Probably the best known part of the

Probably the best known part of the book is the first half, which focuses on poor little orphaned Oliver Twist and all of the terrible things that happen to him as he’s shuffled off from the poor cold arms of his dead mother to a horrible branch-workhouse/foster home, to an even worse workhouse—scene of the pathetic “Please, sir, I want some more,” scene, to various hellish job training programs, to a terrible home with an undertaker, to a den of young thieves in London, run by the sinister Fagin, where Oliver is briefly forced to become a thief.

With his creepy habit of saying “My dear” to absolutely everyone, including those he clearly does not have kind thoughts about whatsoever, Fagin is one of Dickens’ most memorable characters, and also one of his most controversial. Fagin is continually described in demonic terms—to the point where, just like a vampire, he seems to have a horror of sunlight and even regular light. That’s not exactly unusual for the villain of a novel, especially a deeply melodramatic Victorian novel like this one, but what is unusual is that the original edition of Oliver Twist (the one currently up on Gutenberg) continually refers to Fagin as “The Jew” or “That Jew”—more often, indeed, than the text uses his name. This, combined with Fagin’s greed and miserly behavior, has led many critics to call Oliver Twist anti-Semitic. These critics included acquaintances of Dickens who reportedly objected to the characterization and the language used to describe Fagin. The second half of the book (written after the reactions to the first half of the book) uses the phrase “The Jew” a little less, and subsequent editions edited out several instances from the novel’s first half, but the charges of anti-Semitism remained, even when Dickens created positive portrayals of Jewish characters in his later novel, Our Mutual Friend.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คงรู้จักกันดีส่วนของหนังสือเป็นครึ่งแรก ซึ่งมุ่งเน้นคนยากจนกำพร้าน้อย Oliver บิดและสิ่งชั่วร้ายที่เกิดขึ้นกับเขาขณะที่เขาถูกสับออกจากแขนเย็นจนลูกตายน่ากลัวสาขาโรงทำงาน/สร้างบ้าน การมีโรงทำงานยิ่งแย่ลง ทั้งหมด เช่นฉากน่าสงสาร "กรุณา รัก ฉันต้องเพิ่มเติมบางอย่าง , "ฉาก การโปรแกรมต่าง ๆ การฝึกอบรมงาน hellish บ้านน่ากลัวกับ undertaker ที่ การซ่องขโมยหนุ่มในลอนดอน รัน โดย Fagin อนาจาร ที่ Oliver เป็นสั้น ๆ ถูกบังคับให้กลายเป็น ขโมยด้วยนิสัยของเขาน่าขนลุกของ "รักของฉัน" จริง ๆ ทุกคน รวมทั้งเขาชัดเจนไม่มีความคิดที่ดีเกี่ยวกับสิ่งใด ๆ Fagin เป็นหนึ่งในตัวละครอันน่าจดจำของดิคเก้น และหนึ่งแย้งของเขามากที่สุด Fagin อธิบายไว้อย่างต่อเนื่องในอายุ – ไปที่ เหมือนแวมไพร์ ดูสยองขวัญของแสงแดดและแสงปกติจะมีการ เป็นเรื่องปกติไม่เหมือนใครของนวนิยาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งลึก melodramatic วิคตอเรียนนวนิยายเช่นนี้หนึ่ง แต่สิ่งผิดปกติคือ Oliver บิดรุ่นเดิม (ปัจจุบันขึ้นบนกูเทนแบร์ก) อย่างต่อเนื่องถึง Fagin "รอด" หรือ "ที่รอด" — บ่อย จริง กว่าข้อความใช้ชื่อของเขา นี้ รวมกับความโลภและการทำงาน miserly ของ Fagin ได้นำนักวิจารณ์หลายเรียกบิด Oliver Semitic ป้องกัน นักวิจารณ์เหล่านี้รวมคนรู้จักของดิคเก้นที่ objected รายงานการจำแนกและภาษาที่ใช้เพื่ออธิบาย Fagin ครึ่งหลังของหนังสือ (เขียนหลังปฏิกิริยากับครึ่งแรกของหนังสือ) ใช้วลี "รอด" น้อยน้อย และแก้ไขรุ่นต่อมาออกหลายอินสแตนซ์จากครึ่งแรกของนวนิยาย แต่ค่าของ Semitism ต่อต้าน ยังคง แม้ เมื่อดิคเก้นสร้างและบวกตัวชาวยิวในนวนิยายของเขาในภายหลัง เพื่อนของเราซึ่งกันและกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่รู้จักกันดีที่สุดของหนังสือเล่มนี้เป็นช่วงครึ่งปีแรกซึ่งมุ่งเน้นไปบิดกำพร้าโอลิเวอร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารและทุกสิ่งที่น่ากลัวที่เกิดขึ้นกับเขาในขณะที่เขาเดินออกจากแขนเย็นที่ดีของแม่ของเขาตายไปยังสาขาสงเคราะห์ที่น่ากลัว / บ้านอุปถัมภ์จะยิ่งเลวร้ายลงสงเคราะห์ฉากของน่าสงสาร "กรุณาครับผมต้องการบางอย่างมากขึ้น" ฉากกับโปรแกรมการฝึกอบรมงานชั่วร้ายต่างๆเพื่อบ้านที่น่ากลัวกับสัปเหร่อเพื่อซ่องสุมของพวกโจรหนุ่มสาวในกรุงลอนดอน วิ่งตาม Fagin อุบาทว์ที่โอลิเวอร์ถูกบังคับในเวลาสั้น ๆ ที่จะกลายเป็นโจร. ด้วยนิสัยที่น่าขนลุกของเขาพูดว่า "ฉันรัก" ให้กับทุกคนอย่างแน่นอนรวมทั้งพวกเขาอย่างชัดเจนไม่ได้มีความคิดชนิดเกี่ยวกับการใด ๆ Fagin เป็นหนึ่งในผีมากที่สุด ตัวละครที่น่าจดจำและยังเป็นหนึ่งในความขัดแย้งมากที่สุดของเขา Fagin อธิบายไว้อย่างต่อเนื่องในแง่การปีศาจจุดที่เช่นเดียวกับแวมไพร์เขาดูเหมือนว่าจะมีความน่ากลัวของแสงแดดและแม้กระทั่งแสงปกติ นั่นคือไม่ได้ว่าผิดปกติสำหรับคนร้ายของนวนิยายโดยเฉพาะอย่างยิ่งนวนิยายวิคตอเรียดูดดื่มอย่างลึกซึ้งเช่นนี้ แต่สิ่งที่ผิดปกติคือการที่รุ่นเดิมของโอลิเวอร์ทวิ (คนปัจจุบันขึ้นไปบน Gutenberg) อย่างต่อเนื่องหมายถึง Fagin ว่า "ยิว" หรือ "นั่นยิว" -More มักจะแน่นอนกว่าข้อความใช้ชื่อของเขา นี้รวมกับความโลภ Fagin และพฤติกรรมตระหนี่ได้นำนักวิจารณ์หลายคนจะเรียกโอลิเวอร์ทวิต่อต้านยิว นักวิจารณ์เหล่านี้รวมถึงคนรู้จักของดิคเก้นที่คัดค้านการรายงานตัวละครและภาษาที่ใช้ในการอธิบาย Fagin ในช่วงครึ่งหลังของหนังสือเล่มนี้ (เขียนหลังจากปฏิกิริยากับครึ่งแรกของหนังสือเล่มนี้) ใช้วลี "ยิว" น้อยและต่อมาฉบับแก้ไขหลายกรณีจากช่วงครึ่งปีแรกของนิยาย แต่ค่าใช้จ่ายของการต่อต้านชาวยิว ยังคงอยู่แม้ในขณะที่ดิคเก้นยัสร้างตัวละครในเชิงบวกของชาวยิวในนวนิยายเรื่องต่อ ๆ มาของเราเพื่อนร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คงเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือ เป็นครึ่งแรกที่มุ่งเน้นน้อยยากจนกำพร้าโอลิเวอร์ ทวิสต์และทั้งหมดของสิ่งที่น่ากลัวเกิดขึ้นขณะที่เขากำลังสับออกจากแขนเย็นไม่ดีของแม่ที่ตายไปแล้วของเขา บ้านสาขา ฝึกอาชีพ / ส่งเสริมการฝึกอาชีพ เลวร้าย ยิ่งกว่าฉากของน่าสมเพช " ได้โปรด ฉันต้องการมากขึ้น " ฉากโปรแกรมต่าง ๆ การฝึกอย่างหฤโหดงาน บ้านสาหัสกับสัปเหร่อจะเป็นรังโจรหนุ่มในลอนดอน , วิ่งตามเฟกิ้นอุบาทว์ที่โอลิเวอร์สั้นบังคับให้กลายเป็นโจร

