This dimension of BSE determines ho

This dimension of BSE determines how a buyer and supplier regard and behave toward
each other, manifested through such constructs as collaboration, commitment, trust,
information sharing, norms of reciprocity, forbearance, shared values, and the quality of conflict resolution (Dwyer et al., 1987; Dyer et al., 1998; Heide and John, 1990; Morgan and Hunt, 1994; Spekman, 1988; Uzzi, 1997). Since the orientation of enduring relations can also be uncooperative, uncommitted, un-trusting, withholding, opportunistic, or indifferent to partner needs (Labianca, 2014), this dimension describes variations in parties’ motivation to behave in ways that help mobilize (or obscure) the potentially useful resources residing in the relation (McFadyen and Cannella, 2004). Although this dimension is a continuum, we focus on the two anchor points – partnership (committed, collaborative) and transaction (arm’s-length, opportunistic) orientations. This is conceptually akin toMacneil(1985)’s distinction between “relational” and “discrete” contracts, made largely based on the parties’ anticipation of relational continuity and partner behavior. Past studies have
largely considered the two states mutually exclusive (Carter et al., 1998; Dong et al., 2001; MacDuffie and Helper, 2003), while a few recent studies indicate that a buyer-supplier relation can exhibit elements of both (Choi et al., 2002; Liu et al., 2009). We posit that buyer-supplier ties typically evolve toward either state. While a buyer or supplier may have a tendency toward one state or the other, the relational state that is arrived at by the dyad would depend on how the parties interact.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

BSE มิตินี้กำหนดว่าผู้ซื้อและผู้จัดจำหน่ายพิจารณา และการทำงานต่อกัน ผ่านโครงสร้างดังกล่าวเป็นความร่วมมือ ความมุ่งมั่น ความน่าเชื่อ ถือข้อมูลที่ใช้ร่วมกัน บรรทัดฐาน reciprocity, forbearance ค่าใช้ร่วมกัน และคุณภาพของการแก้ไขความขัดแย้ง (Dwyer et al., 1987 เครื่องเป่าและ al., 1998 Heide และจอห์น 1990 มอร์แกนและล่า 1994 Spekman, 1988 Uzzi, 1997) ตั้งแต่การวางแนวของยืนยงความสัมพันธ์ยังสามารถ uncooperative ยืนยัน ไม่เชื่อถือ หักณที่จ่าย ยก หรือสนใจกับ คู่ค้าต้องการ (Labianca, 2014) มิตินี้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในแรงจูงใจของการทำงานที่ช่วยระดม (หรือบดบัง) ทรัพยากรอาจมีประโยชน์ในความสัมพันธ์ (McFadyen และ Cannella, 2004) แม้ว่ามิตินี้จะมีความต่อเนื่อง เราเน้นจุดยึดสอง – ห้างหุ้นส่วน (มุ่งมั่น ความร่วมมือ) และธุรกรรมแนว (ของแขนความยาว ยก) นี่คือทางแนวคิดเอคิน toMacneil (1985) ของความแตกต่างระหว่าง "เชิง" และ "แยกกัน" สัญญา ทำส่วนใหญ่ตามความคาดหมายของฝ่ายของพฤติกรรมความต่อเนื่องและคู่สัมพันธ์ มีการศึกษาที่ผ่านมาlargely considered the two states mutually exclusive (Carter et al., 1998; Dong et al., 2001; MacDuffie and Helper, 2003), while a few recent studies indicate that a buyer-supplier relation can exhibit elements of both (Choi et al., 2002; Liu et al., 2009). We posit that buyer-supplier ties typically evolve toward either state. While a buyer or supplier may have a tendency toward one state or the other, the relational state that is arrived at by the dyad would depend on how the parties interact.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนาดของ This dimension of BSE determines how a buyer and supplier regard and behave toward
