than the fermentation conditions. T

than the fermentation conditions. The hydrogen concentrations
in biogas at initial pHs of 5.5e8.5 were 23e42%, which
was generally lower than those obtained at ambient temperature.
The initial pH of 4.0 resulted much lower hydrogen
concentrations, which remained around 10% throughout the
fermentation time. Further elevating fermentation temperature
to 50
C increased biogas production at all initial pHs
except pH 5.5, and the biogas production at different initial
pHs were comparable (126e142 mL g1 by the end of
fermentation) (Fig. 4e). The production of biohydrogen did not
follow the same pattern as biogas production (Fig. 4f). The
biohydrogen productions at the initial pHs of 7.0 and 8.5
reached 31 and 38 mL g1, respectively, in nine days, which
were substantially higher than those at pH 4.0 and 5.5. The
average hydrogen contents of biogas produced at initial pHs of
7.0 and 8.5 were 23% and 31%, respectively, which were also
much higher than those at initial pHs of 4.0 and 5.5. This
indicated that at 50
C, hydrogen-producing microorganisms
were more active at a more alkaline environment.
Based on above results, pH seems to have a dominant
impact on biohydrogen fermentation. Although the initial pHs
were well differentiated at the start of experiment, pHs
changed substantially during fermentation. After fermentation
at 35
C, the ending pHs corresponding to the initial pHs
of 4.0, 5.5, 7.0, and 8.5 were respectively 4.3, 6.6, 6.6, and 7.5. In
order to determine the impact of pH on biohydrogen production
in a more precise way and within a narrower pH range,
fermentation of acid-pretreated duckweed biomass was carried
out again but at initial pHs of 5.0, 5.5, 6.0 and 6.5 at 35
C,
while increasing the phosphate buffer concentration to 0.1 M.
The results showed a better pH control (Fig. 5a), and a greater
biohydrogen production the initial pHs of 5.5 and 6.0 than at
pH 5.0 and 6.5 (Fig. 5b). This indicates that the most favorable
conditions were a slightly acidic environment and that the
optimum conditions occurred in a relatively narrow pH range.
These results are also consistent with those of Liu and Wang's
who found that fermentation of heat-pretreated macro-algae
Laminaria japonica could yield hydrogen over a wide range of
initial pH (5.0e8.0), but that the optimum initial pH was 6.0, at
which the hydrogen production was 83.5 mL g1 dry biomass
[47].
Since fermentation at 35
C resulted in rapid biohydrogen
evolution, investigations on the effects of biomass loading
were performed at 35
C and an initial pH of 5.5. During these
experiments, the biogas production generally leveled off after
4 days (Fig. 6a). As the biomass loading was increased from
5 g L1 to 30 g L1, the biogas yield decreased from 186 mL g1
to 63 mL g1, indicating some inhibition of the fermentation at
the higher loadings. The hydrogen yield followed a similar
decreasing trend, except that the biomass loadings of 5 g L1
and 10 g L1 resulted in the same biohydrogen yield (Fig. 6b).
With the increase of biomass loading to 20 g L1 and 30 g L1,
the hydrogen yield decreased by 25% and 67%, respectively.
The concentration of hydrogen in the biogas at the different
biomass loadings remained relatively similar, ranging from 36
to 41%. The likely culprit for the observed inhibition at high
biomass loadings is increased sodium concentration, from the
sodium hydroxide added after pretreatment for pH neutralization.
It has been widely reported that during hydrogen
fermentation, inhibition of microbial growth occurs if sodium
levels increase as a result of buffer addition, pretreatment
chemical, or inherent to the substrate sodium contents
[29,48,49]. Excessive sodium ions causes plasmolysis and loss
of cell activity by creating not only high osmotic pressure but
also improper enzyme linkages. Park et al. reported that
hydrogen production from sucrose decreased almost by half
when sodium concentration was increased from 0.27 g L1 to
3.0 g L1 [26]. For the biomass loadings of 5, 10, 20, and 30 g L1
applied in this study, the sodium concentrations were 144,
288, 575 and 863 mg Na L1, respectively, which is in the range
where negative effects could be expected. The relationship
between sodium concentration and cumulative biogas and
hydrogen productions at the end of experiment is given in
Fig. 7, which shows a trend likely caused by sodium toxicity to
hydrogen-producing microorganisms.
