5.0 Consider Minimal Verbal Redunda

5.0 Consider Minimal Verbal Redundancy
Consider adding some verbal redundancy
via onscreen text emphasizing keywords and
concepts (Ritzhaupt & Barron, 2008), but avoid
100% verbal redundancy (on screen redundancy
not repetition of content) as this does not have
a positive effect on learning (Pastore, 2012). The
use of verbal redundancy is an age old question
in multimedia learning research. Mayer and his
colleagues suggest that we minimize the use of
onscreen text when using narration because of
cognitive load (Mayer, 2001; Mayer, 2003). This is
further confirmed by Barron and Atkins (1994).
However, the research by Ritzhaupt, Gomes,
and Barron (2008) suggests that some verbal
redundancy (limited redundant words both
onscreen and in narration) might have a positive
effect on learning outcomes. Further, research by
Adesope (2010) suggest verbal redundancy leads
to better learning outcomes. This is presently an
unresolved issue in multimedia learning research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5.0 พิจารณาซ้ำน้อยที่สุดวาจาพิจารณาเพิ่มความซ้ำซ้อนบางวาจาผ่านข้อความบนหน้าจอที่เน้นคำสำคัญ และแต่หลีกเลี่ยงแนวคิด (Ritzhaupt & มุ่ง 2008),100% ซ้ำด้วยวาจา (บนหน้าจอซ้ำไม่ทำซ้ำเนื้อหา) ขณะนี้ได้ผลดีต่อในการเรียนรู้ (Pastore, 2012) ที่ใช้ซ้ำด้วยวาจาเป็นคำถามที่อายุเก่างานวิจัยการเรียนรู้มัลติมีเดีย เมเยอร์และของเขาเพื่อนร่วมงานแนะนำว่า เราลดการใช้ข้อความบนหน้าจอเมื่อใช้บรรยายเนื่องจากโหลดรับรู้ (เมเยอร์ 2001 เมเยอร์ 2003) นี่คือเพิ่มเติม ยืนยันโดยมุ่ง Atkins (1994)อย่างไรก็ตาม การวิจัย โดย Ritzhaupt ยูโกมีสและมุ่ง (2008) แนะนำด้วยวาจาที่บางความซ้ำซ้อน (จำกัดซ้ำคำทั้งสองบนหน้าจอ และ ในคำบรรยาย) อาจเป็นค่าบวกผลผลการเรียนรู้ เพิ่มเติม งานวิจัยลูกค้าเป้าหมายซ้ำวาจาแนะนำ Adesope (2010)เพื่อผลลัพธ์การเรียนรู้ดีขึ้น โดยปัจจุบันมีปัญหายังไม่ได้แก้ไขงานวิจัยการเรียนรู้มัลติมีเดีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5.0 พิจารณาซ้ำซ้อนวาจาน้อยที่สุดพิจารณาการเพิ่มบางส่วนซ้ำซ้อนวาจาผ่านทางข้อความบนหน้าจอที่เน้นคำหลักและแนวคิด(Ritzhaupt และ Barron, 2008) แต่หลีกเลี่ยงความซ้ำซ้อน100% ด้วยวาจา (ในความผิดพลาดของหน้าจอไม่ซ้ำซ้อนของเนื้อหา) ในขณะนี้ไม่ได้มีผลดีต่อการเรียนรู้ (เร่ 2012) ใช้ซ้ำซ้อนวาจาเป็นคำถามเดิมอายุในการวิจัยการเรียนรู้มัลติมีเดีย เมเยอร์ของเขาและเพื่อนร่วมงานที่แสดงให้เห็นว่าเราลดการใช้ของข้อความบนหน้าจอเมื่อใช้คำบรรยายเพราะโหลดองค์ความรู้(เมเยอร์ 2001 เมเยอร์, ​​2003) นี้ได้รับการยืนยันต่อไปโดยบาร์รอนและแอตกินส์ (1994). อย่างไรก็ตามการวิจัยโดย Ritzhaupt ที่โกเมส, และบาร์รอน (2008) แสดงให้เห็นว่าบางวาจาซ้ำซ้อน(จำกัด คำซ้ำซ้อนทั้งบนหน้าจอและในการบรรยาย) อาจจะมีบวกผลกระทบต่อผลการเรียนรู้ นอกจากนี้การวิจัยโดยAdesope (2010) ชี้ให้เห็นความผิดพลาดของทางวาจานำไปสู่การที่ดีกว่าผลการเรียนรู้ นี่คือปัจจุบันไม่ได้แก้ไขปัญหาในการวิจัยการเรียนรู้มัลติมีเดีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5.0 พิจารณาความซ้ำซ้อนน้อยที่สุด วาจา วาจา )

ลองเพิ่มบางผ่านข้อความบนหน้าจอที่เน้นคำหลักและ
แนวคิด ( ritzhaupt & บาร์รอน , 2008 ) , แต่หลีกเลี่ยง
100% ด้วยวาจา ) (
) จอไม่ซ้ำเนื้อหา ) นี้ไม่ได้มี
บวกต่อการเรียนรู้ ( แพสทอร์ , 2012 )
ใช้วาจา ) คืออายุคำถาม
ในมัลติมีเดีย การวิจัยการเรียนรู้เมเยอร์และเพื่อนร่วมงานของเขา
แนะนำให้เราลดการใช้ข้อความบนหน้าจอเมื่อใช้บรรยาย

โหลดเพราะปัญญา ( Mayer , 2001 ; เมเยอร์ , 2003 ) นี่คือ
ยืนยันเพิ่มเติมโดยบารอนแอทคินส์ ( 1994 ) และ .
แต่งานวิจัยโดย ritzhaupt Gomes
, , และ บารอน ( 2551 ) แสดงให้เห็นว่าบางวาจา
) ( จำกัด ) ทั้งบนหน้าจอและใน
คำบรรยาย ) อาจจะบวก
ผลกระทบต่อผลการเรียน นอกจากนี้การวิจัยโดย
adesope ( 2010 ) แนะนำด้วยวาจา ) นัก
ดีขึ้น ผลการเรียน นี่เป็นปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบัน
มัลติมีเดียการวิจัยการเรียนรู้