The development of an accurate elec

The development of an accurate electronegativity scale was one of Linus Pauling’s many major contributions to the study of chemistry. In this two part series, we’ll first look at the electronegativity research that preceded Pauling’s breakthrough, before analyzing the details of the scale that Pauling ultimately derived.
The concept of electronegativity is measured along a relative scale that compares the degree to which atoms of different elements tend to attract electrons from their surrounding environment. Because the electronegativity scale is a qualitative measurement – meaning that there is no measurable constant value for electronegativity – the scale itself has been both difficult and interesting to develop. The electronegativity scale we use today was formalized by Linus Pauling, and was first published in 1932. However, the idea of electronegativity existing between atoms was established well before Pauling, dating back to the early 1800s.
In 1809, Amedeo Avogadro published a paper connecting the correlations between the neutralization that occurs with acids and bases, and the neutralization that occurs between positive and negative electrical charges. Avogadro claimed that these cancellation relationships could be applied to all chemical interactions; between both simple substances and more complex compounds. From this, he proposed the creation of what he termed an “oxygenicity scale” on which every element could be placed – its location dependent upon the element’s tendency to react with other elements – in order to compare the properties of elements that had not yet been tested together. This was, of course, the forerunner of the modern electronegativity scale.
To determine the relative “oxygenicity” values of elements, Avogadro relied upon contact electrification experiments published by two fellow scientific giants, Humphrey Davy and Alessandro Volta, as well as the work of a German-Danish researcher named Christian Heinrich Pfaff (pdf link). These experiments found that when two bodies are electrified on contact, the potential between them becomes a value that can be measured. These sets of values were, in turn, the units that Avogadro used to develop his oxygeniticity scale.
As it turned out, a significant problem with Avogadro’s method is that measures of contact electricity are very easily affected by outside factors, such as moisture or impurities. As a result, Avogadro’s oxygenicity values turned out to be inconsistent and inaccurate. Into this void stepped the important Swedish chemist Jöns Jakob Berzelius.