Section:Next sectionSustainability

Section:Next section
Sustainability is an emerging business megatrend that is causing a fundamental shift in the competitive landscape (Lubin and Esty, 2010) and quickly becoming a key driver of innovation (Nidumolu et al., 2009). As such, businesses in all areas of the supply chain are considering the adoption of a variety of sustainability initiatives in order to achieve competitive advantage, or at least maintain a competitive parity. Environmental sustainability practices in the supply chain are often referred to as green supply chain management (GSCM), which has become a topic of interest for both business leaders and academic researchers alike (Nikbakhsh, 2009; Sarkis, 2003). However, the literature in this area is not broadly developed and the implications regarding adoption and diffusion of various GSCM practices are not well understood (Srivastava, 2007). As such, Sarkis et al. (2011) posit that diffusion of innovation may provide an appropriate theoretical basis for additional GSCM research.

Regarding diffusion of innovation in the supply chain, Grawe (2009) proposed a conceptual model of logistics innovation, where competitive advantage mediates the relationship between a logistics innovation and the diffusion of that innovation. Based on resource‐advantage (R‐A) theory (Hunt and Morgan, 1995, 1996) and his review of previous diffusion of logistics innovation research (Persson, 1991), Grawe (2009) proposed that logistics innovation is positively related to a firm's competitive advantage. In turn, when other firms observe the competitive advantage realized via adoption of the innovation, Grawe (2009) proposed that additional firms will subsequently seek to adopt the innovation, which then perpetrates the diffusion of the innovation within the industry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนส่วน: ถัดไปความยั่งยืนเป็น megatrend ธุรกิจเกิดใหม่ที่เป็นสาเหตุพื้นฐานกะในการแข่งขัน (Lubin และ Esty, 2010) และอย่างรวดเร็วกลายเป็น โปรแกรมควบคุมหลักของนวัตกรรม (Nidumolu et al., 2009) เช่น ธุรกิจในพื้นที่ทั้งหมดของห่วงโซ่อุปทานจะพิจารณายอมรับหลากหลายริเริ่มความยั่งยืนบรรลุเปรียบ หรือรักษาพาริตี้แข่งขันน้อย แนวทางปฏิบัติในการรักษาสภาพแวดล้อมในห่วงโซ่อุปทานจะมักเรียกว่าสีเขียวบริหารห่วงโซ่อุปทาน (GSCM), ซึ่งได้กลายเป็นหัวข้อที่น่าสนใจสำหรับผู้นำธุรกิจและวิชาการนักวิจัยเหมือนกัน (Nikbakhsh, 2009 Sarkis, 2003) อย่างไรก็ตาม วรรณคดีในพื้นที่นี้เป็นไม่พัฒนาขึ้นอย่างกว้างขวาง และผลกระทบที่เกี่ยวข้องยอมรับและแพร่หลาย GSCM ปฏิบัติไม่ดีเข้าใจ (Srivastava, 2007) เช่น Sarkis et al. (2011) posit ว่า แพร่นวัตกรรมอาจให้การเป็นทฤษฎีที่เหมาะสมสำหรับการวิจัย GSCM เพิ่มเติมGrawe (2009) นำเสนอรูปแบบแนวคิดของโลจิสติกส์นวัตกรรม ที่เปรียบ mediates ความสัมพันธ์ระหว่างนวัตกรรมโลจิสติกส์และการแพร่ของนวัตกรรมที่เกี่ยวกับการแพร่ของนวัตกรรมในห่วงโซ่อุปทาน ตาม resource‐advantage (R‐A) ทฤษฎี (ล่าและมอร์แกน 1995, 1996) และทบทวนแพร่ก่อนหน้าของโลจิสติกส์นวัตกรรมวิจัย (Persson, 1991), Grawe (2009) เขาเสนอว่า โลจิสติกส์นวัตกรรมบวกได้เกี่ยวข้องกับการได้เปรียบเชิงแข่งขันของบริษัท กลับ เมื่ออื่นสังเกตเปรียบรู้ทางของนวัตกรรม Grawe (2009) นำเสนอว่า บริษัทเพิ่มเติมในเวลาต่อมาหาทางที่จะนำนวัตกรรม ที่แล้ว perpetrates แพร่ของนวัตกรรมภายในอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรา:
ส่วนถัดไปการพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นแนวโน้มด้านธุรกิจที่เกิดขึ้นใหม่ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานในแนวการแข่งขัน(Lubin และ Esty 2010) ได้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นปัจจัยสำคัญของนวัตกรรม (. Nidumolu et al, 2009) เช่นธุรกิจในทุกพื้นที่ของห่วงโซ่อุปทานกำลังพิจารณาการยอมรับความหลากหลายของความคิดริเริ่มในการพัฒนาอย่างยั่งยืนในการสั่งซื้อเพื่อให้บรรลุเปรียบในการแข่งขันหรืออย่างน้อยรักษาความเท่าเทียมกันในการแข่งขัน การปฏิบัติที่ยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมในห่วงโซ่อุปทานมักจะเรียกว่าการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียว (GSCM) ซึ่งได้กลายเป็นหัวข้อที่น่าสนใจสำหรับทั้งผู้นำทางธุรกิจและนักวิจัยทางวิชาการเหมือนกัน (Nikbakhsh 2009; Sarkis, 2003) อย่างไรก็ตามวรรณกรรมในพื้นที่นี้ไม่ได้รับการพัฒนาในวงกว้างและความหมายเกี่ยวกับการยอมรับและการแพร่กระจายของการปฏิบัติ GSCM ต่างๆที่ไม่เข้าใจดี (Srivastava 2007) เช่น Sarkis et al, (2011) วางตัวว่าการแพร่กระจายของนวัตกรรมอาจจัดให้มีพื้นฐานทางทฤษฎีที่เหมาะสมสำหรับการวิจัย GSCM เพิ่มเติม. เกี่ยวกับการแพร่กระจายของนวัตกรรมในห่วงโซ่อุปทาน Grawe (2009) เสนอรูปแบบความคิดของนวัตกรรมจิสติกส์ที่เปรียบในการแข่งขันไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างนวัตกรรมจิสติกส์ที่ และการแพร่กระจายของนวัตกรรมว่า บนพื้นฐานของประโยชน์ทรัพยากร (R-A) ทฤษฎี (ฮันท์และมอร์แกน, 1995, 1996) และการทบทวนของการแพร่กระจายก่อนหน้าของการวิจัยนวัตกรรมจิสติกส์ (เพอร์สัน, 1991), Grawe (2009) เสนอว่านวัตกรรมจิสติกส์มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ บริษัท ฯ ความได้เปรียบทางการแข่งขัน. ในทางกลับกันเมื่อ บริษัท อื่น ๆ สังเกตเปรียบในการแข่งขันตระหนักผ่านการยอมรับของนวัตกรรม Grawe (2009) เสนอว่า บริษัท เพิ่มเติมในภายหลังจะพยายามที่จะนำมาใช้ในการสร้างสรรค์นวัตกรรมที่แล้ว perpetrates การแพร่กระจายของนวัตกรรมในอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวข้อ : ต่อไป
ความยั่งยืนเป็นธุรกิจเกิดใหม่ megatrend ที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานในภูมิทัศน์การแข่งขัน ( ป๋วย และของ , 2010 ) และอย่างรวดเร็วกลายเป็นไดรเวอร์หลักของนวัตกรรม ( nidumolu et al . , 2009 ) เช่น ธุรกิจทุกด้านของห่วงโซ่อุปทานจะพิจารณาการยอมรับความหลากหลายของการพัฒนาโครงการเพื่อให้เกิดความได้เปรียบเชิงแข่งขันหรืออย่างน้อยรักษาความเท่าเทียมกันในการแข่งขัน สิ่งแวดล้อมการพัฒนาแนวทางปฏิบัติในห่วงโซ่อุปทานมักจะเรียกว่าการจัดการโซ่อุปทานสีเขียว ( gscm ) ซึ่งได้กลายเป็นหัวข้อที่น่าสนใจของทั้งผู้นำทางธุรกิจนักวิชาการและนักวิจัยเหมือนกัน ( nikbakhsh , 2009 ; sarkis , 2003 ) อย่างไรก็ตามวรรณกรรมในพื้นที่นี้ยังไม่พัฒนาอย่างกว้าง ๆ และความหมายเกี่ยวกับการยอมรับและการแพร่กระจายของการปฏิบัติ gscm ต่างๆไม่เข้าใจ ( ศรีวัสทวา , 2007 ) เช่น sarkis et al . ( 2011 ) เดาว่าการแพร่กระจายของนวัตกรรม อาจให้ทฤษฎีพื้นฐานที่เหมาะสมสำหรับการวิจัย gscm เพิ่มเติม