To better evaluate the potential of duckweed as a plant
biomass for the production of biohydrogen, the results obtained
in this study were compared with those of previously
published studies which used lignocellulosic biomass as
feedstock (Table 3). Since cellulose is the major substrate in
pretreated lignocellulosic biomass used for fermentation, the
biohydrogen production in these studies is usually reported as
mL H2 g1 hexose or mL H2 g1 sugar. However, the biohydrogen
yields in our study were

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กว่าสภาพการหมัก ความเข้มข้นของไฮโดรเจนในก๊าซชีวภาพที่ pHs เริ่มต้นของ 5.5e8.5 ได้ 23e42% ซึ่งถูกโดยทั่วไปต่ำกว่าได้ในอุณหภูมิแวดล้อมค่า pH เริ่มต้น 4.0 เกิดไฮโดรเจนต่ำมากความเข้มข้น ที่อยู่ประมาณ 10% ตลอดการเวลาหมัก การ ยกระดับอุณหภูมิการหมักถึง 50 C เพิ่มการผลิตก๊าซชีวภาพ pHs เริ่มต้นทั้งหมดยกเว้นค่า pH 5.5 และการผลิตก๊าซชีวภาพที่เริ่มต้นแตกต่างกันpHs ได้เปรียบ (126e142 มล.กรัม 1 ในตอนท้ายของหมัก) (รูป 4e) การผลิตของ biohydrogen ไม่ทำตามรูปแบบเดียวกันเป็นการผลิตก๊าซชีวภาพ (ชั้น 4 รูป) การbiohydrogen ผลิตที่ pHs เริ่มต้น 7.0 และ 8.5ถึง 31 และ 38 mL g 1 ตามลำดับ ในเก้าวัน ซึ่งมีค่าสูงกว่าที่ pH 4.0 และ 5.5 การเนื้อหาไฮโดรเจนเฉลี่ยของก๊าซชีวภาพที่ผลิตที่ pHs เริ่มต้นของ7.0 และ 8.5 ได้ 23% และ 31% ตามลำดับ ซึ่งได้มากขึ้นกว่าผู้ที่เริ่มต้น pHs 4.0 และ 5.5 นี้ระบุว่า ที่ 50 C จุลินทรีย์ผลิตไฮโดรเจนอยู่ในสภาพแวดล้อมของอัลคาไลน์มากขึ้นจากด้านบนผลลัพธ์ วัดค่า pH ดูเหมือนว่า มีหลักการbiohydrogen หมักมีผลกระทบต่อการ แม้ว่า pHs เริ่มต้นมีดีแตกต่างที่เริ่มทดลอง pHsเปลี่ยนแปลงอย่างมากในระหว่างการหมัก หลังจากหมักที่ 35 C, pHs สิ้นสุดที่สอดคล้องกับ pHs เริ่มต้น4.0, 5.5, 7.0 และ 8.5 ได้ลำดับ 4.3, 6.6, 6.6 และ 7.5 ในในการกำหนดผลกระทบของค่า pH ในผลิต biohydrogenในความแม่นยำมากวิธีการ และภาย ในมี pH แคบช่วงดำเนินการหมักชีวมวล pretreated กรดไม่สดออกอีก แต่ ที่เริ่มต้น pHs 5.0, 5.5, 6.0 และ 6.5 ที่ 35 Cในขณะที่เพิ่มความเข้มข้นของบัฟเฟอร์ฟอสเฟตเป็น 