But, one day, of a sudden, the trav

But, one day, of a sudden, the traveller lost the child. He called to him over and over again, but got no answer. So, he went upon his road, and went on for a little while without meeting anything, until at last he came to a handsome boy. So, he said to the boy, "What do you do here?" And the boy said, "I am always learning. Come and learn with me."

So he learned with that boy about Jupiter and Juno, and the Greeks and the Romans, and I don't know what, and learned more than I could tell--or he either, for he soon forgot a great deal of it. But, they were not always learning; they had the merriest games that ever were played. They rowed upon the river in summer, and skated on the ice in winter; they were active afoot, and active on horseback; at cricket, and all games at ball; at prisoner's base, hare and hounds, follow my leader, and more sports than I can think of; nobody could beat them. They had holidays too, and Twelfth cakes, and parties where they danced till midnight, and real Theatres where they saw palaces of real gold and silver rise out of the real earth, and saw all the wonders of the world at once. As to friends, they had such dear friends and so many of them, that I want the time to reckon them up. They were all young, like the handsome boy, and were never to be strange to one another all their lives through.


Still, one day, in the midst of all these pleasures, the traveller lost the boy as he had lost the child, and, after calling to him in vain, went on upon his journey. So he went on for a little while without seeing anything, until at last he came to a young man. So, he said to the young man, "What do you do here?" And the young man said, "I am always in love. Come and love with me."

So, he went away with that young man, and presently they came to one of the prettiest girls that ever was seen--just like Fanny in the corner there--and she had eyes like Fanny, and hair like Fanny, and dimples like Fanny's, and she laughed and coloured just as Fanny does while I am talking about her. So, the young man fell in love directly--just as Somebody I won't mention, the first time he came here, did with Fanny. Well! he was teased sometimes--just as Somebody used to be by Fanny; and they quarrelled sometimes--just as Somebody and Fanny used to quarrel; and they made it up, and sat in the dark, and wrote letters every day, and never were happy asunder, and were always looking out for one another and pretending not to, and were engaged at Christmas-time, and sat close to one another by the fire, and were going to be married very soon--all exactly like Somebody I won't mention, and Fanny!

But, the traveller lost them one day, as he had lost the rest of his friends, and, after calling to them to come back, which they never did, went on upon his journey. So, he went on for a little while without seeing anything, until at last he came to a middle-aged gentleman. So, he said to the gentleman, "What are you doing here?" And his answer was, "I am always busy. Come and be busy with me!"

So, he began to be very busy with that gentleman, and they went on through the wood together. The whole journey was through a wood, only it had been open and green at first, like a wood in spring; and now began to be thick and dark, like a wood in summer; some of the little trees that had come out earliest, were even turning brown. The gentleman was not alone, but had a lady of about the same age with him, who was his Wife; and they had children, who were with them too. So, they all went on together through the wood, cutting down the trees, and making a path through the branches and the fallen leaves, and carrying burdens, and working hard.

Sometimes, they came to a long green avenue that opened into deeper woods. Then they would hear a very little, distant voice crying, "Father, father, I am another child! Stop for me!" And presently they would see a very little figure, growing larger as it came along, running to join them. When it came up, they all crowded round it, and kissed and welcomed it; and then they all went on together.

Sometimes, they came to several avenues at once, and then they all stood still, and one of the children said, "Father, I am going to sea," and another said, "Father, I am going to India," and another, "Father, I am going to seek my fortune where I can," and another, "Father, I am going to Heaven!" So, with many tears at parting, they went, solitary, down those avenues, each child upon its way; and the child who went to Heaven, rose into the golden air and vanished.

Whenever these partings happened, the traveller looked at the gentleman, and saw him glance up at the sky above the trees, where the day was beginning to decline, and the sunset to come on. He saw, too, that his hair was turning grey. But, they never could rest long, for they had their journey to perform, and it was necessary for them to be always busy.

At last, there had been so many partings that there were no children left, and only the traveller, the gentleman, and the lady, went upon their way in company. And now the wood was yellow; and now brown; and the leaves, even of the forest trees, began to fall.

So, they came to an avenue that was darker than the rest, and were pressing forward on their journey without looking down it when the lady stopped.

"My husband," said the lady. "I am called."

They listened, and they heard a voice a long way down the avenue, say, "Mother, mother!"

It was the voice of the first child who had said, "I am going to Heaven!" and the father said, "I pray not yet. The sunset is very near. I pray not yet!"

But, the voice cried, "Mother, mother!" without minding him, though his hair was now quite white, and tears were on his face.

Then, the mother, who was already drawn into the shade of the dark avenue and moving away with her arms still round his neck, kissed him, and said, "My dearest, I am summoned, and I go!" And she was gone. And the traveller and he were left alone together.

And they went on and on together, until they came to very near the end of the wood: so near, that they could see the sunset shining red before them through the trees.

Yet, once more, while he broke his way among the branches, the traveller lost his friend. He called and called, but there was no reply, and when he passed out of the wood, and saw the peaceful sun going down upon a wide purple prospect, he came to an old man sitting on a fallen tree. So, he said to the old man, "What do you do here?" And the old man said with a calm smile, "I am always remembering. Come and remember with me!"

So the traveller sat down by the side of that old man, face to face with the serene sunset; and all his friends came softly back and stood around him. The beautiful child, the handsome boy, the young man in love, the father, mother, and children: every one of them was there, and he had lost nothing. So, he loved them all, and was kind and forbearing with them all, and was always pleased to watch them all, and they all honoured and loved him. And I think the traveller must be yourself, dear Grandfather, because this what you do to us, and what we do to you.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ วันหนึ่ง ของทันที เดินหายเด็ก เขาเรียกว่าเขาเล่า แต่ได้รับคำตอบไม่ ดังนั้น เขาไปตามถนนของเขา และไปเดี๋ยวไม่ มีประชุมอะไร จนในที่สุด พระองค์ชายหล่อ ดังนั้น เขากล่าวว่า ถึงเด็ก "คุณทำอะไรที่นี่" และเด็กกล่าวว่า "ผมอยู่เสมอการเรียน รู้ มา และเรียนกับฉัน"เพื่อให้เขาได้เรียนรู้กับเด็กที่เกี่ยวกับดาวพฤหัสบดี และ จูโน กรีก และชาวโรมัน และฉันไม่รู้ และเรียนรู้มากกว่าที่ผมสามารถบอกได้ว่า - หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง สำหรับเขาลืมเร็วมากก็ แต่ พวกเขาถูกไม่เสมอการเรียน รู้ พวกเขามีเกม merriest ที่เคยได้เล่น พวกเขา rowed ตามแม่น้ำในฤดูร้อน และ skated บนน้ำแข็งในฤดูหนาว พวกเขาใช้งาน afoot และใช้งานอยู่บนหลังม้า คริกเก็ต และเกมทั้งหมดที่ลูก ที่ฐานของนักโทษ กระต่ายและนายของสุนัข ตามผู้นำของฉัน และกีฬาเพิ่มมากขึ้นกว่าที่ฉันสามารถคิด ไม่มีใครสามารถเอาชนะพวกเขา มีวันหยุดมากเกินไป และ เค้กสิบสอง และบุคคลที่พวกเขาเต้นจนถึงเที่ยงคืน สถานที่จัดแสดงจริงที่เห็นพระราชวังของทองแท้และเงินขึ้นจากโลกจริง และเห็นความมหัศจรรย์ของโลกทั้งหมดในครั้งเดียว เป็นเพื่อน พวกเขาเช่นรักเพื่อนและขอบคุณมากของพวกเขา ที่ฉันต้องการเวลาพิจารณาพวกเขาขึ้น พวกเขาถูกหนุ่มทั้งหมด เช่นเด็กผู้ชายหล่อ และก็ไม่เคยจะแปลกไปอีกแบบหนึ่งชีวิตของพวกเขาผ่าน ยังคง วันหนึ่ง ท่ามกลางความสุขเหล่านี้ทั้งหมด เดินหายเด็กเขาได้สูญเสียเด็ก และ หลัง จากเรียกเขาเปล่า ๆ ไปเมื่อมีการเดินทางของเขา ดังนั้น เขาก็สำหรับน้อยขณะโดยไม่ดูอะไร จนในที่สุด เขามาชายหนุ่ม ดังนั้น เขากล่าวว่า กับหนุ่ม "คุณทำอะไรที่นี่" และชายหนุ่มกล่าวว่า "ฉันจะรัก มา และรักกับฉัน"ดังนั้น เขาออกไปกับหนุ่มที่ และปัจจุบันพวกเขามาพร้อมกับสาวสวยที่สุดที่เคยได้เห็น - เหมือน Fanny ที่มุมมี - และเธอมีตาเช่น Fanny และผมเช่น Fanny และ dimples เช่นของ Fanny เธอหัวเราะ และสีเดียวกับ Fanny ในขณะที่ฉันพูดคุยเกี่ยวกับเธอ ดังนั้น ลดลงมือหนุ่มรักโดยตรง - เป็นผู้ชายผมจะไม่พูดถึง เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่ ไม่กับ Fanny ดี เขาแก้ไข teased บางครั้ง - เหมือนคนใช้โดย Fanny และพวกเขา quarrelled - บางครั้งเหมือนคนและ Fanny ใช้ทะเลาะกัน และพวกเขาทำขึ้น และนั่งอยู่ในมืด และเขียนจดหมายทุกวัน และไม่มีความสุขออกเป็นชิ้น ๆ และก็มักจะมองออกสำหรับอื่น และหลอกหลวงไม่ และได้หมั้นในเวลาคริสต์มาส และนั่งใกล้กัน ด้วยไฟ ขึ้นไปจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ — ทั้งหมดเหมือนกับใครผมจะไม่พูดถึง และ Fannyได้ เดินหายพวกเขาวันหนึ่ง เขาได้หายไปส่วนเหลือของเพื่อนของเขา และ หลังจากโทรศัพท์ไปมา หลัง ซึ่งพวกเขาไม่ได้ ไปเมื่อมีการเดินทางของเขา ดังนั้น เขาก็สำหรับน้อยขณะโดยไม่ดูอะไร จนในที่สุด เขามาเป็นสุภาพบุรุษวัยกลางคน ดังนั้น เขากล่าวว่า เพื่อสุภาพบุรุษ "จะทำอะไรที่นี่" และคำตอบของเขา "ฉันจะว่าง มา และยุ่งอยู่กับฉัน"ดังนั้น เขาเริ่มติดกับสุภาพบุรุษที่ และพวกเขาได้บนไม้ด้วยกัน การเดินทางทั้งหมดผ่านไม้ เพียงแต่จะได้สีเขียวที่แรก เช่นไม้ และเปิดในฤดูใบไม้ผลิ และตอนนี้ เริ่มจะหนา และ เข้ม เช่นไม้ในฤดูร้อน ของต้นไม้เล็ก ๆ ที่มีออกมาแรกสุด แม้ถูกเปลี่ยนสีน้ำตาล สุภาพบุรุษไม่เพียงอย่างเดียว แต่มีสุภาพสตรีของเกี่ยวกับยุคเดียวกับเขา ผู้เป็นภรรยาของเขา และพวกเขาเด็ก ขึ้นกับพวกเขาเกินไป ดังนั้น พวกเขาทั้งหมดไปร่วมกันผ่านไม้ ตัดต้นไม้ ลง และเส้นกิ่งและใบลดลง ทำให้แบกภาระ และทำงานหนักบางครั้ง พวกเขามาถึงอเวนิวยาวสีเขียวที่เปิดเข้าไปในป่าลึก แล้วพวกเขาจะได้ยินเป็นเล็ก ไกลเสียงร้องไห้, "พ่อ พ่อ ผมเด็กอีก หยุดสำหรับฉัน" และปัจจุบันก็จะเห็นรูปเล็ก เติบโตใหญ่เป็นมาตาม ทำให้เข้าร่วมพวกเขา มันขึ้นมา พวกเขาทั้งหมดแออัดรอบ รั้ง และยินดีนั้น แล้ว พวกเขาทั้งหมดเข้ากันบางครั้ง พวกเขามาหลาย avenues ครั้ง แล้ว พวกเขาทั้งหมดพิฆาต หนึ่งของเด็กกล่าวว่า "พ่อ ฉันจะไปทะเล" และอื่นกล่าว ว่า "พ่อ ฉันจะไปอินเดีย และ อื่น "พ่อ ฉันจะไปแสวงหาโชคของฉันที่ฉันสามารถ และ อื่น "พ่อ ฉันจะไปสวรรค์" ดังนั้น ด้วยน้ำตาหลายที่อวย เดินทาง ปัจเจก ลงเหล่า avenues เด็กแต่ละคนตามทาง และเด็กที่ไปสวรรค์ กุหลาบปืนทอง และศาสดาPartings เหล่านี้เกิดขึ้น เดินมองสุภาพบุรุษ และเห็นเขามองที่ท้องฟ้าเหนือต้นไม้ ที่วันเริ่มต้นจะลดลง และตกมาบนค่า เขาเห็น เกินไป ว่า ผมของเขาถูกเปลี่ยนเป็นสีเทา