As a result of the concluding obser

As a result of the concluding observation in the last section, indigenous and local
communities' interests in food security transcend conventional concern in that parlance about food
availability, accessibility, adequacy and agency. Indeed, traditional farmers' contribution to PGRs
which has been the focus of farmers' rights movement is only secondary to the importance of
traditional agriculture as a vehicle for indigenous socio-cultural survival and for safeguarding
their human dignity.
It is hardly surprising that the ITPGRFA associated farmers' rights with traditional knowledge.
From this perspective, conceivably the most critical concern of indigenous and local communities
in regard to food security is one of acceptability. Indigenous and local communities are interested
in culturally acceptable food within an environment and process that is respectful of human
dignity and socio-cultural norms.
The use of intellectual property rights in the PGRs arena to promote scientific plant breeding
and other agro-biotech innovations at the expense of traditional farmers' contributions advances a
food culture anchored in the Western scientific model. This phenomenon is consistent with the
colonial approach which relegated agricultural production in indigenous communities to the
provision of raw materials for the core industrial countries.
One of the principal motivations of colonialism is the control of natural resources. This
is evident in the so-called international division of labor in which colonized regions supplied raw
materials for the colonizing powers. Generally, colonialism promotes the idea of nature
exploitation for the servicing of manufacturing concerns or factories, commerce and the market
economy. The Western knowledge system which drives the colonial framework is associated with
a set of values based on power and industrial capitalism. In the neo/post colonial era, intellectual
property rights are a crucial weapon in the sustenance of the colonial status quo in which
indigenous resources or contributions to knowledge are deployed and coveted as raw materials to
advance Western proprietary interests.
It has rightly been observed that the knowledge and power nexus which constitutes part of the
hallmark of colonial and post/colonial experiences of indigenous and local communities
“generates inequities and domination by the way such knowledge is generated and structured, the
way it is legitimized and alternatives [i.e. indigenous knowledge systems] are de-legitimized, and
the way in which such knowledge transforms nature and society.” In the postcolonial era,
indigenous agricultural practices have continued to contribute to the enrichment and supply of vital plant genetic diversity which constitute core raw materials for agro biotech industries in
developed countries. Under this framework, as in the colonial era, sustainable agricultural
practices and food security in indigenous communities are hardly a priority. Rather, via
the instrumentality of agro-biotech, effort is expended on how insights deriving therefrom can be
exploited and reframed in Western scientific narrative, for instance, to secure vital utility patents
or PBRs in order to ensure external control of local food supply. Consequently, those
