In November 1888, Paul Gauguin pain

In November 1888, Paul Gauguin painted Vincent van Gogh in The Painter of Sunflowers. The two had been living together in a yellow house in the small town of Arles in southern France. Van Gogh, who had arrived in Arles first, painted a series of sunflowers to decorate the guest room in anticipation of Gauguin joining him. When Gauguin did arrive, he did indeed enjoy the paintings. After the two had parted ways, Gauguin wrote to Vincent requesting that he may keep one of the paintings, calling them a “perfect page of an essential ‘Vincent’ style.”



In The Painter of Sunflowers, Gauguin shows Vincent at work in front of a canvas. Vincent is shown from the waist up with a painting pallet in his left hand a brush, making contact with the canvas, in his right. Gauguin places the painter to the edge of the canvas on the right his arm jutting across the picture. Opposite the figure is the canvas. Shown in profile, we see the easel and the edge of the canvas, but not the painting that Vincent is working on. In front of the canvas and easel, we see the vase full of sunflowers that Vincent was painting sitting on a small round table.

Gauguin’s The Painter of Sunflowers shows the experimentation that he was doing with composition. Almost none of the subject, or what would be the traditional subject, takes place in the middle of the picture. Vincent, the canvas he paints, and the flowers are all pushed to the edges. Part of his head, his back, and most of his left arm are all outside of the picture plane. We look down on the scene from above creating a skewed perspective. His eyes look towards the canvas, drawing the The Painter of Sunflowers by Paul Gauguinviewer along his arm to his hand holding the brush. This hand at work is the closest thing to the center of the canvas and can be seen as the true subject of the painting. While it is a portrait of Vincent van Gogh, it is a portrait of an artist. And, as an artist, his hands, the tools that manipulate the paint, are as important as anything. It is not a scene that took place in front of Gauguin as the flowers he shows were not in bloom this late in the season. It is a representation of who Vincent is more than a historical document of the day.

Being a portrait, it is a representation of a man in a specific time. By late November, tension was starting to develop between Gauguin and van Gogh. Two strong personalities living in such close quarters was taking its toll. Vincent especially was working at a feverish pace, producing paintings at a rate as high as anytime in his life. It was not long after this was painted that Vincent had one of his spells of madness, and the two parted ways never to see each other again. When van Gogh saw the painting, he wrote “My face has lit up after all a lot since, but it was indeed me, extremely tired and charged with electricity as I was then.”