แต่ พวกเขาไม่สามารถวางตัวยาว มีการเดินทาง และก็จำเป็นสำหรับพวกเขาเสมอจะว่างในที่สุด ได้มี partings จำนวนมากที่มีเด็กไม่ซ้าย และไปตามทางของพวกเขาในบริษัทเฉพาะผู้เดินทาง สุภาพบุรุษ และ หญิง และตอน นี้ไม้มีสีเหลือง และตอนนี้ สี น้ำตาล และใบไม้ แม้กระทั่งต้นไม้ป่า เริ่มตกลงดังนั้น พวกเขามาถึงถนนที่มีสีเข้มกว่าส่วนเหลือ และถูกกดไปข้างหน้าในการเดินทางของพวกเขา โดยมองลงได้เมื่อผู้หญิงหยุด"สามีของฉัน กล่าวว่า เลดี้ "ฉันเรียก"ผู้ฟัง และพวกเขาได้ยินเสียงแบบลง avenue กล่าวว่า "แม่ แม่"มันเป็นเสียงของเด็กคนแรกที่มีการกล่าวว่า "ฉัน จะไปสวรรค์" และกล่าว ว่า พ่อ "อธิษฐานยังไม่ได้ พระอาทิตย์ตกได้มาก สวดมนต์ยังไม่ได้"แต่ เสียงร้อง "แม่ แม่" ไม่ดูแล เขาว่าผมของเขาตอนนี้ค่อนข้างขาว และมีน้ำตาบนใบหน้าของเขาแล้ว มารดา ที่แล้วออกเป็นสีของถนนมืดและย้ายไปกับอ้อมแขนของเธอยังคงรอบคอของเขา รั้งเขา และ ว่า, "ฉันสาย ฉันกำลังเฝ้า ไป" และเธอหายไป และซ้ายเดินและเขาคนเดียวกันและพวกเขาไป และกัน จนกว่าพวกเขามามากนักไม้: ดังนั้น ใกล้ ที่พวกเขาได้เห็นพระอาทิตย์ตกแสงสีแดงก่อนที่พวกเขาผ่านต้นไม้ยัง อีกครั้ง ในขณะที่เขายากจนเขาระหว่างสาขา เดินหายไปเพื่อนของเขา เขาเรียกว่าเรียก ว่า แต่มีอ่าน และเมื่อเขาผ่านจากไม้ และเห็นดวงอาทิตย์เงียบสงบไปลงตามโอกาสกว้างสีม่วง พระองค์เป็นชายแก่ที่นั่งอยู่บนต้นไม้ลดลงด้วย ดังนั้น เขากล่าวว่า ชรา "คุณทำอะไรที่นี่" และชรากล่าว ด้วยรอยยิ้มเงียบสงบ "ฉันกำลังจะ จำ มา และจดจำกับฉัน"ดังนั้น นั่งเดินลงริมที่ชรา face to face with พระอาทิตย์ตกเงียบสงบ และเพื่อนของเขาเบา ๆ กลับมา และยืนใกล้เขา เด็กน่ารัก ผู้ชายหล่อ หนุ่มรัก พ่อ แม่ และเด็ก: ของนั่น และเขาก็หายไปไม่ ดังนั้น เขารักพวกเขาทั้งหมด ประเภทและ forbearing กับพวกเขาทั้งหมด และดิฉันจะดูพวกเขาทั้งหมด และพวกเขาทั้งหมดเกียรติ และรักพระองค์ และผมคิดว่า เดินต้องให้ตัวเอง รักปู่ เนื่องจากนี้สิ่งที่คุณทำกับเรา และเราทำอะไรกับคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่วันหนึ่งในทันทีนักท่องเที่ยวที่หายไปเด็ก เขาเรียกให้เขาซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ได้ไม่มีคำตอบ ดังนั้นเมื่อเขาเดินถนนของเขาและเดินไปในขณะที่น้อยโดยไม่ต้องประชุมอะไรจนกว่าสุดท้ายที่เขามาถึงหนุ่มหล่อ ดังนั้นเขาพูดกับเด็ก "คุณทำอะไรที่นี่?" และเด็กกล่าวว่า "ฉันมักจะเรียนรู้. มาและเรียนรู้กับฉัน." ดังนั้นเขาจึงเรียนรู้กับเด็กที่เกี่ยวกับดาวพฤหัสบดีและจูโนและชาวกรีกและโรมันและผมไม่ทราบว่าสิ่งที่และเรียนรู้มากขึ้นกว่าที่ฉันจะทำได้ บอก - เขาหรืออย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อไม่ช้าเขาก็ลืมจัดการที่ดีของมัน แต่พวกเขาไม่ได้มักจะเรียนรู้; พวกเขามีเกม merriest ที่เคยเล่น พวกเขาพายเรืออยู่บนแม่น้ำในช่วงฤดูร้อนและเล่นสเก็ตน้ำแข็งในช่วงฤดูหนาว; พวกเขามีการใช้งานเคลื่อนไหวและการใช้งานบนหลังม้า; คริกเก็ตและเกมทั้งหมดในลูก; ที่ฐานของนักโทษกระต่ายและสุนัขทำตามผู้นำของฉันและกีฬามากขึ้นกว่าที่ฉันสามารถคิด; ไม่มีใครสามารถเอาชนะพวกเขา พวกเขามีวันหยุดมากเกินไปและเค้กที่สิบสองและบุคคลที่พวกเขาเต้นจนถึงเที่ยงคืนและโรงละครแห่งความจริงที่พวกเขาเห็นพระราชวังของการเพิ่มขึ้นของทองจริงและเงินออกมาจากโลกจริงและเห็นทุกสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในครั้งเดียว ในฐานะที่เป็นเพื่อนของพวกเขามีเพื่อนรักดังกล่าวและเพื่อให้หลายคนที่ฉันต้องการเวลาที่จะคิดว่าพวกเขาขึ้น พวกเขาเป็นหนุ่มสาวเหมือนหนุ่มหล่อและไม่เคยที่จะแปลกไปอีกคนหนึ่งในชีวิตของพวกเขาทั้งหมดผ่าน. ยังคงมีวันหนึ่งในท่ามกลางความสุขเหล่านี้นักท่องเที่ยวที่หายไปเด็กในขณะที่เขาได้สูญเสียเด็กและ หลังจากที่เรียกร้องให้เขาในไร้สาระไปเมื่อการเดินทางของเขา ดังนั้นเขาจึงเดินต่อไปในขณะที่น้อยไม่เห็นอะไรจนในที่สุดเขาก็มาถึงชายหนุ่มคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงพูดกับชายหนุ่มคนหนึ่ง "คุณทำอะไรที่นี่?" และชายหนุ่มคนหนึ่งกล่าวว่า "ฉันมักจะมาในความรักและความรักกับฉัน.." ดังนั้นเขาก็ออกไปกับชายหนุ่มคนนั้นและปัจจุบันพวกเขามาถึงหนึ่งในสาวที่สวยที่สุดที่เคยถูกมองว่า - เช่นเดียวกับอวัยวะเพศหญิงใน มุมมี - และเธอมีตาเหมือนอวัยวะเพศหญิงและผมเหมือนอวัยวะเพศหญิงและลักยิ้มเหมือนอวัยวะเพศหญิงและเธอหัวเราะและสีเช่นเดียวกับแฟนนีไม่ในขณะที่ผมกำลังพูดคุยเกี่ยวกับตัวเธอ ดังนั้นชายหนุ่มที่ตกหลุมรักโดยตรง - เช่นเดียวกับใครบางคนผมจะไม่พูดถึงครั้งแรกที่เขามาที่นี่ทำกับแฟนนี ดี! เขาถูกแกล้งบางครั้ง - เช่นเดียวกับใครบางคนที่เคยเป็นแฟนนีโดย; และพวกเขาทะเลาะกันบางครั้ง - เช่นเดียวกับใครบางคนและแฟนนีใช้ในการทะเลาะกัน; และพวกเขาทำมันขึ้นมาและนั่งอยู่ในที่มืดและเขียนจดหมายทุกวันและไม่เคยมีความสุขที่แยกออกและมักจะมองออกไปสำหรับอีกคนหนึ่งและทำท่าจะไม่และมีส่วนร่วมในวันคริสต์มาสเวลาและนั่งใกล้กับหนึ่ง อีกครั้งโดยไฟและกำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ - ทั้งหมดเหมือนใครบางคนผมจะไม่พูดถึงและหี! แต่นักท่องเที่ยวที่สูญเสียพวกเขาวันหนึ่งในขณะที่เขาได้สูญเสียส่วนที่เหลือของเพื่อนของเขาและหลังจาก