Kuro’s fingers work like magic agai

Kuro’s fingers work like magic against his strained back muscles, pressing down hard in all the right spots. Not hard enough with his vampire strength, Mahiru thinks, as he pushes back against his hands in a silent request. Kuro’s thumbs press hard on the areas just below his shoulder blades, and it feels so good, almost to the point of being sensual. Mahiru clenches his hands into fists, and then relaxes them as he lets more shaky yet deep sighs.


“What…” the Eve starts, feeling his breath hitching when Kuro’s hands move to his lower back and knead the soft flesh there. “What happened to sleeping…Kuro?”


“I changed my mind. We can later.” Kuro whispers, and when the Servamp begins placing kisses sleepily along the back of his neck, Mahiru decides he doesn’t mind waiting to sleep. He doesn’t mind at all.


The noises Mahiru is making are somewhere between moans of pleasure and sighs of relief, resembling somewhat of a purring cat sound. The Eve cranes his neck, accepting more kisses along the back of his neck, especially as they grow more needy, and Mahiru’s sure they’ll leave marks, but right now, he doesn’t care. Kuro’s hands move more gently now, making sure to reach every strained spot as his hands move from Mahiru’s shoulders and all the way down his back. When he reaches the burnette’s sides, the teen yelps and jerks away, and Kuro responds almost immediately, removing his mouth from his neck and moving his hands away, slightly afraid that he might’ve done something wrong.


“Sorry, I’m just…uh…it’s sort of ticklish there…” Mahiru says as he turns around, and grins sheepishly, as he clutches his sides in some sort of defense.


“O-oh, sorry, I didn’t mean to…” Kuro starts, but he’s cut off when Mahiru turns around, and reaches forward, gently running his hands underneath his shirt, grazing the skin of his stomach. The expression on the Servamp’s blushing face shows that he is enjoying the feeling, until Mahiru’s hands move to his very sensitive sides. The bluenette reacts right away, shuddering suddenly and letting out the burst of childlike laughter that he tried, yet failed to hold back. The laugh is odd, yet contagious, and the happy sound echoes throughout the silent bedroom, and Mahiru can’t help but giggle as well. His Servamp falls onto his back, clutching the sheets with one hand, and weakly tries to push him away with the other, but his efforts are not helping him at the moment. His Eve is relentless, straddling the Servamp and tickling him until tears start to prickle in his red eyes, and his breath begins to come in short gasps and hiccups. He pushes the hand against his shoulder, harder this time. “Wait! Mahiru! Wait…stahahahap. Plehehehease!”

“Ticklish, aren’t you?” Mahiru giggles out, as his hands stop moving, and he gives Kuro a few moments to regain his composure. Soon enough, their laughter dies down comfortably, but their smiles remain, and Mahiru still has the smirk on his face.