communities are rendered dependent on industrialized countries for food while they also gratify
the much-needed export food market.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากการสังเกตสรุปในส่วนสุดท้าย ชน และท้องถิ่นชุมชนสนใจในความปลอดภัยอาหาร transcend กังวลทั่วไปใน parlance ที่เกี่ยวกับอาหารห้องว่าง ถึง เพียงพอ และหน่วยงาน แน่นอน เงินสมทบ PGRs ดั้งเดิมเกษตรกรซึ่งมีความเคลื่อนไหวของสิทธิเกษตรกรเป็นรองให้ความสำคัญของเกษตรแบบดั้งเดิมเป็นพาหนะ เพื่อความอยู่รอดสังคมวัฒนธรรมพื้นเมือง และเพื่อ การปกป้องของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์จึงไม่น่าแปลกใจว่า ITPGRFA ที่สิทธิของเกษตรกรที่เกี่ยวข้องกับความรู้ดั้งเดิมจากมุมมองนี้ ดักรอกังวลสำคัญที่สุดของชุมชนพื้นเมือง และท้องถิ่นเรื่องอาหาร ปลอดภัยเป็นหนึ่ง acceptability ชุมชนพื้นเมือง และท้องถิ่นมีความสนใจยอมรับวัฒนธรรมอาหารภายในมีสภาพแวดล้อมและกระบวนการที่เคารพของบุคคลศักดิ์ศรีและบรรทัดฐานสังคมวัฒนธรรมการใช้สิทธิทรัพย์สินทางปัญญาในเวที PGRs เพื่อส่งเสริมการเพาะพันธุ์ของพืชวิทยาศาสตร์นวัตกรรมเทคโนโลยีชีวภาพเกษตรอื่น ๆ ค่าใช้จ่ายดั้งเดิมเกษตรกรผลงานความก้าวหน้าและการวัฒนธรรมอาหารสมอแบบวิทยาศาสตร์ตะวันตก ปรากฏการณ์นี้จะสอดคล้องกับการวิธีการโคโลเนียลที่ relegated ผลิตเกษตรในชุมชนพื้นเมือง จัดหาวัตถุดิบในประเทศอุตสาหกรรมหลักโต่งหลักของลัทธิหนึ่งเป็นการควบคุมทรัพยากรธรรมชาติ นี้ปรากฏชัดเจนในกองแรงงานซึ่งยึดครองภูมิภาคให้ดิบเรียกว่าที่นานาชาติวัสดุสำหรับอำนาจ colonizing โดยทั่วไปแล้ว ลัทธิส่งเสริมความคิดของธรรมชาติแสวงหาประโยชน์สำหรับการให้บริการของความกังวลผลิต หรือโรงงาน พาณิชย์ และตลาดเศรษฐกิจ เกี่ยวข้องกับระบบความรู้ตะวันตกที่ไดรฟ์กรอบโคโลเนียลชุดของค่าที่ยึดอำนาจและทุนนิยมอุตสาหกรรม ในนีโอ/โพสต์โคโลเนียลยุค ปัญญาอาวุธสำคัญในการบวงสรวงของสภาพโคโลเนียลที่มีสิทธิทรัพยากรพื้นหรือจัดสรรความรู้เป็นการจัดวาง และ coveted เป็นวัตถุดิบเพื่อล่วงหน้าสนใจตะวันตกเป็นกรรมสิทธิ์มันมีเรื่องการสังเกตที่ nexus รู้และพลังงานซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการจุดเด่นของโคโลเนียลและโพสต์/โคโลเนียลประสบการณ์ของชุมชนพื้นเมือง และท้องถิ่น"สร้างเสนอและปกครอง โดยวิธีการความรู้นั้นถูกสร้าง และจัดโครง สร้าง การทางมันเป็น legitimized และเลือก [เช่นพื้นความรู้ระบบ] มี de-legitimized และแบบซึ่งความรู้ดังกล่าวแปลงธรรมชาติและสังคม" ในยุควาทวิธีปฏิบัติทางการเกษตรพื้นเมืองมียังคงโดดเด่นและจัดหาความหลากหลายทางพันธุกรรมพืชสำคัญซึ่งเป็นหลักวัตถุดิบสำหรับเกษตรอุตสาหกรรมเทคโนโลยีชีวภาพในประเทศที่พัฒนาแล้ว ภายใต้กรอบนี้ ในยุคโคโลเนียล ยั่งยืนเกษตรปฏิบัติและความปลอดภัยอาหารในชุมชนพื้นเมืองแทบไม่มีความสำคัญ ค่อนข้าง ผ่านinstrumentality ของเกษตรชีวภาพ ความพยายามที่จะใช้ในความเข้าใจ therefrom บริษัทฯ จะสามารถ และ reframed ในตะวันตกวิทยาศาสตร์เล่าเรื่อง ตัวอย่าง การจองสิทธิอรรถประโยชน์สำคัญหรือ PBRs เพื่อให้ควบคุมภายนอกของอาหารใส่ ดังนั้น ผู้ชุมชนจะแสดงขึ้นอยู่กับประเทศอุตสาหกรรมอาหารในขณะที่พวกเขายัง gratifyตลาดของอาหารส่งออกจำเป็นมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นผลมาจากการสรุปการสังเกตในส่วนสุดท้าย, พื้นเมืองและท้องถิ่น
ชุมชนความสนใจในการรักษาความปลอดภัยของอาหารที่อยู่เหนือความกังวลการชุมนุมในสำนวนเกี่ยวกับอาหารที่
ว่างการเข้าถึงเพียงพอและหน่วยงาน อันที่จริง 'มีส่วนร่วมใน PGRs เกษตรกรแบบดั้งเดิม
ซึ่งได้รับความสนใจจากเกษตรกร 'ขบวนการสิทธิเป็นเพียงรองถึงความสำคัญของ
การเกษตรแบบดั้งเดิมเป็นยานพาหนะเพื่อความอยู่รอดทางสังคมวัฒนธรรมพื้นเมืองและเพื่อการปกป้อง
ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของพวกเขา.