0.1 Mผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าการควบคุม pH ดีกว่า (รูป 5a), และเครื่องbiohydrogen ผลิต pHs เริ่มต้น 5.5 และ 6.0 กว่าที่pH 5.0 และ 6.5 (รูป 5b) บ่งชี้ที่ดีที่สุดเงื่อนไขถูกสภาพแวดล้อมที่เป็นกรดเล็กน้อยและที่เหมาะสมที่สุดเกิดขึ้นในช่วงค่า pH ที่ค่อนข้างแคบผลลัพธ์เหล่านี้ก็สอดคล้องกับหลิวและวังของpretreated ความร้อนแมสาหร่ายหมักที่พบที่ลูกตา Laminaria สามารถให้ผลผลิตไฮโดรเจนในช่วงกว้างของค่า pH เริ่มต้น (5.0e8.0), แต่ว่า ค่า pH เริ่มต้นที่เหมาะสมคือ 6.0 ที่ซึ่งการผลิตไฮโดรเจน 83.5 mL g 1 ชีวมวลแห้ง[47]เนื่องจากส่งผลให้เกิดการหมักที่ 35 C biohydrogen อย่างรวดเร็ววิวัฒนาการ สืบสวนเกี่ยวกับผลกระทบของชีวมวลโหลดดำเนินการใน 35 C และมีค่า pH เริ่มต้น 5.5 ของ ในระหว่างนี้การทดลอง การผลิตก๊าซชีวภาพโดยทั่วไปออกแนวหลัง4 วัน (รูปที่ 6a) เป็นชีวมวลโหลดเพิ่มขึ้น5 กรัม L 1 30 g L 1 ผลผลิตก๊าซชีวภาพลดลงจาก g 186 mL 1การกรัม 63 mL 1 ระบุบางยับยั้งจากการหมักที่รับน้ำหนักสูง ผลผลิตไฮโดรเจนตามคล้ายคลึงกันลดแนวโน้ม ยกเว้นที่รับน้ำหนักของชีวมวล 5 กรัม L 1และ 10 กรัม L 1 ผลผลผลิต biohydrogen เดียวกัน (รูปที่ 6b)มีการเพิ่มขึ้นของชีวมวลที่โหลด L 1 20 กรัมและ 30 กรัม L 1ผลผลิตไฮโดรเจนลดลง 25% และ 67% ตามลำดับความเข้มข้นของไฮโดรเจนในก๊าซชีวภาพที่แตกต่างกันรับน้ำหนักที่ชีวมวลยังคงค่อนข้างคล้ายกัน จาก 36ถึง 41% ผู้กระทำผิดมีโอกาสสำหรับการยับยั้งการสังเกตที่สูงรับน้ำหนักที่ชีวมวลมีความเข้มข้นของโซเดียมเพิ่มขึ้น จากการโซเดียมไฮดรอกไซด์ที่เพิ่มหลังจากปรับสภาพสำหรับปฏิกิริยาสะเทินค่า pHมีการแพร่หลายรายงานที่ระหว่างไฮโดรเจนหมัก ยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เกิดขึ้นถ้าโซเดียมระดับเพิ่มขึ้นเนื่องจากบัฟเฟอร์นี้ สวยงามมากกว่าเคมี หรือถึงพื้นผิวโซเดียม[29,48,49] . ไอออนโซเดียมมากเกินไปทำให้เกิด plasmolysis และสูญเสียกิจกรรมของเซลล์ด้วยการสร้างแรงดันออสโมติกสูงเท่านั้นไม่ แต่นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงเอนไซม์ไม่เหมาะสม สวนร้อยเอ็ดรายงานว่าผลิตไฮโดรเจนจากซูโครสลดลงเกือบครึ่งเมื่อความเข้มข้นของโซเดียมเพิ่มขึ้น 0.27 g L 1 เพื่อ3.0 g L 1 [26] สำหรับรับน้ำหนักของชีวมวลของ 5, 10, 20 และ 30 กรัม L 1ใช้ในการศึกษานี้ ความเข้มข้นของโซเดียมได้ 144288, 575 และมก. 