You bursted through the doors. “I’M

You bursted through the doors. “I’M HERE!” You said holding out cold drinks to the boys that were practicing hard.

Daehyun came up to you and gave you a big hug wiping his sweat all over your face “EW” you said and pushed him away he smiled and pulled you in smashing his lips against yours.

You smiled back into the kiss and pushed him away “you stink” you teased.

During their break you guys were all sitting around and you were sitting with Youngjae and Daehyun

Youngjae liked talking to you because you were smart and got his nerdy jokes. You were sitting there hand in hand with Daehyun and both of you were listening to Youngjae talk.

When he finished his joke you and him started laughing so hard and Daehyun just smiled and then his smile faded. “I don’t get it.” he said quietly and your attention turned to him. You explained to him thoroughly and he nodded his head.

"you get it now babe?" you asked and he nodded again. Youngjae started talking again and you turned your attention back to him not letting go of Daehyun’s hand.

He was kind of irritated that Youngjae was making you laugh so much. *she’s my girlfriend her attention is supposed to be on me* he thought and glared at Youngjae. Both you and Youngjae were to absorbed in your nerdy jokes that you guys didn’t notice Daehyun glaring.

He then let go of your hand and got up, walking out of the room. Youngjae looked at you. You shrugged. “I’ll be right back” you said tapping his leg as you stood up.

You walked out looking for Daehyun and you found him leaning against the railing. He was just looking down so you walked up to him and nudged him looking at him with curious eyes.

He looked at you and then back down. “What’s wrong?” you asked. “nothing. why don’t you go back to Youngjae.” he said. You smiled because you knew what was really bothering him. Tilting your head you nudged him again. “Are you jealous?” you asked.

Daehyun looked at you with wide eyes. “Pffft. No I’m not jealous. I’m just not smart.” he said and quietly looked back down.

*jealous* you thought. “What you mean you’re not smart?” you asked. “I don’t make you laugh like that I can’t tell you jokes like that I don’t even understand those jokes.” he grumbled. “and so? I don’t care if you don’t get the jokes and that doesn’t mean you’re not smart.”

"I feel stupid compared to him I feel like you would match better with him since both of you are smart."

"Stop." you said and grabbed his arm. "It doesn’t matter. I love you. Not Youngjae he’s like my brother." you told him. He looked away "look at me." you said and he never listen.

You pulled his face to look down at you. “I don’t care if Youngjae makes me laugh.. no one can compare to you” you told him and his lips curved into a small smile.

He stood behind you and wrapped his arms around you and pushed you forward so you were leaning on the railing. His head was rested on your shoulder and you guys were just standing there looking out.

"And he was stealing all your attention from me." he said quietly and you laughed. "Silly boy. I knew you were jealous." you turned around face him, his arms trapping you against the railing.

