THE LATE MEDIEVAL PERIOD (ELEVENTHT

THE LATE MEDIEVAL PERIOD (ELEVENTH
TO FIFTEENTH CENTURIES)
In the later feudal period, ancient Hebraic and GrecoRoman
concepts of health were preserved and flourished
in the Muslim Empire. The twelfth-century Jewish philosopher-physician
Moses Maimonides, trained in Cordova and
expelled to Cairo, helped synthesize Roman, Greek, and
Arabic medicine with Mosaic concepts of communicable
disease isolation and sanitation.
Monastery hospitals were established between the
eighth and twelfth centuries to provide charity and care
to ease the suffering of the sick and dying. Monastery hospitals
were described in the eleventh century in Russia.
Monasteries provided centers of literacy, medical care,
and the ethic of caring for the sick patient as an act of
charity. The monastery hospitals were gradually supplanted
by municipal, voluntary, and guild hospitals developed
in the twelfth to sixteenth centuries. By the fifteenth
century, Britain had 750 hospitals. Medical care insurance
was provided by guilds to its members and their families.
Hospitals employed doctors, and the wealthy had access to
private doctors.
In the early middle ages, most physicians in Europe
were monks, and the medical literature was compiled from
ancient sources. In 1131 and 1215, Papal rulings increasingly
restricted clerics from doing medical work, thus promoting
secular medical practice. In 1224, Emperor
Frederick II of Sicily published decrees regulating medical
practice, establishing licensing requirements: medical
training (3 years of philosophy, 5 years of medicine),
1 year of supervised practice, then examination followed
by licensure. Similar ordinances were published in Spain
in 1238 and in Germany in 1347.
The Crusades (1096–1270 CE) exposed Europe to Arabic
medical concepts, as well as leprosy. The Hospitallers,
a religious order of knights, developed hospitals in Rhodes,
Malta, and London to serve returning pilgrims and crusaders.
The Muslim world had hospitals, such as Al Mansour
in Cairo, available to all as a service provided by the government.
Growing contact between the Crusaders and the
4 Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระยะปลายยุคกลาง (สิบเอ็ดถึงศตวรรษที่สิบห้า)ในภายหลังศักดินา โบราณ Hebraic และ GrecoRomanแนวคิดของสุขภาพรักษา และเจริญรุ่งเรืองในจักรวรรดิมุสลิม เซ็นจูรี่ twelfth ยิวนักปราชญ์แพทย์โมเสส Maimonides การฝึกอบรมในกอร์โดบา และออกสู่ไคโร ช่วยสังเคราะห์โรมัน กรีก และแพทย์อาหรับ ด้วยแนวคิด Mosaic ของ communicableแยกโรคและการสุขาภิบาลโรงพยาบาลวัดก่อตั้งขึ้นระหว่างการศตวรรษที่แปด และสิบสองให้องค์กรการกุศลและการดูแลบรรเทาความทุกข์ทรมานของผู้ป่วย