เรียกร้องให้พวกเขาจะกลับมาที่พวกเขาไม่เคยได้ไปอยู่กับการเดินทางของเขา ดังนั้นเขาไปในขณะที่น้อยไม่เห็นอะไรจนในที่สุดเขาก็มาถึงเป็นสุภาพบุรุษวัยกลางคน ดังนั้นเขาพูดกับสุภาพบุรุษ "คุณกำลังทำอะไรที่นี่?" และคำตอบของเขาคือ "ฉันไม่ว่างเสมอ. มายุ่งกับฉัน!" ดังนั้นเขาเริ่มที่จะยุ่งมากกับสุภาพบุรุษนั้นและพวกเขาเดินผ่านไม้ด้วยกัน การเดินทางทั้งผ่านไม้เท่านั้นที่จะได้รับการเปิดและสีเขียวในตอนแรกเหมือนไม้ในฤดูใบไม้ผลิ; และตอนนี้ก็เริ่มที่จะมีความหนาและความมืดเหมือนไม้ในฤดูร้อน; บางส่วนของต้นไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้ออกมาเร็วที่สุดเท่าที่ได้รับแม้กระทั่งเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล สุภาพบุรุษไม่ได้คนเดียว แต่มีผู้หญิงประมาณวัยเดียวกับเขาซึ่งเป็นภรรยาของเขา และพวกเขามีเด็กที่อยู่กับพวกเขามากเกินไป ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดไปในการร่วมกันผ่านไม้ตัดต้นไม้และทำให้เส้นทางผ่านสาขาและใบลดลงและแบกภาระและทำงานอย่างหนัก. บางครั้งพวกเขามาถึงถนนสายยาวสีเขียวที่เปิดเข้าไปในป่าลึก . แล้วพวกเขาจะได้ยินน้อยมากที่ห่างไกลเสียงร้องไห้ "พ่อครับพ่อผมมีลูกอีกคนหยุดสำหรับฉัน!" และปัจจุบันพวกเขาจะเห็นเป็นตัวเลขที่น้อยมากมีขนาดใหญ่ขึ้นในขณะที่มันมาพร้อมทำงานร่วมกับพวกเขา เมื่อมันมาถึงพวกเขาทั้งหมดแออัดรอบมันและจูบและแสดงความยินดีนั้น และแล้วพวกเขาทั้งหมดไปด้วยกัน. บางครั้งพวกเขามาถึงลู่ทางหลายครั้งและจากนั้นพวกเขาทั้งหมดยังคงยืนนิ่งและเป็นหนึ่งในเด็กกล่าวว่า "พ่อฉันกำลังจะไปทะเล" และอีกคนหนึ่งว่า "พ่อผม ฉันจะไปอินเดีย "และอีก" พ่อฉันจะไปแสวงหาโชคลาภของฉันที่ฉันสามารถทำได้ "และอีก" พ่อฉันจะไปสวรรค์! " ดังนั้นด้วยน้ำตาพรากจากกันหลายที่พวกเขาเดินโดดเดี่ยวลงลู่ทางที่เด็กแต่ละคนเมื่อทาง; และเด็กที่ไปสวรรค์ปรับตัวสูงขึ้นไปในอากาศสีทองและหายไป. เมื่อใดก็ตามที่ partings เหล่านี้เกิดขึ้นนักเดินทางที่มองที่สุภาพบุรุษและเห็นเขาเหลือบมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือต้นไม้ที่วันเริ่มที่จะลดลงและ พระอาทิตย์ตกที่จะมาใน เขาเห็นเช่นกันว่าผมของเขากำลังจะกลายเป็นสีเทา แต่พวกเขาไม่เคยได้พักผ่อนนานเพราะพวกเขามีการเดินทางของพวกเขาที่จะดำเนินการและมันก็เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับพวกเขาจะมักจะยุ่ง. ที่ผ่านมาได้มีการ partings จำนวนมากที่มีเด็กไม่เหลือและมีเพียงนักท่องเที่ยวสุภาพบุรุษ และผู้หญิงเดินอยู่บนทางของพวกเขาใน บริษัท และตอนนี้ไม้เป็นสีเหลือง และตอนนี้สีน้ำตาล และใบแม้ต้นไม้ป่าเริ่มลดลง. ดังนั้นพวกเขามาถึงถนนที่เป็นสีเข้มกว่าส่วนที่เหลือและถูกกดไปข้างหน้าในการเดินทางของพวกเขาโดยไม่ได้มองลงเมื่อผู้หญิงหยุด. "สามีของฉัน" กล่าวว่า ผู้หญิง. "ผมเรียกว่า." พวกเขาฟังและพวกเขาได้ยินเสียงเป็นทางยาวลงถนนพูดว่า "แม่แม่!" มันเป็นเสียงของเด็กคนแรกที่ได้กล่าวว่า "ฉันจะไปสวรรค์!" และพ่อกล่าวว่า "ผมยังไม่ได้อธิษฐาน. พระอาทิตย์ตกอยู่ใกล้มาก. ผมขออธิษฐานยังไม่ได้!" แต่เสียงร้องไห้ "แม่แม่!" โดยไม่รังเกียจเขา แต่ผมของเขาตอนนี้สีขาวมากและน้ำตาอยู่บนใบหน้าของเขา. จากนั้นแม่ที่ถูกดึงมาอยู่ในร่มเงาของถนนที่มืดและการย้ายไปกับอ้อมแขนของเธอยังคงรอบคอของเขาจูบเขาและ กล่าวว่า "สุดที่รักของฉันฉันเรียกและฉันไป!" และเธอก็หายไป และเดินทางและเขาถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวด้วยกัน. และพวกเขาไปบนและบนด้วยกันจนกว่าพวกเขาจะมาถึงมากใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของไม้:. เพื่อให้ใกล้กับที่พวกเขาจะได้เห็นพระอาทิตย์ตกที่ส่องแสงสีแดงก่อนที่พวกเขาผ่านต้นไม้แต่เมื่อ มากขึ้นในขณะที่เขายากจนวิธีการของเขาในหมู่สาขานักท่องเที่ยวที่หายไปเพื่อนของเขา เขาเรียกและเรียก แต่ไม่มีการตอบกลับไม่ได้และเมื่อเขาเดินออกจากไม้และเห็นดวงอาทิตย์ที่เงียบสงบจะลงมาเป็นโอกาสที่กว้างสีม่วงเขามาถึงชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไม้ลดลง ดังนั้นเขากล่าวกับคนเก่า "คุณทำอะไรที่นี่?" และชายชรากล่าวด้วยรอยยิ้มที่สงบ "ฉันมักจะจดจำมาและจำไว้กับฉัน." ดังนั้นนักท่องเที่ยวนั่งลงข้างที่ชายชราคนหนึ่งที่เผชิญหน้ากับพระอาทิตย์ตกที่เงียบสงบ; และเพื่อน ๆ ทุกคนของเขามาเบา ๆ กลับมาและยืนอยู่รอบ ๆ ตัวเขา เด็กที่สวยงามหนุ่มหล่อชายหนุ่มในความรักพ่อแม่และเด็กทุกคนของพวกเขาอยู่ที่นั่นและเขาได้สูญเสียอะไร ดังนั้นเขารักพวกเขาทั้งหมดและเป็นชนิดและอดทนกับพวกเขาทั้งหมดและยินดีเสมอที่จะดูพวกเขาทั้งหมดและพวกเขาทุกคนรู้สึกเป็นเกียรติและรักเขา และฉันคิดว่านักท่องเที่ยวจะต้องเป็นตัวคุณเองคุณปู่ที่รักเพราะสิ่งที่คุณทำกับเราและสิ่งที่เราทำเพื่อคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่วันหนึ่ง ทันใดนั้นนักเดินทางหลงเด็ก เขาเรียกเขาอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ เขาเดินไปตามถนนของเขาและเดินต่อสักพักโดยไม่พบอะไร จนในที่สุดเขาก็มาถึงหนุ่มหล่อ เขาพูดกับลูกชาย " คุณมาทำอะไรที่นี่ ? " และเด็กที่พูดว่า " ฉันมักจะเรียนรู้ มาเรียนรู้กับผม