He kissed your lips nice and slowly making your knees go weak. He pulled back “If you keep talking to Youngjae you’ll get no more of that.” He said. Before you could protest he pecked your lips and ran back in the room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณ bursted ผ่านประตู "ฉันนี่" คุณพูดถือออกเครื่องดื่มเย็นเด็กผู้ชายที่ถูกฝึกอย่างหนัก Daehyun มาให้คุณ และให้คุณฮักใหญ่ที่เช็ดเหงื่อของเขาทั่วใบหน้าของคุณ "EW" คุณกล่าว และผลักเขาไปเขายิ้ม และลากคุณในริมฝีปากของเขากับของคุณดีที่สุด คุณยิ้มไว้จูบ และผลักเขาเก็บ "คุณกลิ่นเหม็น" คุณ teasedในระหว่างการแบ่ง พวกคุณทั้งหมดนั่งรอบ และคุณนั่งกับ Youngjae และ DaehyunYoungjae ชอบพูดคุยกับคุณ เพราะคุณมีสมาร์ท และมีเรื่องตลกของเขาสติเฟื่อง คุณนั่งมีมือกับ Daehyun และทั้งสองของ คุณได้ฟังพูดคุย Youngjaeเมื่อเขาเสร็จแล้วเขาเล่นคุณและเขาเริ่มหัวเราะจึงยากและ Daehyun เพียงแค่ยิ้มแล้ว รอยยิ้มของเขาสีจางลง "ฉันไม่ได้รับมัน" พูดอย่างเงียบ ๆ และความสนใจของคุณเปิดให้เขา คุณอธิบายเขาทำ และเขา nodded เขาใหญ่"คุณได้รับมันตอนนี้ babe " คุณถาม และเขาพยักหน้าอีก Youngjae เริ่มพูดอีกครั้ง และคุณหันความสนใจกลับไปเขาไม่ให้ไปที่มือของ Daehyun เขาเคืองประการว่า Youngjae ทำให้คุณหัวเราะมาก * เธอเป็นแฟนฉันสนใจเธอควรจะเป็นฉัน * เขาคิด และ glared ที่ Youngjae คุณและ Youngjae ถูกดูดซึมในเรื่องตลกของคุณสติเฟื่องที่พวกคุณไม่ได้สังเกต Daehyun แกลริง เขาปล่อยมือ แล้วมีค่า เดินออกไปนอกห้อง Youngjae ดูที่คุณ คุณยักไหล่ "จะกลับมา" คุณกล่าวเคาะขาของเขา ตามที่คุณลุกขึ้นยืน คุณเดินหา Daehyun และคุณพบเขาพิงกับราวที่ เขาถูกพักลงเพื่อให้คุณเดินขึ้นเขา และ nudged เขามองเขา ด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น เขามองคุณ และกลับลง "คืออะไรผิดที่คุณถามหรือไม่ "ไม่ ทำไมไม่คุณกลับไปยัง Youngjae ."เขากล่าวว่า คุณยิ้ม เพราะรู้ว่าถูกจริง ๆ รบกวนเขา เอียงศีรษะของคุณ nudged เขาอีก "คุณอิจฉา" คุณขอDaehyun มองคุณ ด้วยสายตาที่กว้าง "Pffft ไม่ฉันไม่อิจฉา ฉันไม่สมาร์ท"เขากล่าวว่า และเงียบ ๆ มองกลับลง * อิจฉา * คุณคิด "คุณหมายถึง อะไรคุณไม่สมาร์ท" คุณถาม "ฉันไม่ทำให้คุณหัวเราะว่า ฉันไม่สามารถบอกคุณตลกชอบที่ฉันไม่ได้เข้าใจเรื่องตลกเหล่านั้นเช่น" เขา grumbled "และเป็นที่ให้หรือไม่ ฉันไม่ดูแล ถ้าคุณไม่ได้รับเรื่องตลกไม่ได้หมายความ คุณไม่สมาร์ท""ผมรู้สึกโง่ไปเขารู้สึกเหมือนคุณจะตรงกับดีกับเขาตั้งแต่ทั้งคู่ของคุณเป็นสมาร์ท""ต้องการ" คุณกล่าว