Despite how the two ended their time together, Gauguin always liked Vincent and especially his sunflower paintings. Showing Vincent painting sunflowers, Gauguin is showing the essence of van Gogh. Reflecting on his own work and his painting of sunflowers, Vincent said “I indeed, before others, have taken the sunflower.” The sunflowers were painted for Gauguin with thoughts of the future in mind. They represent the start of something good, hope, and dreams coming to fruition. Gauguin knew this, and saw them as what was good in van Gogh. Gauguin liked van Gogh’s painting of sunflowers so much he owned three of them. The Painter of Sunflowers is Gauguin's celebration of his friend and the amazing work he knew he was producing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1888 พฤศจิกายน ปอลโกแก็งทาสี Vincent van Gogh ในจิตรกรซันฟลาวเวอร์ ทั้งสองมาอยู่ร่วมบ้านสีเหลืองในเมืองเล็ก ๆ ของ Arles ในภาคใต้ของฝรั่งเศส แวนโก๊ะ ที่มาถึงใน Arles แรก วาดชุดของทานตะวันการตกแต่งห้องพักในความคาดหมายของโกแกงที่ร่วมงานกับเขา เมื่อโกแกงไม่มาถึง เขาได้แน่นอนด้วยภาพวาด หลังจากที่ทั้งสองได้แยกทาง โกแกงเขียนให้วินเซนต์ขอให้ เขาอาจเก็บเป็นภาพ การเรียกพวกเขา "สมบูรณ์แบบหน้าของสไตล์ 'วินเซนต์' จำเป็น"ในจิตรกรทานตะวัน โกแกงแสดงวินเซนต์ที่ทำงานด้านหน้าของผืนผ้าใบ วินเซนต์จะปรากฏจากเอวขึ้นแท่นวาดในมือซ้ายของเขาแปรง การติดต่อกับผืนผ้าใบ ในขวาของเขานั้น โกแกงสถานจิตรกรไปขอบของผืนผ้าใบด้านขวาแขนยื่นผ่านรูปภาพ ตรงข้ามรูปเป็นผืนผ้าใบ เราแสดงในโปรไฟล์ เห็นขาตั้งและขอบของผืนผ้าใบ แต่ไม่ได้วาดภาพที่วินเซนต์ทำงานบน ด้านหน้าของผืนผ้าใบและขาตั้ง เราเห็นแจกันของทานตะวันวินเซนต์ถูกวาดภาพนั่งอยู่บนโต๊ะกลมเล็กของโกแกงจิตรกรของทานตะวันแสดงการทดลองว่า เขากำลังทำกับองค์ประกอบ เกือบไม่มีแบบ หรือว่าจะเป็นเรื่องแบบดั้งเดิม เกิดตรงกลางภาพ วินเซนต์ ผ้าใบเขาระบาย และดอกไม้ทั้งผลักดันให้ขอบ ส่วนศีรษะ หลัง และส่วนใหญ่ของแขนซ้ายของเขาอยู่นอกภาพเครื่องบินทั้งหมด เรามองลงบนฉากจากด้านบนการสร้างมุมมองเบ้ ตาของเขาดูต่อผ้าใบ วาดจิตรกรทานตะวัน โดย Paul Gauguinviewer ไปตามแขนของเขาเพื่อมือของเขาถือแปรง มือนี้ทำงานเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงไปยังศูนย์กลางของผ้าใบ และสามารถมองเห็นเป็นเรื่องจริงของการวาดภาพ ในขณะที่ภาพของวินเซนต์แวนโก๊ะ มันเป็นภาพเหมือนของศิลปิน และ เป็นศิลปิน มือ เครื่องมือที่จัดการกับการระบายสี ที่สำคัญเป็นอะไร มันไม่ใช่ฉากที่เอาหน้าโกแกงเป็นดอกไม้ที่เขาแสดงไม่ได้บานนี้ในช่วงปลายฤดู มันเป็นตัวแทนของที่ วินเซนต์คือเอกสารทางประวัติศาสตร์ของวันมันเป็นภาพบุคคล เป็นตัวแทนของคนในเวลากำหนด โดยปลายเดือนพฤศจิกายน ความตึงเครียดก็เริ่มที่จะพัฒนาระหว่างโกแกงและแวนโก๊ะ สองคนที่มีบุคลิกแข็งแกร่งอาศัยอยู่ในสถานที่ดังกล่าวปิดคือการโทร วินเซนต์โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานที่ก้าวไข้ ผลิตภาพวาดในอัตราสูงที่สุดทุกที่ทุกเวลาในชีวิตของเขา มันก็ไม่นานหลังจากนี้ภาพนี้ว่า วินเซนต์มีคาถาของเขาของความบ้าอย่างใดอย่างหนึ่ง และทั้งสองแยกทางไม่เคยจะเห็นกันอีกครั้ง เมื่อแวนโก๊ะเห็นภาพวาด เขาเขียน "หน้ามีไฟหลังจากทั้งหมดมากตั้งแต่ แต่มันก็จริงฉัน เหนื่อยมาก และเรียกเก็บค่าไฟฟ้าแล้ว"แม้ มีวิธีสองสิ้นสุดเวลาโดด โกแกงเสมอชอบวินเซนต์และโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพวาดดอกทานตะวันของเขา แสดงวินเซนต์ภาพวาดดอกทานตะวัน โกแกงจึงแสดงสาระสำคัญของแวนโก๊ะ ถึงงานของเขาเองและเขาทาสีของทานตะวัน วินเซนต์กล่าวว่า "แน่นอน ก่อนผู้อื่น