"เพื่อให้เขาได้เรียนรู้กับเด็กเกี่ยวกับดาวพฤหัสบดีและจูโน และ กรีก และโรมัน และผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร และได้เรียนรู้มากกว่าที่ผมจะบอก . . . หรือเขาเหมือนกัน สำหรับเขาแล้วลืมจัดการที่ดีของมัน แต่พวกเขาไม่ได้เสมอการเรียนรู้ พวกเขามี merriest เกมที่เคยเล่น พวกเขาพายเรือตามแม่น้ำในฤดูร้อน และเล่นสเก็ตบนน้ำแข็งในฤดูหนาว พวกเขาใช้เดินเท้าและใช้งานบนหลังม้า ในคริกเก็ตและเกมทั้งหมดที่บอล ที่ฐานของนักโทษ และสุนัขล่าเนื้อกระต่าย ตามผู้นำ และกีฬามากขึ้นกว่าที่ฉันสามารถคิด ที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะพวกมันได้ มีวันหยุดด้วย และเค้กสิบ และปาร์ตี้ที่พวกเขาเต้นรำด้วยกันจนถึงเที่ยงคืน และโรงละครจริงที่พวกเขาเห็นพระราชวังทองจริงและเงินขึ้นมาจากโลกจริงและได้เห็นทั้งหมดของสิ่งมหัศจรรย์ของโลกทันที ในฐานะเพื่อน เขามีเพื่อนที่รัก และมากของพวกเขา ฉันต้องการเวลาที่จะคิดว่าพวกเขาขึ้น พวกเขาเป็นเด็ก ชอบผู้ชายหล่อ และไม่เคยแปลกกันทุกชีวิต ผ่าน


