I had thus learned a second fact of

I had thus learned a second fact of great importance: this was that the planet the little prince came from was scarcely any larger than a house!

But that did not really surprise me much. I knew very well that in addition to the great planets--such as the Earth, Jupiter, Mars, Venus--to which we have given names, there are also hundreds of others, some of which are so small that one has a hard time seeing them through the telescope. When an astronomer discovers one of these he does not give it a name, but only a number. He might call it, for example, "Asteroid 325."

I have serious reason to believe that the planet from which the little prince came is the asteroid known as B-612.

This asteroid has only once been seen through the telescope. That was by a Turkish astronomer, in 1909.

Turkish costume
On making his discovery, the astronomer had presented it to the International Astronomical Congress, in a great demonstration. But he was in Turkish costume, and so nobody would believe what he said.

Grown-ups are like that . . .

Fortunately, however, for the reputation of Asteroid B-612, a Turkish dictator made a law that his subjects, under pain of death, should change to European costume. So in 1920 the astronomer gave his demonstration all over again, dressed with impressive style and elegance. And this time everybody accepted his report.

European costume
If I have told you these details about the asteroid, and made a note of its number for you, it is on account of the grown-ups and their ways. When you tell them that you have made a new friend, they never ask you any questions about essential matters. They never say to you, "What does his voice sound like? What games does he love best? Does he collect butterflies?" Instead, they demand: "How old is he? How many brothers has he? How much does he weigh? How much money does his father make?" Only from these figures do they think they have learned anything about him.

If you were to say to the grown-ups: "I saw a beautiful house made of rosy brick, with geraniums in the windows and doves on the roof," they would not be able to get any idea of that house at all. You would have to say to them: "I saw a house that cost $20,000." Then they would exclaim: "Oh, what a pretty house that is!"

Just so, you might say to them: "The proof that the little prince existed is that he was charming, that he laughed, and that he was looking for a sheep. If anybody wants a sheep, that is a proof that he exists." And what good would it do to tell them that? They would shrug their shoulders, and treat you like a child. But if you said to them: "The planet he came from is Asteroid B-612," then they would be convinced, and leave you in peace from their questions.

They are like that. One must not hold it against them. Children should always show great forbearance toward grown-up people.

But certainly, for us who understand life, figures are a matter of indifference. I should have liked to begin this story in the fashion of the fairy-tales. I should have like to say: "Once upon a time there was a little prince who lived on a planet that was scarcely any bigger than himself, and who had need of a sheep . . ."

To those who understand life, that would have given a much greater air of truth to my story.

For I do not want any one to read my book carelessly. I have suffered too much grief in setting down these memories. Six years have already passed since my friend went away from me, with his sheep. If I try to describe him here, it is to make sure that I shall not forget him. To forget a friend is sad. Not every one has had a friend. And if I forget him, I may become like the grown-ups who are no longer interested in anything but figures . . .

It is for that purpose, again, that I have bought a box of paints and some pencils. It is hard to take up drawing again at my age, when I have never made any pictures except those of the boa constrictor from the outside and the boa constrictor from the inside, since I was six. I shall certainly try to make my portraits as true to life as possible. But I am not at all sure of success. One drawing goes along all right, and another has no resemblance to its subject. I make some errors, too, in the little prince's height: in one place he is too tall and in another too short. And I feel some doubts about the color of his costume. So I fumble along as best I can, now good, now bad, and I hope generally fair-to-middling.

