Critical TheoryFirst published Tue

Critical Theory
First published Tue Mar 8, 2005
Critical Theory has a narrow and a broad meaning in philosophy and in the history of the social sciences. “Critical Theory” in the narrow sense designates several generations of German philosophers and social theorists in the Western European Marxist tradition known as the Frankfurt School. According to these theorists, a “critical” theory may be distinguished from a “traditional” theory according to a specific practical purpose: a theory is critical to the extent that it seeks human “emancipation from slavery”, acts as a “liberating … influence”, and works “to create a world which satisfies the needs and powers” of human beings (Horkheimer 1972, 246). Because such theories aim to explain and transform all the circumstances that enslave human beings, many “critical theories” in the broader sense have been developed. They have emerged in connection with the many social movements that identify varied dimensions of the domination of human beings in modern societies. In both the broad and the narrow senses, however, a critical theory provides the descriptive and normative bases for social inquiry aimed at decreasing domination and increasing freedom in all their forms.

Critical Theory in the narrow sense has had many different aspects and quite distinct historical phases that cross several generations, from the effective start of the Institute of the Institute for Social Research in the years 1929–1930, which saw the arrival of the Frankfurt School philosophers and an inaugural lecture by Horkheimer, to the present. Its distinctiveness as a philosophical approach that extends to ethics, political philosophy, and the philosophy of history is most apparent when considered in light of the history of the philosophy of the social sciences. Critical Theorists have long sought to distinguish their aims, methods, theories, and forms of explanation from standard understandings in both the natural and the social sciences. Instead, they have claimed that social inquiry ought to combine rather than separate the poles of philosophy and the social sciences: explanation and understanding, structure and agency, regularity and normativity. Such an approach, Critical Theorists argue, permits their enterprise to be practical in a distinctively moral (rather than instrumental) sense. They do not merely seek to provide the means to achieve some independent goal, but rather (as in Horkheimer's famous definition mentioned above) seek “human emancipation” in circumstances of domination and oppression. This normative task cannot be accomplished apart from the interplay between philosophy and social science through interdisciplinary empirical social research (Horkheimer 1993). While Critical Theory is often thought of narrowly as referring to the Frankfurt School that begins with Horkheimer and Adorno and stretches to Marcuse and Habermas, any philosophical approach with similar practical aims could be called a “critical theory,” including feminism, critical