และคว้าแขนของเขา "มันไม่ได้เรื่อง ฉันรักเธอ ไม่ Youngjae เขาเป็นเหมือนพี่ชายของฉัน "คุณบอก เขามองไป "ดู me." คุณกล่าวและเขาไม่เคยฟังคุณดึงใบหน้าของเขาดูที่คุณ "ฉันไม่ดูแลถ้า Youngjae ทำให้ผมหัวเราะ... ไม่สามารถเปรียบเทียบกับคุณ"คุณบอกเขาและริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ เขายืนอยู่ข้างหลังคุณ และห่อรอบแขนของเขา และผลักดันคุณไปข้างหน้าเพื่อให้คุณมีที่พิงในความคับแค้นใจที่ มีคัดสรรหัวบนไหล่ของคุณ และพวกคุณก็เพียงยืนอยู่มีออก "และเขาถูกขโมยความสนใจของคุณทั้งหมดจาก me." เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และคุณหัวเราะ "เด็กโง่ ฉันรู้ว่า คุณเคยอิจฉา "คุณเปิดรอบหน้าเขา วางกับดักกับราวที่แขนของเขา เขารั้งริมฝีปากของคุณดี และช้าทำให้เข่าของคุณไปอ่อนแอ เขาดึงกลับ "ถ้าคุณให้พูดกับ Youngjae คุณจะได้ไม่มีที่" เขากล่าวว่า ก่อนที่คุณสามารถปฏิเสธ เขา pecked ริมฝีปากของคุณ และวิ่งกลับห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณบ้างผ่านประตู "ฉันอยู่ที่นี่!" คุณกล่าวว่าการถือครองออกเครื่องดื่มเย็น ๆ กับพวกเด็ก ๆ ที่ได้รับการฝึกซ้อมอย่างหนัก. Daehyun มาขึ้นอยู่กับคุณและให้คุณกอดใหญ่เช็ดเหงื่อของเขาให้ทั่วใบหน้า "EW" คุณพูดและผลักเขาออกไปเขาก็ยิ้ม และดึงคุณในที่สุดริมฝีปากของเขากับคุณ. คุณยิ้มกลับเข้ามาจูบและผลักดันเขาออกไป "คุณเหม็น" คุณแกล้ง. ในช่วงพักของพวกเขาที่พวกคุณทุกคนนั่งไปรอบ ๆ และคุณกำลังนั่งอยู่กับยองแจและ Daehyun ยองแจชอบพูดคุยกับคุณเพราะ คุณเป็นสมาร์ทและมีเรื่องตลกโง่ของเขา คุณกำลังนั่งอยู่ในมือที่มีอยู่ในมือกับ Daehyun และทั้งสองของคุณกำลังฟังพูดคุยยองแจ. เมื่อเขาเสร็จเรื่องตลกของเขาคุณและเขาก็เริ่มหัวเราะอย่างหนักและ Daehyun เพียงแค่ยิ้มแล้วรอยยิ้มของเขาจางหายไป "ผมไม่ได้รับมัน." เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และความสนใจของคุณหันไปให้เขา คุณอธิบายให้เขาได้อย่างทั่วถึงและเขาพยักหน้า. "คุณได้รับมันในขณะนี้ที่รัก?" ที่คุณถามและเขาพยักหน้าอีกครั้ง ยองแจเริ่มพูดคุยอีกครั้งและคุณหันความสนใจของคุณกลับไปเขาไม่ให้ไปจากมือของ Daehyun. เขาเป็นชนิดของการระคายเคืองที่ยองแจก็ทำให้คุณหัวเราะมาก * เธอเป็นแฟนของฉันความสนใจของเธอควรจะเป็นกับฉัน * ที่เขาคิดและจ้องที่ยองแจ ทั้งคุณและยองแจจะถูกดูดซึมในเรื่องตลกโง่ของคุณที่พวกคุณไม่ได้สังเกตเห็น Daehyun