Neoclassicism (from Greek νέος nèos

Neoclassicism (from Greek νέος nèos, "new" and Latin classicus, "of the highest rank")[1] is the name given to Western movements in the decorative and visual arts, literature, theatre, music, and architecture that draw inspiration from the "classical" art and culture of Ancient Greece or Ancient Rome. Neoclassicism was born in Rome in the mid-18th century, but its popularity spread all over Europe, as a generation of European art students finished their Grand Tour and returned from Italy to their home countries with newly rediscovered Greco-Roman ideals.[2] The main Neoclassical movement coincided with the 18th-century Age of Enlightenment, and continued into the early 19th century, latterly competing with Romanticism. In architecture, the style continued throughout the 19th, 20th and up to the 21st century.

European Neoclassicism in the visual arts began c. 1760 in opposition to the then-dominant Baroque and Rococo styles. Rococo architecture emphasizes grace, ornamentation and asymmetry; Neoclassical architecture is based on the principles of simplicity and symmetry, which were seen as virtues of the arts of Rome and Ancient Greece, and were more immediately drawn from 16th-century Renaissance Classicism. Each "neo"-classicism selects some models among the range of possible classics that are available to it, and ignores others. The Neoclassical writers and talkers, patrons and collectors, artists and sculptors of 1765–1830 paid homage to an idea of the generation of Phidias, but the sculpture examples they actually embraced were more likely to be Roman copies of Hellenistic sculptures. They ignored both Archaic Greek art and the works of Late Antiquity. The "Rococo" art of ancient Palmyra came as a revelation, through engravings in Wood's The Ruins of Palmyra. Even Greece was all-but-unvisited, a rough backwater of the Ottoman Empire, dangerous to explore, so Neoclassicists' appreciation of Greek architecture was mediated through drawings and engravings, which subtly smoothed and regularized, "corrected" and "restored" the monuments of Greece, not always consciously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซิสซึ่ม (จาก NEOs νέοςกรีก "ใหม่" และ classicus ภาษาละติน "ของอันดับสูงสุด") [1] เป็นชื่อที่ได้รับกับการเคลื่อนไหวของตะวันตกในศิลปะการตกแต่งภาพและวรรณกรรม, ละคร, เพลง, และสถาปัตยกรรมที่วาดแรงบันดาลใจจาก ว่า "คลาสสิก" ศิลปะและวัฒนธรรมของกรีกโบราณหรือกรุงโรมโบราณ ซิสซึ่มเกิดในกรุงโรมในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 แต่ความนิยมของมันกระจายไปทั่วยุโรปเป็นรุ่นของนักเรียนศิลปะยุโรปเสร็จแกรนด์ทัวร์ของพวกเขาและกลับมาจากอิตาลีไปยังประเทศบ้านของพวกเขาด้วยการค้นพบใหม่อุดมคติกรีกโรมัน. [2] การเคลื่อนไหวของนีโอคลาสสิหลักประจวบเหมาะกับยุคสมัยศตวรรษที่ 18 แห่งการตรัสรู้และอย่างต่อเนื่องในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ต่อมาแข่งขันกับยวนใจ ในงานสถาปัตยกรรมสไตล์อย่างต่อเนื่องตลอด 19, 20 และถึงศตวรรษที่ 21. นีโอคลาสซิยุโรปในทัศนศิลป์เริ่ม C 1760 ในการต่อต้านการแล้วที่โดดเด่นพิสดารและโรโคโคสไตล์ สถาปัตยกรรม Rococo เน้นพระคุณอลังการและความไม่สมดุล; สถาปัตยกรรมแบบนีโอคลาสสิคเป็นไปตามหลักการของความเรียบง่ายและความสมมาตรซึ่งถูกมองว่าเป็นคุณค่าของศิลปะแห่งกรุงโรมและกรีกโบราณและถูกวาดขึ้นทันทีตั้งแต่สมัยศตวรรษที่ 16 ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาคลาสสิค แต่ละ "นีโอ" -classicism เลือกบางรุ่นในหมู่ช่วงของคลาสสิกที่เป็นไปได้ที่มีอยู่กับมันและไม่สนใจคนอื่น ๆ นักเขียนและนีโอคลาสสิ talkers อุปถัมภ์และนักสะสมศิลปินและประติมากรของ 1765-1830 จ่ายให้ความเคารพความคิดของการสร้าง Phidias ๆ แต่ตัวอย่างประติมากรรมกอดพวกเขาจริงมีแนวโน้มที่จะเป็นสำเนาของโรมันประติมากรรมขนมผสมน้ำยา พวกเขาไม่สนใจทั้งศิลปะกรีกโบราณและผลงานของโบราณปลาย "การ Rococo" ศิลปะของ Palmyra โบราณมาเป็นเปิดเผยผ่านการแกะสลักไม้ในซากปรักหักพังของตาล แม้กรีซทั้งหมด แต่-unvisited เป็นน้ำนิ่งหยาบของจักรวรรดิออตโตมันอันตรายในการสำรวจเพื่อให้ความชื่นชม Neoclassicists 'ของสถาปัตยกรรมกรีกพึ่งผ่านภาพวาดและแกะสลักซึ่งเรียบอย่างละเอียดและ regularized "แก้ไข" และ "เรียกคืน" อนุเสาวรีย์ ของกรีซไม่เคยรู้ตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วินาที ( จากกรีก νέος n . OS " ใหม่ " และละติน classicus " อันดับสูงสุด " ) [ 1 ] เป็นชื่อของตะวันตกในการตกแต่งและศิลปะ วรรณกรรม ภาพยนตร์ ดนตรี และ สถาปัตยกรรมที่วาดแรงบันดาลใจจากศิลปะ " คลาสสิก " และวัฒนธรรมของกรีซโบราณและโรม โบราณ วินาทีเกิดในกรุงโรมในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 , แต่ความนิยมกระจายไปทั่วยุโรป เป็นรุ่นของนักศึกษาศิลปะแกรนด์ทัวร์ยุโรปเสร็จและกลับจากอิตาลีไปยังประเทศของตนกับเกรโกโรมันเพิ่งค้นพบอุดมคติ [ 2 ] การเคลื่อนไหวต่างๆหลักที่สอดคล้องกับศตวรรษที่ 18 ยุคแห่งการตรัสรู้ และต่อเข้าไป ศตวรรษที่ 19 ต้นในเวลาต่อมาแข่งกับแนวโรแมนติก . สถาปัตยกรรมในรูปแบบอย่างต่อเนื่องตลอด 19 20 และศตวรรษที่ 21ทัศนศิลป์ศิลปะในยุโรปกองทัพปากีสถานเริ่ม . . . ในการต่อสู้กับบาโรกและโรโคโคก็เด่นรูปแบบ สถาปัตยกรรมสไตล์เน้นลีลา และการไม่สมมาตร ; สถาปัตยกรรมฟื้นฟูโรมาเนสก์จะขึ้นอยู่กับหลักการของความเรียบง่ายและความสมมาตร ซึ่งถูกมองว่าเป็นคุณธรรมของศิลปะแห่งกรุงโรมและกรีกโบราณ และทันที ที่วาดจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาคลาสสิคจากศตวรรษที่สิบหก แต่ละ " นีโอ - คลาสสิค " เลือกบางรุ่นในช่วงที่สุดคลาสสิกที่มีอยู่แล้วและไม่สนใจผู้อื่น ผู้เขียน และคุยกัน , ลูกค้าและนักสะสม ศิลปินและประติมากรของ 1765 – 1830 จ่ายสักการะเพื่อความคิดของการสร้างฟิเดียส แต่ประติมากรรมตัวอย่างพวกเขาจริงสวมกอดมีแนวโน้มที่จะได้รับสำเนาของขนมผสมน้ำยาโรมันประติมากรรม พวกเขาไม่สนใจศิลปะทั้งกรีกโบราณและผลงานของยุคโบราณตอนปลาย . " ศิลปะโรโกโก " ตาลโตนดโบราณมาเปิดเผย โดยจารึกไว้ในไม้ของซากปรักหักพังของตาลโตนด แม้กรีซ แต่ก็ unvisited , backwater หยาบของจักรวรรดิออตโตมันที่อันตราย เพื่อสำรวจ ดังนั้น neoclassicists " ชื่นชมสถาปัตยกรรมของกรีกโดยผ่านภาพวาดและภาพแกะสลักที่ละเอียดเรียบและ regularized " แก้ไข " และ " เรียกคืน " อนุสาวรีย์ของกรีซ ไม่เสมออย่างมีสติ