In “the very olden time,” a half-ba

In “the very olden time,” a half-barbaric king, who was also half-civilized, because of the influence of his distant Latin neighbors, conceived a way of exercising justice on offenders against his rule. He placed his suspect in a Roman-like arena and had him choose to open one of either of two doors that would open into the arena. Behind one of the identical doors lurked a ferocious tiger that would leap out and devour the accused; behind the other door awaited a lovely maid who would, if her door was the one opened, come forth and be married at once to the opener. (It mattered not that the man may be married or otherwise committed, for the whimsical king would have his justice.) The fate was to be decided by chance alone, and no one who knew of the placement behind the doors was allowed to inform him which to elect.
All of this was popular among the audience, and even their thinking members could not deny that it was a fair test. The public experienced pleasing suspense and an immediate resolution. Best of all, everyone knew that the accused person chose his own ending.
Now it happened that a handsome young courtier dared to love the king’s daughter, who was lovely and very dear to her father. The man, however, though of the court, was of low station; his temerity was therefore an offense against decorum and the king. Such a thing had never happened in the kingdom before. The young lover had to be put into the arena to choose a door, a lady or a tiger. However, the princess loved the young man; clearly and openly that was the case. She did not want to lose him to a ravenous tiger, but at the same time, could she bear to lose him to another woman in marriage?
The king searched the kingdom for the most savage of tigers. He also searched for the most beautiful maiden in all his land. No matter which door the young man selected, he would have the best that could be offered. The public could hardly wait, and as for the king, he reasoned that chance would have its way, and in any event the young man would be disposed of.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน "สมัยมากเวลา กษัตริย์ครึ่งเถื่อน ที่ยังครึ่งอารยะ เนื่องจากอิทธิพลของเพื่อนบ้านของเขาละติไกล รู้สึกวิธีการออกกำลังกายความยุติธรรมผู้กระทำผิดต่อกฎของเขา เขาวางสงสัยของเขาในเวทีเหมือนโรมัน และเขาได้เลือกเปิดอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างใดอย่างหนึ่งสองประตูที่จะเปิดเป็นเวที เบื้องหลังประตูเหมือนอย่างใดอย่างหนึ่ง lurked เสือดุร้ายที่จะเผ่นออก และกินผู้ถูกกล่าวหา รถอื่น ๆ ที่รอคอยแม่บ้านน่ารักที่จะ ถ้าเธอประตู หนึ่งเปิด มา และแต่งงานไปเปิดตัวในครั้งเดียว (มัน mattered ไม่ว่าชายอาจแต่งงาน หรือมุ่ง มั่นมิฉะนั้น พระจินตนาการจะมีความยุติธรรมของเขา) ชะตากรรมคือการ ได้รับการตัดสินโดยบังเอิญเพียงอย่างเดียว และไม่มีใครรู้เรื่องการวางตำแหน่งอยู่หลังประตูที่ได้รับอนุญาตให้แจ้งเขาซึ่งเลือกตั้งขึ้นทั้งหมดนี้เป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชม และแม้กระทั่งสมาชิกคิดอาจปฏิเสธว่า มันเป็นการทดสอบที่ยุติธรรม ประชาชนมีประสบการณ์ใจจดใจจ่อที่ชื่นชอบและทางแก้ไข