In certain more important details I shall make mistakes, also. But that is something that will not be my fault. My friend never explained anything to me. He thought, perhaps, that I was like himself. But I, alas, do not know how to see sheep through the walls of boxes. Perhaps I am a little like the grown-ups. I have had to grow old.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจึงได้เรียนรู้ความจริงที่สองสำคัญมาก: คำว่า เจ้าชายน้อยมาจากดาวเคราะห์แทบก็ใหญ่กว่าบ้านแต่ที่ไม่ได้ไม่จริงแปลกใจมาก ฉันรู้ดีว่า นอกจากดาวเคราะห์ดี - ดิน ดาวพฤหัสบดี ดาว อังคาร ดาวศุกร์ - ที่เรามีชื่อ มีหลายร้อยของผู้อื่น ซึ่งมีขนาดเล็กมีทีเห็นพวกเขาผ่านทางกล้อง เมื่อเป็นนักดาราศาสตร์พบหนึ่งเหล่านี้ เขาไม่ให้มันชื่อ แต่เพียงตัวเลข เขาอาจเรียกว่า เช่น "ดาวเคราะห์น้อย 325"ฉันมีเหตุผลจริงจังเชื่อว่าดาวเคราะห์ที่เจ้าชายน้อยมาดาวเคราะห์น้อยที่เรียกว่า B-612ดาวเคราะห์น้อยนี้ได้เพียงครั้งเดียวแล้วเห็นผ่านกล้องโทรทรรศน์ ที่อยู่ โดยนักดาราศาสตร์ตุรกี ในปี 1909เครื่องแต่งกายที่ตุรกีในการค้นพบของเขา นักดาราศาสตร์ที่ได้แสดงนั้นสภาดาราศาสตร์ระหว่างประเทศ ในการสาธิตที่ดี แต่เขามาอยู่ในเครื่องแต่งกายที่ตุรกี และดังนั้น ใครจะเชื่อว่าสิ่งที่เขากล่าวว่าแสนเป็นเช่นนั้น...โชคดี อย่างไร ตามชื่อเสียงของดาวเคราะห์น้อย B-612 เผด็จตุรกีได้กฎหมายที่เรื่องของเขา under pain of ตาย ควรเปลี่ยนเครื่องแต่งกายที่ยุโรป ดังนั้น ในปี 1920 นักดาราศาสตร์ที่ให้เขาสาธิตทั้งหมดกว่าอีก แต่งตัว มีสไตล์น่าประทับใจและความสง่างาม และขณะนี้ทุกคนยอมรับรายงานของเขาเครื่องแต่งกายที่ยุโรปIf I have told you these details about the asteroid, and made a note of its number for you, it is on account of the grown-ups and their ways. When you tell them that you have made a new friend, they never ask you any questions about essential matters. They never say to you, "What does his voice sound like? What games does he love best? Does he collect butterflies?" Instead, they demand: "How old is he? How many brothers has he? How much does he weigh? How much money does his father make?" Only from these figures do they think they have learned anything about him.If you were to say to the grown-ups: "I saw a beautiful house made of rosy brick, with geraniums in the windows and doves on the roof," they would not be able to get any idea of that house at all. You would have to say to them: "I saw a house that cost $20,000." Then they would exclaim: "Oh, what a pretty house that is!"Just so, you might say to them: "The proof that the little prince existed is that he was charming, that he laughed, and that he was looking for a sheep. If anybody wants a sheep, that is a proof that he exists." And what good would it do to tell them that? They would shrug their shoulders, and treat you like a child. But if you said to them: "The planet he came from is Asteroid B-612," then they would be convinced, and leave you in peace from their questions.They are like that. One must not hold it against them. Children should always show great forbearance toward grown-up people.But certainly, for us who understand life, figures are a matter of indifference. I should have liked to begin this story in the fashion of the fairy-tales. I should have like to say: "Once upon a time there was a little