863 นา L 1 ตามลำดับ ซึ่งอยู่ในช่วงที่สามารถคาดหวังผลกระทบเชิงลบ ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นของโซเดียมและก๊าซชีวภาพที่สะสม และการผลิตไฮโดรเจนเมื่อสิ้นสุดการทดลองได้ถูกกำหนดในรูป 7 ที่แสดงแนวโน้มเกิดจากความเป็นพิษของโซเดียมเพื่อจุลินทรีย์การผลิตไฮโดรเจนเพื่อประเมินศักยภาพของไม่สดเป็นพืชชีวมวลสำหรับผลิต biohydrogen ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษานี้ได้เทียบกับปีก่อนหน้านี้เผยแพร่การศึกษาซึ่งใช้ชีวมวล lignocellulosic เป็นวัตถุดิบ (ตาราง 3) เซลลูโลสเป็น พื้นผิวที่สำคัญในชีวมวล lignocellulosic pretreated ที่ใช้สำหรับการหมัก การbiohydrogen ในการศึกษาเหล่านี้มักจะผลิตเป็นเฮกโซส g 1 H2 mL หรือ mL H2 g 1 น้ำตาล อย่างไรก็ตาม การ biohydrogenอัตราผลตอบแทนในการศึกษาของเราได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กว่าเงื่อนไขการหมัก ความเข้มข้นของไฮโดรเจน
ในการผลิตก๊าซชีวภาพที่พีเอชเริ่มต้นของการเป็น 5.5e8.5 23e42% ซึ่ง
โดยทั่วไปต่ำกว่าผู้ที่ได้รับที่อุณหภูมิห้อง.
ค่า pH เริ่มต้น 4.0 ส่งผลให้ก๊าซไฮโดรเจนที่ต่ำกว่ามาก
ความเข้มข้นซึ่งยังคงอยู่ประมาณ 10% ตลอด
เวลาในการหมัก นอกจากการยกระดับหมักอุณหภูมิ
ถึง 50 องศาเซลเซียสเพิ่มกำลังการผลิตก๊าซชีวภาพที่พีเอชเริ่มต้นทั้งหมด
ยกเว้นค่า pH 5.5 และการผลิตก๊าซชีวภาพที่เริ่มต้นที่แตกต่างกัน
ค่าพีเอชถูกเปรียบเทียบ (126e142 มลกรัม 1 ในตอนท้ายของ
การหมัก) (รูป. 4E) การผลิตไฮโดรเจนไม่ได้
ตามรูปแบบเดียวกับการผลิตก๊าซชีวภาพ (รูปที่. 4)
ผลิตไฮโดรเจนที่พีเอชเริ่มต้นของ 7.0 และ 8.5
ถึงวันที่ 31 และ 38 มลกรัม 1 ตามลำดับในวันที่เก้าซึ่ง
อยู่สูงกว่าผู้ที่ pH 4.0 และ 5.5
เนื้อหาไฮโดรเจนเฉลี่ยของก๊าซชีวภาพที่ผลิตได้ที่พีเอชเริ่มต้นของ
7.0 และ 8.5 เป็น 23% และ 31% ตามลำดับซึ่งยัง
สูงกว่าผู้ที่มีค่าพีเอชเริ่มต้นของ 4.0 และ 5.5 นี้
แสดงให้เห็นว่าที่ 50 องศาเซลเซียสจุลินทรีย์ไฮโดรเจนผลิต
มีการใช้งานมากขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เป็นด่างมากขึ้น.