race theory, and some forms of post-colonial criticism. In the following, Critical Theory when capitalized refers only to the Frankfurt School. All other uses of the term are meant in the broader sense and thus not capitalized. When used in the singular, “a critical theory” is not capitalized, even when the theory is developed by members of the Frankfurt School in the context of their overall project of Critical Theory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีที่สำคัญครั้งแรกเผยแพร่อ. 8 มี.ค. 2005ทฤษฎีที่สำคัญมีแคบและความหมายที่ดี ในปรัชญา และประวัติศาสตร์สังคมศาสตร์ "ทฤษฎีสำคัญ" ในความหมายแคบกำหนดรุ่นของนักปรัชญาเยอรมันและทฤษฎีทางสังคมวัฒนธรรม Marxist ยุโรปตะวันตกเรียกว่าโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ต ตามทฤษฎีเหล่านี้ ทฤษฎี "สำคัญ" อาจจะต่างจากทฤษฎี "ดั้งเดิม" ตามวัตถุประสงค์ปฏิบัติเฉพาะ: ทฤษฎีเป็นสิ่งสำคัญที่มันพยายามมนุษย์ "ปลดแอกจากการเป็นทาส" เป็นการ "ปลดปล่อย...อิทธิพล" และการทำงาน "เพื่อสร้างโลกที่ตอบสนองความต้องการและอำนาจ" ของมนุษย์ (Horkheimer 1972, 246) เนื่องจากทฤษฎีดังกล่าวมีจุดมุ่งหมายในการอธิบาย และการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่เป็นทาสของมนุษย์ ได้รับการพัฒนามาก "ทฤษฎีสำคัญ" ในแง่ที่กว้างขึ้น พวกเขาจะโผล่ออกมาพร้อมกับการเคลื่อนไหวสังคมจำนวนมากที่หลากหลายมิติของการปกครองของมนุษย์ในสังคมสมัยใหม่ ในกว้างและรู้สึกแคบ อย่างไรก็ตาม ทฤษฎีสำคัญต่าง ๆ อธิบายกฎเกณฑ์ และฐานสำหรับคำถามทางสังคมที่มุ่งลดการปกครอง และการเพิ่มอิสระทุกรูปแบบทฤษฎีที่สำคัญในความหมายแคบมีหลายลักษณะแตกต่างและระยะทางประวัติศาสตร์แตกที่ข้ามรุ่น จากสถาบันสถาบันวิจัยสังคมเริ่มมีประสิทธิภาพในปี 1929-1930 ซึ่งเห็นการมาถึงของนักปรัชญาโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตและ Horkheimer การบรรยายเป็นปฐมฤกษ์ จนถึงปัจจุบัน ความงามตามแนวทางปรัชญาที่ขยายสู่จริยธรรม ปรัชญาการเมือง ปรัชญาประวัติศาสตร์ และ ชัดเจนมากที่สุดเมื่อพิจารณาในแง่ประวัติศาสตร์ปรัชญาสังคมศาสตร์ ทฤษฎีสำคัญยาวได้พยายามที่จะแยกความแตกต่างของจุดมุ่งหมาย วิธีการ ทฤษฎี และรูปแบบของคำอธิบายจากมาตรฐานเข้าใจธรรมชาติและสังคมศาสตร์ แทน พวกเขาได้อ้างว่า คำถามที่สังคมควรจะรวม มากกว่าแยกเสาของปรัชญาและสังคมศาสตร์: คำอธิบาย และความเข้าใจ โครงสร้างหน่วยงาน สม่ำเสมอ และ normativity แนวทางดังกล่าว ทฤษฎีสำคัญเถียง อนุญาตให้องค์กรของพวกเขาเป็นจริงในความรู้สึกทางศีลธรรมอย่างชัดเจน (แทนที่จะบรรเลง) พวกเขาไม่เพียงขอให้หมายถึงการบรรลุเป้าหมายบางอย่างอิสระ แต่ค่อนข้าง (เหมือนของ Horkheimer เสียงคำจำกัดความดังกล่าวข้างต้น) "ปลดแอกมนุษย์" ในกรณีของการปกครองและกดขี่แสวงหา งานกฎเกณฑ์นี้ไม่สามารถทำได้นอกเหนือจากความสัมพันธ์ระหว่างปรัชญาและสังคมศาสตร์ผ่านสาขาวิจัยทางสังคมเชิงประจักษ์ (Horkheimer 1993) ในขณะที่ทฤษฎีที่สำคัญคือมักจะคิดว่า หวุดหวิดเป็นหมายถึงโรงเรียนแฟรงค์ที่เริ่มด้วย Horkheimer และเธโอดอร์เว และยืด Marcuse และ Habermas แนวทางปรัชญาใด ๆ กับเป้าหมายปฏิบัติคล้ายกันสามารถถูกเรียก "สำคัญทฤษฎี สตรี ทฤษฎีการแข่งขันสำคัญ และบางรูปแบบโคโลเนียลหลังวิจารณ์ ทฤษฎีต่อไปนี้ สำคัญเมื่อบันทึกหมายถึงโรงเรียนแฟรงค์เท่านั้น อื่น ๆ ทั้งหมดใช้ระยะเวลามีความหมายในแง่ที่กว้างขึ้น และจึง ไม่บันทึก เมื่อใช้ในเอกพจน์ "ทฤษฎีสำคัญ" จะไม่บันทึก แม้ว่าทฤษฎีที่พัฒนาขึ้น โดยสมาชิกของโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตในบริบทของโครงการของพวกเขาโดยรวมของทฤษฎีที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีวิพากษ์
