A. General Description of the Islan

A. General Description of the Islands
1 The Senkaku Islands (in Japanese) or Diaoyu/Tiaoyu Islands (in Chinese) (‘Diaoyu/Senkaku’) are located in the East China Sea, 150km north of the Yaeyama Islands of Japan and 170km north-east of Taiwan. They are composed of Uotsurijima/Diaoyu Dao Island (3.6km2) and four other smaller islands and three rocks, and have an area of 6.3km2 in total. Although a Japanese population once lived on Uotsurijima/Diaoyu Dao Island, all the islands are now uninhabited. They had been considered to be almost valueless economically, except for fishing and feather-collecting activities, until a survey by the United Nations Economic Commission for Asia and the Far East in 1968 revealed the possibility of rich petroleum resources on the continental shelf around Diaoyu/Senkaku.

2 Diaoyu/Senkaku are presently under the effective control of Japan. In March 2004, when several anti-Japanese activists from the People’s Republic of China landed on Uotsurijima/Diaoyu Dao Island, the Japanese police arrested them on a charge of contravening the Immigration Control and Refugee Recognition Act of Japan and deported them back to China.

B. Origin of the Dispute
3 After World War II, the United States of America (‘US’) administered Diaoyu/Senkaku first de facto and then de iure in accordance with Art. 3 Peace Treaty with Japan (1951). On 17 June 1971, it was agreed between Japan and the US that the powers of administration, legislation, and jurisdiction over Diaoyu/Senkaku were returned to Japan along with other islands in the Agreement concerning the Ryukyu Islands and the Daito Islands, which entered into force on 15 May 1972.

4 On 30 December 1971, the People’s Republic of China made its first official claim to sovereignty over Diaoyu/Senkaku and thus a dispute arose between Japan and the People’s Republic of China. The Republic of China or Taiwan had presented separate but essentially the same claims on 11 June 1971. Japan denies the existence of a territorial issue over Diaoyu/Senkaku by asserting that there can be no doubt about its possession of these islands.

5 The US has taken a neutral position with regard to the competing Japanese and Chinese claims, although it is of the view that Art. 5 Treaty of Mutual Co-operation and Security between Japan and the US of 1960 applies to Diaoyu/Senkaku. Article 5 provides that:
Each Party recognizes that an armed attack against either Party in the territories under the administration of Japan would be dangerous to its own peace and safety and declares that it would act to meet the common danger in accordance with its constitutional provisions and processes. (emphasis added)

C. Claims of Japan and China
6 Concerning the sovereignty over Diaoyu/Senkaku, China claims it mainly from a historical perspective, while Japan resorts to the legal doctrine of occupation of terra nullius.

1. China
7 The Chinese (People’s Republic of China) position as reflected in a statement of the Ministry of Foreign Affairs of 30 December 1971 is that Diaoyu/Senkaku have been China’s territory since ancient times. According to that statement, Diaoyu/Senkaku were already within China’s sea defence area back in the Ming dynasty (1368–1644), and they were islands appertaining to China’s Taiwan but not to Ryukyu. China held that the Japanese government stole Diaoyu/Senkaku during the Sino-Japanese War of 1894–95, and forced it to conclude the unequal Treaty of Shimonoseki of 17 April 1895 (entering into force on 8 May 1895), by which ‘[t]he island of Formosa [ie Taiwan], together with all islands appertaining or belonging to the said island of Formosa’ (at Art. 2 (b)) and the Pescadores Islands were ceded to Japan. After World War II, according to China, Japan illicitly handed Diaoyu/Senkaku over to the US, and the latter unilaterally declared that it enjoyed the administrative rights over the islands, which in itself was illegal.

8 The facts relevant to Japan’s post-World War II territorial settlement are as follows. On 14 August 1945, Japan accepted the Potsdam Proclamation of 26 July 1945, Art. 8 of which endorsed the Cairo Declaration of 27 November 1943, the latter declaration providing that ‘all the territories that Japan has stolen from the Chinese, such as Manchuria, Formosa and Pescadores, shall be restored to the Republic of China’. The ultimate peace settlement concerning Japan was reached by concluding the Peace Treaty with Japan in September 1951 (‘San Francisco Peace Treaty’). By that treaty, Japan renounced all right, title, and claim to ‘Formosa and the Pescadores’ (Art. 2 (b)), while it accepted the administration by the US of ‘the Ryukyu Islands and the Daito Islands’ (Art. 3), including Diaoyu/Senkaku. Although China is not Party to the San Francisco Peace Treaty, the Republic of China recognized the above disposition of Formosa and the Pescadores in that treaty when it concluded the Treaty of Peace between the Republic of China and Japan in April 1952 (at Art. 2). On the other hand, the People’s Republic of China has maintained that both the San Francisco Peace Treaty and the Treaty of Peace between the Republic of China and Japan are null and void.