ยัง วันหนึ่ง ท่ามกลางความสุขเหล่านี้ นักท่องเที่ยวหายไป เด็กหนุ่มที่เขาได้สูญเสียลูก และหลังจากเรียกเขาไร้ประโยชน์ ไปบนเมื่อการเดินทางของเขา ดังนั้นเขาไปสักพัก โดยไม่เห็นอะไรเลย จนในที่สุดเขาก็มาถึงชายหนุ่ม เขาพูดกับชายหนุ่ม " คุณมาทำอะไรที่นี่ ? " และชายหนุ่มคนนั้นบอกว่า " ฉันเสมอในความรัก มารักกับฉัน . "

เขาก็ไปกับพ่อหนุ่มคนนั้นและปัจจุบันพวกเขามาถึงหนึ่งที่สวยที่สุดที่ฉันเคยเห็น สาวๆ เหมือนอวัยวะเพศหญิงในมุมนั้น . . . เธอมีแววตาเหมือนอวัยวะเพศหญิง และผมเหมือนอวัยวะเพศหญิง และลักยิ้มเหมือนอวัยวะเพศหญิง และ เธอหัวเราะและสีเหมือนอวัยวะเพศหญิงแล้วในขณะที่ฉันพูดเกี่ยวกับเธอ ดังนั้น ชายหนุ่มตกหลุมรักโดยตรง . . . แค่เป็นคนที่ผมไม่อยากพูดถึง ครั้งแรกที่เขามาที่นี่ แล้วกับแฟนนี ดี !เขาล้อ บางครั้ง . . . . . เหมือนที่ใครบางคนเคยเป็นแฟน และเขาทะเลาะกัน บางครั้ง . . . แค่เป็นใคร และแฟนนีเคยทะเลาะกัน และเขาทำมันขึ้นมา และนั่งอยู่ในที่มืด และเขียนจดหมายทุกวันและไม่เคยมีความสุขถึงสาหัส และคอยดูแลซึ่งกันและกัน และแกล้งทำเป็นไม่รู้และอยู่ในเวลาที่คริสมาสต์และนั่งใกล้กันโดยไฟและ กำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้ . . . เหมือนใครบางคนที่ผมไม่ได้กล่าวถึง และแฟนนี

