The first major distinction that mu

The first major distinction that must be made when evaluating word knowledge is whether the knowledge is productive or receptive; even within those opposing categories, there is often no clear distinction. Words that are generally understood when heard or read or seen constitute a person's receptive vocabulary. These words may range from well-known to barely known. A person's receptive vocabulary is the larger of the two. For example, although a young child may not yet be able to speak, write, or sign, he or she may be able to follow simple commands and appear to understand a good portion of the language to which he or she is exposed. In this case, the child's receptive vocabulary is likely tens, if not hundreds of words, but his or her active vocabulary is zero. When that child learns to speak or sign, however, the child's active vocabulary begins to increase. It is also possible for the productive vocabulary to be larger than the receptive vocabulary, for example in a second-language learner who has learned words through study rather than exposure, and can produce them, but has difficulty recognizing them in conversation.

Productive vocabulary, therefore, generally refers to words that can be produced within an appropriate context and match the intended meaning of the speaker or signer. As with receptive vocabulary, however, there are many degrees at which a particular word may be considered part of an active vocabulary. Knowing how to pronounce, sign, or write a word does not necessarily mean that the word that has been used correctly or accurately reflects the intended message; but it does reflect a minimal amount of productive knowledge.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างหลักแรกที่ต้องทำเมื่อประเมินความรู้คำ ว่าความรู้ที่มีประสิทธิภาพ หรือเปิด กว้าง แม้ในผู้ที่ฝ่ายตรงข้ามประเภท มีมักจะไม่แบ่งแยกชัดเจน คำที่มักจะเข้าใจเมื่อเห็น หรือได้ยิน หรืออ่าน เป็นคำศัพท์ที่เปิดกว้างของคน คำเหล่านี้อาจมีตั้งแต่ดีแทบไม่รู้จักกัน คำศัพท์ที่เปิดกว้างของคนมีขนาดใหญ่ของทั้งสอง ตัวอย่างเช่น ถึงแม้ว่าเด็กหนุ่มอาจยังไม่สามารถพูด เขียน หรือเข้าสู่ระบบ เขา หรือเธออาจสามารถทำตามคำสั่งง่าย ๆ และจะ เข้าใจส่วนที่ดีของภาษาที่เขาหรือเธอจะถูกเปิดเผย ในกรณีนี้ ศัพท์เปิดกว้างของลูกเป็นสิบแนวโน้ม ถ้าไม่ร้อยคำ แต่คำศัพท์ที่ใช้งานอยู่ของเขา หรือเธอเป็นศูนย์ เมื่อเด็กที่เรียนรู้การพูด หรือลง อย่างไรก็ตาม คำศัพท์ใช้งานเด็กเริ่มเพิ่ม มีความเป็นไปได้สำหรับคำศัพท์ทำให้มีขนาดใหญ่กว่าคำศัพท์เปิดกว้าง ตัวอย่างเช่นในการเรียนสองภาษาที่ได้เรียนรู้คำที่ผ่านการศึกษามากกว่าที่เป็นแสง และสามารถผลิตได้ แต่มีความยากลำบากในการตระหนักในการสนทนาคำศัพท์มีประสิทธิภาพ ดังนั้น โดยทั่วไปหมายถึงคำที่สามารถผลิตได้ภายในบริบทเหมาะสม และตรงกับความหมายวัตถุประสงค์ของลำโพงของผู้ลงนาม มีคำศัพท์ที่เปิดกว้าง อย่างไรก็ตาม มีหลายองศาซึ่งกับคำอาจเป็นส่วนหนึ่งของคำศัพท์ใช้งานอยู่ รู้วิธีการออกเสียง ลง หรือเขียนคำไม่ได้หมายความว่า ที่คำที่มีการใช้อย่างถูกต้อง หรือสะท้อนถึงข้อกำหนด แต่มันสะท้อนความรู้ผลิตจำนวนน้อยที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างที่สำคัญแรกที่ต้องทำเมื่อมีการประเมินความรู้คำไม่ว่าจะเป็นความรู้ที่มีประสิทธิภาพหรือเปิดกว้าง; แม้จะอยู่ในบรรดาประเภทของฝ่ายตรงข้ามมักจะมีความแตกต่างที่ชัดเจน คำที่มีความเข้าใจกันโดยทั่วไปเมื่อได้ยินหรืออ่านหรือเห็นคำศัพท์เป็นการเปิดกว้างของบุคคล คำพูดเหล่านี้อาจมีตั้งแต่ที่รู้จักกันดีแทบจะไม่เป็นที่รู้จัก คำศัพท์ที่อ่อนไหวของบุคคลเป็นใหญ่ของทั้งสอง ตัวอย่างเช่นแม้ว่าเด็กอาจจะยังไม่สามารถที่จะพูดเขียนหรือลงเขาหรือเธออาจจะไม่สามารถที่จะทำตามคำสั่งง่ายๆและดูเหมือนจะเข้าใจส่วนที่ดีของภาษาที่เขาหรือเธอจะสัมผัส ในกรณีนี้คำศัพท์ที่อ่อนไหวของเด็กมีแนวโน้มที่สิบถ้าไม่นับคำ แต่คำศัพท์ที่ใช้งานของเขาหรือเธอเป็นศูนย์ เมื่อเด็กเรียนรู้ที่จะพูดหรือลง แต่คำศัพท์ที่ใช้งานของเด็กเริ่มที่จะเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ยังเป็นไปได้สำหรับคำศัพท์ที่มีประสิทธิผลจะมีขนาดใหญ่กว่าคำศัพท์ที่อ่อนไหวเช่นในผู้เรียนภาษาที่สองที่ได้เรียนรู้คำศัพท์ผ่านการศึกษามากกว่าการสัมผัสและสามารถผลิตพวกเขา แต่มีความยากลำบากตระหนักถึงพวกเขาในการสนทนา. คำศัพท์ผลผลิต ดังนั้นโดยทั่วไปหมายถึงคำที่สามารถผลิตได้ภายในบริบทที่เหมาะสมและตรงกับความหมายของลำโพงหรือผู้ลงนาม เช่นเดียวกับคำศัพท์ที่อ่อนไหว แต่มีหลายองศาที่คำเฉพาะอาจจะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของคำศัพท์ที่ใช้งาน รู้วิธีการออกเสียงลงนามหรือเขียนคำที่ไม่จำเป็นต้องหมายความว่าคำที่ถูกนำมาใช้อย่างถูกต้องหรือถูกต้องสะท้อนให้เห็นถึงข้อความที่ตั้งใจไว้; แต่มันก็สะท้อนให้เห็นถึงจำนวนน้อยที่สุดของความรู้ที่มีประสิทธิผล