2. Japan
9 In the Ministry of Foreign Affairs’ statement entitled ‘Basic View on the Sovereignty over the Senkaku Islands’ (‘Basic View Statement’), issued on 8 March 1972, Japan claimed that for 10 years from 1885 it conducted a series of thorough surveys of Diaoyu/Senkaku and found no trace of control by China, and that based on this confirmation the Japanese government made a Cabinet decision on 14 January 1895 to erect a marker on Diaoyu/Senkaku to incorporate Diaoyu/Senkaku formally into the Japanese territory. Since then Japan had exercised effective control over Diaoyu/Senkaku until the end of World War II by, for instance, leasing or disposing of State-owned land, collecting land-rents and land-taxes, and issuing licences for guano mining.

10 Japan contended in the Basic View Statement that Diaoyu/Senkaku were neither part of Taiwan nor part of the Pescadores Islands that were ceded to Japan from China in accordance with the Shimonoseki Treaty, because the incorporation of the former islands into the Japanese territory predated the conclusion of that treaty. Accordingly, it claimed, Diaoyu/Senkaku were not included in the territory (‘Formosa and the Pescadores’, see para. 8 above) that it renounced under Art. 2 San Francisco Peace Treaty; instead, they were placed under the administration of the US in accordance with Art. 3 San Francisco Peace Treaty.

11 In addition, Japan also pointed out in the Basic View Statement that for a long time since the entry into force of the San Francisco Peace Treaty, China had raised no objection to the fact that Diaoyu/Senkaku were included in the area placed under US administration; it was not until 1970 when movements relating to exploitation of oil resources deposited in the East China Sea continental shelf surfaced, that the People’s Republic of China and the Republic of China started to raise questions regarding Diaoyu/Senkaku. All this, according to Japan, clearly indicated that China had not until recently regarded Diaoyu/Senkaku as part of Taiwan (Acquiescence).

12 The question of sovereignty over Diaoyu/Senkaku could have been discussed in 1972 when Japan and the People’s Republic of China normalized their relations and in 1978 when they concluded the Treaty of Peace and Friendship between them. At those times, it was agreed between the two States that they would not touch on the issue, according to Deng Xiaoping’s press interview on 25 October 1978.

D. Recent Developments
1. Conflicting Maritime Claims
13 The United Nations Convention on the Law of the Sea of 1982, to which both Japan and China are parties, allows coastal States to establish an exclusive economic zone (‘EEZ’) up to 200 nautical miles from the baselines from which to measure the breadth of the territorial sea (Art. 57 UN Convention on the Law of the Sea). It also provides that coastal States have a continental shelf that extends to a distance of 200 nautical miles from the baselines where the outer edge of the continental margin does not extend up to that distance (Art. 76 UN Convention on the Law of the Sea). The fact that Japan and China share a continental shelf and that their potential EEZs overlap in the East China Sea, as well as the fact that the distance between the two States’ coasts in that ocean area is less than 400 miles, requires the two States to agree on delimitation of the shelf and the zones. Since Diaoyu/Senkaku are located in the East China Sea, they may have some influence on the maritime boundary dispute if the islands are considered to be one of the relevant circumstances for the delimitation (Boundary Disputes in Asia).