prince who lived on a planet that was scarcely any bigger than himself, and who had need of a sheep . . ."To those who understand life, that would have given a much greater air of truth to my story.For I do not want any one to read my book carelessly. I have suffered too much grief in setting down these memories. Six years have already passed since my friend went away from me, with his sheep. If I try to describe him here, it is to make sure that I shall not forget him. To forget a friend is sad. Not every one has had a friend. And if I forget him, I may become like the grown-ups who are no longer interested in anything but figures . . .It is for that purpose, again, that I have bought a box of paints and some pencils. It is hard to take up drawing again at my age, when I have never made any pictures except those of the boa constrictor from the outside and the boa constrictor from the inside, since I was six. I shall certainly try to make my portraits as true to life as possible. But I am not at all sure of success. One drawing goes along all right, and another has no resemblance to its subject. I make some errors, too, in the little prince's height: in one place he is too tall and in another too short. And I feel some doubts about the color of his costume. So I fumble along as best I can, now good, now bad, and I hope generally fair-to-middling.In certain more important details I shall make mistakes, also. But that is something that will not be my fault. My friend never explained anything to me. He thought, perhaps, that I was like himself. But I, alas, do not know how to see sheep through the walls of boxes. Perhaps I am a little like the grown-ups. I have had to grow old.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้เรียนรู้จึงเป็นความจริงที่สองมีความสำคัญมาก: นี้คือการที่โลกเจ้าชายน้อยมาจากแทบใด ๆ ที่มีขนาดใหญ่กว่าบ้าน! แต่ที่ไม่ได้จริงๆแปลกใจมาก ผมรู้ดีว่านอกเหนือไปจากดาวเคราะห์ที่ดี - เช่นโลกดาวพฤหัสบดีดาวอังคารดาวศุกร์ - ที่เราได้รับชื่อนี้ยังมีหลายร้อยคนบางส่วนที่มีขนาดเล็กที่หนึ่งได้ยาก เวลาเห็นพวกเขาผ่านกล้องโทรทรรศน์ เมื่อนักดาราศาสตร์ค้นพบหนึ่งของเหล่านี้เขาไม่ให้มันชื่อ แต่เพียงจำนวน เขาอาจจะเรียกว่าตัวอย่างเช่น "ดาวเคราะห์น้อย 325" ฉันมีเหตุผลที่ร้ายแรงที่จะเชื่อว่าโลกจากการที่เจ้าชายน้อยมาเป็นดาวเคราะห์น้อยที่เรียกว่า B-612. ดาวเคราะห์น้อยนี้ได้รับเพียงครั้งเดียวที่เห็นผ่านกล้องโทรทรรศน์ นั่นคือโดยนักดาราศาสตร์ตุรกีในปี 1909 เครื่องแต่งกายของตุรกีในการค้นพบของเขานักดาราศาสตร์ได้นำเสนอไปยังดาราศาสตร์สากลสภาคองเกรสในการสาธิตที่ดี แต่เขาก็อยู่ในชุดตุรกี, และอื่น ๆ ไม่มีใครจะเชื่อในสิ่งที่เขากล่าวว่า. ผู้ใหญ่เป็นเช่นนั้น . . โชคดี แต่สำหรับชื่อเสียงของดาวเคราะห์น้อย B-612, เผด็จการตุรกีทำกฎหมายว่าอาสาสมัครของเขาภายใต้ความเจ็บปวดของการเสียชีวิตควรจะเปลี่ยนเครื่องแต่งกายยุโรป ดังนั้นในปี 1920 นักดาราศาสตร์ให้การสาธิตของเขาอีกครั้งในชุดที่มีสไตล์ที่น่าประทับใจและความสง่างาม และทุกคนในครั้งนี้ได้รับการยอมรับรายงานของเขา. เครื่องแต่งกายยุโรปถ้าผมได้บอกคุณเกี่ยวกับรายละเอียดเหล่านี้ดาวเคราะห์น้อยและทำให้ทราบของจำนวนสำหรับคุณก็คือในบัญชีของผู้ใหญ่และวิธีการของพวกเขา เมื่อคุณบอกพวกเขาว่าคุณได้ทำเพื่อนใหม่ของพวกเขาไม่เคยถามคำถามใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญ พวกเขาไม่เคยพูดกับคุณ "อะไรเสียงเหมือนเสียงของเขาหรือไม่สิ่งที่เกมที่เขาไม่รักที่ดีที่สุดหรือไม่เขาเก็บผีเสื้อ" แต่พวกเขาต้องการ "อายุเท่าไหร่เขาเป็นพี่น้องหลายวิธีที่เขาได้เท่าไหร่เขามีน้ำหนักเงินเท่าไหร่ไม่ทำให้พ่อของเขา?" เฉพาะจากตัวเลขเหล่านี้พวกเขาคิดว่าพวกเขาได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับเขา. ถ้าคุณจะพูดกับผู้ใหญ่: "ผมเห็นบ้านที่สวยงามทำจากอิฐสีดอกกุหลาบที่มี Geraniums ในหน้าต่างและนกพิราบบนหลังคา" ที่พวกเขาจะ ไม่สามารถที่จะได้รับความคิดของบ้านที่ใด ๆ คุณจะต้องพูดกับพวกเขา ". ผมเห็นบ้านที่ค่าใช้จ่าย $ 20,000" แล้วพวกเขาจะอุทาน "โอ้สิ่งที่บ้านสวยที่เป็น!" เพียงเพื่อให้คุณอาจจะพูดกับพวกเขา "หลักฐานที่มีอยู่เจ้าชายน้อยเป็นว่าเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ที่เขาหัวเราะและบอกว่าเขากำลังมองหา แกะ. ถ้าใครอยากแกะที่เป็นหลักฐานว่าเขามีอยู่. " และสิ่งที่ดีมันจะทำอย่างไรที่จะบอกพวกเขาว่า? พวกเขาจะยักไหล่ของพวกเขาและปฏิบัติต่อคุณเหมือนเด็ก แต่ถ้าคุณกล่าวแก่พวกเขา "โลกเขามาจากดาวเคราะห์น้อยเป็น B-612" แล้วพวกเขาก็จะได้รับความเชื่อมั่นและปล่อยให้คุณอยู่ในความสงบจากคำถามของพวกเขา. พวกเขาเป็นเช่นนั้น หนึ่งไม่ต้องถือไว้กับพวกเขา เด็กควรจะแสดงความอดทนที่ดีที่มีต่อคนโตขึ้น. แต่แน่นอนสำหรับเราที่เข้าใจชีวิตตัวเลขเป็นเรื่องของความไม่แยแส ฉันควรจะชอบที่จะเริ่มต้นเรื่องนี้ในรูปแบบของนิทานนางฟ้า ฉันควรจะมีเหมือนจะพูดว่า: "... กาลครั้งหนึ่งมีเจ้าชายน้อยที่อาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ที่เป็นแทบใด ๆ ที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเองและผู้ที่ได้ต้องแกะ" เพื่อให้ผู้ที่เข้าใจชีวิตที่จะมี ได้รับอากาศมากขึ้นจากความจริงกับเรื่องราวของฉัน. สำหรับฉันไม่ต้องการคนใดคนหนึ่งที่จะอ่านหนังสือของฉันลวก ฉันได้รับความเดือดร้อนความเศร้าโศกมากเกินไปในการตั้งค่าลงทรงจำเหล่านี้ หกปีได้ผ่านไปแล้วตั้งแต่เพื่อนของฉันเดินออกไปจากฉันกับแกะของเขา ถ้าฉันพยายามที่จะอธิบายเขามาที่นี่ก็คือการทำให้แน่ใจว่าฉันจะไม่ลืมเขา ที่จะลืมเพื่อนเป็นเรื่องน่าเศร้า อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ทุกคนได้มีเพื่อน และถ้าฉันลืมเขาผมอาจจะกลายเป็นเหมือนผู้ใหญ่ที่จะไม่สนใจในสิ่งที่ แต่ตัวเลข . . มันเป็นเพื่อวัตถุประสงค์ที่อีกครั้งที่ผมได้ซื้อกล่องของสีและดินสอบาง มันยากที่จะใช้เวลาวาดภาพอีกครั้งที่อายุของฉันเมื่อฉันไม่เคยทำภาพใด ๆ ยกเว้นพวกงูเหลือมจากภายนอกและงูเหลือมจากภายในตั้งแต่ผมอายุหก แน่นอนฉันจะพยายามที่จะทำให้การถ่ายภาพบุคคลของฉันเป็นจริงในการดำรงชีวิตที่เป็นไปได้ แต่ผมไม่แน่ใจว่าที่ทั้งหมดของความสำเร็จ หนึ่งในการวาดภาพไปพร้อมสิทธิทั้งหมดและอีกมีความคล้ายคลึงกับเรื่องของมันไม่ ฉันจะทำให้ข้อผิดพลาดบางเกินไปในความสูงของเจ้าชายน้อยในสถานที่หนึ่งที่เขาสูงเกินไปและในอีกสั้นเกินไป และฉันรู้สึกข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับสีของเครื่องแต่งกายของเขา ดังนั้นผมจึงคลำหาพร้อมอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ตอนนี้ที่ดีที่ไม่ดีในขณะนี้และฉันหวังว่าโดยทั่วไปยุติธรรมเพื่อปานกลาง. ในรายละเอียดบางอย่างที่สำคัญมากขึ้นฉันจะทำผิดพลาดยัง แต่นั่นคือสิ่งที่จะไม่เป็นความผิดของฉัน เพื่อนของฉันไม่เคยอธิบายอะไรกับผม เขาคิดว่าบางทีที่ผมชอบตัวเอง แต่ผมอนิจจาไม่ทราบวิธีการดูผ่านผนังแกะกล่อง บางทีฉันเป็นเพียงเล็กน้อยเช่นผู้ใหญ่ ผมได้มีการเติบโตเก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจึงได้เรียนรู้ความจริงสองสำคัญ : นี้คือว่าดาวของเจ้าชายน้อยมาจากเกือบใด ๆที่มีขนาดใหญ่กว่าบ้าน