จากผลดังกล่าวข้างต้นมีค่า pH ดูเหมือนว่าจะมีที่โดดเด่น
ส่งผลกระทบต่อการหมักไฮโดรเจน แม้ว่าค่าพีเอชเริ่มต้น
ได้รับแตกต่างกันในช่วงเริ่มต้นของการทดสอบ, ค่าพีเอช
มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการหมัก หลังจากการหมัก
ที่อุณหภูมิ 35 องศาเซลเซียสที่พีเอชสิ้นสุดที่สอดคล้องกับค่าพีเอชเริ่มต้น
4.0, 5.5, 7.0 และ 8.5 ตามลําดับ 4.3, 6.6, 6.6 และ 7.5 ใน
การสั่งซื้อเพื่อตรวจสอบผลกระทบของค่า pH ในการผลิตไฮโดรเจน
ในทางที่แม่นยำมากขึ้นและในช่วงที่ค่า pH แคบ
หมักกรด pretreated ชีวมวลแหนได้ดำเนินการ
ออกมาอีกครั้ง แต่ที่พีเอชเริ่มต้น 5.0, 5.5, 6.0 และ 6.5 ที่ 35 องศาเซลเซียส ,
ขณะที่การเพิ่มความเข้มข้นของฟอสเฟตบัฟเฟอร์ 0.1 เมตร
ผลการศึกษาพบการควบคุมที่ดีมีค่า pH (รูป. 5A) และมากขึ้น
การผลิตไฮโดรเจนค่าพีเอชเริ่มต้นของ 5.5 และ 6.0 กว่า
ค่า pH 5.0 และ 6.5 (รูป. 5b) นี้บ่งชี้ว่าดีที่สุด
เงื่อนไขสภาพแวดล้อมที่เป็นกรดเล็กน้อยและที่
สภาวะที่เหมาะสมที่เกิดขึ้นในช่วงค่า pH ค่อนข้างแคบ.
ผลเหล่านี้ยังสอดคล้องกับบรรดาของหลิวและวัง
ที่พบว่าการหมักร้อนปรับสภาพมหภาคสาหร่าย
japonica Laminaria ทำได้ ผลผลิตไฮโดรเจนในช่วงกว้างของ
pH เริ่มต้น (5.0e8.0) แต่ที่ pH เริ่มต้นที่ดีที่สุดคือ 6.0 ที่
ซึ่งการผลิตไฮโดรเจนเป็น 83.5 มลกรัม 1 ชีวมวลแห้ง
[47].
ตั้งแต่การหมักที่อุณหภูมิ 35 องศาเซลเซียสส่งผลให้ ไฮโดรเจนอย่างรวดเร็ว
วิวัฒนาการการสืบสวนเกี่ยวกับผลกระทบของการโหลดชีวมวล
ได้ดำเนินการที่ 35 องศาเซลเซียสและ pH เริ่มต้น 5.5 ช่วงนี้
การทดลองผลิตก๊าซชีวภาพระดับทั่วไปออกหลังจาก
4 วัน (รูป. 6A) โหลดชีวมวลเพิ่มขึ้นจาก
5 กรัม L? 1 ถึง 30 กรัม L? 1 ผลผลิตก๊าซชีวภาพลดลงจาก 186 มลกรัม 1
ที่จะ 63 มลกรัม 1 แสดงให้เห็นบางส่วนของการยับยั้งการหมักที่
แรงสูง อัตราผลตอบแทนไฮโดรเจนที่ใช้คล้าย
แนวโน้มลดลงยกเว้นว่าแรงมวลชีวภาพของ 5 กรัม L 1
และ 10 กรัม L? 1 ส่งผลให้อัตราผลตอบแทนไฮโดรเจนเดียวกัน (รูป. 6B).
กับการเพิ่มขึ้นของการโหลดชีวมวล 20 กรัมเปิด L? 1 และ 30 กรัม L? 1
ผลผลิตไฮโดรเจนลดลง 25% และ 67% ตามลำดับ.