14 In this maritime boundary dispute Japan contends that the boundary, both for the continental shelf and EEZ, should be established on the basis of the median line to be drawn between the baselines of both States, while at the same time claiming that it is entitled to a 200-mile continental shelf. China claims that the Chinese continental shelf extends beyond the 200-mile area to Okinawa Trough, north-west of the Ryukyu Islands, and that delimitation based on the median line is not acceptable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำอธิบายทั่วไป A. ของหมู่เกาะ1 เกาะเซ็งกะกุ (ภาษาญี่ปุ่น) หรือเกาะ Diaoyu/Tiaoyu (ในจีน) (' Diaoyu/เซ็ง กะกุ') อยู่ในตะวันออกจีนทะเล 150 กิโลเมตรทางเหนือของเกาะเยยามะของญี่ปุ่นและ 170 กม.ตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวัน พวกเขาประกอบด้วยหินสาม Uotsurijima/Diaoyu ดาวเกาะ (3.6km2) และหมู่เกาะขนาดเล็กอื่น ๆ 4 และมีพื้นที่ของ 6.3km2 ทั้งหมด แม้ว่าประชากรญี่ปุ่นครั้งเดียวอาศัยอยู่บนเกาะ Uotsurijima/Diaoyu ดาว หมู่เกาะทั้งหมดงานก็ยัง พวกเขาได้ถูกถือเป็นกิจกรรมเกือบ valueless กาญจน์ ยกเว้นสำหรับการตกปลา และเก็บรวบ รวมขนนก จนกว่าการสำรวจ โดยคณะกรรมาธิการเศรษฐกิจของสหประชาชาติสำหรับเอเชียและตะวันออกไกลในปี 2511 เปิดเผยความเป็นไปได้ของทรัพยากรปิโตรเลียมรวยบนชั้นยุโรปรอบ Diaoyu/เซ็ง กะกุDiaoyu 2/เซ็ง กะกุอยู่ภายใต้การควบคุมที่มีประสิทธิภาพของญี่ปุ่นปัจจุบัน ในเดือน 2004 มีนาคม เมื่อนักเคลื่อนไหวต่อต้านญี่ปุ่นหลายจากสาธารณรัฐประชาชนจีนที่ดินบนเกาะดาว Uotsurijima/Diaoyu ตำรวจญี่ปุ่นจับกุมพวกเขาชาร์จของ contravening ควบคุมการตรวจคนเข้าเมืองและผู้ลี้ภัยการกระทำของญี่ปุ่น และ deported พวกเขากลับไปยังประเทศจีนB. จุดเริ่มต้นของข้อโต้แย้ง3 หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง ในสหรัฐอเมริกา ('สหรัฐ') จัดการ Diaoyu/เซ็ง กะกุก่อน de facto แล้วเด iure ตามศิลปะ สนธิสัญญาสันติภาพ 3 ญี่ปุ่น (1951) บน 17 1971 มิถุนายน มันได้ตกลงระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐฯ ที่อำนาจบริหาร กฎหมาย และอำนาจเหนือ Diaoyu/เซ็ง กะกุได้กลับญี่ปุ่นพร้อมกับเกาะอื่น ๆ ในข้อตกลงเกี่ยวกับหมู่เกาะริวกิวและเกาะ Daito ซึ่งป้อนใน 15 2515 ใช้บังคับ4 บน 30 ธันวาคมค.ศ. 1971 สาธารณรัฐประชาชนจีนทำเรียกร้องอย่างเป็นทางการครั้งแรกเพื่ออธิปไตยเหนือ Diaoyu/เซ็ง กะกุ และข้อโต้แย้งเกิดขึ้นระหว่างประเทศญี่ปุ่นและสาธารณรัฐประชาชนจีนดังนั้น สาธารณรัฐจีนหรือไต้หวันมาแสดงแยกต่างหากแต่เป็นร้องเดียวกันในปี 1971 11 มิถุนายน ญี่ปุ่นปฏิเสธการดำรงอยู่ของปัญหาดินแดนมากกว่าเซ็งกะ กุ/Diaoyu โดยกรรมสิทธิ์อาจมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการครอบครองหมู่เกาะเหล่านี้5 สหรัฐอเมริกาได้ดำเนินการมาเป็นกลางเกี่ยวกับการแข่งขัน ห้องร้องเรียน แม้ว่าจะเป็นมุมมองของงานศิลปะที่ 5 สนธิสัญญาความร่วมมือซึ่งกันและกันและความปลอดภัยระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกาของ 1960 ใช้ Diaoyu/เซ็ง กะกุ บทความ 5 แสดงที่:แต่ละฝ่ายรู้จักอาวุธโจมตีฝ่ายใดในดินแดนภายใต้การบริหารงานของญี่ปุ่นจะเป็นอันตรายต่อสันติภาพและความปลอดภัยของตัวเอง และประกาศว่า มันจะทำอันตรายทั่วไปของบทบัญญัติรัฐธรรมนูญและกระบวนการ (เน้นเพิ่ม)C. การเรียกร้องของญี่ปุ่นและจีน6 เกี่ยวกับอธิปไตยเหนือ Diaoyu/เซ็ง กะกุ จีนอ้างนั้นส่วนใหญ่มาจากมุมมองทางประวัติศาสตร์ ในขณะที่ญี่ปุ่นรีสอร์ทการสอนกฎหมายของอาชีพของ terra nullius1. จีน7 จีน (สาธารณรัฐประชาชนจีน) ตำแหน่งที่ปรากฏในคำสั่งของกระทรวงต่างประเทศของ 30 ธันวาคมค.ศ. 1971 เป็นว่า Diaoyu/เซ็ง กะกุได้รับดินแดนของจีนตั้งแต่สมัยโบราณ ตามนั้น Diaoyu/เซ็ง กะกุได้แล้วภายในพื้นที่ป้องกันทะเลของจีนในราชวงศ์หมิง (สมัย – 1644), และพวกเขาเกาะ appertaining ไต้หวันของจีน แต่ไม่รีวกีว จีนถือว่า รัฐบาลญี่ปุ่นขโมย Diaoyu/เซ็ง กะกุในระหว่างสงครามจีน-ญี่ปุ่น 1894-95 และถูกบังคับให้สรุปไม่เท่ากันสนธิสัญญาของหมู่ของ 17 เมษายนปีค.ศ. 1895 เพื่อ (เข้ากองทัพในปีค.ศ. 1895 เพื่อ 8 พฤษภาคม), ซึ่ง ' [t] เขาของเกาะฟอร์โมซา [ie ไต้หวัน], พร้อม ด้วยหมู่เกาะทั้งหมด appertaining หรือของเกาะฟอร์โมซากล่าวว่า ' (ที่ 2 Art. (b)) และเกาะ Pescadores รับประกันภัยญี่ปุ่น หลังจากสงครามโลก ตามประเทศจีน ญี่ปุ่น illicitly มอบ Diaoyu/เซ็ง กะกุไปยังสหรัฐอเมริกา และหลัง unilaterally ประกาศว่า มันชอบดูแลสิทธิเหนือหมู่เกาะ ซึ่งในตัวมันเองเป็นสิ่งผิดกฎหมาย8 ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับญี่ปุ่นของโลกหลังสงครามดินแดนชำระมีดังนี้ ในวันที่ 14 1945 สิงหาคม ญี่ปุ่นยอมรับพอทสดัมประกาศของ 26 1945 กรกฎาคม ศิลปะ 8 การรับรองปฏิญญาไคโรของ 27 1943 พฤศจิกายน รายงานหลังให้ว่า 'ดินแดนทั้งหมดที่ญี่ปุ่นมีขโมยจากจีน แมนจูเรีย ฟอร์โมซา และ Pescadores จะสามารถคืนค่าไปยังสาธารณรัฐจีน' การชำระความสงบที่ดีที่สุดเกี่ยวกับญี่ปุ่นแล้ว โดยสรุปสนธิสัญญาสันติภาพกับประเทศญี่ปุ่นในเดือน 1951 กันยายน ('San Francisco สนธิ') โดยที่สนธิสัญญา ญี่ปุ่น renounced ชื่อเรื่อง และเรียกร้องให้ 'ฟอร์โมซาและ Pescadores ' (Art. 2 (b)), ในขณะที่ได้รับการดูแล โดยสหรัฐอเมริกาของ ' หมู่เกาะริวกิวและ Daito เกาะ (Art. 3), รวม Diaoyu/เซ็ง กะกุ แม้ว่าจีนไม่เป็นภาคีของสนธิสัญญาสันติภาพ San Francisco สาธารณรัฐจีนรับรู้การจัดการด้านบนของไต้หวันและ Pescadores ในสนธิสัญญาที่เมื่อมันสรุปสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างสาธารณรัฐจีนและญี่ปุ่นในเดือน 1952 เมษายน (ที่ Art. 2) บนมืออื่น ๆ สาธารณรัฐประชาชนจีนได้รักษาว่า สนธิสัญญาสันติภาพ San Francisco และสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างสาธารณรัฐจีนและญี่ปุ่นเป็นโมฆะ2. ญี่ปุ่น9 ในงบกระทรวงต่างประเทศ'สิทธิ ' มุมมองพื้นฐานในอธิปไตยเหนือเซ็งกะกุเกาะ ('พื้นฐานมุมมองคำสั่ง'), นำออกใช้บน 8 1972 มีนาคม ญี่ปุ่นอ้างว่า ที่สำหรับ 10 ปีจาก 1885 จึงดำเนินชุด Diaoyu/เซ็ง กะกุสำรวจอย่างละเอียด และพบไม่มีร่องรอยของการควบคุมโดยจีน และที่ยืนยันนี้รัฐบาลญี่ปุ่นทำการตัดสินใจของคณะรัฐมนตรีในปีค.ศ. 1895 14 มกราคมเพื่อให้ใช้ประกอบเครื่องหมายบน Diaoyu/เซ็ง กะกุจะรวม Diaoyu/เซ็ง กะกุ อย่างเป็นกิจจะลักษณะในดินแดนญี่ปุ่น ตั้งแต่นั้น ญี่ปุ่นได้ใช้ควบคุม Diaoyu/เซ็ง กะกุมีประสิทธิภาพจนถึงสิ้นสงครามโลกครั้งที่สองโดย เช่น เช่า หรือทิ้งที่ดินรัฐ เก็บค่าเช่าที่ดินและภาษีที่ดิน และการออกใบอนุญาตการทำเหมืองแร่ guanoญี่ปุ่น 10 contended ในงบดูพื้นฐานว่า Diaoyu/เซ็ง กะกุได้ไม่หนึ่งหรือส่วนหนึ่งของหมู่เกาะ Pescadores ที่ได้รับประกันภัยไปยังประเทศญี่ปุ่นจากประเทศจีนตามสนธิสัญญาโมจิ เนื่องจากประสานเกาะเดิมในดินแดนญี่ปุ่น predated ของสนธิสัญญานั้น ตาม อ้างว่า Diaoyu/เซ็ง กะกุไม่รวมอยู่ในอาณาเขต ('ฟอร์โมซาและ Pescadores' ดูพารา 8 เหนือ) ที่มัน renounced ภายใต้ศิลปะการ 2 San Francisco สนธิ แทน พวกเขาถูกวางภายใต้การจัดการของสหรัฐอเมริกาตามศิลปะ 3 San Francisco สนธิ11 แห่ง ญี่ปุ่นยังชี้ให้เห็นในงบดูพื้นฐานว่า เป็นเวลานานตั้งแต่รายการใช้บังคับของสนธิสัญญาสันติภาพ San Francisco จีนได้ยกไม่ปฏิเสธในความเป็นจริงว่า Diaoyu/เซ็ง กะกุรวมอยู่ในพื้นที่ที่อยู่ภายใต้การดูแลจากสหรัฐอเมริกา มันไม่ได้จนกว่า 1970 เมื่อเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องกับการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรน้ำมันฝากในทะเลจีนตะวันออกยุโรปชั้นพื้นผิว ที่สาธารณรัฐประชาชนจีน และสาธารณรัฐจีนเริ่มที่จะยกคำถามเกี่ยวกับ Diaoyu/เซ็ง กะกุ ทั้งหมดนี้ ตาม ญี่ปุ่นชัดเจนระบุว่า จีนมีไม่จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า Diaoyu/เซ็ง กะกุเป็นส่วนหนึ่งของไต้หวัน (Acquiescence)12 คำถามที่อำนาจอธิปไตยเหนือ Diaoyu/เซ็ง กะกุได้มีการหารือ ในปี 1972 เมื่อตามปกติความสัมพันธ์ของประเทศญี่ปุ่นและสาธารณรัฐประชาชนจีน และ ในปี 1978 เมื่อที่พวกเขาสรุปสนธิสัญญาสันติภาพและมิตรภาพระหว่างพวกเขา ที่เวลา มันถูกตกลงระหว่างสองรัฐที่ พวกเขาจะไม่สัมผัสปัญหา ตามสัมภาษณ์ข่าวเต็ง Xiaoping บน 25 1978 ตุลาคมD. ล่าสุดพัฒนา1. ความขัดแย้งทางทะเลสินไหมทดแทน13 การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล 1982 ซึ่งทั้งญี่ปุ่นและจีนเป็นฝ่าย ให้อเมริกาชายฝั่งเพื่อสร้างเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษ ('EEZ') ขึ้นไป 200 ไมล์ทะเลจากเส้นที่วัดกว้างของทะเลอาณาเขต (Art. 57 อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทางทะเล) มันยังแสดงว่า รัฐชายฝั่งมีชั้นคอนติเนนทัลที่ขยายไปถึงระยะทาง 200 ไมล์ทะเลจากเส้นใบที่ขอบด้านนอกของขอบยุโรปไม่ขยายถึงที่พัก (Art. 76 อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทางทะเล) ความจริงที่ญี่ปุ่นและจีนร่วมชั้นยุโรป และ EEZs ของพวกเขาอาจทับซ้อนกันในทะเลจีนตะวันออก เป็นความจริงที่ว่า ระยะห่างระหว่างสองสถานะของชายที่ตั้งทะเลไม่น้อยกว่า 400 ไมล์ ต้องสองสถานะการตกลงกำหนดเขตของชั้นและโซน ตั้งแต่ Diaoyu/เซ็ง กะกุอยู่ในทะเลจีนตะวันออก พวกเขาอาจมีอิทธิพลบางข้อพิพาทเขตแดนทางทะเลถ้าเกาะถือว่าเป็นสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องสำหรับการกำหนดเขต (เขตแดนพิพาทในเอเชีย)14 ในข้อโต้แย้งนี้ขอบเขตทางทะเล ญี่ปุ่น contends ที่ ขอบเขต ทั้งชั้นคอนติเนนทัลกับ EEZ ควรก่อตั้ง โดยแสกเพื่อดึงเส้นของทั้งอเมริกา ในเวลาเดียวกันที่อ้างว่า มีสิทธิได้รับให้กับชั้นวางของคอนติเนนทัล 200 ไมล์ จีนอ้าง ว่าชั้นยุโรปจีนขยายไปบริเวณ 200 ไมล์ไปโอกินาว่าราง north-west ของหมู่เกาะรีวกีว และกำหนดเขตตามแสกไม่ยอมรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ลักษณะทั่วไปของเกาะ
1 หมู่เกาะเซนกากุ ( ในภาษาญี่ปุ่น ) หรือเตียวหยู / tiaoyu เกาะ ( ภาษาจีน ) ( 'diaoyu / เซน ' ) ตั้งอยู่ในตะวันออกจีนทะเล , 150km เหนือของเกาะ yaeyama ของญี่ปุ่น และ 170km ตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวัน ประกอบด้วย uotsurijima / Diaoyu เกาะดาว ( 3.6km2 ) และอีกสี่เกาะเล็ก ๆและสามหิน และมีพื้นที่ 6.3km2 ทั้งหมดแม้ว่าประชากรญี่ปุ่นเมื่ออาศัยอยู่บนดาว uotsurijima / Diaoyu เกาะ หมู่เกาะทั้งหมดที่มีตอนนี้ไม่มีใครอยู่ . พวกเขาถูกถือว่าเป็นเกือบทางเศรษฐกิจ ยกเว้นปลาและขนนกที่รวบรวมกิจกรรมจนกระทั่งผลสำรวจโดยสหประชาชาติคณะกรรมาธิการเศรษฐกิจสำหรับเอเชียและตะวันออกไกลในปี 1968 เปิดเผยความเป็นไปได้ของที่อุดมไปด้วยแหล่งปิโตรเลียมบนไหล่ทวีปรอบ Diaoyu Senkaku / Diaoyu Senkaku .