ตีพิมพ์ครั้งแรกอังคารที่ 8 มีนาคม 2005
ทฤษฎีการวิจารณ์มีความแคบและมีความหมายในวงกว้างในปรัชญาและในประวัติศาสตร์ของสังคมศาสตร์ "ทฤษฎีการวิจารณ์" ในความหมายแคบกำหนดหลายรุ่นของนักปรัชญาเยอรมันและทฤษฎีทางสังคมในฝั่งตะวันตกของมาร์กซ์ยุโรปประเพณีที่รู้จักในฐานะของโรงเรียนที่แฟรงค์เฟิร์ต ตามที่นักทฤษฎีเหล่านี้เป็น "วิกฤติ" ทฤษฎีอาจจะแตกต่างจากทฤษฎี "ประเพณี" ตามวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติที่เฉพาะเจาะจง: ทฤษฎีที่มีความสำคัญในขอบเขตที่มันพยายามของมนุษย์ "การปลดปล่อยจากการเป็นทาส" ที่ทำหน้าที่เป็น "ปลดปล่อย ... อิทธิพล "และงาน" เพื่อสร้างโลกที่ตอบสนองความต้องการและอำนาจ "ของมนุษย์ (Horkheimer 1972 246) เพราะทฤษฎีดังกล่าวมีจุดมุ่งหมายที่จะอธิบายและเปลี่ยนทุกสถานการณ์ที่เป็นทาสของมนุษย์หลายคน "ทฤษฎีที่สำคัญ" ในความหมายที่กว้างขึ้นได้รับการพัฒนา พวกเขาได้โผล่ออกมาในการเชื่อมต่อกับการเคลื่อนไหวทางสังคมจำนวนมากที่ระบุขนาดที่แตกต่างกันของการปกครองของมนุษย์ในสังคมสมัยใหม่ ในความรู้สึกของทั้งสองวงกว้างและแคบ แต่ทฤษฎีที่สำคัญยังมีฐานการบรรยายและกฎเกณฑ์สำหรับการสอบถามทางสังคมมุ่งเป้าไปที่การลดการครอบงำและเพิ่มเสรีภาพในรูปแบบของพวกเขาทั้งหมด. ทฤษฎีที่สำคัญในความหมายแคบมีแง่มุมที่แตกต่างกันจำนวนมากและค่อนข้างแตกต่างกันทางประวัติศาสตร์ ขั้นตอนที่ข้ามหลายรุ่นจากจุดเริ่มต้นที่มีประสิทธิภาพของสถาบันสถาบันเพื่อการวิจัยสังคมในปี 1929-1930 ซึ่งเห็นถึงปรัชญาของโรงเรียนที่แฟรงค์เฟิร์ตและการบรรยายเกี่ยวกับการสถาปนาโดย Horkheimer เพื่อปัจจุบัน ความพิเศษของการเป็นปรัชญาที่ขยายไปจริยธรรมปรัชญาการเมืองและปรัชญาของประวัติศาสตร์เป็นที่ประจักษ์มากที่สุดเมื่อพิจารณาในแง่ของประวัติศาสตร์ของปรัชญาของวิทยาศาสตร์สังคม นักทฤษฎีวิพากษ์ได้พยายามนานในการแยกแยะความแตกต่างของพวกเขามีจุดมุ่งหมายวิธีการทฤษฎีและรูปแบบของคำอธิบายจากความเข้าใจมาตรฐานทั้งในวิทยาศาสตร์ธรรมชาติและสังคม แต่พวกเขาได้อ้างว่าสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทางสังคมควรจะรวมมากกว่าแยกเสาของปรัชญาและสังคมศาสตร์: คำอธิบายและความเข้าใจโครงสร้างและหน่วยงานความสม่ำเสมอและ normativity วิธีการดังกล่าวทฤษฎีที่สำคัญเถียงอนุญาตให้องค์กรของพวกเขาที่จะปฏิบัติในทางศีลธรรมอย่างชัดเจน (แทนที่จะเป็นประโยชน์) ความรู้สึก พวกเขาไม่เพียงต้องการที่จะให้หมายถึงการบรรลุเป้าหมายบางอย่างอิสระ แต่ (ในความหมายที่มีชื่อเสียงของ Horkheimer ดังกล่าวข้างต้น) แสวงหา "ปลดปล่อยมนุษย์" ในสถานการณ์ของการปกครองและการกดขี่ งานนี้กฎเกณฑ์ไม่สามารถทำได้นอกเหนือจากการทำงานร่วมกันระหว่างปรัชญาและสังคมศาสตร์ผ่านสหวิทยาการวิจัยทางสังคมเชิงประจักษ์ (Horkheimer 1993) ในขณะที่ทฤษฎีวิพากษ์เป็นความคิดที่มักจะแคบหมายถึงโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ตที่ขึ้นต้นด้วย Horkheimer และ Adorno และทอดยาวไปถึงมาร์คัสและฮาเบอร์แนวทางปรัชญาใด ๆ ที่มีจุดมุ่งหมายในทางปฏิบัติที่คล้ายกันอาจจะเรียกว่า "ทฤษฎีวิพากษ์" รวมทั้งสตรีทฤษฎีการแข่งขันที่สำคัญ และบางรูปแบบของการวิจารณ์หลังอาณานิคม ในต่อไปนี้ทฤษฎีวิพากษ์เมื่อนิยามหมายถึงเฉพาะโรงเรียนแฟรงค์เฟิร์ต การใช้งานอื่น ๆ ทั้งหมดของคำที่มีความหมายในความหมายที่กว้างขึ้นและทำให้ไม่ได้ทุน เมื่อนำมาใช้ในเอกพจน์ "ทฤษฎีที่สำคัญ" ไม่ได้ทุนแม้ในขณะที่ทฤษฎีที่ได้รับการพัฒนาโดยสมาชิกของโรงเรียนที่แฟรงค์เฟิร์ตในบริบทของโครงการโดยรวมของทฤษฎีที่สำคัญ