แต่ นักเดินทาง สูญเสียพวกเขาไป วันหนึ่ง ขณะที่เขาได้สูญเสียเพื่อนที่เหลือของเขา หลังจากเรียกพวกเขากลับมาที่พวกเขาไม่เคยทำ ก็เมื่อการเดินทางของเขา ดังนั้น เขาไปสักพัก โดยไม่เห็นอะไรเลย จนในที่สุดเขาก็เป็นสุภาพบุรุษวัยกลางคน ดังนั้นเขาบอกว่าเพื่อสุภาพบุรุษ , " คุณมาทำอะไรที่นี่ ? และคำตอบของเขาคือ " ผมยุ่งตลอด มายุ่งกับฉัน ! "

ดังนั้นเขาเริ่มที่จะยุ่งกับพวกเขา และพวกเขาก็ผ่านไม้เข้าด้วยกัน การเดินทางทั้งหมดเป็นไม้ แต่มันได้ถูกเปิดและสีเขียวตอนแรก เหมือนไม้ในฤดูใบไม้ผลิ และตอนนี้เริ่มจะหนาและเข้ม เหมือนไม้ในฤดูร้อนบางส่วนของเล็ก ๆน้อย ๆต้นไม้ที่ออกมาเร็วจะกลายเป็นสีน้ำตาล เขาไม่ได้มาคนเดียว แต่ก็มีผู้หญิงอายุพอๆกันกับเขา ซึ่งเป็นภรรยา และมีบุตรที่มีกับพวกเขาด้วย ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดเข้าด้วยกันผ่านไม้ ตัดไม้ และการทำเส้นทางผ่านกิ่งไม้และใบไม้ที่ร่วงหล่น และแบกภาระหนัก และทำงานหนัก

บางครั้งก็เป็นถนนที่ยาวสีเขียวเปิดเข้าไปในป่าลึก แล้วพวกเขาจะได้ยินน้อยมาก ไกล เสียงที่ร้องว่า " พ่อ พ่อ ผมเป็นเด็กอีก หยุดให้ฉัน ! และปัจจุบันพวกเขาจะเห็นตัวเลขที่น้อยมาก ใหญ่ขึ้นมันก็มาวิ่งเพื่อเข้าร่วมพวกเขา เมื่อมันมาถึง พวกเขาทั้งหมดแออัดรอบ และจูบกัน และยินดี และแล้วพวกเขาทั้งหมดเข้าด้วยกัน