ทำดอกทานตะวัน" ทานตะวันสีสำหรับโกแกงกับความคิดของอนาคตในใจ พวกเขาเป็นตัวแทนของสิ่งที่ดี ความหวัง และความฝันมาบรรลุผล โกแกงรู้นี้ และเห็นพวกเขาเป็นอะไรก็ดีแวนโก๊ะ โกแกงชอบภาพวาดของแวนโก๊ะของทานตะวันเพื่อเขามากเป็นเจ้าของนั้น จิตรกรของทานตะวันเป็นงานฉลองของโกแกงเพื่อนของเขาและเขารู้ว่า เขากำลังการผลิตทำงานตื่นตาตื่นใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในพฤศจิกายน 2431 , พอลโกแกงวาด Vincent Van Gogh ในจิตรกรดอกทานตะวัน . ทั้งสองอาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านหลังสีเหลืองในเมืองเล็ก ๆในภาคใต้ของอาร์ลฝรั่งเศส แวนโก๊ะ ที่ได้เดินทางมาถึง ใน อาร์ลส์ ครั้งแรก วาดชุดดอกทานตะวันตกแต่งห้องพักในความคาดหมายของโกแกงเข้าร่วมกับเขา เมื่อโกแกงก็มาถึง เขาไม่ได้จริงๆเพลิดเพลินกับภาพวาด หลังจากที่ทั้งสองได้แยกทางกัน โกแกงเขียนวินเซนต์ขอให้เขาอาจเก็บหนึ่งของภาพวาด เรียกว่า " หน้าที่สมบูรณ์แบบของความ ' วินเซนต์ ' สไตล์”ในจิตรกรดอกทานตะวัน โกแกงโชว์วินเซนต์ที่ทำงานในด้านหน้าของผืนผ้าใบ วินเซนต์จะแสดงจากเอวขึ้น ด้วยภาพวาด พาเลท ในมือซ้ายของเขาแปรง , การติดต่อกับผ้าใบ ในสิทธิของเขา โกแกงที่จิตรกรไปขอบของผ้าใบบนขวาแขนของเขายื่นข้ามภาพ ตรงข้ามกับรูปที่เป็นผ้าใบ แสดงในโปรไฟล์เราเห็นขาตั้งและขอบของผ้าใบ แต่ไม่ใช่ภาพที่วินอยู่ ในด้านหน้าของผืนผ้าใบและขาตั้ง เราเห็นแจกันที่เต็มไปด้วยดอกทานตะวันที่วินเซนต์ภาพวาดนั่งอยู่บนโต๊ะกลมขนาดเล็กไม่ว่าจะเป็นจิตรกรดอกทานตะวันแสดงการทดลองที่เขาทำ กับองค์ประกอบ เกือบจะไม่มีเรื่องหรือสิ่งที่จะเป็นวิชาโบราณ เกิดขึ้นในช่วงกลางของภาพ วินเซนต์ ผ้าใบที่เขาวาด และดอกไม้ จะผลักไปที่ขอบ ส่วนของศีรษะของเขา และส่วนใหญ่ของแขนซ้ายของเขา ทั้งหมดภายนอกของภาพเครื่องบิน เราดูถูกฉากจากข้างต้นการบิดเบือนมุมมอง สายตาของเขามองไปที่ผืนผ้าใบวาดภาพจิตรกรดอกทานตะวันโดย พอล gauguinviewer ตามแขนของเขาในมือของเขาถือแปรง มือในการทำงานเป็นสิ่งที่ใกล้กับศูนย์กลางของผืนผ้าใบและสามารถมองเห็นเป็นเรื่องจริงของภาพเขียน ในขณะที่มันเป็นภาพวาดของวินเซนต์ แวน โก๊ะ เป็นภาพเหมือนของศิลปิน และเป็นศิลปิน , มือ , เครื่องมือที่ใช้สีเป็นสิ่งสำคัญ เป็น อะไร มันไม่ได้เป็นฉากที่เอาสถานที่ในด้านหน้าของโกแกงเป็นดอกไม้ที่เขาแสดงไม่ได้บานนี้ในช่วงปลายฤดูกาล มันคือการแสดงที่วินเซนต์มากกว่าเอกสารทางประวัติศาสตร์ของวันเป็นภาพ มันเป็นตัวแทนของมนุษย์ในเวลาที่กำหนด โดยปลายเดือนพฤศจิกายน ความตึงเครียดเริ่มพัฒนาระหว่างโกแกงและ Van Gogh สองบุคลิกที่แข็งแกร่งอยู่ใกล้ขนาดนี้คือการโทร . วินเซนต์โดยเฉพาะทำงานที่ก้าวไข้ , การผลิตภาพในอัตราสูงที่สุดเท่าที่ทุกเวลาในชีวิตของเขา มันไม่นานหลังจากถูกวาดที่วินเซนต์มีหนึ่งของเวทมนตร์แห่งความบ้าคลั่ง และทั้งสองก็แยกกัน ไม่ต้องเจอกันอีก เมื่อแวนโก๊ะเห็นภาพวาด เขาเขียนว่า " หน้าก็สว่างขึ้นเยอะ ตั้งแต่หลังจากทั้งหมด แต่มันก็แน่นอน ฉันเหนื่อยมาก และชาร์จกับไฟฟ้าเป็นฉันแล้ว "แม้จะมีวิธีการสองสิ้นสุดเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะชอบวินเซนต์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาทานตะวัน ภาพวาด แสดงวินเซนต์ภาพวาดดอกทานตะวัน โกแกงแสดงสาระสำคัญของแวนโก๊ะ สะท้อนให้เห็นถึงการทำงานและภาพวาดดอกทานตะวันของเขา วินเซนต์ กล่าวว่า " ผมแน่นอน ก่อนคนอื่น ถ่ายดอกทานตะวัน ดอกทานตะวัน " ทาสีสำหรับโกแกงกับความคิดของอนาคตในจิตใจ พวกเขาเป็นตัวแทนของการเริ่มต้นของสิ่งที่ดี ความหวัง และความฝัน มาเพื่อการบรรลุผล โกแกงรู้นี้และเห็นพวกเขาเป็นสิ่งที่ดี ใน แวนโก๊ะ ไม่ว่าจะชอบแวนโก๊ะวาดภาพดอกทานตะวันมาก เขาเป็นเจ้าของสามของพวกเขา จิตรกรดอกทานตะวันเป็นโกแกงงานฉลองของเพื่อนของเขาและผลงานที่เขารู้ว่าเขากำลังการผลิต