Not another word. That was the end

Not another word. That was the end of their meeting. Scrooge wondered why the spirit wanted him to hear these conversation. What could they mean? The dead man could not be his partner Jacob, because he was already dead. Scrooge watched carefully, trying to understand. He looked round for his own sha dow, but could not see himself anywhere. 'Perhaps that's not surprising,' he thought, 'because if l chang my life, and l'm planning to do that, I won't be the same person in the future!' Just then he noticed the spirit, standing quiet and dark beside him, with its pointing hand. He felt the unseen eyes staring fixedly at him behind the black robe. Scrooge's body shook, and he felt cold.
They left the busy offices and banks,and went to another part of the capital, where Scrooge had never been before.
The streets were narrow and dirty, the houses miserably poor, the people unwashed and half-dressed. Down one street there was a small shop, where an old man was sitting waiting for customers. His business was buying old furniture or clother,and selling them again, to the poorest people in London. As Scrooge and at the same time, each carrying a large bundle. They looked very surprised and a little ashamed to see each other. Suddenly they all started laughing.
'Ladies,you couldn't find a better place to mee,'said Joe,the old man, getting up. 'Now come inside, and show me what you've got to sell.'
Inside,the first woman put her bundle on the table and said,'I don't care if everybody knows where this comes from! We all have to take care of ourselvers! He always did!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ได้เป็นคำอื่น นั่นคือท้ายของการประชุมของพวกเขา สครูจสงสัยว่าทำไมวิญญาณอยากให้เขาได้ยินการสนทนาเหล่านี้ สิ่งที่พวกเขาอาจหมายถึง? คนตายไม่อาจจะหุ้นส่วนของเขายาโคบเพราะเขาตายไปแล้ว สครูจดูอย่างระมัดระวังพยายามที่จะเข้าใจ เขามองไปรอบตัวเขาเองชาดาวโจนส์ แต่ไม่สามารถมองเห็นตัวเองได้ทุกที่ 'บางทีนั่นอาจจะไม่น่าแปลกใจ "เขาคิดว่า' เพราะถ้าลิตรช้างชีวิตของฉันและการวางแผนแมงม. จะทำอย่างนั้นฉันจะไม่เป็นบุคคลเดียวกันในอนาคต! เพียงแค่นั้นเขาสังเกตเห็นจิตวิญญาณที่ยืนอยู่ที่เงียบสงบและมืดข้างเขาด้วยมือของตัวชี้ เขารู้สึกว่าสายตาที่มองไม่เห็นจ้องมองเพ่งไปที่เขาอยู่เบื้องหลังเสื้อคลุมสีดำ ร่างกายของสครูจส่ายและเขารู้สึกเย็น.
พวกเขาออกจากสำนักงานที่วุ่นวายและธนาคารและเดินไปอีกส่วนหนึ่งของเงินทุนที่สครูจไม่เคยเป็นมาก่อน.
ถนนแคบและสกปรก, บ้านท่าไม่ดีคนไม่เคยอาบน้ำครึ่ง -dressed ลงถนนสายหนึ่งมีร้านค้าขนาดเล็กที่ชายชราคนหนึ่งกำลังนั่งรอให้ลูกค้า ธุรกิจของเขาได้รับการซื้อเฟอร์นิเจอร์เก่าหรือ clother และขายพวกเขาอีกครั้งเพื่อคนที่ยากจนที่สุดในกรุงลอนดอน ในฐานะที่เป็นสครูจและในเวลาเดียวกันแต่ละคนถือมัดใหญ่ พวกเขาดูประหลาดใจมากและน้อยละอายใจที่จะเห็นกัน ทันใดนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เริ่มหัวเราะ.
'สุภาพสตรีที่คุณไม่สามารถหาสถานที่ที่ดีกว่าที่จะ mee ที่โจชายชรากล่าวว่าได้รับการขึ้น ตอนนี้มาอยู่ภายในและแสดงให้ฉันสิ่งที่คุณมีที่จะขาย.
ภายในเป็นผู้หญิงคนแรกของเธอมัดใส่บนโต๊ะและพูดว่า 'ฉันไม่สนใจถ้าทุกคนรู้ว่านี้มาจาก! เราทุกคนมีการดูแลของ ourselvers! เขามักจะทำ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่คำอื่น นั่นคือจุดสิ้นสุดของการประชุมของพวกเขา สครูจ สงสัยว่าทำไมวิญญาณต้องการให้เขาได้ยินเสียงเหล่านี้การสนทนา สิ่งที่พวกเขาอาจหมายถึง คนตายไม่สามารถเป็นคู่หูของเขาเจคอบ เพราะเขาได้ตายไปแล้ว สครูจเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง พยายามจะเข้าใจ เขามองดูรอบดาวซาของตัวเอง แต่ไม่สามารถเห็นตัวเองได้ทุกที่ . บางที นั่นคือไม่น่าแปลกใจ ' เขาคิด' เพราะถ้าช้างชีวิตของฉันและฉันวางแผนที่จะทำอย่างนั้น ผมจะไม่ได้เป็นบุคคลเดียวกันในอนาคต ! ตอนนั้นเขาเห็นวิญญาณยืนอยู่เงียบและมืดข้างเขาพร้อมชี้มือ เขารู้สึกว่าดวงตาที่มองไม่เห็นวันเว้นวันที่เขาด้านหลังเสื้อคลุมสีดำ บอดี้สครูจก็สั่น เขารู้สึกหนาว
พวกเขาออกจากสำนักงานที่วุ่นวายและธนาคาร และไปที่ส่วนอื่นของเมืองหลวงที่สครูจไม่เคยมาก่อน
ถนนแคบและสกปรก บ้านยากจนเข็ญใจ คนซัก ครึ่ง แต่งตัว ลงถนนหนึ่ง มีร้านเล็กๆ ที่ชายชรานั่งรอลูกค้า ธุรกิจของเขาคือการซื้อเฟอร์นิเจอร์เก่า หรือ clother และขายพวกเขาอีกครั้ง ให้กับประชาชนที่ยากจนที่สุดในลอนดอน เป็นคนขี้เหนียว และในเวลาเดียวกัน แต่ละคนถือห่อใหญ่เขาดูประหลาดใจมากและน้อยอายกันและกัน ทันใดนั้น พวกเขาก็เริ่มหัวเราะ .
'ladies คุณไม่สามารถหาสถานที่ที่ดีกว่าที่จะมี 'said โจ ชายชราเริ่มขึ้น ตอนนี้มาอยู่ภายใน และแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่คุณต้องขาย '
ข้างใน คนแรกใส่มัดเธอไว้บนโต๊ะแล้วบอกว่า ฉันไม่สนหรอก ถ้าทุกคนรู้ว่ามันมาจากไหน ! เราทุกคนต้องดูแล ourselvers !เขามักจะทำ !