แจ๋. จากนั้นเขาก็ปล่อยให้ไปของมือของคุณและลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ยองแจมองไปที่คุณ คุณยักไหล่ "ฉันจะกลับมา" คุณบอกว่าแตะขาของเขาในขณะที่คุณยืนขึ้น. คุณเดินออกมามองหา Daehyun และคุณพบว่าเขายืนพิงราวบันได เขาก็แค่มองลงมาเพื่อให้คุณเดินขึ้นไปยังเขาและสะกิดเขามองไปที่เขาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น. เขามองที่คุณและจากนั้นกลับลงมา "มีอะไรผิดหรือเปล่า?" คุณถาม "ไม่มีอะไร ทำไมคุณไม่กลับไปที่ยองแจ. "เขากล่าว คุณยิ้มเพราะคุณรู้ว่าสิ่งที่รบกวนจริงๆเขา เอียงศีรษะของคุณคุณสะกิดเขาอีกครั้ง "คุณอิจฉา?" คุณถาม. Daehyun มองคุณด้วยสายตาที่กว้าง "Pffft ไม่มีฉันไม่อิจฉา ฉันแค่ไม่สมาร์ท. "เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และมองกลับลง. * * * * * * * * อิจฉาที่คุณคิดว่า "สิ่งที่คุณหมายถึงคุณไม่ได้เป็นสมาร์ท" ที่คุณถาม "ผมไม่ได้ทำให้คุณหัวเราะเหมือนที่ผมไม่สามารถบอกคุณเรื่องตลกเหมือนที่ฉันไม่ได้เข้าใจเรื่องตลกเหล่านั้น." เขาบ่น "และอื่น ๆ ? ฉันไม่สนใจถ้าคุณไม่ได้รับเรื่องตลกและไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้เป็นสมาร์ท. " "ผมรู้สึกโง่เมื่อเทียบกับเขาฉันรู้สึกว่าคุณจะตรงกับที่ดีกับเขามาตั้งแต่ทั้งสองท่านเป็นสมาร์ท." "หยุด." คุณกล่าวว่าและคว้าแขนของเขา "มันไม่สำคัญว่า. ผมรักคุณ. ไม่ยองแจเขาเป็นเหมือนพี่ชายของฉัน." คุณบอกเขาว่า เขามองไป "มองมาที่ฉัน." คุณกล่าวว่าและเขาไม่เคยฟัง. คุณดึงใบหน้าของเขาที่จะมองลงมาที่คุณ "ผมไม่สนใจว่ายองแจทำให้ฉันหัวเราะ .. ไม่มีใครสามารถเปรียบเทียบกับคุณ" คุณบอกว่าเขาและริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ . เขายืนอยู่ข้างหลังคุณและห่อแขนของเขาอยู่รอบตัวคุณและผลักดันคุณไปข้างหน้าเพื่อให้คุณได้เรียนรู้ บนราวบันได ศีรษะของเขาถูกวางอยู่บนไหล่ของคุณและคนที่คุณกำลังยืนอยู่ที่นั่นเพียงแค่มองออกไป. "และเขาถูกขโมยความสนใจทั้งหมดของคุณจากฉัน." เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และคุณหัวเราะ "เด็กโง่. ผมรู้ว่าคุณเป็นคนขี้อิจฉา." คุณหันไปรอบ ๆ เผชิญหน้ากับเขา, อ้อมแขนของเขาดักคุณจากความคับแค้นใจ. เขาจูบริมฝีปากของคุณที่ดีและอย่างช้า ๆ ทำให้หัวเข่าของคุณไปที่อ่อนแอ เขาดึงกลับ "ถ้าคุณให้พูดคุยกับยองแจคุณจะได้รับไม่ว่า." เขากล่าวว่า ก่อนที่คุณจะสามารถประท้วงเขาจิกริมฝีปากของคุณและวิ่งกลับมาอยู่ในห้องพัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณ bursted ผ่านประตู " ฉันอยู่นี่ ! " คุณบอกว่าเอาน้ำเย็นให้ชายที่กำลังฝึกอย่างหนัก