แต่นั่นไม่ได้จริงๆ ฉันประหลาดใจมาก ผมรู้ดีว่านอกจากดาวเคราะห์ดี -- เช่น โลก ดาวพฤหัสบดี ดาวอังคารดาวศุกร์ -- ที่เรามีชื่อ มีหลายร้อยของผู้อื่นบางอย่างซึ่งมีขนาดเล็กเพื่อให้มีเวลาที่ยากเห็นผ่านกล้องโทรทรรศน์ เมื่อนักดาราศาสตร์ค้นพบคนเหล่านี้เขาไม่ได้ระบุชื่อ แต่ตัวเลข เขาอาจจะเรียกมัน เช่น " ดาวเคราะห์น้อย 325 . "

ฉันมีเหตุรุนแรงเชื่อว่าดาวเคราะห์ที่เจ้าชายน้อยมาเป็นดาวเคราะห์น้อยที่รู้จักกันเป็น b-612 .

ดาวเคราะห์น้อยนี้มีเพียงเมื่อได้เห็นผ่านกล้องโทรทรรศน์ นั่นคือโดยนักดาราศาสตร์ตุรกีในตุรกี 1909


ทำเครื่องแต่งกายของเขาค้นพบ นักดาราศาสตร์ได้นำเสนอให้รัฐสภาดาราศาสตร์สากล ในการสาธิตที่ดี แต่เขาอยู่ในชุด ตุรกี และดังนั้นจะไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่เขาพูด

grown ups ที่เป็นแบบนั้น . . . . . . .

โชคดี อย่างไรก็ตามสำหรับชื่อเสียงของดาวเคราะห์น้อย b-612 เป็นเผด็จการ ตุรกี ทำให้กฎหมายที่ประชาชนของเขาภายใต้ความเจ็บปวดและความตาย ควรเปลี่ยนเครื่องแต่งกายของยุโรป ดังนั้น ในปี 1920 นักดาราศาสตร์ให้สาธิตของเขาอีกครั้ง แต่งตัวมีสไตล์ที่น่าประทับใจและความสง่างาม และเวลาที่ทุกคนยอมรับรายงานของเขา

ยุโรปเครื่องแต่งกาย
ถ้าผมบอกคุณรายละเอียดเกี่ยวกับดาวเคราะห์ ,และทำให้ทราบหมายเลขของคุณ มันเป็นเพราะมีผู้ใหญ่และวิธีการของพวกเขา เมื่อคุณบอกพวกเขาว่าคุณมีเพื่อนใหม่ พวกเขาไม่ได้ถามคำถามใด ๆเกี่ยวกับความสำคัญ พวกเขาไม่เคยบอกคุณ " เสียงเขาเป็นอย่างไรคะ ? สิ่งที่เกมที่เขารักที่สุด เขาเก็บผีเสื้อ ? แทน พวกเขาต้องการ " เขาอายุเท่าไร ? เขามีพี่น้องกี่คน ?เขาหนักเท่าไหร่ ? เงินเท่าไหร่ พ่อให้ ? " จากตัวเลขเหล่านี้ พวกเขาคิดว่า พวกเขาได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย

ถ้าคุณพูดกับผู้ใหญ่ " ผมเห็นบ้านที่สวยงามที่ทำจากอิฐ โรซี่ กับมใน Windows และนกพิราบบนหลังคา , " พวกเขาจะไม่สามารถที่จะได้รับความคิดของบ้านหลังนั้นเลย คุณจะต้องพูดกับเขา : " ผมเห็นบ้านที่ค่าใช้จ่าย $ 20000 . . . " แล้วเขาก็อุทาน " โอ้ ว่าบ้านสวย !