“I…could say the same to you, right?” Kuro growls out, his breathing still slightly unsteady, and Mahiru finds he sort of likes the breathless quality of his voice. “How are we supposed to sleep now? I’m wide awake because of you.”
“Well…I Guess I gotta be the one to help you relax, then, right?” Mahiru says, as he down to pepper the pouting Servamp’s face with kisses. The Eve kisses his forehead, his nose, his cheeks, and Kuro let out playful snickers through it, until he brings Mahiru closer to press their lips together softly before pulling apart. “Is that okay with you?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิ้วของบอร์กเหมือนมายากลของเขาเครียดกล้ามเนื้อหลัง กดลงหนักในทุกจุดที่เหมาะสมกับงาน ไม่ยากพอกับแวมไพร์แข็ง คิด mahiru ฮาร์ดคอร์ เขากลับผลักดันกับมือของเขาในการร้องขอเงียบ คุโรของนิ้วหัวแม่มือกดค้างที่พื้นที่อยู่ใต้ไหล่ของเขา และมันรู้สึกดี เกือบถึงจุดของความเย้ายวน Mahiru ฮาร์ดคอร์ clenches มือของเขาลงในหมัด และจากนั้น ผ่อนคลายพวกเขา ตามที่เขาให้ sighs สั่น แต่ลึกมากขึ้นว่า..."วันเริ่มต้น ความรู้สึกลมหายใจ hitching เมื่อย้ายมือของบอร์กไปล่างของเขากลับ และนวดเนื้อนุ่มมี" เกิดอะไรขึ้นกับนอนหลับ... คุโร""ผมเปลี่ยนใจ เราได้ในภายหลัง" Whispers บอร์ก และเมื่อ Servamp เริ่มวางจูบไปตามด้านหลังของคอของเขา sleepily, mahiru ฮาร์ดคอร์ตัดสินใจเขาไม่ใจรอที่จะนอนหลับ เขาไม่ทราบเลยเสียงคือการทำให้ mahiru ฮาร์ดคอร์อยู่ที่ใดที่หนึ่งระหว่าง moans ของความสุขและ sighs ของบรรเทา คล้ายเสียงแมว purring ค่อนข้าง วันเครนคอเขา ยอมรับจูบเพิ่มเติมไปทางด้านหลังของคอของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาเติบโตขาดแคลนมากขึ้น และ mahiru ฮาร์ดคอร์ของแน่ใจว่าพวกเขาจะปล่อยให้เครื่องหมาย แต่ขณะนี้ เขาไม่ดูแล มือของบอร์กย้ายขึ้นเบา ๆ ตอนนี้ ให้แน่ใจว่าการเข้าถึงทุกจุดเครียดขณะที่มือของเขาเลื่อน จากไหล่ของ mahiru ฮาร์ดคอร์ และ ลงมาหลังของเขา เมื่อเขาถึงข้างของ burnette วัยรุ่น yelps และไหน ๆ ไป และบอร์กตอบทันที เอาปากออกจากคอของเขา และย้ายมือของเขา เล็กน้อยกลัวว่า เขาอาจเคยทำอะไรผิดพลาด"ขอ ฉันเพียง...ออ...มันมีของ ticklish..." Mahiru ฮาร์ดคอร์กล่าวว่า เขาหันไปรอบ ๆ และยิ้มเจื่อน ตามเขาแทร็กของเขาด้านในเรียงลำดับบางอย่างของการป้องกัน"O-โอ้ ขอ ฉันไม่ได้ตั้งใจ..." เริ่มบอร์ก แต่เขาถูกตัดออกเมื่อ mahiru ฮาร์ดคอร์หันไปรอบ ๆ และถึงไปข้างหน้า เบา ๆ ใช้มือของเขาภายใต้เสื้อของเขา เล็มหญ้าผิวของกระเพาะอาหารของเขา การแสดงออกบนใบหน้าของ Servamp blushing แสดงว่า เขามีความสุขกับความรู้สึก จนกระทั่งมือของ mahiru ฮาร์ดคอร์ย้ายไปด้านข้างของเขามีความสำคัญมาก Bluenette การตอบสนองทันที สั่นทันที และการให้ออกการปะทุหัวเราะเหมือนเด็กที่เขาพยายาม ยังไม่รีรอ หัวเราะเป็นคี่ ติดต่อได้ และเสียงมีความสุขสะท้อนห้องนอนเงียบ และ mahiru ฮาร์ดคอร์ช่วยไม่ ได้ขำดี Servamp ของเขาตกอยู่บนหลังของเขา กำแผ่น ด้วยมือเดียว และ weakly พยายามผลักเขาออกไปกับคนอื่น ๆ แต่ความพยายามจะช่วยเขาในขณะนี้ วันของเขาเป็นอย่างไม่หยุดยั้ง ท่ามกลางการ Servamp และกระตุ้นเขาจนน้ำตาเริ่ม prickle ในตาสีแดง และลมหายใจของเขาจะเริ่มมาในระยะสั้น gasps และสะอึก เขาผลักดันมือกับไหล่ของเขา ยากเวลานี้ "รอสักครู่ Mahiru ฮาร์ดคอร์ รอ... stahahahap Plehehehease " "Ticklish ไม่ได้ใช่ไหม" Mahiru ฮาร์ดคอร์ giggles เป็นมือของเขาหยุดการเคลื่อนที่ และเขาให้บอร์กต่อสักช่วงเพื่อให้ความสงบของเขา เร็วพอ เสียงหัวเราะของพวกเขาตายลงสบาย แต่ยังคงรอยยิ้มของพวกเขา และ mahiru ฮาร์ดคอร์ยังมีโทโสที่ใบหน้า" I. ... อาจพูดเหมือนกันกับคุณ ขวา? " หน้ากากบอร์ก ถ้าเล็กน้อยยังคงหายใจ และเขา mahiru ฮาร์ดคอร์ค้นหาจัดเรียงของชอบหายใจคุณภาพของเสียงของเขา "เราควรจะนอนหลับตอนนี้ ผมตื่น เพราะคุณ""ดี... ผมคิดว่า ผมจำต้องเป็นหนึ่งที่ช่วยให้คุณผ่อนคลาย แล้ว ขวา" Mahiru ฮาร์ดคอร์กล่าว ขณะที่เขาลงไปพริกไทยใบหน้าจูบของ Servamp pouting วันจูบหน้าผากของเขา จมูก แก้มของเขา และคุให้วิบากกรรมขี้เล่นผ่านมัน จนกว่าเขานำ mahiru ฮาร์ดคอร์ใกล้จะกดริมฝีปากของเขากันเบา ๆ ก่อนจะดึงออกจากกัน "จะยอมรับกับคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิ้ว Kuro ทำงานชอบมายากลกับตึงตัวของกล้ามเนื้อหลังของเขากดลงอย่างหนักในทุกจุดที่เหมาะสม ไม่ยากพอกับความแรงของแวมไพร์ของเขา Mahiru คิดว่าในขณะที่เขาผลักดันให้กลับกับมือของเขาในคำขอเงียบ นิ้วหัวแม่มือ Kuro กดอย่างหนักในพื้นที่ด้านล่างของใบไหล่ของเขาและมันให้ความรู้สึกที่ดีเพื่อให้เกือบถึงจุดของความตระการตา Mahiru clenches มือของเขาเข้าไปหมัดและจากนั้นพวกเขาผ่อนคลายในขณะที่เขาช่วยให้ถอนหายใจลึก ๆ สั่นคลอนมากขึ้น.