2 / ปัจจุบันภายใต้ประสิทธิภาพในการควบคุมของญี่ปุ่น ในเดือนมีนาคมปี 2004 เมื่อหลายต่อต้านเรียกร้องให้ญี่ปุ่นจากประเทศจีนลงจอดบนดาว uotsurijima / Diaoyu เกาะตำรวจญี่ปุ่นจับกุมเขาในข้อหา contravening ตรวจคนเข้าเมืองและพระราชบัญญัติควบคุมการยอมรับผู้ลี้ภัยของญี่ปุ่นและส่งพวกเขากลับไปจีน ที่มาของข้อพิพาท

B
3 หลังสงครามโลกครั้งที่สอง สหรัฐอเมริกา ( 'us Diaoyu Senkaku / ' ) ทดสอบก่อนโดยพฤตินัยแล้ว เดอ ล่อให้สอดคล้องกับศิลปะ . 3 สนธิสัญญาสันติภาพกับประเทศญี่ปุ่น ( 1951 ) ในวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2514ได้ตกลงกันระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐ ว่า อำนาจการบริหารงาน กฎหมายและอำนาจ Diaoyu Senkaku / กลับญี่ปุ่นพร้อมกับอื่น ๆหมู่เกาะในข้อตกลงเกี่ยวกับประเทศฟิลิปปินส์และเกาะไดโตะ ซึ่งมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคมค.ศ.

