ตะกอนไม่เดี่ยว โดยเหตุการณ์ที่กำหนดเป็นขนส่งนอกพื้นที่เสื่อมโทรม ในขณะที่ส่วนเหลืองานที่จะส่งออก โดยเหตุการณ์ฝนตกต่อไปนี้ ดังนั้น ติดอยู่ หรือสะสมตะกอน การเข้าถึงร้านช่องและพื้นที่ลุ่มน้ำ ต้องการเอาออก และ resuspended โดยน้ำท่วมมาก อย่างมีนัยสำคัญ และลบความสัมพันธ์ระหว่าง SSC และทั้งหมาย ถึง Q และ Q PF ที่ระดับเหตุการณ์เปิดเผยว่า การตอบสนองของตะกอนขึ้นอยู่กับการปล่อยค่า ความสัมพันธ์นี้แนะนำกระบวนการเจือจางเกิดเมื่อพื้นที่ลุ่มน้ำกำลังปล่อยลงน้ำ สันนิษฐานว่าเนื่องจากการเพิ่มของน้ำเสียตะกอนสถานีกระแส อุทกวิทยาทำงานมีความซับซ้อน และกระบวนการหลักที่สร้างไหลบ่ามีลักษณะ seasonality แข็งแรง ส่วนใหญ่ฝนขึ้น ภายใต้เงื่อนไขที่แห้ง แทรกซึมได้กระบวนการหลักผ่านพื้นที่กลบใกล้กับช่องกระแสหลัก ในขณะที่ในสภาพเปียก พัฒนาเพิ่มความอิ่มตัวกระตุ้นกระบวนการผลิตที่ไหลบ่า ดังนั้น ตั้งและการกระจายของโซนไหลบ่าสนับสนุนภายในลุ่มน้ำจะ presumed เพื่อควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างฝน ขนส่งตะกอนระงับและกระแสถ่ายที่ร้านไม่เชิงเส้นความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำฝนและพารามิเตอร์ด้านชลศาสตร์ corroborated สำหรับความผันผวนที่สูงของผลตอบรับด้านชลศาสตร์ในรูปธรรม agroforestry เมดิเตอร์เรเนียน (Cosandey et al. 2005, Estrany et al. 2010, Morán et al. 2010) เป็นที่รู้จักกันดีว่า องค์ประกอบและประเภทของการใช้ที่ดินในพื้นที่ลุ่มน้ำกำหนดพารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของการปล่อยออกมาจากตอนฝนตก ในบริบทนี้ หลายผู้เขียนได้สรุปว่า ป่าลดปล่อยน้ำ แม้ว่าความแตกต่างหลักตามชนิดของฝาครอบพืชและปริมาณน้ำฝนลักษณะ (Cognard et al. 2001, Cosandey et al. 2005, Komatsu et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความลึกของน้ำฝนและฉัน 30 มีอิทธิพลที่แข็งแกร่งในดัชนี erosivity เช่นเดียวกับผม 30 ต่อผลผลิตตะกอน (r = 0.49) และการตอบสนองทางอุทกวิทยา (r = 0.62) ขณะที่รายงานอื่น ๆ สำหรับสภาพแวดล้อมของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (Lana-et al, เรโนลต์ 2007 Soler et al. 2007 นาดาล et al. 2008) ผลผลิตตะกอนสันนิษฐานโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับปริมาณน้ำฝนความเข้มเป็นหนึ่งในกลไกหลักของการปลดดิน rainsplash เป็นสูงขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำฝนความเข้ม (Martínez et al. 2002) อย่างไรก็ตามผลของเราไม่ได้สนับสนุนเรื่องนี้เนื่องจากข้อมูลกระจัดกระจายค่อนข้างมีความสัมพันธ์เชิงลบสำหรับผม 30 เทียบกับเอสเอส (r = -0.33) นี้อาจจะกำหนดให้การดำรงอยู่ของพื้นที่ปกคลุมไปด้วยพืชและเศษหินที่อาจจะป้องกันไม่ให้เกิดการระดมดินจากการกัดกร่อน rainsplash โดยดักตะกอนก่อนที่มันจะมาถึงช่องทางกระแสหลัก ความสัมพันธ์ในระดับปานกลางระหว่าง SY และ P (r = 0.43) แสดงให้เห็นว่าไม่ทั้งหมดตะกอนเดี่ยวโดยเหตุการณ์ที่กำหนดจะถูกส่งออกจากพื้นที่เสื่อมโทรมในขณะที่ส่วนที่เหลือจะกลายเป็นพร้อมที่จะส่งออกโดยเหตุการณ์ดังต่อไปนี้ปริมาณน้ำฝน ดังนั้นการสะสมหรือการติดกับดักตะกอนเพื่อให้สามารถเข้าถึงช่องทางและทางออกลุ่มน้ำต้องการที่จะถูกลบออกและ resuspended จากน้ำท่วมจำนวนมาก ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญและลบระหว่างเอสเอสและทั้งสอง Q ค่าเฉลี่ยและ Q PF ในระดับเหตุการณ์เปิดเผยว่าการตอบสนองตะกอนขึ้นอยู่กับค่าการปล่อย ความสัมพันธ์นี้แสดงให้เห็นการเกิดขึ้นของกระบวนการเจือจางเมื่อสันปันน้ำเป็นอย่างแข็งขันปลดปล่อยน้ำน่าจะเกิดจากการเติมน้ำฟรีตะกอนไปยังช่องกระแส การทำงานที่มีความซับซ้อนทางอุทกวิทยาและกระบวนการไหลบ่าสร้างหลักที่โดดเด่นด้วยฤดูกาลที่แข็งแกร่งส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับปริมาณน้ำฝน ภายใต้เงื่อนไขที่แห้งแทรกซึมเป็นกระบวนการที่โดดเด่นมากกว่าพื้นที่โซใกล้กับช่องทางกระแสหลักในขณะที่ในช่วงสภาพเปียกการพัฒนาที่เพิ่มขึ้นของพื้นที่อิ่มตัวกระตุ้นให้เกิดการไหลบ่าของกระบวนการผลิต ดังนั้นสถานที่และการกระจายเชิงพื้นที่ของโซนที่ไหลบ่า-เอื้อภายในลุ่มน้ำสันนิษฐานในการควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างการเร่งรัดการขนส่งตะกอนแขวนลอยและการปล่อยกระแสที่ร้าน.
ความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างปริมาณน้ำฝนและพารามิเตอร์อุทกวิทยายืนยันความแปรปรวนสูงของการตอบสนองทางอุทกวิทยา ในแหล่งต้นน้ำวนเกษตรเมดิเตอร์เรเนียน (Cosandey et al. 2005 Estrany et al. 2010 Morán et al. 2010) เป็นที่ทราบกันดีว่าองค์ประกอบและประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดินในพื้นที่ลุ่มน้ำกำหนดค่าพารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของการปล่อยมาจากความหลากหลายของตอนเหนือศีรษะ ในบริบทนี้ผู้เขียนหลายคนได้ข้อสรุปว่าพื้นที่ป่าลดลงปล่อยน้ำถึงแม้จะแตกต่างที่สำคัญจะขึ้นอยู่กับชนิดของพืชคลุมลักษณะและปริมาณน้ำฝน (Cognard et al. 2001 Cosandey et al. 2005 Komatsu et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความลึกของน้ำฝนและฉัน 30 มีแข็งแกร่ง มีอิทธิพลต่อดัชนีระบบเช่นเดียวกับผมในตะกอน ( R    = 0.49 ) และการตอบสนองทางอุทกวิทยา ( r = 0.62    ) เป็นรายงานที่อื่น ๆในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนสิ่งแวดล้อม ( ลาน่าเรอ et al . บริษัท โซเลร์ et al . 