After this discovery, Roger Chillin

After this discovery, Roger Chillingworth's plan slowly changed. Although he appeared calm and gentle, without passion, there was inside him a deep, slow-burning cruelty, an evil wish to bring a terrible revenge on his enemy. The priest's guilty sadness was a weapon in his merciless hands. Every day he played, like a cat with a mouse, with the fear and the shame lying hidden in the young man's soul.
But on the outside he was still a friend, kindly and smiling. Arthur Dimmesdale could feel something evil watching him, but he did not know what it was. He looked with doubt and fear at times even with hate at the figure of the old doctor; then he would punish himself for these unkind thoughts, blaming them on the guilt and shame eating away at his heart.
And all this black trouble in his soul had made him more famous and popular as a priest than ever. To the people in his church, he seemed very close to God, a man full of gentleness and understanding of the pain and suffering of others.
More than once, Mr Dimmesdale prepared himself to speak to his people about the black secret of his soul. More than once he stood in front of them in church, took a deep breath, and told them what? He told them he was the worst of sinners, hateful, dishonest, unclean, an evil thing in the sight of God. But did they understand? No! They listened, and then told each other how lucky they were to have a man like this for their priest. Only a strong and godly man, they said, could speak so openly about his weaknesses.
Arthur Dimmesdale could find no peace in his heart. He could not sleep at night, but would sit staring at his face in a mirror, hour after hour. Often, as he looked, his own face would be replaced by the accusing faces of others dead friends from long ago, his white-bearded father, his mother And worst of all, Hester Prynne, walking with little Pearl and pointing her finger first at the scarlet letter on her bosom, and then at the priest's own chest.
One sleepless summer night, seven years from the time when Hester stood in public shame on the scaffold, the priest sat up suddenly in his chair. An idea had come to him.
"There might be a moment's peace in it," he said to himself, and softly went down the stairs and out into the night.
He walked silently through the dark streets to the place of Hester Prynne's first hours of public shame the scaffold. The priest went up the steps to the platform.
It was midnight, and the town was asleep. Clouds covered the sky, and Mr Dimmesdale could stand there until morning without fear of discovery. Why, then, was he here? What had made him come? Guilt? Shame? He did not know but a feeling of great horror went through his whole body and he cried out a terrible scream, which echoed through the night, from one house to another and to the hills beyond the town.
‘It is done!’ whispered the priest, covering his face with his hands. "The whole town will wake up and find me here.
But the people of the town did not wake up, or if they did, they imagined the cry was something which came from their dreams. When he heard no sounds of feet hurrying towards him, the young priest uncovered his eyes and looked around. At a window in Governor Bellingham's house, which was not far away, he saw the Governor himself, in his white nightshirt, with a light in his hand.
‘He looks like a ghost,’ thought Mr Dimmesdale. And after a moment, the light disappeared from the window.
The priest became calmer. Then he noticed another light, coming towards him along the street. As it came nearer, he saw that the person carrying it was the old priest, Mr Wilson.
"He has been praying at the bedside of some dying man," thought Mr Dimmesdale.
And so he had. The old priest was now on his way home from the death-bed of Mr Winthrop, who had just died.
As Mr Wilson passed by the scaffold, Mr Dimmesdale found it difficult not to speak
‘Good evening to you, Father! Please come up and spend a pleasant hour with me!’
Good heavens! Had Mr Dimmesdale actually spoken? For one moment he believed that these words had passed his lips, but he had only imagined them. Mr Wilson walked on, looking ahead, not once turning towards the platform.
‘I shall be too cold to move soon,’ Mr Dimmesdale thought. ‘I won't even be able to walk down the steps.’ Crazy pictures passed before his eyes. “Someone will find me here in the early morning, and will run around knocking on doors. Everyone will hurry out in their night-clothes Governor Bellingham, with his buttons undone; his sister, mad Mistress Hibbins, staring with her wild eyes; and good Father Wilson too, tired after spending half the night at a death-bed. Yes, everyone in the world will come running! And who will they see? They will see their priest, half-frozen to death, covered with shame, and standing where Hester Prynne once stood!”