แค่คุณอาจจะพูดกับพวกเขา : " หลักฐานที่เจ้าชายน้อยอยู่ว่าเขามีเสน่ห์ เขาหัวเราะ และเขากำลังตามหาแกะ ถ้าใครอยากแกะ นั่นแสดงว่าเขามีจริง และอะไรคือสิ่งที่ดีที่ควรจะบอกพวกเขา พวกเขาจะยักไหล่ของเขา และทำเหมือนเธอเป็นเด็กแต่ถ้าคุณพูดกับพวกเขา : " โลกที่เขาจากมาเป็นดาวเคราะห์น้อย b-612 " แล้วพวกเขาก็จะได้ประจักษ์ และจากไปอย่างสันติ จากคำถามของพวกเขา

พวกเขาแบบนั้น หนึ่งไม่ต้องถือมันกับพวกเขา เด็กควรแสดงความอดกลั้นต่อผู้ใหญ่

แต่ที่แน่ๆ สำหรับเรา ที่เข้าใจชีวิต ตัวเลข จะเป็นเรื่องของความไม่แตกต่างฉันควรจะต้องชอบที่จะเริ่มต้นเรื่องราวแฟชั่นของเทพนิยาย ฉันควรจะต้องชอบที่จะพูดว่า : " กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเจ้าชายตัวน้อยที่อาศัยอยู่บนโลกที่ไม่ค่อยจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวเอง และผู้ที่มีความต้องการของแกะ . . . . . . . "

ผู้ที่เข้าใจชีวิต ที่จะได้รับมากขึ้นอากาศของความจริงเรื่องราวของฉัน

สำหรับฉันไม่ต้องการใด ๆ หนึ่งจะอ่านหนังสืออย่างพร่ำเพรื่อฉันได้รับความเศร้าโศกมากเกินไปในการลงความทรงจำเหล่านี้ ผ่านไป 6 ปีแล้วตั้งแต่เพื่อนของฉันจากฉันไป กับ แกะ ถ้าฉันพยายามที่จะอธิบายให้เขามาที่นี่ มันเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าผมจะไม่ลืมเขา ลืมเพื่อน เศร้า ไม่ทุกคนมีเพื่อน และถ้าฉันลืมเขา ฉันอาจจะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ได้สนใจอะไร แต่ตัวเลข . . . . . . .

มันเป็นจุดประสงค์นั้นอีกครั้ง ผมต้องซื้อกล่องสีและดินสอ มันยากที่จะวาดอีกครั้งที่อายุของฉันเมื่อฉันไม่เคยทำภาพใด ๆยกเว้นงูเหลือมคอนสตริกเตอร์นอกงูเหลือมงูที่ฆ่าเหยื่อโดยการบีบรัดจากภายใน ตั้งแต่ฉันอายุได้หกขวบ ผมจะต้องพยายามทำให้ภาพวาดของฉันเป็นจริงในชีวิตที่สุด แต่ผมที่ไม่แน่ใจว่าของความสำเร็จคนวาดไปเรียบร้อย และอีกไม่เหมือนเรื่องของ ฉันทำให้ข้อผิดพลาดบางเกินไปในความสูงขององค์ชายน้อยที่เขาสูงเกินไป และในอีก สั้นเกินไป และผมรู้สึกสงสัย เกี่ยวกับสีของเครื่องแต่งกายของเขา ฉันซุ่มซ่ามไปเท่าที่จะทำได้ แล้วดี ไม่ดี และผมหวังว่า มักจะปานกลางถึงค่อนข้างดี

ในรายละเอียดที่สำคัญบางอย่างจะผิดพลาดยัง แต่นั่นคือสิ่งที่จะไม่ได้เป็นความผิดของฉัน เพื่อนของฉันไม่เคยอธิบายอะไรให้ฉันฟังเลย เขาคิดว่าบางทีที่ฉันชอบตัวเอง แต่อนิจจา ไม่รู้จักดูแกะ ผ่านผนังกล่อง บางทีฉันก็ชอบผู้ใหญ่ . ฉันมีการเติบโตเก่า