ความเข้มข้นของไฮโดรเจนในการผลิตก๊าซชีวภาพที่แตกต่างกัน
แรงชีวมวลยังคงค่อนข้างคล้ายกันตั้งแต่ 36 จาก
ที่จะ 41% ผู้กระทำผิดมีแนวโน้มสำหรับการยับยั้งการสังเกตที่สูง
แรงชีวมวลจะเพิ่มความเข้มข้นของโซเดียมจาก
โซดาไฟเพิ่มเข้ามาหลังจากการปรับสภาพสำหรับการวางตัวเป็นกลางพีเอช.
จะได้รับการรายงานอย่างกว้างขวางว่าในระหว่างไฮโดรเจน
หมักการยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์เกิดขึ้นหากโซเดียม
ระดับเพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากการ นอกจากบัฟเฟอร์ปรับสภาพ
สารเคมีหรือโดยธรรมชาติไปยังพื้นผิวโซเดียม
[29,48,49] โซเดียมไอออนมากเกินไปทำให้เกิด plasmolysis และการสูญเสีย
ของการทำงานของเซลล์โดยการสร้างไม่เพียง แต่แรงดันสูง แต่
ยังเชื่อมโยงการทำงานของเอนไซม์ที่ไม่เหมาะสม พาร์ค, et al รายงานว่า
การผลิตไฮโดรเจนจากน้ำตาลซูโครสลดลงเกือบครึ่งหนึ่ง
เมื่อความเข้มข้นของโซเดียมเพิ่มขึ้นจาก 0.27 กรัม L? ที่จะ 1
3.0 กรัม L? 1 [26] สำหรับแรงมวลชีวภาพของ 5, 10, 20, และ 30 กรัม L? 1
นำไปใช้ในการศึกษาครั้งนี้มีความเข้มข้นของโซเดียมเป็น 144,
288, 575 และ 863 มิลลิกรัมนา L? 1 ตามลำดับซึ่งอยู่ในช่วง
ที่ผลกระทบเชิงลบที่จะทำได้ เป็นที่คาดหวัง ความสัมพันธ์
ระหว่างความเข้มข้นโซเดียมและก๊าซชีวภาพสะสมและ
ไฮโดรเจนโปรดักชั่นในตอนท้ายของการทดสอบจะได้รับใน
รูป 7 ซึ่งแสดงให้เห็นแนวโน้มอาจเกิดจากความเป็นพิษโซเดียม
จุลินทรีย์ไฮโดรเจนผลิต.
เพื่อให้การประเมินศักยภาพของแหนเป็นพืช
ชีวมวลในการผลิตไฮโดรเจนผลที่ได้รับ
ในการศึกษาครั้งนี้ได้รับการเปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้
การศึกษาที่เผยแพร่ซึ่งใช้ ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสเป็น
วัตถุดิบ (ตารางที่ 3) ตั้งแต่เซลลูโลสเป็นสารตั้งต้นที่สำคัญใน
ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสก่อนได้รับรังสีที่ใช้สำหรับการหมักที่
ผลิตไฮโดรเจนในการศึกษาเหล่านี้มักจะรายงานเป็น
มล H2 กรัม 1 hexose หรือมล H2 G? น้ำตาล 1 อย่างไรก็ตามไฮโดรเจน