Now he began to laugh, loudly and wildly, unable to stop himself. Then he heard an answering laugh a child's laugh and his h

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากการค้นพบนี้ Roger Chillingworth แผนค่อย ๆ เปลี่ยนแปลง แม้ว่าเขาปรากฏความสงบ และ อ่อนโยน ไม่รัก ได้ภายในเขาความลึก เผา ไหม้ช้าโหดร้าย มีกิเลสให้แก้แค้นศัตรูของพระองค์น่ากลัว ความเศร้าความผิดของพระสงฆ์คือ อาวุธในมือของเขาไร้ความปราณี ทุกวันที่เขาเล่น เช่นแมวกับเมาส์ ความกลัวและอับอายที่นอนซ่อนอยู่ในจิตวิญญาณของชายหนุ่ม แต่ด้านนอก เขายังเพื่อน กรุณา และยิ้ม Dimmesdale อาเธอร์รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ชั่วร้ายดูเขา แต่เขาไม่รู้สิ่งที่มันเป็น เขาดูสงสัยและความกลัวบางครั้งถึงแม้จะ มีความเกลียดชังที่รูปของแพทย์เก่า แล้ว เขาจะลงโทษตัวเองสำหรับความคิดเหล่านี้โต้เถียง โทษพวกเขาในความรู้สึกผิดและอับอายที่กินเวลาที่หัวใจของเขา และปัญหานี้ดำในจิตวิญญาณของเขาได้ทำให้เขามีชื่อเสียงมาก และเป็นที่นิยมเป็นนักบวชเคยมี คนในคริสตจักรของเขา เขาลำบากมากใกล้กับพระเจ้า มนุษย์เต็มไปด้วยความอ่อนโยน และความเข้าใจในความเจ็บปวด และทุกข์ทรมานของผู้อื่น ครั้ง นาย Dimmesdale เตรียมตัวเองเพื่อพูดคุยกับคนของเขาเกี่ยวกับความลับดำของวิญญาณของเขา มากกว่าหนึ่งครั้งเขายืนอยู่ด้านหน้าของพวกเขาในคริสตจักร เอาหายใจลึก ๆ และบอกให้พวกเขาว่า อะไร เขาบอกเขาเขาก็ร้ายคนบาป แสดงความเกลียดชัง ไม่ซื่อสัตย์ ไม่ สะอาด สิ่งชั่วร้ายในสายตาของพระเจ้า แต่พวกเขาไม่เข้าใจ ไม่ใช่! พวกเขาฟัง แล้ว บอกกันว่าโชคดีก็จะมีนักบวชของพวกเขาเป็นคนเช่นนี้ เท่านั้นที่แข็งแกร่ง และเจ้าชาย กล่าวว่า สามารถพูดเพื่อเปิดเผยเกี่ยวกับจุดอ่อนของเขา Arthur Dimmesdale สามารถหาความสงบไม่มีในหัวใจของเขา เขานอนไม่หลับเวลากลางคืน แต่จะนั่งจ้องใบหน้าของเขาในกระจก นับชั่วโมง มักจะ เป็นเขาดู ตัวเขาเองจะถูกแทนที่ด้วยการกล่าวหาใบหน้าของผู้อื่นตายเพื่อนมายาวนาน มีหนวดมีเคราขาวพ่อ แม่ของเขา และที่แย่ที่สุดทั้งหมด Hester Prynne เดินน้อยไข่มุก และเธอชี้นิ้วก่อน ที่ตัวอักษรสีแดงบนคู่หูของเธอ และจากนั้น ที่หน้าอกของพระ คืนหนึ่งซัมเมอร์โรส เจ็ดปีจากเวลาเมื่อ Hester ยืนในความอัปยศสาธารณะบนนั่งร้าน ปุโรหิตลุกขึ้นนั่งทันทีในเก้าอี้ของเขา ความคิดมาที่เขา "อาจมีช่วงเวลาสงบใน เขากล่าวถึงตัวเอง และเบาไป ลงบันได และออก ในเวลากลางคืน เขาเดินอย่างเงียบ ๆ ผ่านถนนมืดที่ Hester Prynne ชั่วโมงแรกของสาธารณะอัปยศนั่งร้าน ปุโรหิตไปขึ้นขั้นตอนแพลตฟอร์มมันเป็นเที่ยงคืน และเมืองก็หลับ เมฆปกคลุมท้องฟ้า และนาย Dimmesdale สามารถยืนจนถึงเช้าโดยไม่ต้องกลัวของการค้นพบ ทำไม แล้ว เขานี่ ได้ทำอะไรเขามา ความผิดหรือไม่ อับอาย เขาไม่รู้ แต่ความรู้สึกสยองขวัญดีเดินผ่านร่างกายของเขา และเขาทูลกรี๊ดน่ากลัว ซึ่งสะท้อนผ่านคืน เสียงจากบ้านหนึ่ง ไปยังอีก และ ไปบนเนินเขาเหนือเมือง 'เสร็จ ' กระซิบพระสงฆ์ ครอบคลุมใบหน้าของเขา ด้วยมือของเขา "เมืองทั้งจะตื่นขึ้น และค้นหาฉันที่นี่ แต่คนเมืองก็ไม่ปลุก หรือถ้าพวกเขา พวกเขาจะจินตนาการร้องเป็นสิ่งที่มาจากฝัน เมื่อเขาได้ยินเสียงเท้า hurrying เขา นักบวชหนุ่มเปิดตา และมองไปรอบ ๆ ที่หน้าต่างในบ้านผู้ว่าเบลลิงแฮม ซึ่งไม่ห่าง เขาเห็นผู้ว่าราชการจังหวัดตัวเอง ในเขา nightshirt สีขาว แสงในมือของเขาเขามีลักษณะเหมือนผี คิดว่า นาย Dimmesdale หลังจากครู่ แสงที่หายไปจากหน้าต่าง ปุโรหิตก็สงบ จากนั้น เขาสังเกตเห็นแสงอื่น มาเขาตามถนน ขณะที่เอื้อมมา เขาเห็นว่า คนที่พกติดตัวมีพระสงฆ์เก่า นายวิลสัน "เขามีการสวดมนต์ที่ข้างเตียงของบางคนกำลังตาย คิดว่า นาย Dimmesdale และดังนั้น เขาจึง พระเก่าคือตอนนี้ทางเขาบ้านจากเตียงเสียชีวิตของนายวินกี้ ที่เพิ่งเสียชีวิต เป็นนายวิลสันผ่านนั่งร้าน นาย Dimmesdale พบว่ามันยากไม่ต้องพูด ' สวัสดี คุณพ่อ โปรดมาขึ้น และใช้เวลาเป็นชั่วโมงที่ดีกับฉัน!' สวรรค์ที่ดี มีนาย Dimmesdale จริงพูด ครู่หนึ่ง เขาเชื่อว่า คำเหล่านี้ได้ผ่านริมฝีปากของเขา แต่เขาเท่านั้นที่คิดได้ นายวิลสันเดินบน มองไปข้างหน้า ไม่เคยหมุนไปสู่แพลตฟอร์มนาย Dimmesdale คิดว่า 'ฉันจะเย็นเกินไปจะย้ายเร็ว ๆ นี้ 'ฉันจะยังไม่สามารถเดินก้าวลง' รูปภาพบ้าผ่านไปก่อนที่ตาของเขา "คนจะพบฉันที่นี่ในตอนเช้า และจะทำงานเคาะประตู ทุกคนจะรีบในเบลลิงแฮมผู้ว่าคืนเสื้อผ้าของพวกเขา มีปุ่มเขายกเลิก น้องสาวของเขา บ้าชู้ Hibbins จ้องมอง ด้วยดวงตาของเธอป่า และวิลสันพ่อดีเหนื่อยเกินไป หลังจากใช้เวลาครึ่งคืนที่ตายเตียง ใช่ ทุกคนในโลกจะมาทำงาน และใครที่พวกเขาจะเห็นหรือไม่ พวกเขาจะเห็นของพระสงฆ์ แช่แข็งครึ่งตาย ปกคลุม ด้วยความอัปยศ และยืนที่ Hester Prynne เมื่อยืน" ตอนนี้ เขาเริ่มที่จะหัวเราะ เสียงดัง และ อาละวาด ไม่สามารถหยุดตัวเอง จากนั้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กหัวเราะและ h ของเขาตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการค้นพบนี้แผนโรเจอร์ Chillingworth เปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ แม้ว่าเขาจะปรากฏความสงบและอ่อนโยนโดยไม่ต้องความรักมีในตัวเขาลึกโหดร้ายเผาไหม้ช้าเป็นความปรารถนาที่จะนำความชั่วร้ายแก้แค้นสาหัสศัตรูของเขา ปุโรหิตความเศร้าที่มีความผิดเป็นอาวุธในมือของเขาไร้ความปราณี ทุกวันเขาเล่นเหมือนแมวด้วยเมาส์ที่มีความกลัวและความอับอายโกหกที่ซ่อนอยู่ในจิตวิญญาณของชายหนุ่ม.