นี้จะกำหนดวิธีการที่ผู้ซื้อและผู้เกี่ยวซัพพลายเออร์และประพฤติต่อกันที่ประจักษ์ผ่านโครงสร้างเช่นการทำงานร่วมกันมุ่งมั่นความไว้วางใจใช้ข้อมูลร่วมกันบรรทัดฐานของการแลกเปลี่ยนeach other, manifested through such constructs as collaboration, commitment, trust,
ความอดทน information sharing, norms of reciprocity, forbearance, shared values, and the quality of conflict resolution (Dwyer et al., 1987; Dyer et al., 1998; Heide and John, 1990; Morgan and Hunt, 1994; Spekman, 1988; Uzzi, 1997). Since the orientation of enduring relations can also be uncooperative, uncommitted, un-trusting, withholding, opportunistic, or indifferent to partner needs (Labianca, 2014), this dimension describes variations in parties’ motivation to behave in ways that help mobilize (or obscure) the potentially useful resources residing in the relation (McFadyen and Cannella, 2004). Although this dimension is a continuum, we focus on the two anchor points – partnership (committed, collaborative) and transaction (arm’s-length, opportunistic) orientations. This is conceptually akin toMacneil(1985)’s distinction between “relational” and “discrete” contracts, made largely based on the parties’ anticipation of relational continuity and partner behavior. Past studies have
largely considered the two states mutually exclusive (Carter et al., 1998; Dong et al., 2001; MacDuffie and Helper, 2003), while a few recent studies indicate that a buyer-supplier relation can exhibit elements of both (Choi et al., 2002; Liu et al., 2009). We posit that buyer-supplier ties typically evolve toward either state. While a buyer or supplier may have a tendency toward one state or the other, the relational state that is arrived at by the dyad would depend on how the parties interact.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิติของ BSE จะกำหนดวิธีการที่ผู้ซื้อและซัพพลายเออร์พิจารณาและปฏิบัติต่อ
แต่ละอื่น ๆ ที่ปรากฏผ่านโครงสร้างดังกล่าวเป็นความร่วมมือต่อความไว้วางใจ
แบ่งปันข้อมูลแบบต่างตอบแทนความอดทน แบ่งปัน คุณค่า และคุณภาพของการแก้ปัญหาความขัดแย้ง ( Dwyer et al . , 1987 ; Dyer et al . , 1998 ; ไฮด์และจอห์น , 1990 ; มอร์แกนและล่า , 1994 ; spekman , 1988 ; อุสซี , 1997 )เนื่องจากทิศทางของความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนยังไม่ให้ความร่วมมือเลย ไม่ได้ผูกมัด , และน่าเชื่อถือ ที่ฉวยโอกาส หรือชินชากับคู่ค้าต้องการ ( labianca 2014 ) , มิตินี้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในแรงจูงใจของพรรคที่จะประพฤติในทางที่ช่วยระดม ( หรือปิดบัง ) ที่อาจเป็นประโยชน์ทรัพยากรที่อาศัยอยู่ในความสัมพันธ์ ( เมิ่กแฟเดี่ยน และ คอนเนลล่า , 2004 )ถึงแม้ว่า มิตินี้เป็นวัฏฏะ เราเน้นสองจุดยึดและหุ้นส่วน ( ความมุ่งมั่นร่วมกัน ) และธุรกรรม ( แขน 's-length , มีโอกาส ) อื่น นี้เป็นแนวคิดที่คล้ายกับ tomacneil ( 1985 ) คือความแตกต่างระหว่าง " สัมพันธ์ " และ " สัญญาต่อเนื่อง " สร้างส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับบุคคลคาดหวังความต่อเนื่องเชิงสัมพันธ์และพฤติกรรมพันธมิตรที่ผ่านมามีการศึกษา
ถือว่าเป็นส่วนใหญ่สองประเทศร่วมกันพิเศษ ( คาร์เตอร์ et al . , 1998 ; ดง et al . , 2001 ; macduffie และผู้ช่วย , 2003 ) ในขณะที่การศึกษาล่าสุดไม่กี่พบว่าผู้ซื้อจัดหาความสัมพันธ์สามารถมีองค์ประกอบของทั้งสอง ( Choi et al . , 2002 ; Liu et al . , 2009 ) . เราเดาว่าซัพพลายเออร์ผู้ซื้อเสมอมักจะคายต่อทั้งรัฐในขณะที่ผู้ซื้อหรือผู้ผลิตอาจจะมีแนวโน้มไปทางรัฐหนึ่งหรืออื่น ๆ รัฐสัมพันธ์ ที่เดินทางมาถึง โดยคู่จะขึ้นอยู่กับฝ่ายโต้ตอบ