"มีอะไร ... " อีฟเริ่มรู้สึกผูกลมหายใจของเขาเมื่อมือของ Kuro ย้ายไปเขากลับลดลงและนวดเนื้อนุ่มมี "เกิดอะไรขึ้นกับการนอนหลับ ... Kuro?"


"ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ที่เราสามารถทำได้ในภายหลัง. "กระซิบ Kuro และเมื่อ Servamp เริ่มต้นวางจูบเหงาหงอยพร้อมด้านหลังของคอของเขา Mahiru ตัดสินใจว่าเขาไม่ทราบรอคอยที่จะนอนหลับ เขาไม่ได้ใจตลอด.


เสียง Mahiru คือการทำให้มีที่ไหนสักแห่งระหว่างครวญครางของความสุขและถอนหายใจด้วยความโล่งอกคล้ายบางส่วนของเสียง purring แมว อีฟรถเครนคอของเขายอมรับจูบมากขึ้นตามที่ด้านหลังของคอของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาเติบโตขัดสนมากขึ้นและ Mahiru ของแน่ใจว่าพวกเขาจะออกเครื่องหมาย แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ดูแล มือ Kuro ย้ายเบา ๆ มากขึ้นในขณะนี้เพื่อให้แน่ใจว่าการเข้าถึงทุกจุดที่ทำให้เครียดเป็นมือของเขาย้ายจากไหล่ Mahiru และตลอดทางลงหลังของเขา เมื่อเขามาถึงด้าน Burnette ของวัยรุ่น yelps และกระตุกไปและ Kuro ตอบสนองเกือบจะในทันทีเอาปากของเขามาจากลำคอของเขาและย้ายมือของเขาออกไปเล็กน้อยกลัวว่าเขาอาจจะได้ทำอะไรผิด.