แต่ด้านนอกที่เขายังเป็นเพื่อนที่เรียนมาและยิ้ม อาร์เธอร์ Dimmesdale รู้สึกว่าสิ่งที่ชั่วร้ายเฝ้าดูเขา แต่เขาไม่ทราบว่ามันคืออะไร เขามองด้วยความสงสัยและความกลัวในบางครั้งแม้จะมีความเกลียดชังที่ร่างของหมอเก่า; แล้วเขาก็จะลงโทษตัวเองสำหรับความคิดที่ไร้ความปรานีเหล่านี้โทษพวกเขาในความผิดและความอัปยศกินไปที่หัวใจของเขา.
และทั้งหมดนี้ปัญหาผิวดำในจิตวิญญาณของเขาได้ทำให้เขามีชื่อเสียงและเป็นที่นิยมมากขึ้นเป็นนักบวชกว่าเดิม กับคนในคริสตจักรของเขาดูเหมือนว่าเขาอย่างใกล้ชิดกับพระเจ้าเป็นคนที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเข้าใจของความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานของผู้อื่น.
มากกว่าหนึ่งครั้งนาย Dimmesdale เตรียมตัวเองเพื่อพูดคุยกับคนของเขาเกี่ยวกับความลับสีดำของจิตวิญญาณของเขา มากกว่าหนึ่งครั้งที่เขายืนอยู่ในด้านหน้าของพวกเขาในคริสตจักรเอาลมหายใจลึกและบอกพวกเขาว่าอะไร? เขาบอกว่าเขาเป็นคนบาปที่เลวร้ายที่สุดของความเกลียดชังไม่สุจริตที่ไม่สะอาดเป็นสิ่งที่ชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระเจ้า แต่พวกเขาไม่เข้าใจ? No! พวกเขาฟังแล้วบอกกันและกันว่าโชคดีที่พวกเขาจะมีคนเช่นนี้สำหรับพระสงฆ์ของพวกเขา เฉพาะคนที่แข็งแกร่งและเคร่งศาสนาพวกเขากล่าวว่าเพื่อให้สามารถพูดอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับจุดอ่อนของเขา.
อาร์เธอร์ Dimmesdale สามารถพบกับความสงบสุขในหัวใจของเขาไม่มี เขาไม่สามารถนอนในเวลากลางคืน แต่จะนั่งจ้องมองที่ใบหน้าของเขาในกระจกชั่วโมงหลังจากชั่วโมง บ่อยครั้งขณะที่เขามองใบหน้าของเขาเองจะถูกแทนที่ด้วยใบหน้ากล่าวหาของคนอื่น ๆ เพื่อนตายจากไปนานแล้วสีขาวมีหนวดมีเคราพ่อของเขาและแม่ของเขาที่เลวร้ายที่สุดของทั้งหมดเฮสเตอร์ Prynne เดินกับเพิร์ลเล็ก ๆ น้อย ๆ และนิ้วชี้ของเธอเป็นครั้งแรกที่ ตัวอักษรสีแดงเข้มในอกของเธอแล้วที่ตัวเองหน้าอก. พระสงฆ์ของ
คืนหนึ่งในฤดูร้อนนอนไม่หลับเจ็ดปีนับจากเวลาที่เฮสเตอร์ยืนอยู่ในความอัปยศของประชาชนเกี่ยวกับนั่งร้านพระลุกขึ้นนั่งทันทีในเก้าอี้ของเขา ความคิดที่ได้มากับเขา.
"อาจจะมีความสงบสุขขณะอยู่ในนั้น" เขากล่าวกับตัวเองและเบา ๆ เดินลงบันไดและออกไปในเวลากลางคืน.
เขาเดินเงียบ ๆ ผ่านถนนที่มืดไปยังสถานที่ของชั่วโมงแรกเฮสเตอร์ Prynne ของ ของความอัปยศของประชาชนนั่งร้าน พระสงฆ์เดินขึ้นบันไดไปยังแพลตฟอร์ม.