มันแทบจะไม่น่าแปลกใจที่ ITPGRFA สิทธิเกษตรกรที่เกี่ยวข้องกับความรู้แบบดั้งเดิม.
จากมุมมองนี้น่ากลัวความกังวลที่สำคัญที่สุดของชุมชนท้องถิ่นและระดับท้องถิ่น
ในเรื่องการรักษาความปลอดภัยของอาหารเป็นหนึ่งในการยอมรับ ชุมชนพื้นเมืองและท้องถิ่นมีความสนใจ
ในอาหารที่ยอมรับวัฒนธรรมที่อยู่ในสภาพแวดล้อมและกระบวนการที่เป็นที่เคารพของมนุษย์
ศักดิ์ศรีและบรรทัดฐานทางสังคมวัฒนธรรม.
ใช้สิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาในเวที PGRs เพื่อส่งเสริมการปรับปรุงพันธุ์พืชทางวิทยาศาสตร์
และนวัตกรรมเทคโนโลยีชีวภาพเกษตรอื่น ๆ ได้ที่ ค่าใช้จ่ายของการมีส่วนร่วมของเกษตรกรแบบดั้งเดิม 'ก้าวหน้า
วัฒนธรรมอาหารที่ทอดสมออยู่ในแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ตะวันตก ปรากฏการณ์นี้มีความสอดคล้องกับ
แนวทางในยุคอาณานิคมซึ่งผลักไสการผลิตทางการเกษตรในชุมชนท้องถิ่นเพื่อ
การจัดหาวัตถุดิบสำหรับประเทศอุตสาหกรรมหลัก.
หนึ่งในแรงจูงใจหลักของลัทธิล่าอาณานิคมการควบคุมของทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่ง
เห็นได้ชัดในที่เรียกว่าหมวดต่างประเทศของแรงงานที่อาณานิคมภูมิภาคที่จัดดิบ
วัสดุสำหรับอำนาจอาณานิคม โดยทั่วไปแล้วการล่าอาณานิคมส่งเสริมความคิดของธรรมชาติ
การใช้ประโยชน์สำหรับการให้บริการของความกังวลการผลิตหรือโรงงานการพาณิชย์และตลาด
เศรษฐกิจ ระบบความรู้ตะวันตกที่ไดรฟ์กรอบโคโลเนียลที่เกี่ยวข้องกับ
ชุดของค่าขึ้นอยู่กับอำนาจและทุนนิยมอุตสาหกรรม ในนีโอ / หลังยุคอาณานิคมทางปัญญา
สิทธิในทรัพย์สินเป็นอาวุธสำคัญในการดำรงชีวิตของสภาพที่เป็นอยู่ในยุคอาณานิคมที่
ทรัพยากรพื้นเมืองหรือมีส่วนร่วมกับความรู้ที่จะนำไปใช้และโลภเป็นวัตถุดิบในการ
รักษาผลประโยชน์ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของเวสเทิร์.
