Presently I heard a slight groan, a

Presently I heard a slight groan, and I knew it was the groan of mortal terror. It was not a groan of pain or of grief --oh, no! --it was the low stifled sound that arises from the bottom of the soul when overcharged with awe. I knew the sound well. Many a night, just at midnight, when all the world slept, it has welled up from my own bosom, deepening, with its dreadful echo, the terrors that distracted me. I say I knew it well. I knew what the old man felt, and pitied him, although I chuckled at heart. I knew that he had been lying awake ever since the first slight noise, when he had turned in the bed. His fears had been ever since growing upon him. He had been trying to fancy them causeless, but could not. He had been saying to himself --"It is nothing but the wind in the chimney --it is only a mouse crossing the floor," or "It is merely a cricket which has made a single chirp." Yes, he had been trying to comfort himself with these suppositions: but he had found all in vain. All in vain; because Death, in approaching him had stalked with his black shadow before him, and enveloped the victim. And it was the mournful influence of the unperceived shadow that caused him to feel --although he neither saw nor heard --to feel the presence of my head within the room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบันผมได้ยินเป็นพันธุ์ร็อกหน้าย่นเล็กน้อย และฉันรู้ว่า มันเป็นพันธุ์ร็อกหน้าย่นของความหวาดกลัวของมนุษย์ ไม่มีพันธุ์ร็อกหน้าย่น ของความเจ็บปวด หรือความเศร้า โศก - โอ้ ไม่ -มันเป็นเสียงต่ำ stifled ที่เกิดขึ้นจากด้านล่างของวิญญาณเมื่อ overcharged ด้วยความกลัว ฉันรู้ว่าเสียงดี หลายคืน เพียงเที่ยง เมื่อโลกทั้งหมดนอนหลับ มันมี welled ขึ้นจากอกของฉันเอง ลึก มีการ echo dreadful, terrors ที่ฟุ้งซ่านผม ผมบอกว่า ผมรู้ว่ามันดี ฉันรู้ว่าอะไรคนรู้สึก และจำเลย pitied เขา แม้ว่าฉันเบา ๆ ในใจ รู้ว่า เขามีนอนตื่นตั้งแต่เสียงรบกวนเล็กน้อยแรก เมื่อเขามาที่เตียง ความกลัวของเขาได้ตั้งแต่ขึ้นเขา เขาถาแฟนซีพวกเขา causeless แต่ไม่ เขาได้พูดกับตัวเอง- "มันคืออะไรแต่ในปล่องไฟ - ลมเป็นเพียงเมาส์ข้ามชั้น, " หรือ "มันเป็นแค่คริกเก็ตที่มี chirp เดียว" ใช่ เขาถาสบายตัวเองกับ suppositions นี้: แต่เขาได้พบใน vain ทั้งหมดสู้ เนื่องจากความตาย ในใกล้เขาไล่กับเงาดำของเขาก่อนที่เขา และขัดเหยื่อ และก็ mournful อิทธิพลของเงา unperceived ที่ทำให้เขารู้สึก - แม้ว่าเขาไม่เห็น ไม่ได้ ยิน - ใจของศีรษะภายในห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจุบันผมได้ยินเสียงครางเล็กน้อยและฉันรู้ว่ามันเป็นคร่ำครวญของความหวาดกลัวมนุษย์ มันไม่ได้คร่ำครวญของความเจ็บปวดหรือความเศร้าโศกของ --oh ไม่มี! --it เป็นเสียงกลั้นต่ำที่เกิดขึ้นจากด้านล่างของจิตวิญญาณเมื่อ overcharged ด้วยความกลัว ผมรู้ว่าเสียงดี หลายคืนเพียงในเวลาเที่ยงคืนเมื่อโลกทั้งหมดนอนหลับจะได้ซึมขึ้นมาจากอกของตัวเองลึกกับเสียงสะท้อนที่น่ากลัวของความหวาดกลัวที่ฟุ้งซ่านฉัน ผมบอกว่าผมรู้ว่ามันเป็นอย่างดี ฉันรู้ว่าสิ่งที่ชายชรารู้สึกและสงสารเขา แต่ฉันหัวเราะที่หัวใจ ผมรู้ว่าเขาได้รับการนอนตื่นนับตั้งแต่ครั้งแรกที่เสียงเล็กน้อยเมื่อเขาหันในเตียง ความกลัวของเขาได้รับนับตั้งแต่การเจริญเติบโตแก่เขา เขาได้รับการพยายามที่จะให้พวกเขาจินตนาการไม่มีมูลเหตุ แต่ไม่สามารถ เขาได้รับการพูดกับตัวเอง - "มันคืออะไร แต่ลมในปล่องไฟ --it เป็นเพียงเมาส์ข้ามพื้น" หรือ "มันเป็นเพียงคริกเก็ตซึ่งได้ทำเจี๊ยบเดียว." ใช่เขาได้รับการพยายามจะปลอบตัวเองด้วยสมมติฐานเหล่านี้ แต่เขาได้พบในไร้สาระ ทั้งหมดในไร้สาระ; เพราะความตายในการแสวงหาเขาได้เดินกับเงาสีดำของเขาก่อนที่เขาและห่อหุ้มเหยื่อ และมันก็เป็นอิทธิพลเศร้าของเงา unperceived ที่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ --although เห็นหรือได้ยิน --to รู้สึกการปรากฏตัวของหัวของฉันภายในห้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อมาผมก็ได้ยินเสียงครางเบาๆ และรู้ว่าเป็นเสียงครางของมนุษย์หวาดกลัว ไม่ใช่เสียงร้องครางอย่างเจ็บปวด หรือเศร้า โอ้ ไม่ ! . . . มันอึดอัด เสียงต่ำที่เกิดจากก้นบึ้งของจิตใจ เมื่อจ่ายด้วยความกลัว ฉันรู้ว่าเสียงนี้ดี หลายคืน แค่เที่ยงคืน เมื่อทุกคนหลับ มันเอ่อขึ้นจากในอกของฉันเอง กับเสียงสะท้อนอันน่ากลัวสยดสยองที่กวนใจฉัน ผมพูดว่า ผมรู้ดี ฉันรู้ว่าสิ่งที่ชายชรารู้สึก และสงสารเขา ผมหัวเราะในใจ ผมรู้ว่าเขาเคยนอนตื่นตั้งแต่เสียงแรกเล็กน้อย เมื่อเขาเข้านอนแล้ว ความกลัวของเขามีตั้งแต่การปลูกบนเขา เขาพยายามคิดว่ามันที่ปราศจากเหตุผล แต่อาจไม่เขาเคยพูดกับตัวเอง " . . . มันไม่มีอะไร แต่ลมในปล่องไฟ . . . มันเป็นเพียงเมาส์ข้ามพื้น " หรือ " แค่จิ้งหรีดได้ จิ๊บเดียว " ครับ เขาเคยพยายามปลอบใจตัวเองด้วยการคาดคะเนนี้แต่เขาได้พบทั้งหมดสูญเปล่า มันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง เพราะในความตายใกล้เขาก็สะกดรอยตามด้วยเงาสีดำของเขาก่อนที่เขาและซ่อนเหยื่อและมันเป็นอิทธิพลที่เศร้าโศกของ unperceived เงาที่ทำให้เขารู้สึก -- แม้ว่าเขาไม่เห็นหรือได้ยินว่า . . . ว่ามีหัวของฉันอยู่ในห้อง