Political career (1782 to 1801)[edi

Political career (1782 to 1801)[edit]
In 1782, Marshall won a seat in the Virginia House of Delegates, in which he served until 1789 and again from 1795 to 1796. The Virginia General Assembly elected him to serve on the Council of State later in the same year. In 1785, Marshall took up the additional office of Recorder of the Richmond City Hustings Court.[16]

In 1788, Marshall was selected as a delegate to the Virginia convention responsible for ratifying or rejecting the United States Constitution, which had been proposed by the Philadelphia Convention a year earlier. Together with James Madison and Edmund Randolph, Marshall led the fight for ratification. He was especially active in defense of Article III, which provides for the Federal judiciary. His most prominent opponent at the ratification convention was Anti-Federalist leader Patrick Henry. Ultimately, the convention approved the Constitution by a vote of 89-79. Marshall identified with the new Federalist Party (which supported a strong national government and commercial interests), and opposed Jefferson's Republican Party (which advocated states' rights and idealized the yeoman farmer and the French Revolution).[17]

Meanwhile, Marshall's private law practice continued to flourish. He successfully represented the heirs of Lord Fairfax in Hite v. Fairfax (1786), an important Virginia Supreme Court case involving a large tract of land in the Northern Neck of Virginia. In 1796, he appeared before the United States Supreme Court in another important case, Ware v. Hylton, a case involving the validity of a Virginia law providing for the confiscation of debts owed to British subjects. Marshall argued that the law was a legitimate exercise of the state's power; however, the Supreme Court ruled against him, holding that the Treaty of Paris in combination with the Supremacy Clause of the Constitution required the collection of such debts.[18][19]

Henry Flanders in his biography of Marshall remarked that Marshall's argument in Ware v. Hylton "elicited great admiration at the time of its delivery, and enlarged the circle of his reputation." Flanders also wrote that the reader "cannot fail to be impressed with the vigor, rigorous analysis, and close reasoning that mark every sentence of it."[20][21]

In 1795, Marshall declined Washington's offer of Attorney General of the United States and, in 1796, declined to serve as minister to France. In 1797, he accepted when President John Adams appointed him to a three-member commission to represent the United States in France. (The other members of this commission were Charles Cotesworth Pinckney and Elbridge Gerry.) However, when the envoys arrived, the French refused to conduct diplomatic negotiations unless the United States paid enormous bribes. This diplomatic scandal became known as the XYZ Affair, inflaming anti-French opinion in the United States. Hostility increased even further when the French Foreign Minister Talleyrand refused to negotiate with Marshall and Pinckney, prompting their departure from France in April 1798. Marshall's handling of the affair, as well as public resentment toward the French, made him popular with the American public when he returned to the United States.

In 1798, Marshall declined a Supreme Court appointment, recommending Bushrod Washington, who would later become one of Marshall's staunchest allies on the Court.[22] In 1799, Marshall reluctantly ran for a seat in the United States House of Representatives. Although his congressional district (which included the city of Richmond) favored the Democratic-Republican Party, Marshall won the race, in part due to his conduct during the XYZ Affair and in part due to the support of Patrick Henry. His most notable speech was related to the case of Thomas Nash (alias Jonathan Robbins), whom the government had extradited to Great Britain on charges of murder. Marshall defended the government's actions, arguing that nothing in the Constitution prevents the United States from extraditing one of its citizens.[23]