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาของขนาดมี electronegativity แม่นยำถูกไลนัส Pauling หลายหลักผลงานการศึกษาทางเคมีอย่างใดอย่างหนึ่ง ในส่วนที่สอง เราก่อนจะมองที่วิจัย electronegativity ที่หน้าของ Pauling ความก้าวหน้า ก่อนที่จะวิเคราะห์รายละเอียดของมาตราส่วนที่สุดมา Paulingแนวคิดของ electronegativity วัดตามมาตราส่วนญาติที่เปรียบเทียบระดับที่อะตอมขององค์ประกอบที่แตกต่างมักจะ ดึงดูดอิเล็กตรอนจากการล้อม เนื่องจากมาตรา electronegativity การประเมินเชิงคุณภาพ –หมายความ ว่า มีค่าไม่คงที่วัดสำหรับ electronegativity – มาตราส่วนเองได้ยาก และน่าสนใจในการพัฒนา ขนาด electronegativity เราใช้วันนี้ถูกอย่างเป็นทาง โดยไลนัส Pauling และถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1932 อย่างไรก็ตาม ความคิดที่มีอยู่ระหว่างอะตอม electronegativity ก่อดีก่อน Pauling ไปเพราะต้นใน 1809, Amedeo Avogadro เผยแพร่เอกสารการเชื่อมต่อความสัมพันธ์ระหว่างปฏิกิริยาสะเทินที่เกิดขึ้นกับกรดและฐาน และปฏิกิริยาสะเทินที่เกิดขึ้นระหว่างค่าไฟฟ้าบวก และลบ Avogadro อ้างว่า สามารถใช้ความสัมพันธ์เหล่านี้ยกเลิกการโต้ตอบทางเคมีทั้งหมด ระหว่างเรื่องสารและสารประกอบที่ซับซ้อน จากนี้ เขาเสนอสร้างอะไรเขาเรียกว่าเป็น "oxygenicity สเกล" ที่ทุกองค์ประกอบสามารถวาง – ตำแหน่งขึ้นแนวโน้มขององค์ประกอบที่จะทำปฏิกิริยากับองค์ประกอบอื่น ๆ สามารถเปรียบเทียบคุณสมบัติขององค์ประกอบที่มีไม่ได้รับการทดสอบร่วมกัน นี้ได้ แน่นอน คิวสเกล electronegativity ทันสมัยการกำหนดค่าแบบ "oxygenicity" ขององค์ประกอบ Avogadro อาศัยเมื่อทดลองติดต่อตลอดจนเผยแพร่ โดยสองเพื่อนวิทยาศาสตร์ยักษ์ Davy ฟรีย์และสาบวอลตาเอ และการทำงานของนักวิจัยเดนมาร์กเยอรมันชื่อ Pfaff ไฮน์ริชคริสเตียน (pdf ลิงค์) การทดลองนี้พบว่า ร่างกายสองมี electrified ผู้ติดต่อ ศักยภาพระหว่างเมื่อ ค่าที่สามารถวัด ชุดของค่าเหล่านี้ได้ จะ หน่วยที่ Avogadro ใช้พัฒนาขนาดของเขา oxygeniticityจะเปิดออก ปัญหาสำคัญกับวิธีการของ Avogadro เป็นมาตรการไฟฟ้าติดต่อเดินรับผลกระทบจากปัจจัยภายนอก เช่นความชื้นหรือสิ่งสกปรก ดัง ค่าของ Avogadro oxygenicity เปิดออกเพื่อให้สอดคล้อง และไม่ถูกต้อง เป็นโมฆะนี้ก้าวสำคัญสวีเดนนักเคมี Berzelius Jöns จาค็อบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาของอิเล็กขนาดที่ถูกต้องเป็นหนึ่งของ Linus Pauling ของการมีส่วนร่วมที่สำคัญมากมายที่จะศึกษาคุณสมบัติทางเคมี ในซีรีส์สองส่วนนี้เราจะดูที่การวิจัยอิเล็กที่นำหน้าความก้าวหน้าพอก่อนที่จะวิเคราะห์รายละเอียดของขนาดที่ว่าพอมาในท้ายที่สุด.
แนวคิดของอิเล็กเป็นวัดตามขนาดญาติที่เปรียบเทียบระดับที่อะตอม องค์ประกอบที่แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะดึงดูดอิเล็กตรอนจากสภาพแวดล้อมของพวกเขา เพราะขนาดอิเล็กคือการวัดเชิงคุณภาพ - ความหมายว่าไม่มีค่าคงที่วัดได้สำหรับอิเล็ก - ขนาดตัวเองได้รับทั้งยากและน่าสนใจในการพัฒนา อิเล็กขนาดเราใช้ในปัจจุบันเป็นกรงเล็บ Linus Pauling โดยและได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1932 แต่ความคิดของอิเล็กที่มีอยู่ระหว่างอะตอมก่อตั้งขึ้นก่อนที่จะมีลิงย้อนหลังไปถึงต้นปี 1800.
ใน 1809, Amedeo Avogadro ตีพิมพ์บทความที่เชื่อมต่อกัน ความสัมพันธ์ระหว่างการวางตัวเป็นกลางที่เกิดขึ้นกับกรดและเบสและการวางตัวเป็นกลางที่เกิดขึ้นระหว่างค่าใช้จ่ายไฟฟ้าบวกและลบ Avogadro อ้างว่ามีความสัมพันธ์ยกเลิกเหล่านี้อาจจะนำไปใช้กับการมีปฏิสัมพันธ์ทางเคมีทั้งหมด ระหว่างทั้งสารที่เรียบง่ายและสารประกอบที่ซับซ้อนมากขึ้น จากนี้เขาเสนอการสร้างสิ่งที่เขาเรียกว่า "ขนาด oxygenicity" ที่ทุกองค์ประกอบอาจจะอยู่ - ทำเลที่ตั้งขึ้นอยู่กับแนวโน้มขององค์ประกอบที่จะตอบสนองกับองค์ประกอบอื่น ๆ - เพื่อเปรียบเทียบคุณสมบัติขององค์ประกอบที่ไม่ได้รับเลย การทดสอบร่วมกัน นี้เป็นของหลักสูตรที่บรรพบุรุษของระดับอิเล็กที่ทันสมัย.