4 วันที่ 30 ธันวาคม 1971สาธารณรัฐประชาชนจีนได้เรียกร้องอย่างเป็นทางการครั้งแรกของอธิปไตยเหนือ Diaoyu Senkaku / จึงเป็นข้อพิพาทเกิดขึ้นระหว่างญี่ปุ่นและสาธารณรัฐประชาชนจีน สาธารณรัฐจีนหรือไต้หวันได้เสนอแยกต่างหาก แต่หลักเดียวกัน อ้างว่า ในวันที่ 11 มิถุนายน 1971ญี่ปุ่นปฏิเสธการดำรงอยู่ของปัญหาดินแดนเหนือ Diaoyu Senkaku / โดยยืนยันว่า จะไม่มีการสงสัยเกี่ยวกับการครอบครองของหมู่เกาะเหล่านี้

5 เราได้เอาตำแหน่งที่เป็นกลางเกี่ยวกับการแข่งขันภาษาจีนและญี่ปุ่น เรียกร้อง แต่มันเป็นมุมมองที่ศิลปะ 5 สนธิสัญญาร่วมกันดำเนินงาน และความมั่นคงระหว่างญี่ปุ่นกับสหรัฐ 2503 กับ Diaoyu Senkaku / .มาตรา 5 ให้แต่ละฝ่ายรู้จัก :
ที่ติดอาวุธโจมตีกับฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดในดินแดนภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น จะเป็นอันตรายต่อความสงบสุขของตนเองและความปลอดภัย และประกาศว่า จะทำเพื่อตอบสนองอันตรายทั่วไปตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ และกระบวนการ ( เน้นเพิ่ม )

C
อ้างจากประเทศญี่ปุ่นและจีน6 เกี่ยวกับอำนาจอธิปไตยเหนือ Diaoyu Senkaku / จีนอ้างว่ามันเป็นหลักจากมุมมองทางประวัติศาสตร์ ในขณะที่ญี่ปุ่นทำทฤษฎีทางกฎหมายของการยึดครองดินแดนที่ไม่มีเจ้าของ