อัตราผลตอบแทนในการศึกษาของเราได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว่าสภาวะการหมัก ความเข้มข้นของไฮโดรเจนในก๊าซชีวภาพที่เริ่มต้นของ 5.5e8.5 PHS ถูก 23e42 % ซึ่งโดยทั่วไปอุณหภูมิต่ำกว่าอุณหภูมิปกติpH เริ่มต้น 4.0 ทำให้ไฮโดรเจนลดลงมากความเข้มข้นซึ่งยังคงประมาณ 10% ตลอดเวลาหมัก เพิ่มเติมยกระดับอุณหภูมิการหมัก50 C เพิ่มการผลิตก๊าซชีวภาพที่ค่าพีเอชเริ่มต้นทั้งหมดยกเว้น pH 5.5 และการผลิตก๊าซชีวภาพในระดับเริ่มต้น5 โดยเปรียบเทียบ ( G1 ml 126e142 โดยจุดสิ้นสุดของการหมัก ) ( ภาพที่จอฟ้า ) การผลิตไบโอไฮโดรเจนไม่ได้ตามรูปแบบเดียวกัน เช่น การผลิตก๊าซชีวภาพ ( ภาพแทนที่ ) ที่การผลิตไบโอไฮโดรเจนที่พีเอชเริ่มต้น 7.0 และ 8.5ถึง 31 38 มล. G1 ตามลำดับในเก้าวัน ซึ่งได้สูงกว่าผู้ที่ pH 4.0 และ 5.5 . ที่โดยเนื้อหาของก๊าซชีวภาพที่ผลิตไฮโดรเจน ค่าพีเอชเริ่มต้นของ7.0 และ 8.5 เป็นร้อยละ 23 และ 31 ตามลำดับ ซึ่งยังสูงกว่าผู้ที่ค่าพีเอชเริ่มต้นของ 4.0 และ 5.5 . นี้พบว่า ที่อุณหภูมิ 50 องศาเซลเซียส จุลินทรีย์ที่ผลิตก๊าซไฮโดรเจนถูกใช้งานมากขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เป็นด่างมากขึ้นจากผลดังกล่าวข้างต้นดูเหมือนจะเด่นอไบโอไฮโดรเจนต่อการหมัก ถึงแม้ว่า 5 เริ่มต้นดีออกที่เริ่มต้นของการทดลอง PHSการเปลี่ยนแปลงอย่างมากระหว่างการหมัก หลังจากการหมักที่ 35 องศาเซลเซียส จบที่ PHS PHS เริ่มต้น4.0 , 5.5 , 7.0 และ 8.5 ตามลำดับ 4.3 , 6.6 , 6.6 และ 7.5 . ในเพื่อตรวจสอบผลกระทบของ pH ในการผลิตไบโอไฮโดรเจนในทางที่แม่นยำมากขึ้นและอยู่ในช่วง pH แคบลงการหมักกรดผ่านการแหน ชีวมวลออกอีกครั้ง แต่ที่ค่าพีเอชเริ่มต้นของ 5.0 , 5.5 , 6.0 และ 6.5 อุณหภูมิ 35 องศาเซลเซียสในขณะที่เพิ่มฟอสเฟตบัฟเฟอร์ความเข้มข้น 0.1 Mพบควบคุมพีเอชดี ( รูปที่ 43 ) , และมากขึ้นการผลิตก๊าซไฮโดรเจนชีวภาพเริ่มต้น 5.5 และ 6.0 PHS มากกว่าที่pH 5.0 และ 6.5 ( มะเดื่อ 5B ) นี้บ่งชี้ว่าโปรดปรานมากที่สุดเงื่อนไขสภาพแวดล้อมที่เป็นกรดเล็กน้อย และว่าสภาวะที่เกิดขึ้นในช่วง pH ค่อนข้างแคบผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับของหลิวและหวังที่พบว่า ความร้อนที่ผ่านการหมักมาโครสาหร่ายลามินาเรียจาปสามารถให้ผลผลิตไฮโดรเจนผ่านหลากหลายของความเป็นกรดด่างเริ่มต้น 5.0e8.0 ) แต่ที่ pH เริ่มต้นที่เหมาะสมคือ 6.0 , ที่ซึ่งการผลิตไฮโดรเจนคือ 83.5 ml G1 มวลชีวภาพแห้ง[ 47 ]เนื่องจากการหมักที่ 35 องศาเซลเซียส ส่งผลอย่างรวดเร็ว ไบโอไฮโดรเจนวิวัฒนาการ การตรวจสอบผลของชีวมวลโหลดมีการปฏิบัติที่ 35 องศาเซลเซียสและพีเอชเริ่มต้น 