แดฮยอนมาหาคุณและให้คุณกอดใหญ่เช็ดเหงื่อบนใบหน้าของเขา " อี๋ " เธอพูด และผลักตัวเขาออกไป เขายิ้มและดึงคุณในดี ริมฝีปากของเขากับของเธอ

คุณยิ้มกลับเข้าไปจูบและผลักเขาออกไป " เหม็น " แกล้ง

ระหว่างการแบ่งพวกเธอทั้งหมดนั่งรอบและคุณนั่งกับยองแจ และแดฮยอน

ยองแจชอบพูดกับคุณเพราะคุณฉลาดและมีเขา เด็กตลก คุณกำลังนั่งจับมือกับแดฮยอนและคุณทั้งสองฟัง ยองเจพูด

เมื่อเขาเสร็จสิ้นของเขาตลกที่เธอและเขาก็เริ่มหัวเราะอย่างหนัก และแดฮยอนก็ยิ้มแล้ว รอยยิ้มที่จางหายไป" ฉันไม่ได้รับมัน . " เขากล่าวอย่างเงียบ ๆและความสนใจของคุณ กลับกลายเป็นเขา คุณอธิบายให้เขาฟังอย่างละเอียด และเขาพยักหน้า

" คุณได้รับมันแล้วที่รัก ? เธอถาม เขาพยักหน้าอีกครั้ง ยองแจก็เริ่มพูดอีกครั้ง และคุณหันความสนใจของคุณกลับไป เขาไม่ปล่อยให้ไปของแดฮยอนน่ะ

เขาค่อนข้างหงุดหงิดว่า ยองแจก็ทำให้เธอหัวเราะมาก* เธอเป็นแฟนฉันเธอสนใจจะไปกับฉัน * เขาคงได้แต่ถลึงตามอง มินแจ ทั้งคุณ และ ยองเจ จะดูดซึมในเรื่องตลกของคุณสติเฟื่องที่พวกคุณไม่ได้สังเกตุ แดฮยอนเขม็ง .

จากนั้นเขาก็ปล่อยมือแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ยองแจ มองคุณ นายยัก . " เดี๋ยวฉันมา " เธอพูดแตะขาของเขาเป็นคุณลุกขึ้นยืน

คุณเดินออกมาตามหาแดฮยอนและคุณพบเขาพิงกับราว เขาก้มลงมองเธอเดินมาหาเขา และสะกิดเขา มองเขาด้วยสายตาสงสัย

เค้ามองคุณแล้วกลับลงมา " เกิดอะไรขึ้น ? " เธอถาม " ไม่มีอะไร ทำไมคุณไม่กลับไปที่ยองแจ . . . " เขากล่าวว่า คุณยิ้มเพราะคุณรู้ว่าสิ่งที่กำลังกวนใจเขาเอียงหัวเธอสะกิดเขาอีก " นายหึงเหรอ ? " คุณถาม

แดฮยอนมองคุณด้วยความกว้างตา " ฟี่ . ผมไม่อิจฉา ฉันแค่ไม่ฉลาด " เขาพูดอย่างเงียบๆ มองกลับลงมา

* อิจฉา * * * * คุณคิดว่า " คุณหมายถึงอะไรคุณไม่ได้สมาร์ท ? " เธอถาม " ฉันจะไม่ทำให้คุณหัวเราะ เหมือนที่ผมบอกคุณไม่ได้ตลกอย่างที่ผมยังไม่เข้าใจเรื่องพวกนั้น " เขาคร่ำครวญ ." งั้นเหรอ ฉันไม่ดูแลถ้าคุณไม่ได้รับเรื่องตลกที่ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้ฉลาด . "

" ผมรู้สึกโง่เมื่อเทียบกับเขา ผมรู้สึกเหมือนคุณจะคู่ควรกับเขา เพราะคุณทั้งคู่เป็นคนฉลาด "

" หยุด " เธอพูดและคว้าแขนของเขา” มันไม่สำคัญหรอก ฉันรักคุณ ยองเจ เขาไม่เหมือนพี่ชายของฉัน " เธอบอกเขา เขาเมินหน้าหนี " มองฉัน " เธอพูด และเขาไม่เคยฟัง

คุณดึงหน้าเขาจะดูถูกเธอ " ผมไม่สนว่า ยองเจ ทำให้ผมหัวเราะ . . . . . . . ไม่มีใครเทียบคุณ " เธอบอกเขาและริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มเล็กๆ

เขายืนอยู่ข้างหลังเธอและห่อแขนของเขารอบ ๆตัวคุณและผลักดันคุณไปข้างหน้าคุณพิงราว ศีรษะของเขาถูกวางอยู่บนไหล่ของคุณ และพวกเธอกำลังยืนมองออกไป

" และเขาก็แย่งความสนใจของคุณทั้งหมดจากฉัน . " เขากล่าวอย่างเงียบ ๆและคุณหัวเราะ . เด็กโง่ ฉันรู้ว่าเธอหึง เธอหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา แขนจับคุณกับ ราว

เขาจูบที่ริมฝีปากสวย และค่อยๆ ทำให้เข่าของคุณไปที่อ่อนแอ เขาดึงกลับ " ถ้าคุณพูดกับยองแจ คุณจะไม่ได้รับมากกว่านั้น " เขากล่าวก่อนที่คุณจะประท้วงเขาจิกริมฝีปากของคุณ และวิ่งกลับไปที่ห้อง