Bipolar patients, especially when m

Bipolar patients, especially when manic, frequently deny that they are ill. The importance of recognizing denial as a pathologic coping strategy in mania was emphasized in the early psychoanalytic literature, by Deutsch in 1933 (cited by Lewin [4, p. 46]) and by Lewin in 1950 (4, pp. 51–55, 58–60). Goodwin and Jamison (5), however, emphasized that denial may be a normal response to serious illness for the manic-depressive patient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยไฟที่ไบโพลาร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคลั่งไคล้ มักปฏิเสธว่า จะไม่ ความสำคัญของการจดจำปฏิเสธเป็นกลยุทธ์รับมือ pathologic ในความบ้าคลั่งที่เน้นวรรณคดี psychoanalytic ต้น จากดัตช์ในปี 1933 (อ้าง โดย Lewin [4, p. 46]) และ Lewin ในปี 1950 (4 นำ 51-55, 58-60) Goodwin และ Jamison (5), แต่ ย้ำว่า การปฏิเสธอาจเจ็บป่วยร้ายแรงสำหรับผู้ป่วย manic-depressive ตอบเป็นปกติได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยสองขั้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความคลั่งไคล้มักปฏิเสธว่าพวกเขาจะไม่ดี ตระหนักถึงความสำคัญของการปฏิเสธเป็นกลยุทธ์การเผชิญปัญหาทางพยาธิวิทยาในความบ้าคลั่งได้รับการเน้นย้ำในวรรณกรรมจิตต้นโดย Deutsch ในปี 1933 (โดยอ้าง Lewin [4, p. 46]) และ Lewin ในปี 1950 (4, pp. 51-55, 58-60) กูดวินและโซโล (5) แต่ย้ำว่าการปฏิเสธอาจจะตอบสนองปกติไปสู่​​โรคร้ายแรงสำหรับผู้ป่วยซึมเศร้า manic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ป่วย bipolar , โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแมนิคสต มักปฏิเสธว่าเขาป่วย ความสำคัญของการปฏิเสธเป็นกลยุทธ์ coping พยาธิวิทยาใน Mania เน้นในวรรณคดีจิตก่อน โดยภาษาเยอรมันใน 1933 ( อ้างโดยเลวิน [ 4 , หน้า 46 ] ) และเลวินใน 1950 ( 4 , pp . 51 – 55 , 58 - 60 ) กู๊ดวินและ Jamison ( 5 ) , อย่างไรก็ตามเน้นว่า การปฏิเสธอาจเป็นปกติการเจ็บป่วยที่ร้ายแรงสำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้า manic .