และตาย วัดโรงพยาบาลได้อธิบายไว้ในศตวรรษสิบเอ็ดได้ในรัสเซียอารามของวัด แพทย์ ให้และจริยธรรมของการดูแลผู้ป่วยที่ป่วยเป็นความกุศล โรงพยาบาลวัดถูก supplanted ค่อย ๆโดยโรงพยาบาลเทศบาล ความสมัครใจ และสมาคมพัฒนาในศตวรรษ twelfth sixteenth เพื่อ โดยที่สิบห้าเซ็นจูรี่ สหราชอาณาจักรมีโรงพยาบาล 750 แพทย์ประกันได้รับจากสมาคมสมาชิกและครอบครัวแพทย์งานโรงพยาบาล และถึงมีมั่งคั่งแพทย์ส่วนตัวในยุคกลางช่วง แพทย์ส่วนใหญ่ในยุโรปมีพระสงฆ์ และเอกสารข้อมูลทางการแพทย์ได้รวบรวมจากแหล่งโบราณ ใน 1131 และ 1215 สันตะปาปาบัญญัติขึ้นศาสนาถูกจำกัดจากการทำงานทางการแพทย์ ส่งเสริมดังนั้นโรคทางโลก ใน 1224 จักรพรรดิเฟรเดอริก II ของอิตาลีประกาศกฎเกณฑ์ที่ควบคุมทางการแพทย์ปฏิบัติ กำหนดความต้องการใช้: แพทย์ฝึกอบรม (3 ปีของปรัชญา การแพทย์ 5 ปี),1 ปีมีการปฏิบัติ แล้วตรวจสอบตามโดย licensure คล้ายข้อเผยแพร่ในประเทศสเปนใน 1238 และ ในเยอรมนีใน 1347สงครามครูเสด (CE 1096-1270) สัมผัสยุโรปกับอาหรับแนวคิดทางการแพทย์ ตลอดจน leprosy ฮอสพิทาลเลอร์การศาสนาของอัศวิน พัฒนาโรงพยาบาลในโรดส์มอลตา และลอนดอนพิลกริมส์และ crusaders กลับมาโลกมุสลิมได้โรงพยาบาล เช่นอัล Mansourไคโร พร้อมใช้งานทั้งหมดเป็นบริการจากรัฐบาลติดต่อระหว่าง Crusaders ที่เติบโตและบทที่ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงยุคปลาย (ELEVENTH
ไปยังศตวรรษที่สิบห้า)
ในยุคศักดินาต่อมาชาวอิสราเอลโบราณและ GrecoRoman
แนวคิดของสุขภาพถูกเก็บรักษาและความเจริญรุ่งเรือง
ในจักรวรรดิมุสลิม ศตวรรษที่สิบสองของชาวยิวปรัชญาแพทย์
โมเสสโมนิเดสได้รับการฝึกฝนในคอร์โดวาและ
ขับออกไปยังกรุงไคโรช่วยสังเคราะห์โรมันกรีกและ
ยาอาหรับกับแนวความคิดของ Mosaic ติดต่อ
แยกโรคและการสุขาภิบาล.
วัดโรงพยาบาลที่ถูกจัดตั้งขึ้นระหว่าง
ศตวรรษที่แปดและสิบสองที่จะให้ องค์กรการกุศลและการดูแลรักษา
เพื่อบรรเทาความทุกข์ทรมานของผู้ป่วยและตาย โรงพยาบาลอาราม
ถูกอธิบายไว้ในศตวรรษที่สิบเอ็ดในรัสเซีย.
พระราชวงศ์ให้ศูนย์รวมของความรู้การดูแลทางการแพทย์
และจรรยาบรรณของการดูแลผู้ป่วยที่ป่วยเป็นการกระทำของ
องค์กรการกุศล โรงพยาบาลวัดถูกแทนที่ค่อยๆ
โดยเทศบาลสมัครใจและโรงพยาบาลกิลด์ได้รับการพัฒนา
ในสิบสองศตวรรษที่สิบหก โดยที่สิบห้า
ศตวรรษที่สหราชอาณาจักรมี 750 โรงพยาบาล การประกันการดูแลทางการแพทย์ที่
ถูกจัดให้โดยสมคมให้กับสมาชิกและครอบครัวของพวกเขา.
โรงพยาบาลลูกจ้างแพทย์และร่ำรวยมีการเข้าถึง
แพทย์ส่วนตัว.
ในยุคกลางต้นแพทย์มากที่สุดในยุโรป
มีพระสงฆ์และวรรณกรรมทางการแพทย์ที่ถูกรวบรวมจาก
แหล่งโบราณ ใน 1131 และ 1215, คำวินิจฉัยของสมเด็จพระสันตะปาปามากขึ้น
บวช จำกัด จากการทำผลงานทางการแพทย์จึงส่งเสริม
การปฏิบัติทางการแพทย์ฆราวาส ใน 1224 จักรพรรดิ
Frederick II ซิซิลีตีพิมพ์พระราชกฤษฎีกาควบคุมการแพทย์
ทางปฏิบัติการสร้างความต้องการใบอนุญาต: ทางการแพทย์
การฝึกอบรม (3 ปีของปรัชญา, 5 ปีของยา)
1 ปีของการปฏิบัติภายใต้การดูแลจากนั้นตรวจสอบการปฏิบัติตาม
โดยการอนุญาต กฎหมายที่คล้ายกันถูกตีพิมพ์ในประเทศสเปน
ใน 1238 และในประเทศเยอรมนีใน 1347.