On May 7, 1799, President Adams nominated Congressman Marshall as Secretary of War. However, on May 12, Adams withdrew the nomination, instead naming him Secretary of State, as a replacement for Timothy Pickering. Confirmed by the United States Senate on May 13, Marshall took office on June 6, 1800. As Secretary of State, Marshall directed the negotiation of the Convention of 1800, which ended the Quasi-War with France and brought peace to the new nation.[24]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาชีพทางการเมือง (1782 การ 1801) [แก้ไข]ใน 1782 มาร์แชลล์ได้รับรางวัลนั่งในเวอร์จิเนียบ้านของคณะผู้แทน ซึ่งเขาทำหน้าที่จน ถึงค.ศ. 1789 และอีก จาก 1795 เพื่อ 1796 เวอร์จิเนียสมัชชาเลือกเขาทำหน้าที่ในสภารัฐในภายหลังในปีเดียวกัน 2328 มาร์แชลล์เอาค่าสำนักงานเพิ่มเติมของบันทึกของศาล Hustings เมืองริชมอนด์[16]ใน 1788 มาร์แชลล์ถูกเลือกเป็นผู้รับมอบสิทธิ์การประชุมเวอร์จิเนียชอบการมอบสัตยาบันสาร หรือปฏิเสธรัฐธรรมนูญสหรัฐอเมริกา ซึ่งได้รับการเสนอชื่อ โดยประชุมฟิลาเดลเฟียปีก่อนหน้านี้ กับ James เมดิสันและแรนโดล์ฟ Edmund มาร์แชลนำการต่อสู้สำหรับการให้สัตยาบัน กำลังใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการป้องกัน III บทความที่ให้อำนาจตุลาการของรัฐบาลกลาง คู่แข่งของเขาโดดเด่นที่สุดที่ให้สัตยาบันอนุสัญญา Anti-Federalist นำ Patrick Henry ได้ ในที่สุด การประชุมอนุมัติรัฐธรรมนูญตั้ง 89-79 มาร์แชลระบุ ด้วยใหม่พรรค Federalist (ซึ่งสนับสนุนรัฐบาลแห่งชาติแข็งแกร่งและผลประโยชน์ทางการค้า), และข้าม Jefferson ของพรรค (ซึ่ง advocated สิทธิของอเมริกา และ idealized yeoman เกษตรกรและการปฏิวัติฝรั่งเศส)[17]ในขณะเดียวกัน มาร์แชลของกฎหมายเอกชนปฏิบัติยังคงงอกงาม เขาเรียบร้อยแสดงถึงมรดกของลอร์ดแฟร์แฟ็กซ์ใน Hite v. แฟร์แฟ็กซ์ (1786), กรณีเวอร์จิเนียฎีกาสำคัญเกี่ยวข้องกับทางเดินขนาดใหญ่ที่ดินในคอเหนือเวอร์จิเนีย ใน 1796 เขาปรากฏก่อนสหรัฐอเมริกาศาลฎีกาในกรณีสำคัญอื่น เครื่อง v. Hylton กรณีเกี่ยวข้องกับการมีผลบังคับใช้กฎหมายเวอร์จิเนียให้ confiscation ของหนี้ค้างวิชาอังกฤษ มาร์แชลล์โต้เถียงว่า กฎหมายคือ การออกกำลังกายถูกต้องตามกฎหมายของรัฐมีอำนาจ อย่างไรก็ตาม ศาลฎีกาพิพากษาเขา ถือว่า ที่สนธิสัญญาปารีสร่วมกับอนุประโยคมไหศวรรย์ของรัฐธรรมนูญต้องการเรียกเก็บเงินของหนี้ดังกล่าว[18][19]จังหวัดฟลานเดอร์ Henry ในชีวประวัติของเขาของมาร์แชลกล่าวว่า อาร์กิวเมนต์ของมาร์แชลในพัสดุ v. Hylton "elicited ชื่นชมดีเวลาการจัดส่ง และขยายวงชื่อเสียงของเขา" จังหวัดฟลานเดอร์ยังเขียนว่า อ่าน "ไม่ไม่ประทับใจกับความแข็งแรง วิเคราะห์อย่างเข้มงวด และปิดเหตุผลที่ทำเครื่องหมายทุกประโยคของมัน"[20][21]ใน 1795 มาร์แชลล์ปฏิเสธข้อเสนอของวอชิงตันของอัยการสหรัฐ และ 1796 ปฏิเสธเป็นรัฐมนตรีฝรั่งเศส ในค.ศ. 1797 เขาได้ยอมรับเมื่อประธานาธิบดีจอห์น Adams แต่งตั้งเขาเสริมสามสมาชิกถึงสหรัฐอเมริกาฝรั่งเศส (สมาชิกของคณะกรรมการได้ชาร์ลส์ Cotesworth Pinckney และเจอร์รี่ Elbridge) อย่างไรก็ตาม เมื่อทูตมาถึง ฝรั่งเศสปฏิเสธการเจรจาทางการทูตเว้นแต่สหรัฐอเมริกาจ่ายสินบนมหาศาล สแกนดัลทางการทูตนี้กลายเป็นว่าเรื่อง xyz ลดต่ำ inflaming ความคิดเห็นต่อต้านฝรั่งเศสในสหรัฐอเมริกา ศัตรูเพิ่มขึ้นยิ่งเมื่อ Talleyrand รัฐมนตรีต่างประเทศฝรั่งเศสปฏิเสธที่จะเจรจากับมาร์แชลล์และ Pinckney แจ้งการออกจากฝรั่งเศสในเดือน 1798 เมษายน จัดการของมาร์แชลเรื่อง ตลอดจนสาธารณะขุ่นไปทางฝรั่งเศส ได้เขานิยมกับประชาชนอเมริกันเมื่อเขากลับไปสหรัฐอเมริกาใน 1798 มาร์แชลล์ปฏิเสธการนัดหมายที่ศาลฎีกา แนะนำ Bushrod วอชิงตัน ใครจะเป็นหนึ่งในพันธมิตร staunchest ของมาร์แชลในศาล[22] ใน 1799 มาร์แชลล์เต็มใจวิ่งสำหรับในสหรัฐอเมริกา ๖ นั่ง แม้ว่าอำเภอเขาตั้ง (ซึ่งรวมเมืองริชมอนด์) ปลอดประชาธิปไตย–พรรค มาร์แชลล์ได้รับรางวัลการแข่งขัน บางส่วนเนื่อง จากการปฏิบัติของเขาในเรื่อง xyz ลดต่ำ และบางส่วน จากการสนับสนุนของ Patrick Henry เสียงของเขาโดดเด่นที่สุดเกี่ยวข้องกับกรณีของ Thomas Nash (นามแฝง Jonathan ร็อบบินส์), ซึ่งรัฐบาลมี extradited ไปสหราชอาณาจักรในค่าธรรมเนียมของการฆาตกรรม มาร์แชลล์ปกป้องการดำเนินการของรัฐบาล โต้เถียงว่า ใดในรัฐธรรมนูญป้องกันสหรัฐอเมริกา extraditing หนึ่งของประชาชน[23]บน 7 พฤษภาคม 1799, Adams ประธานเสนอ Congressman มาร์แชลเป็นเลขานุการของสงคราม อย่างไรก็ตาม บน 12 พฤษภาคม Adams ต้องถอนสรรหา แทน ชื่อเขาเสนาบดี ทิโมธี Pickering แทน ยืนยันจากวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในวันที่ 13 พฤษภาคม มาร์แชลล์เอาสำนักงานในเดือน 6 มิถุนายน 1800 เป็นเสนาบดี มาร์แชลล์ตรงเจรจาของสนธิ 1800 การสิ้นสุดสงครามกับฝรั่งเศส Quasi- และนำความสงบสู่ประเทศใหม่[24]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาชีพนักการเมือง ( 4.2 2344 ) [ แก้ไข ]
ใน 1782 มาร์แชลล์ได้รับรางวัลที่นั่งในเวอร์จิเนียบ้านของตัวแทน ซึ่งเขาเสิร์ฟจนถึง ค.ศ. 1789 และอีกครั้งจาก 0 ถึง 1 . การเลือกตั้งสภานิติบัญญัติรัฐเวอร์จิเนียเขาทำหน้าที่ในคณะกรรมการ ต่อมาในปีเดียวกัน ในสำนักงานของ มาร์แชลมาเพิ่มบันทึกของศาลเมืองริชมอนด์ hustings [ 16 ]

ใน 1788 ,มาร์แชลล์ได้รับเลือกเป็นผู้แทนในการประชุมผู้รับผิดชอบหรือปฏิเสธการให้สัตยาบันเวอร์จิเนียสหรัฐอเมริการัฐธรรมนูญ ซึ่งมีการเสนอโดย Philadelphia Convention ปีก่อนหน้านี้ ร่วมกับ เจมส์ เมดิสัน และ เอ๊ดมันด์ Randolph , มาร์แชล นำการต่อสู้เพื่อการให้สัตยาบัน เขามีการใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการป้องกันของบทความที่ 3 ซึ่งมีตุลาการของรัฐบาลกลางคู่แข่งที่โดดเด่นที่สุดของเขาในการให้สัตยาบันอนุสัญญาคือผู้นำต่อต้าน ค่อยๆ แพทริค เฮนรี่ ในที่สุด การประชุมได้รับการอนุมัติรัฐธรรมนูญโดยการลงคะแนนของ 89-79 . มาร์แชลระบุกับพรรคเฟเดอรัลลิสต์ใหม่ ( ซึ่งได้รับการสนับสนุนที่แข็งแกร่งและผลประโยชน์เชิงพาณิชย์แห่งชาติของรัฐบาล )และต่อต้านพรรครีพับลิกันของเจฟเฟอร์สัน ( ซึ่งสนับสนุนสิทธิของรัฐ และอุดมคติที่องค์รักษ์ ชาวนา และการปฏิวัติฝรั่งเศส ) [ 17 ]

โดยมาร์แชลของกฎหมายเอกชนการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องเพื่ออวด เขาได้แสดงเป็นทายาทของลอร์ดแฟร์แฟ็กซ์ใน Hite โวลต์ ( 1 ) แฟร์สำคัญศาลฎีกาเวอร์จิเนียกรณีเกี่ยวข้องกับทางเดินขนาดใหญ่ของที่ดินในคอ ทางตอนเหนือของเวอร์จิเนียใน 2339 เขาปรากฏตัวขึ้นก่อนที่ศาลฎีกาในคดีอื่นที่สำคัญ เครื่องวี ฮิลเติ้น เป็นคดีที่เกี่ยวข้องกับความถูกต้องของเวอร์จิเนียกฎหมายให้ริบหนี้วิชาอังกฤษ มาร์แชลล์แย้งว่ากฎหมายคือการออกกำลังกายที่ถูกต้องของอำนาจรัฐ อย่างไรก็ตาม ศาลฎีกาวินิจฉัยต่อพระองค์ถือที่สนธิสัญญาปารีสในการรวมกันกับคันของรัฐธรรมนูญเป็นคอลเลกชันของหนี้ดังกล่าว . [ 18 ] [ 19 ]