2007 นาดาล et al . 2008 ) ผลผลิตตะกอนจะถือว่าโดยทั่วไปจะเกี่ยวข้องกับความเข้มฝนเป็นหนึ่งในกลไกหลักของดินออก rainsplash , สูง , ขึ้นอยู่กับความเข้มฝน ( มาร์ตีเนซ et al . 2002 ) อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ของเราไม่สนับสนุนเรื่องนี้ เพราะข้อมูลค่อนข้างกระจัดกระจาย มีความสัมพันธ์เชิงลบสำหรับผม 30 VS SSC ( r =  − 0.33 )นี้อาจจะดีที่จะมีพืชปกคลุมพื้นที่และเศษหิน ที่อาจจะป้องกันการกัดเซาะดินจาก rainsplash ดักตะกอน โดยก่อนที่จะถึงช่องกระแสหลัก ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะปานกลางและ P ( R    = 0.43 ) ชี้ให้เห็นว่าไม่ทั้งหมดของตะกอนแยกออกโดยให้งานขนย้ายออกจากพื้นที่เสื่อมโทรม ,ในขณะที่ส่วนที่เหลือจะสามารถส่งออกจากเหตุการณ์ฝนต่อไป ดังนั้น การสะสม หรือ ดักตะกอน เพื่อเข้าถึงช่องทางและลุ่มน้ำเต้าเสียบต้องถูกเอาออก และ resuspended โดยมากน้ำท่วม สำคัญและความสัมพันธ์เชิงลบระหว่าง SSC ทั้ง Q และ Q และหมายถึง PF ที่เหตุการณ์ขนาด พบว่า การระบายตะกอนขึ้นอยู่กับค่าความสัมพันธ์นี้แสดงให้เห็นการเกิดของกระบวนการเจือจางเมื่อลุ่มน้ำอย่างปล่อยน้ำ สันนิษฐานว่าเนื่องจากการเพิ่มของน้ำฟรีของตะกอนถึงกระแสช่อง การทำงานด้านอุทกวิทยา ซับซ้อน และไหลบ่าหลักสร้างกระบวนการมีฤดูกาลฝนแข็งแรง ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับ ภายใต้สภาวะที่แห้งการแทรกซึม คือ กระบวนการ เด่นกว่า vegetated พื้นที่ใกล้กับช่องกระแสหลัก ส่วนนาปีเงื่อนไขการพัฒนาเพิ่มขึ้นของพื้นที่ลุ่มน้ำและส่งเสริมกระบวนการผลิต ดังนั้น ตำแหน่งและการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของน้ำท่าและโซนภายในลุ่มน้ำจะสันนิษฐานเพื่อควบคุมความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณฝนตะกอนแขวนลอยการขนส่งและกระแสไหลที่เต้าเสียบ .
ไม่เชิงเส้นความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำฝนและพารามิเตอร์ทางอุทกวิทยาการยืนยันความแปรปรวนสูงของการตอบสนองทางอุทกวิทยาในลุ่มน้ำทะเลเมดิเตอร์เรเนียนวนเกษตร ( cosandey et al . 2005 estrany et al . 2553 หมอ . kgm n et al . 2010 )มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าองค์ประกอบและประเภทของการใช้ประโยชน์ที่ดินในพื้นที่ลุ่มน้ำกำหนดพารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของการไหลที่เกิดจากความหลากหลายของฝนตอน ในบริบทนี้ ผู้เขียนหลายคนได้สรุปว่า ครอบคลุมพื้นที่ป่าลดลง การระบายน้ำ ถึงแม้ว่าความแตกต่างหลักจะขึ้นอยู่กับชนิดของพืช และมีฝนตกครอบคลุมลักษณะ ( cognard et al . ปี 2001cosandey et al . 2005 , Komatsu et al . 2011 )