เพื่อตรวจสอบญาติ "oxygenicity" ค่าขององค์ประกอบ Avogadro พึ่งพาการทดลองใช้พลังงานไฟฟ้าติดต่อเผยแพร่โดยสองยักษ์ใหญ่ทางวิทยาศาสตร์เพื่อนฮัมฟรีย์เดวี่และเลสซานโดรโวลตาเช่นเดียวกับการทำงานของ นักวิจัยเยอรมันเดนมาร์กชื่อคริสเตียนเฮ็น Pfaff (PDF ลิงค์) การทดลองนี้พบว่าเมื่อสองร่างกำลังไฟฟ้าในการติดต่อที่อาจเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาจะกลายเป็นค่าที่สามารถวัดได้ ชุดนี้ของมีค่าในการเปิดหน่วยที่ Avogadro ใช้ในการพัฒนาขนาด oxygeniticity ของเขา.
ในฐานะที่เป็นมันปรากฏออกมาเป็นปัญหาที่สำคัญด้วยวิธีการ Avogadro คือว่ามาตรการของการไฟฟ้าติดต่อได้รับผลกระทบได้อย่างง่ายดายมากจากปัจจัยภายนอกเช่นความชื้นหรือสิ่งสกปรก . เป็นผลให้ค่าของ Avogadro oxygenicity เปิดออกมาจะไม่สอดคล้องกันและไม่ถูกต้อง เป็นโมฆะนี้ก้าวนักเคมีชาวสวีเดนที่สำคัญJönsจาคอบโป๊ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาแบบอิเล็กโตรเนกาทิวิตีที่ถูกต้องเป็นหนึ่งของไลนัสพอลิงหลายหลักมีส่วนร่วมในการศึกษาวิชาเคมี ในชุดนี้เป็นสองส่วน เราจะดูครั้งแรกที่หายหัวการวิจัยที่นำหน้าของพอลิงโดดเด่น ก่อนที่จะวิเคราะห์รายละเอียดของขนาดว่า พอลิงสุด
ได้มา .แนวคิดของ electronegativity คือวัด ตามขนาดญาติที่เปรียบเทียบการที่อะตอมของธาตุต่าง ๆมีแนวโน้มที่จะดึงดูดอิเล็กตรอนจากสภาพแวดล้อมของพวกเขาเพราะอิเล็กโตรเนกาทิวิตีชั่งเป็นวัดเชิงคุณภาพและความหมายที่ไม่มีการวัดค่าคงที่ค่าอิเล็กโทรเนกาติวิตี ( ขนาดตัวเองมีทั้งยากและน่าสนใจที่จะพัฒนา มีอิเล็กโตรเนกาทิวิตี ขนาดเราใช้วันนี้เป็นทางการโดย ไลนัสพอลิงและถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1932 . อย่างไรก็ตามความคิดของ electronegativity ที่มีอยู่ระหว่างอะตอมก่อตั้งขึ้นก่อนที่พอลิงย้อนกลับไปต้นศตวรรษที่ 18 .
ใน 1256 อาเมเดโอ อาโวกาโดร , ตีพิมพ์กระดาษที่เชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างการเกิดขึ้นกับกรดและเบส และเป็นกลาง ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างบวกและลบไฟฟ้าชาร์จอาโวกาโดรอ้างว่าการยกเลิกความสัมพันธ์เหล่านี้สามารถใช้กับปฏิกิริยาทางเคมีระหว่างสารทั้งหมด ทั้งง่าย และสารประกอบที่ซับซ้อนมากขึ้น จากเรื่องนี้เขาเสนอการสร้างสิ่งที่เขาเรียกว่า " oxygenicity ขนาด " ซึ่งทุกองค์ประกอบอาจจะวางตำแหน่งขององค์ประกอบ และขึ้นอยู่กับแนวโน้มที่จะทำปฏิกิริยากับองค์ประกอบอื่น ๆและเพื่อเปรียบเทียบคุณสมบัติขององค์ประกอบที่ยังไม่ได้รับการทดสอบร่วมกันของ นี้ , ของหลักสูตร , ผู้เบิกทางของค่าอิเล็กโทรเนกาติวิตีทันสมัย