เฮนรี่แฟลนเดอร์สในชีวประวัติของมาร์แชลมาร์แชลกล่าวว่าอาร์กิวเมนต์ในเครื่องวี ฮิลเติ้น " ได้มาเยี่ยมชื่นชมในช่วงเวลาของการส่งของ และ ขยาย วงกลม ของชื่อเสียงของเขา ." บาร์เซโลนายังเขียนว่าอ่าน " ไม่สามารถล้มเหลวที่จะประทับใจกับพลังการวิเคราะห์อย่างเข้มงวด และให้เหตุผลว่า มาร์ค ทุกประโยคเลยปิด . " [ 20 ] [ 21 ]

ใน 1795 , มาร์แชลปฏิเสธวอชิงตันเสนออัยการสูงสุดของสหรัฐอเมริกาและใน 1796 , ปฏิเสธที่จะเป็นรัฐมนตรี ฝรั่งเศส ใน 1797 ,เขาได้รับการยอมรับเมื่อประธานาธิบดีจอห์นแอดัมส์ได้รับการแต่งตั้งให้คณะกรรมการสามสมาชิกที่เป็นตัวแทนของสหรัฐอเมริกาในฝรั่งเศส ( สมาชิกของคณะกรรมการนี้ ชาร์ล cotesworth pinckney และเอลบริจเจอร์รี่ ) อย่างไรก็ตาม เมื่อเดินทางมาถึงฝรั่งเศสปฏิเสธที่จะดำเนินการเจรจาทางการทูต เว้นแต่สหรัฐอเมริกาจ่ายสินบนมหาศาลเรื่องอื้อฉาวทางการทูตนี้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ XYZ มีชู้เชื้อโรคต่อต้านฝรั่งเศสความคิดเห็นในสหรัฐอเมริกา ความเกลียดชังเพิ่มยิ่งขึ้นเมื่อตาล์ลีย์รองด์ รัฐมนตรีต่างประเทศฝรั่งเศส ปฏิเสธที่จะเจรจากับมาร์แชล pinckney การชี้แนะของพวกเขาออกเดินทางจากประเทศฝรั่งเศสในเดือนเมษายน 1798 . มาร์แชลการจัดการของกิจการ ตลอดจนประชาชนไม่พอใจต่อฝรั่งเศสทำให้เขาได้รับความนิยมจากประชาชนชาวอเมริกันเมื่อเขากลับไปยังสหรัฐอเมริกา .

ใน 1798 , มาร์แชลปฏิเสธ ศาลนัด แนะนำ bushrod วอชิงตัน ซึ่งภายหลังจะกลายเป็นหนึ่งของมาร์แชล staunchest พันธมิตรบนศาล [ 22 ] ใน 1799 , มาร์แชล อย่างไม่เต็มใจ วิ่งไปหาที่นั่งในสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกา .แม้ว่าเขตเลือกตั้งของเขา ( ซึ่งรวมเมืองริชมอนด์ ) ชื่นชอบพรรครีพับลิกันเพื่อประชาธิปไตย มาร์แชลล์ได้รับรางวัลการแข่งขันในส่วนหนึ่งเนื่องจากการกระทำของเขาในระหว่าง XYZ ความสัมพันธ์และในส่วนหนึ่งเนื่องจากการสนับสนุนของแพทริค เฮนรี่ คำพูดที่โดดเด่นที่สุดของเขาคือ เกี่ยวข้องกับคดีของโทมัสแนช ( นามแฝงโจนาธาน Robbins ) ซึ่งรัฐบาลได้ส่งตัวไปยัง สหราชอาณาจักร ในข้อหาฆาตกรรมมาร์แชล ปกป้องการกระทำของรัฐบาลที่เถียงว่าไม่มีในรัฐธรรมนูญไม่ให้ สหรัฐอเมริกา จากส่งหนึ่งของพลเมืองของตน . [ 23 ]

เมื่อ 7 พฤษภาคม 1799 , ประธานอดัมส์ชื่อส.ส. มาร์แชล ในฐานะเลขานุการของสงคราม อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 12 พฤษภาคม อดัมส์ ถอนตัวออกจากคณะกรรมการสรรหา แทนชื่อเขาเลขานุการของรัฐ , แทนทิโมธี Pickering .การยืนยันโดยวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในเดือนพฤษภาคม 13 , มาร์แชล เข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1800 . ในฐานะเลขานุการของรัฐ , มาร์แชลล์กำกับการเจรจาการประชุมของ 1800 ซึ่งยุติสงครามกึ่งกับฝรั่งเศสและนำสันติมาสู่ประเทศใหม่ [ 24 ]