จะได้รับการอย่างถูกต้องข้อสังเกตว่า ความรู้และการเชื่อมต่อพลังงานซึ่งถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของ
สัญลักษณ์ของยุคอาณานิคมและโพสต์ / ประสบการณ์อาณานิคมของชุมชนพื้นเมืองและท้องถิ่น
"สร้างความไม่เท่าเทียมและการครอบงำโดยวิธีการความรู้ดังกล่าวถูกสร้างขึ้นและมีโครงสร้าง
ทางที่มันจะ legitimized และทางเลือก [คือระบบภูมิปัญญาท้องถิ่น ] จะมีความชอบธรรมและ
วิธีการที่ความรู้ดังกล่าวเปลี่ยนธรรมชาติและสังคม. "ในยุควรรณคดี,
การปฏิบัติทางการเกษตรพื้นเมืองได้อย่างต่อเนื่องเพื่อนำไปสู่การเพิ่มคุณค่าและอุปทานของความหลากหลายของพืชที่สำคัญทางพันธุกรรมซึ่งเป็นวัตถุดิบหลักสำหรับอุตสาหกรรมเทคโนโลยีชีวภาพเกษตร ใน
ประเทศที่พัฒนาแล้ว ภายใต้กรอบนี้เช่นเดียวกับในยุคอาณานิคมการเกษตรที่ยั่งยืน
การปฏิบัติและความมั่นคงทางอาหารในชุมชนท้องถิ่นแทบจะไม่จัดลำดับความสำคัญ แต่ผ่าน
การใช้เป็นเครื่องมือเกษตรเทคโนโลยีชีวภาพ, ความพยายามที่จะใช้จ่ายเกี่ยวกับวิธีการที่ได้รับข้อมูลเชิงลึกนั้นสามารถ
ใช้ประโยชน์และนิยามในการเล่าเรื่องทางวิทยาศาสตร์ตะวันตกเช่นการรักษาความปลอดภัยสิทธิบัตรยูทิลิตี้ที่สำคัญ
หรือ PBRs ในการสั่งซื้อเพื่อให้การควบคุมภายนอกของอุปทานอาหารท้องถิ่น ดังนั้นผู้ที่
จะกลายเป็นชุมชนขึ้นอยู่กับประเทศอุตสาหกรรมอาหารในขณะที่พวกเขายังเป็นที่ชอบใจ
การส่งออกที่จำเป็นมากตลาดอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการสรุปข้อสังเกตในส่วนสุดท้าย ของชุมชนพื้นเมืองและท้องถิ่น
ผลประโยชน์ในการรักษาความปลอดภัยของอาหารปกติในสำนวนพูดอยู่เหนือความกังวลเกี่ยวกับอาหาร
ว่าง การเข้าถึง ความเพียงพอ และ หน่วยงาน แน่นอน แบบมีส่วนร่วมของเกษตรกร
ซึ่งได้รับการโฟกัสของการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของเกษตรกรเป็นเพียงรองเพื่อความสำคัญของ
การเกษตรแบบดั้งเดิมเป็นพาหนะท้องถิ่นทางสังคมวัฒนธรรมความอยู่รอดและปกป้องศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของพวกเขา
.
มันแทบจะไม่น่าแปลกใจที่ itpgrfa เกี่ยวข้องสิทธิเกษตรกร มีความรู้แบบดั้งเดิม .
จากมุมมองนี้ , ซึ่งส่งผลให้เกิดความกังวลที่สำคัญที่สุดของคนพื้นเมืองและชุมชนท้องถิ่น
ในเรื่องความมั่นคงด้านอาหารที่เป็นที่ยอมรับ .ชุมชนพื้นเมืองและท้องถิ่นสนใจ
อาหารที่ยอมรับวัฒนธรรมภายในสภาพแวดล้อมและกระบวนการที่เคารพและบรรทัดฐานทางสังคม วัฒนธรรม ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
.