ดีที่สุดทั้งหมด ทุกคนรู้ว่า ผู้ถูกกล่าวหาเลือกที่สิ้นสุดของตัวเองNow it happened that a handsome young courtier dared to love the king’s daughter, who was lovely and very dear to her father. The man, however, though of the court, was of low station; his temerity was therefore an offense against decorum and the king. Such a thing had never happened in the kingdom before. The young lover had to be put into the arena to choose a door, a lady or a tiger. However, the princess loved the young man; clearly and openly that was the case. She did not want to lose him to a ravenous tiger, but at the same time, could she bear to lose him to another woman in marriage?The king searched the kingdom for the most savage of tigers. He also searched for the most beautiful maiden in all his land. No matter which door the young man selected, he would have the best that could be offered. The public could hardly wait, and as for the king, he reasoned that chance would have its way, and in any event the young man would be disposed of.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน "ครั้งสมัยก่อนมาก" กษัตริย์ครึ่งป่าเถื่อนซึ่งเป็นครึ่งอารยะเพราะอิทธิพลของประเทศเพื่อนบ้านละตินของเขาที่ห่างไกลที่คิดวิธีการใช้สิทธิความยุติธรรมในการกระทำผิดต่อการปกครองของเขา เขาวางผู้ต้องสงสัยของเขาในเวทีโรมันเหมือนและเขาได้เลือกที่จะเปิดอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างใดอย่างหนึ่งสองประตูที่จะเปิดเข้าไปในที่เกิดเหตุ หลังหนึ่งของประตูเหมือนซุ่มเสือดุร้ายที่จะกระโดดออกมาและกินผู้ต้องหา; เบื้องหลังประตูอื่น ๆ ที่รอคอยสาวน่ารักที่จะถ้าประตูของเธอเป็นคนหนึ่งเปิดออกมาและจะแต่งงานในครั้งเดียวเพื่อเปิด (มันสำคัญไม่ว่าผู้ชายคนนั้นอาจจะแต่งงานหรือมิฉะนั้นความมุ่งมั่นสำหรับพระมหากษัตริย์อย่างกระทันหันจะมีความยุติธรรมของเขา.) ชะตากรรมที่กำลังจะได้รับการตัดสินโดยบังเอิญคนเดียวและไม่มีใครรู้ของตำแหน่งหลังประตูที่ได้รับอนุญาตให้แจ้งให้เขา ซึ่งในการเลือกตั้ง.
ทั้งหมดนี้เป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชมและแม้กระทั่งสมาชิกคิดของพวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันคือการทดสอบที่เป็นธรรม ประชาชนใจจดใจจ่อที่ชื่นชอบที่มีประสบการณ์และความละเอียดทันที ที่ดีที่สุดของทุกคนรู้ว่าคนที่ถูกกล่าวหาว่าเลือกตอนจบของเขาเอง.
ตอนนี้มันเกิดขึ้นว่าข้าราชบริพารหนุ่มหน้าตาดีกล้าที่จะรักลูกสาวของกษัตริย์ผู้เป็นที่น่ารักและรักมากกับพ่อของเธอ คนอย่างไรก็ตามแม้ว่าของศาลเป็นสถานีต่ำ; ความอาจหาญของเขาจึงเป็นความผิดฐานมารยาทและพระมหากษัตริย์ ดังกล่าวเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นในราชอาณาจักรก่อน คนรักหนุ่มที่จะใส่ลงไปในเวทีการเลือกประตู, ผู้หญิงหรือเสือ แต่เจ้าหญิงรักชายหนุ่มคนหนึ่ง อย่างชัดเจนและเปิดเผยว่ากรณีที่เกิดขึ้น เธอไม่ต้องการที่จะสูญเสียเขาไปเสือหิวมาก แต่ในเวลาเดียวกันเธอสามารถแบกจะสูญเสียเขาไปผู้หญิงอีกคนหนึ่งในการแต่งงาน?
กษัตริย์สืบค้นราชอาณาจักรสำหรับโหดที่สุดของเสือ นอกจากนี้เขายังค้นหาหญิงสาวที่สวยที่สุดในแผ่นดินของเขาทั้งหมด ไม่ว่าประตูชายหนุ่มคนหนึ่งที่เลือกเขาจะมีที่ดีที่สุดที่สามารถนำเสนอ ประชาชนแทบจะไม่สามารถรอและเป็นกษัตริย์ที่เขาให้เหตุผลว่ามีโอกาสที่จะมีวิธีการของตนและในกรณีใด ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งจะถูกกำจัด