"ขอโทษฉันแค่ ... เอ่อ ... มันเรียงลำดับของจั๊กจี้มี ... "Mahiru กล่าวว่าในขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ และยิ้มเจื่อนขณะที่เขาคลัทช์ด้านข้างของเขาในการเรียงลำดับของการป้องกันบาง.


" O-โอ้ขอโทษฉันไม่ได้หมายถึง ... "Kuro เริ่มต้น แต่เขาก็ตัดออกเมื่อ Mahiru หันไปรอบ ๆ และถึงไปข้างหน้าเบา ๆ มือของเขาทำงานอยู่ภายใต้เสื้อของเขาแทะเล็มผิวของกระเพาะอาหารของเขา การแสดงออกบนใบหน้าแดง Servamp แสดงให้เห็นว่าเขามีความสุขกับความรู้สึกจนมือ Mahiru ย้ายไปที่ด้านข้างของเขามีความสำคัญมาก bluenette ตอบสนองทันทีสั่นกึกและให้ออกจากการระเบิดของเสียงหัวเราะไร้เดียงสาว่าเขาพยายามที่ยังล้มเหลวที่จะถือกลับ หัวเราะเป็นสิ่งที่แปลก แต่โรคติดต่อและเสียงมีความสุขก้องไปทั่วห้องนอนเงียบและ Mahiru ไม่สามารถช่วย แต่ขำได้เป็นอย่างดี Servamp ของเขาตกอยู่บนหลังของเขากำแผ่นด้วยมือข้างหนึ่งและไม่ค่อยพยายามที่จะผลักดันให้เขาออกไปกับคนอื่น ๆ แต่ความพยายามของเขาจะไม่ได้ช่วยเขาในขณะนี้ อีฟอย่างไม่หยุดยั้งของเขาคือคร่อม Servamp และกระตุ้นเขาจนน้ำตาเริ่มแทงด้วยหนามในดวงตาสีแดงของเขาและลมหายใจของเขาเริ่มที่จะมาในระยะสั้นและอ้าปากค้างสะอึก เขาผลักดันมือกับไหล่ของเขาหนักขึ้นเวลานี้ "รอ! Mahiru! รอสักครู่ ... stahahahap Plehehehease! "

" จั๊กจี้จะไม่ได้คุณ? "Mahiru giggles ออกเป็นมือของเขาหยุดการเคลื่อนย้ายและเขาให้ Kuro เวลาสักครู่เพื่อฟื้นความสงบของเขา เร็วพอเสียงหัวเราะของพวกเขาเสียชีวิตลงสบาย แต่รอยยิ้มของพวกเขายังคงอยู่และ Mahiru ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา.


"ฉัน... อาจจะบอกว่าเหมือนกันกับคุณใช่มั้ย?" Kuro คำรามออกหายใจของเขายังคงสั่นคลอนเล็กน้อยและ Mahiru พบ เขาชอบการจัดเรียงของที่มีคุณภาพที่หอบของเสียงของเขา "วิธีที่เราควรจะนอนตอนนี้หรือไม่ ฉันตื่นเพราะคุณ. "
" อืม ... ผมคิดว่าผมต้องเป็นหนึ่งที่จะช่วยให้คุณผ่อนคลายแล้วใช่มั้ย? "Mahiru กล่าวว่าในขณะที่เขาลงไปพริกไทยมุ่ยใบหน้า Servamp ด้วยจูบ อีฟจูบหน้าผากจมูกของเขาแก้มของเขาและ Kuro ให้ออก Snickers ขี้เล่นผ่านมันจนกว่าเขาจะนำ Mahiru ใกล้ชิดกับกดริมฝีปากของพวกเขากันเบา ๆ ก่อนที่จะดึงออกจากกัน "นั่นคือโอเคกับคุณ?"