ใช้ทรัพย์สินทางปัญญาในเวทีของการส่งเสริมวิทยาศาสตร์พันธุ์เกษตรเทคโนโลยีชีวภาพ
และอื่น ๆนวัตกรรมที่ค่าใช้จ่ายของแบบดั้งเดิม เกษตรกรสมทบความก้าวหน้า
วัฒนธรรมอาหารทอดสมอในรูปแบบตะวันตก ทางวิทยาศาสตร์ ปรากฏการณ์นี้มีความสอดคล้องกับแนวทางที่ขับไล่
อาณานิคมการผลิตทางการเกษตรในชุมชนพื้นเมืองกับ
จัดหาวัตถุดิบสำหรับอุตสาหกรรมหลักของประเทศ
หนึ่งในแรงจูงใจหลักของการล่าอาณานิคม คือ การควบคุมทรัพยากร ธรรมชาติ นี้
มีปัญหาในส่วนของแรงงานระหว่างประเทศที่เรียกว่าซึ่งนับเป็นภูมิภาคจัดหาวัตถุดิบ
เพื่อเข้ายึดครองอำนาจ โดยทั่วไปแล้ว การล่าอาณานิคม ส่งเสริมความคิดของการแสวงประโยชน์ธรรมชาติ
สำหรับการบริการของการผลิต ความกังวล หรือโรงงาน การพาณิชย์ และตลาด
เศรษฐกิจ ความรู้เกี่ยวกับระบบตะวันตกที่ไดรฟ์ที่เกี่ยวข้องกับ
กรอบโคโลเนียลชุดของค่าขึ้นอยู่กับอำนาจและทุนนิยมอุตสาหกรรม ในนีโอ / หลังยุคอาณานิคมทางปัญญา
สิทธิในทรัพย์สินเป็นอาวุธที่สำคัญในอาหารของอาณานิคมในสถานะเดิมซึ่ง
ทรัพยากรพื้นเมือง หรือบริจาคให้ความรู้การใช้งานและโลภเป็นวัตถุดิบล่วงหน้าตะวันตกซึ่งหัก

.มันได้ถูกพบว่า ความรู้และพลัง Nexus ซึ่งถือเป็นส่วนหนึ่งของ
จุดเด่นของอาณานิคมและอาณานิคมโพสต์ประสบการณ์ของคนพื้นเมืองและชุมชนท้องถิ่น
" สร้างไบกอน และการครอบงำทางความรู้ดังกล่าวจะถูกสร้างขึ้น และโครงสร้าง
วิธีคือการเรียกเก็บเงิน legitimized และทางเลือก [ คือ ] de การเรียกเก็บเงิน legitimized ระบบความรู้ท้องถิ่น , และ
ทาง ซึ่งความรู้ดังกล่าวแปลงธรรมชาติ และสังคม ในยุควรรณคดี
การปฏิบัติทางการเกษตรพื้นบ้าน , มีอย่างต่อเนื่องเพื่อนำไปสู่การเพิ่มคุณค่าและอุปทานที่สำคัญความหลากหลายทางพันธุกรรมของพืชที่เป็นวัตถุดิบหลักสำหรับอุตสาหกรรมเกษตรเทคโนโลยีชีวภาพอุตสาหกรรม
พัฒนาประเทศ ภายใต้กรอบนี้ ในยุคอาณานิคม
เกษตรกรรมยั่งยืน ,การปฏิบัติและความมั่นคงด้านอาหารในชุมชนพื้นเมืองแทบจะเป็นอันดับแรก แต่ผ่านการใช้เป็นเครื่องมือของเกษตร
เทคโนโลยีชีวภาพ ความพยายามที่ใช้ในข้อมูลเชิงลึกที่ได้รับจากวิธีการที่สามารถใช้ในการเล่าเรื่องและ
reframed ทางวิทยาศาสตร์ตะวันตกเช่นการรักษาความปลอดภัยสำคัญสิทธิบัตรยูทิลิตี้
หรือ pbrs เพื่อให้ควบคุมภายนอกของอาหารท้องถิ่น จากนั้น บรรดา
ชุมชนให้พึ่งพาประเทศอุตสาหกรรมอาหารในขณะที่พวกเขายังพอใจมาก



อาหารส่งออกตลาด