1 ประเทศจีน
7 จีน ( สาธารณรัฐประชาชนจีน ) ตำแหน่งที่สะท้อนในแถลงการณ์ของกระทรวงการต่างประเทศ 30 ธันวาคม 2514 คือ เตียวหยู / เซนได้รับดินแดนของจีนตั้งแต่โบราณจากคำให้การว่า Diaoyu Senkaku / มีอยู่แล้วภายในพื้นที่กลาโหมของจีนทะเลกลับในราชวงศ์หมิง ( 1368 – 1644 ) และมีเกาะ appertaining จีนไต้หวันแต่ไม่ใช่ริว . จีนกล่าวว่า รัฐบาลญี่ปุ่นขโมยเตียวหยู / เซนในญี่ปุ่นสงคราม Sino 1894 – 95และบังคับให้มันสรุปสนธิสัญญาชิโมะโนะเซะกิไม่เท่ากัน 1895 ( 17 เมษายน เข้าบังคับ เมื่อ 8 พฤษภาคม 1895 ) โดยที่ ' [ T ] เขาเกาะ Formosa ไต้หวัน [ IE ] , กับเกาะ appertaining หรือเป็นของว่าเกาะฟอร์โมซา ( ในศิลปะ 2 ( B ) และเปสคาเดอร์เกาะถูกยกให้ญี่ปุ่น หลังสงครามโลกครั้งที่สอง จากประเทศจีนญี่ปุ่น illicitly Diaoyu Senkaku / ยื่นให้เรา และหลังข้างเดียวประกาศว่าชอบสิทธิปกครองเหนือเกาะซึ่งในตัวเองเป็นเรื่องผิดกฎหมาย .

8 ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่สองน่านชุมชนดังนี้ เมื่อวันที่ 14 สิงหาคม ค.ศ. 1945 ญี่ปุ่นยอมรับพอทสดัมประกาศ 26 กรกฎาคม 1945 , ศิลปะ8 ซึ่งได้รับรองปฏิญญาไคโร 27 พฤศจิกายน 1943 ประกาศหลังให้ว่า ' ดินแดนทั้งหมดที่ญี่ปุ่นได้ถูกขโมยจากจีน เช่น แมนจูเรีย , ไต้หวัน และ เปสคาเดอร์ จะถูกเรียกคืนไปยังจีน 'สุดยอดสันติภาพในญี่ปุ่นถึงโดยสรุปสนธิสัญญาสันติภาพกับประเทศญี่ปุ่นในเดือนกันยายน 2494 ( สนธิสัญญา ' สันติภาพ 'san ซานฟรานซิสโก ) โดยสนธิสัญญา , ญี่ปุ่น ละทิ้งก็ได้ ชื่อเรื่อง และเรียกร้องให้ ' Formosa และเปสคาเดอร์ ' ( ศิลปะ ) 2 ( ข ) ในขณะที่มันได้รับการบริหารงานโดยเราของประเทศฟิลิปปินส์และเกาะไดโตะ ( ศิลปะ ) 3 ) รวมถึง Senkaku / Diaoyu .แม้ว่าจีนจะไม่ได้เป็นภาคีสนธิสัญญาสันติภาพซานฟรานซิสโก สาธารณรัฐประชาชนจีน ว่า นิสัยด้านบนของไต้หวันและเปสคาเดอร์ในสนธิสัญญาเมื่อสรุปสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างจีนและญี่ปุ่นในเมษายน 2495 ( ศิลปะ ) 2 ) บนมืออื่น ๆสาธารณรัฐประชาชน จีน มีท่าทีที่ทั้งซานฟรานซิสสนธิสัญญาสันติภาพและสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างจีนและญี่ปุ่นจะเป็นโมฆะ

2 ญี่ปุ่น
9 ในกระทรวงกิจการต่างประเทศชี้แจงสิทธิพื้นฐานมุมมองเกี่ยวกับอธิปไตยเหนือหมู่เกาะเซนกากุ ( งบ ' มุมมอง 'basic ) ซึ่งออกเมื่อ 8 มีนาคม 1972ญี่ปุ่นอ้างว่า เป็นเวลา 10 ปี จาก 1885 มันดำเนินการชุดของการสำรวจของ Diaoyu Senkaku / อย่างละเอียด และไม่พบร่องรอยของการควบคุมโดยจีน และบนพื้นฐานนี้ยืนยันรัฐบาลญี่ปุ่นได้ตัดสินใจคณะรัฐมนตรีเมื่อ 14 มกราคม 1895 เพื่อสร้างเครื่องหมายบน Diaoyu Senkaku / Diaoyu Senkaku / รวมอย่างเป็นทางการในดินแดนญี่ปุ่นตั้งแต่นั้นมาญี่ปุ่นได้ใช้สิทธิการควบคุมที่มีประสิทธิภาพกว่า Senkaku / Diaoyu จนกระทั่งสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง เช่น เช่าซื้อ หรือกำจัดของรัฐเป็นเจ้าของที่ดินเก็บค่าเช่าที่ดินและภาษีและการออกใบอนุญาตสำหรับค้างคาว

