I don't know why but maybe because

I don't know why but maybe because I haven't accepted the fact the things have changed and that things wouldn't be the way it were. I'm not used to not talking to you everyday. I just really miss everything, the way you made me smile and laugh till my last breath, your warm and comfortable hugs, our jokes, our memories, our conversations, you. Maybe, just maybe, I lost a part of me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่อาจจะ เพราะผมยังไม่ยอมรับความจริงมีการเปลี่ยนแปลงและสิ่งที่จะไม่เป็นแบบนั้น ไม่ชินกับการไม่พูดคุยกับคุณทุกวัน จริง ๆ คิดถึงทุกอย่าง วิธีคุณทำให้ฉันยิ้มและหัวเราะจนลมหายใจสุดท้ายของฉัน hugs ของคุณอบอุ่น และสะดวกสบาย เรื่องตลกของเรา ความทรงจำของเรา การ สนทนาของเรา คุณ บางที จับพลัดจับผลู หายไปเป็นส่วนหนึ่งของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่ทราบว่าทำไม แต่อาจจะเพราะผมยังไม่ได้รับการยอมรับความเป็นจริงสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงและว่าสิ่งที่จะไม่เป็นวิธีที่มันเป็น ผมไม่ได้ใช้ในการได้พูดคุยกับคุณในชีวิตประจำวัน ผมแค่คิดถึงทุกอย่างในแบบที่คุณทำให้ฉันยิ้มและหัวเราะจนลมหายใจสุดท้ายของฉันกอดอบอุ่นและสะดวกสบายของคุณตลกของเราทรงจำของเรา, การสนทนาของเราคุณ บางทีแค่บางทีฉันหายไปเป็นส่วนหนึ่งของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่บางที เพราะฉันยังไม่ได้ยอมรับความเป็นจริง สิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงและสิ่งที่จะไม่เป็นแบบที่เคยเป็น ฉันไม่เคยไม่พูดกับแม่ทุกวัน ฉันคิดถึงทุกอย่างที่คุณทำให้ฉันยิ้มและหัวเราะได้จนลมหายใจสุดท้ายของคุณอบอุ่นและสบายกอด , เรื่องตลก , ความทรงจำ , การสนทนาของเรา คุณ บางที แค่บางที ฉันได้สูญเสียส่วนหนึ่งของฉัน .