เกี่ยวกับการแพร่กระจายของนวัตกรรมในห่วงโซ่อุปทานกรอ ( 2009 ) ได้เสนอแบบจำลองของนวัตกรรมด้านโลจิสติกส์ ซึ่งความได้เปรียบในการแข่งขัน mediates ความสัมพันธ์ระหว่างโลจิสติกส์นวัตกรรมและการแพร่กระจายของนวัตกรรม บนพื้นฐานของประโยชน์‐ทรัพยากร ( R ‐ ) ทฤษฎี ( ล่า และ มอร์แกน , 1995 , 1996 ) และตรวจสอบการแพร่ก่อนหน้าของการวิจัยนวัตกรรมโลจิสติกส์ ( persson , 1991 )กรอ ( 2009 ) เสนอว่านวัตกรรมโลจิสติกส์ มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความได้เปรียบในการแข่งขันของบริษัท ในทางกลับกัน เมื่อ บริษัท อื่น ๆ สังเกตจากการแข่งขันได้ผ่านการยอมรับนวัตกรรม , กรอ ( 2009 ) เสนอว่า บริษัท เพิ่มเติมในภายหลังจะแสวงหาการยอมรับนวัตกรรม ซึ่ง perpetrates การแพร่กระจายของนวัตกรรมในอุตสาหกรรม .