เหมืองแร่10 ญี่ปุ่นยืนยันในแถลงการณ์ว่า Diaoyu Senkaku / มุมมองพื้นฐานทั้งในส่วนของไต้หวัน หรือส่วนหนึ่งของเปสคาเดอร์เกาะที่ถูกยกให้ญี่ปุ่นจากจีนตามสนธิสัญญาชิโมโนเซกิ เพราะการรวมตัวของเกาะเดิมลงในดินแดนญี่ปุ่นมีอายุมากกว่าข้อสรุปของสนธิสัญญานั่น ตาม มันอ้างDiaoyu Senkaku / ไม่ได้ถูกรวมอยู่ในดินแดน ( 'formosa และเปสคาเดอร์ ' เห็นพารา 8 ข้างต้น ) ที่ละทิ้งภายใต้ศิลปะ 2 ซานฟรานซิสโกสนธิสัญญาสันติภาพ ; แทนพวกเขาอยู่ภายใต้การบริหารงานของเราตามศิลปะ 3 ซานฟรานซิสสนธิสัญญาสันติภาพ

11 นอกจากนี้ญี่ปุ่นยังชี้ให้เห็นในงบมุมมองพื้นฐานที่เป็นเวลานานเนื่องจากการมีผลบังคับใช้ของซานฟรานซิสสนธิสัญญาสันติภาพ จีนได้ยกไม่ปฏิเสธความจริงที่ว่า Diaoyu Senkaku / อยู่ในพื้นที่ อยู่ภายใต้การบริหารของสหรัฐอเมริกา ; มันไม่ได้จนกว่า 1970 เมื่อความเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องกับการใช้ประโยชน์ของทรัพยากรน้ํามันฝากไว้ใน ตะวันออกจีนทะเลไหล่ทวีปพื้นผิว ,ที่สาธารณรัฐประชาชนจีนและสาธารณรัฐจีนเริ่มยกคำถามเกี่ยวกับ Diaoyu Senkaku / . ทั้งหมดนี้ตามญี่ปุ่น ระบุไว้ชัดเจนว่า จีนไม่ได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ถือว่า Diaoyu Senkaku / เป็นส่วนหนึ่งของไต้หวัน

( ยอมรับ )12 คำถามอธิปไตยเหนือ Diaoyu Senkaku / ได้กล่าวถึงในปี 1972 เมื่อญี่ปุ่นและสาธารณรัฐประชาชนจีนในรูปความสัมพันธ์ของพวกเขาและในปี 1978 เมื่อพวกเขาสรุปสนธิสัญญาสันติภาพและมิตรภาพระหว่างพวกเขา ในเวลานั้น ได้ตกลงกันระหว่างสองประเทศที่พวกเขาจะไม่แตะต้องในเรื่องตามของเติ้ง เสี่ยวผิงสัมภาษณ์
25 ตุลาคม 1978
d การพัฒนา
1 สิทธิเรียกร้องทางทะเลที่ขัดแย้งกัน
13 อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล ค.ศ. 1982 ที่ทั้งญี่ปุ่นและจีนเป็นฝ่าย ให้รัฐชายฝั่งเพื่อจัดตั้งเขตเศรษฐกิจพิเศษ ( 'eez ' ) ถึง 200 ไมล์ทะเลจากเส้นซึ่งสามารถวัดความกว้างของทะเลอาณาเขต ( ศิลปะ ) 57 อนุสัญญาว่าด้วยกฎหมายทะเล )นอกจากนี้ยังมีว่า รัฐชายฝั่งมีไหล่ทวีปที่ขยายระยะ 200 ไมล์ทะเลจากหมุดที่ขอบด้านนอกของขอบทวีปไม่ขยายได้ถึงระยะทาง ( ศิลปะ ) 76 อนุสัญญาว่าด้วยกฎหมายทะเล ) เรื่องที่ญี่ปุ่นและจีนแบ่งไหล่ทวีปและ eezs ศักยภาพซ้อนในทะเลจีนตะวันออกเช่นเดียวกับความจริงที่ว่า ระยะห่างระหว่างสองรัฐชายฝั่งในมหาสมุทร พื้นที่ไม่น้อยกว่า 400 ไมล์ ต้องการให้สองประเทศตกลงในเขตแดนของการเก็บรักษาและโซน ตั้งแต่ Diaoyu Senkaku / ตั้งอยู่ในทะเลจีนตะวันออก