บางครั้งพวกเขามาหลายลู่ทางเดี๋ยวนี้ แล้วพวกเขาทั้งหมดก็หยุดนิ่ง และหนึ่งในเด็กพูดว่า " พ่อครับ ผมจะไปทะเล " และกล่าวอีกว่า " พ่อ ผมจะไปอินเดีย " และ " พ่อคะ หนูไปแสวงหาโชคของฉันที่ฉันสามารถ " และอีกครั้ง " พ่อ ผมจะไปสวรรค์ ! " ดังนั้น พร้อมกับน้ำตามากมายที่แยกพวกเขาไป โดดเดี่ยว ลงมาลู่ทางที่เด็กแต่ละคน ตามทางของมัน ;และเด็กที่ไปอยู่บนสวรรค์ ลอยขึ้นสู่อากาศสีทองและหายไป

เมื่อลาจากเหล่านี้เกิดขึ้น นักท่องเที่ยวมองเขา เห็นเขาเหลือบมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือต้นไม้ ซึ่งเป็นวันที่เริ่มลดลง และพระอาทิตย์ตก เพื่อมา เขาเห็นเหมือนกัน ผมของเขาถูกเปลี่ยนเป็นสีเทา แต่พวกเขาไม่เคยได้พักยาว เพราะมีการเดินทางของพวกเขาแสดงและมันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขาจะยุ่งเสมอ . .

ในที่สุด มีร้าวมากว่า ไม่มีเด็กเหลือเพียงนักเดินทาง , สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี เดินบนเส้นทางของพวกเขาใน บริษัท และตอนนี้ไม้สีเหลือง และสีน้ำตาล และใบ ของป่า ต้นไม้เริ่มตก

ดังนั้นพวกเขามาถึงถนนที่มืดกว่าที่เหลือและกดไปข้างหน้าในการเดินทางของพวกเขาโดยไม่ต้องมองลงเมื่อหญิงสาวหยุด

" สามีกล่าวว่า " ผู้หญิง " ผมเรียกว่า "

เขาฟัง และเขาได้ยินเสียงไกลลงถนน แล้วพูดว่า " แม่ แม่ "

มันเป็นเสียงของเด็กคนแรก ที่ได้กล่าวว่า " ผมจะไปสวรรค์ ! " แล้วพ่อก็บอกว่า " ฉันภาวนายังไม่เป็น พระอาทิตย์ตกมากใกล้ ฉันภาวนาไม่ได้ ! "

แต่เสียงตะโกน " แม่ แม่ " โดยไม่สนใจเขา แต่ผมของเขาตอนนี้ค่อนข้างขาว และน้ำตาบนใบหน้าของเขา . . . . . .

แล้วแม่ที่ถูกวาดในร่มเงาของถนนมืดและย้ายไปอยู่กับแขนของเธอยังคงรอบคอเขา จูบเขา และบอกว่า " ที่รัก ฉันเรียกฉันไป ! " และเธอก็หายไป และนักท่องเที่ยว และเขาถูกทิ้งไว้คนเดียวด้วยกัน

และพวกเขาไปและอยู่ด้วยกัน จนมาถึงใกล้ๆปลายไม้ใกล้ ดังนั้น ที่พวกเขาสามารถเห็นพระอาทิตย์ตกส่องแสงสีแดงก่อนที่พวกเขาผ่านต้นไม้

แต่อีกครั้งในขณะที่เขาทำทางของเขาในสาขา นักเดินทางเพื่อนสนิทของเขา เขาโทรมา แต่ไม่มีการตอบกลับ และเมื่อเขาผ่านออกมาจากป่าและได้เห็นดวงอาทิตย์ที่กำลังดูถูกลูกค้าสีม่วงกว้าง เขามา ชายชรานั่งอยู่บนต้นไม้ล้มขวางทาง เขาพูดกับชายชรา " คุณมาทำอะไรที่นี่ ? " ชายแก่คนนั้นพูดพร้อมกับยิ้มเย็น " ฉันก็จำได้ มาไว้กับผม ! "

ดังนั้นนักท่องเที่ยวจึงนั่งลงข้างๆ ชายแก่คนนั้น เผชิญหน้ากับพระอาทิตย์ตกที่เงียบสงบ ;และเพื่อนๆของเขามาเบาๆกลับยืนอยู่รอบๆตัวเขา เด็กสวย , หนุ่มหล่อ , หนุ่มรัก พ่อ แม่ และเด็กทุกคนก็อยู่ที่นั่น เขาได้สูญเสียอะไรเลย ดังนั้น เขารักทุกคน เป็นคนดีและอดทนกับมัน และมักจะยินดีที่จะดูพวกเขาทั้งหมดและพวกเขาทั้งหมดได้รับเกียรติและรักเขา และฉันคิดว่า นักเดินทางต้องเป็นตัวของตัวเองที่รักของปู่ เพราะสิ่งที่คุณทำกับเรา และสิ่งที่เราทำเพื่อคุณ .