สงครามครูเสด (1096-1270 ซีอี) สัมผัสยุโรปอาหรับ
แนวคิดทางการแพทย์เช่นเดียวกับโรคเรื้อน Hospitallers,
ศาสนาของอัศวินพัฒนาโรงพยาบาลในโรดส์
มอลตาและลอนดอนที่จะให้บริการผู้แสวงบุญกลับมาและแซ็กซอน.
โลกมุสลิมมีโรงพยาบาลเช่นอัล Mansour
ในกรุงไคโรมีอยู่ทั้งหมดเป็นบริการที่จัดไว้ให้โดยรัฐบาล.
เติบโต การติดต่อระหว่างแซ็กซอนและ
บทที่ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุคปลาย ( สิบเอ็ดถึงสิบห้าศตวรรษ

) ในยุคต่อมาเกี่ยวกับระบบศักดินา , hebraic โบราณ เกรโค โรมัน
แนวคิดของสุขภาพ คือ การรักษาและการเจริญรุ่งเรือง
มุสลิมในจักรวรรดิ ช่วงศตวรรษที่ชาวยิวแพทย์
นักปรัชญาโมเสส Maimonides ฝึกใน Cordova และ
ไล่ออกไปไคโร ช่วยสังเคราะห์โรมัน , กรีก , และภาษาอาหรับด้วยแนวคิด โมเสค ยา

;การแยกและการสุขาภิบาลโรค โรงพยาบาล วัด ได้จัดตั้งระหว่าง

ศตวรรษที่ 8 และ 12 เพื่อให้องค์กรการกุศลและการดูแล
บรรเทาทุกข์ของการป่วยและตาย วัดโรงพยาบาล
ถูกอธิบายไว้ในศตวรรษที่สิบเอ็ดในรัสเซีย
วัดให้ศูนย์ความรู้ , การดูแลทางการแพทย์
และจริยธรรมในการดูแลผู้ป่วยที่ป่วยเป็นพระราชบัญญัติ
การกุศลวัดโรงพยาบาลค่อยๆแทนที่
โดยเทศบาล อาสาสมัคร และโรงพยาบาลสมาคมพัฒนา
ในที่สิบสอง sixteenth ศตวรรษ โดยศตวรรษที่สิบห้า
, อังกฤษได้ 750 แห่ง
ประกันการดูแลทางการแพทย์โดยกิลของสมาชิกและครอบครัวของพวกเขา .
โรงพยาบาลจ้างแพทย์ และ ร่ำรวย ได้เข้าถึงหมอส่วนตัว
.
ในยุคกลางในวัยเด็กแพทย์ส่วนใหญ่ในยุโรป
เป็นพระ และวรรณกรรมทางการแพทย์ที่ถูกรวบรวมจาก
แหล่งโบราณ ใน 1131 และแม่ของสมเด็จพระสันตะปาปาออกคำสั่งมากขึ้น
บวช จำกัด จากการทำงานทางการแพทย์จึงส่งเสริม
การปฏิบัติทางการแพทย์ใดๆ ใน 1153 , จักรพรรดิ
Frederick II ของซิซิลีเผยแพร่พระราชกฤษฎีกาควบคุมการปฏิบัติทางการแพทย์
, ข้อกำหนดการออกใบอนุญาต : การฝึกอบรมแพทย์
( 3 ปีของปรัชญา5 ปีของยา ) ,
1 ปีของการปฏิบัติดูแล แล้วสอบตาม
โดยอนุญาต . กฎหมายที่คล้ายกันถูกตีพิมพ์ในประเทศสเปน
ในเป็นในเยอรมันในซ้ํา .
สงครามครูเสด ( 1096 ) 1270 CE ) สัมผัสยุโรป แนวคิดการแพทย์อาหรับ
รวมทั้งโรคเรื้อน การ hospitallers
คำสั่งทางศาสนา , อัศวิน , พัฒนาโรงพยาบาลใน Rhodes ,
มอลตาลอนดอนให้บริการผู้แสวงบุญเก่า ( .
โลกมุสลิมมีโรงพยาบาล เช่น Al Mansour
ในกรุงไคโร ของทั้งหมดเป็นบริการโดยรัฐบาล การติดต่อระหว่าง
(
4 บท