มันเป็นเวลาเที่ยงคืนและเมืองกำลังนอนหลับ มีเมฆปกคลุมท้องฟ้าและนาย Dimmesdale สามารถยืนอยู่ที่นั่นจนกระทั่งตอนเช้าโดยไม่ต้องกลัวของการค้นพบ ทำไมจึงเป็นเขาที่นี่? สิ่งที่ทำให้เขามา? ความผิด? ความอัปยศ? เขาไม่ได้รู้ แต่ความรู้สึกของความสยองขวัญที่ดีผ่านไปทั้งร่างกายของเขาและเขาร้องออกมาเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวซึ่งสะท้อนผ่านคืนจากบ้านหลังหนึ่งไปยังอีกและไปที่เนินเกินเมือง.
'มันจะทำ!' กระซิบปุโรหิตครอบคลุมใบหน้าของเขาด้วยมือของเขา "เมืองทั้งเมืองจะตื่นขึ้นมาและพบเราที่นี่.
แต่คนของเมืองที่ไม่ได้ตื่นขึ้นมาหรือถ้าพวกเขาพวกเขาคิดร้องไห้เป็นสิ่งที่ออกมาจากความฝันของพวกเขา. เมื่อเขาได้ยินเสียงของฟุตรีบไปหาเขาไม่มี พระหนุ่มเปิดตาของเขาและมองไปรอบ ๆ . ที่หน้าต่างในบ้านข้าหลวงเบลลิงแฮมซึ่งก็ไม่ได้ห่างไกลเขาเห็นผู้ว่าราชการจังหวัดตัวเองในชุดนอนสีขาวของเขากับแสงในมือของเขา.
'เขาดูเหมือนผี 'คิดว่านาย Dimmesdale. และหลังจากช่วงเวลาที่แสงหายไปจากหน้าต่าง.
พระสงฆ์กลายเป็นสงบ. จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นแสงอื่นมาต่อเขาไปตามถนน. ขณะที่มันเข้ามาใกล้เขาเห็นว่าคนที่แบกมันก็เก่า พระสงฆ์นายวิลสัน.
"เขาได้รับการอธิษฐานที่ข้างเตียงของคนบางคนที่กำลังจะตาย" คิดว่านาย Dimmesdale.
และเพื่อให้เขามี. พระเก่าตอนนี้ระหว่างทางกลับบ้านจากการตายของเตียงของนายวินที่เพิ่งเสียชีวิตไป .
ฐานะที่เป็นนายวิลสันส่งผ่านไปตามนั่งร้านนาย Dimmesdale พบว่ามันยากที่จะไม่พูด
'เย็นดีกับคุณพ่อ! กรุณามาขึ้นและการใช้จ่ายชั่วโมงรื่นรมย์กับฉัน! '
สวรรค์ดี! ได้นาย Dimmesdale พูดได้จริง? สำหรับช่วงเวลาหนึ่งที่เขาเชื่อว่าคำพูดเหล่านี้ได้ผ่านริมฝีปากของเขา แต่เขาก็คิดพวกเขาเท่านั้น นายวิลสันเดินบนมองไปข้างหน้าไม่ได้เมื่อหันไปทางแพลตฟอร์ม.
'ฉันจะเป็นเย็นเกินไปที่จะย้ายเร็ว ๆ นี้นาย Dimmesdale คิด "ผมจะไม่ได้สามารถที่จะเดินลงขั้นตอน. ภาพบ้าผ่านไปก่อนที่ดวงตาของเขา "ใครบางคนจะได้พบกับฉันที่นี่ในตอนเช้าและจะวิ่งไปรอบ ๆ เคาะประตู ทุกคนจะรีบออกมาในคืนเสื้อผ้าของพวกเขาว่าราชการเบลลิงแฮมมีปุ่มยกเลิกของเขา; น้องสาวของเขาบ้านาย Hibbins จ้องมองด้วยตาของเธอป่า; และที่ดีพ่อวิลสันเกินไปเหนื่อยหลังจากที่ใช้เวลาครึ่งคืนที่ตายเตียง ใช่ทุกคนในโลกจะมาทำงาน! และผู้ที่พวกเขาจะเห็น? พวกเขาจะเห็นพระสงฆ์ของพวกเขาครึ่งแช่แข็งไปสู่ความตายที่ปกคลุมไปด้วยความอับอายและยืนอยู่ที่เฮสเตอร์ Prynne ครั้งหนึ่งเคยเป็น! "
ตอนนี้เขาเริ่มที่จะหัวเราะเสียงดังและลำพองไม่สามารถที่จะหยุดตัวเอง แล้วเขาก็ได้ยินเสียงตอบรับหัวเราะหัวเราะของเด็กและ H ของเขา