กับนิสัยของเขาที่น่าขนลุกว่า " ที่รัก " กับทุกคนอย่างแน่นอน รวมทั้งพวกเขาไม่ได้มีชนิด ความคิดเกี่ยวกับอะไรก็ตาม เฟกิ้นเป็นหนึ่งของดิคเกนส์ที่น่าจดจำมากที่สุดของตัวละครและยังเป็นหนึ่งของการขัดแย้งมากที่สุดของเขา เฟกิ้นอธิบายอย่างต่อเนื่องในแง่ปีศาจไปยังจุดที่ เหมือนแวมไพร์ เขาดูเหมือนจะเป็นหนังสยองขวัญของแสงแดดและแสงได้ปกติ มันไม่ได้ผิดปกติสำหรับวายร้ายของนวนิยาย , โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดูดน้ำเลี้ยงวิคตอเรียนวนิยายเหมือนหนึ่งนี้แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือว่ารุ่นเดิมของ โอลิเวอร์ ทวิสต์ ( หนึ่งในปัจจุบันใน Gutenberg ) อย่างต่อเนื่องหมายถึงเฟกิ้นเป็น " ยิว " หรือ " ยิว " บ่อยๆ แน่นอน กว่าข้อความจะใช้ชื่อของเขา นี้รวมกับเฟกิ้นคือความโลภและพฤติกรรมตระหนี่ , ทำให้นักวิจารณ์หลายคนเรียกโอลิเวอร์ ทวิสตี้เซมิติค .วิจารณ์โดยคนรู้จักของดิกเกนส์ ใครว่าค้านกับคุณลักษณะ และภาษาที่ใช้อธิบายเฟกิ้น . ช่วงครึ่งหลังของหนังสือ ( เขียนหลังจากปฏิกิริยาครึ่งแรกของหนังสือ ) ใช้คำว่า " ยิว " น้อยลง และรุ่นที่ตามมาแก้ไขหลายกรณี จากนวนิยายของครึ่งปีแรก แต่ค่าใช้จ่ายของการต่อต้านชาวยิวยังคงแม้เมื่อ Dickens สร้างจำนวนของอักขระในนวนิยายต่อมาบวกชาวยิวของเขา เพื่อนของเรา