5.5 . ในระหว่างนี้การทดลองโดยทั่วไปการผลิตก๊าซชีวภาพระดับปิดหลัง4 วัน ( รูปที่ 6 ) เป็นชีวมวลโหลดเพิ่มขึ้นจาก5 G เพื่อ L1 L1 30 กรัม , ก๊าซชีวภาพ ผลผลิตลดลงจาก G1 186 กรัม63 กรัม สามารถยับยั้งการเกิดการหมัก ซึ่งที่การกระทำที่สูงขึ้น ไฮโดรเจนผลผลิตตามที่คล้ายกันมีแนวโน้มลดลง ยกเว้นว่าค่าภาระของ L1 5 กรัมL1 10 กรัม และส่งผลให้เกิดผลผลิตไบโอไฮโดรเจนเดียวกัน ( ภาพบน )กับการเพิ่มขึ้นของปริมาณ 20 g l1 L1 โหลดและ 30 กรัมไฮโดรเจนผลผลิตลดลง 25 % และ 67 ตามลำดับความเข้มข้นของไฮโดรเจนในแบบที่แตกต่างกันจากชีวมวล loadings ค่อนข้างคล้ายกันตั้งแต่ 36ถึง 41 % น่าจะผิดจากที่สูง ยับยั้งภาระจะเพิ่มความเข้มข้นของโซเดียมต่อจากโซเดียมไฮดรอกไซค์เพิ่มหลังจากการบำบัดสำหรับ pH เป็นกลาง .มันได้รับรายงานว่าในช่วงไฮโดรเจนอย่างกว้างขวางการหมัก , ยับยั้งการเติบโตของจุลินทรีย์เกิดขึ้นหากโซเดียมระดับที่เพิ่มขึ้นเป็นผลจากการเพิ่มบัฟเฟอร์สารเคมี หรือในเนื้อหาตั้งต้นโซเดียม[ 29,48,49 ] ไอออนโซเดียมมากเกินไปทำให้เกิดพลาสโมไลซิส และการสูญเสียกิจกรรมในเซลล์ โดยการสร้างไม่เพียง แต่ระบบแรงดันสูงยังเชื่อมโยงเอนไซม์ที่ไม่เหมาะสม ปาร์ค et al . รายงานว่าการผลิตไฮโดรเจนจากซูโครสลดลงเกือบครึ่งเมื่อความเข้มข้นของโซเดียมเพิ่มขึ้นจาก L1 0.27 กรัม3.0 g l1 [ 26 ] สำหรับชีวมวล ครอบคลุม 5 , 10 , 20 , และ 30 g l1ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ เท่ากับ 144 , โซเดียม ,288 และ 863 มก. na L1 ตามลำดับ ซึ่งอยู่ในช่วงที่ผลกระทบเชิงลบที่อาจจะคาด ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นของโซเดียมและ ก๊าซชีวภาพ และสะสมการผลิตไฮโดรเจน เมื่อสิ้นสุดการทดลองจะได้รับในรูปที่ 7 ซึ่งแสดงให้เห็นแนวโน้มที่อาจเกิดจากความเป็นพิษกับโซเดียมไฮโดรเจนผลิตจุลินทรีย์ที่ดีกว่าการประเมินศักยภาพของแหนเป็ดเป็นต้นชีวมวลเพื่อการผลิตไบโอไฮโดรเจน ผลลัพธ์ที่ได้รับในการศึกษานี้ เมื่อเปรียบเทียบกับของก่อนหน้านี้เผยแพร่การศึกษาที่ใช้ชีวมวลเป็น lignocellulosicวัตถุดิบ ( ตารางที่ 3 ) เนื่องจากเซลลูโลสเป็นหลัก ( ในได้รับ lignocellulosic ชีวมวลที่ใช้หมัก ,การผลิตไบโอไฮโดรเจนในการศึกษาเหล่านี้มักจะรายงานเป็น+ H2 เฮกโซส G1 H2 G1 หรือกรัมน้ำตาล อย่างไรก็ตาม ไบโอไฮโดรเจนผลผลิตในการศึกษาของเรา