While Chen Rong was listening to it

While Chen Rong was listening to it, a sudden burst of applause sounded. Pounding drum beats soon began when the cheers quieted down.

“Miss, the gatekeeper said General Ran is currently drumming at the square. He added that all the major clans who came to look for him had been refused at the door. Young ladies, however, are always exceptions.”

Chen Rong hummed a reply.

Soon, the carriage drove to the square.

They hadn’t approached but the scents of cosmetics and perfume were already assailing Chen Rong’s nostrils. “Why are there so many young ladies?!” Old Shang asked.

Chen Rong quickly lifted her curtain.

She was surprised to find a colorful array of outfits covering the square, all of them being young ladies’. There must have been at least fifty to sixty of them.

They were presently watching the square’s center.

Chen Rong followed their gazes.

After a brief glance, she quickly withdrew her gaze.

Sure enough, it was Ran Min who stood at the center. His arms were bare, his long black hair was tied back with a red ribbon, and his thin lips were tightly drawn into a line.

It must be said that Ran Min had acquired a perfect body through years on the battleground. His sun-kissed skin, broad shoulders, and long legs made him stand out and outshine all other aristocrats. Even Huan Jiulang’s remarkable aura paled in comparison.

He was presently beating the drum. Huan Jiulang sat beside him with a zither (1) placed in front. His left hand lightly pressed on the strings as the right one did the plucking. Do not steal this chapter from hamster428 because karma is a spiteful bitch.

this zither is called the zheng which is different from the qin that Chen Rong plays. The zheng has picks and movable bridges whereas the qin has neither of those characteristics.

The pair harmonized excellently. Whenever the melodious zither drifted on, the drum was faint; whenever the sonorous zither swelled, the drum pounded heavily. Listeners were made to feel as though they’d returned to centuries past, to the time when Zhuge Liang had sat in the wide open and played the zither on a deserted fortress while below him stood Sima Yi’s massive army.

The sounds of zither were melodious and ethereal. They carried neither joy nor sorrow, like outsiders who stood on the clouds looking down at the ashes of time. The anguished drum pattern, on the other hand, was sonorous, like a general who had gone through a hundred battles and who now stood before the corpses as he cried for the civilians.

The aloof and the mournful brought together a most magnificent feeling.

This was a music Chen Rong had never heard before – sounds beyond her recognition.

She was so immersed in the music that it could be said it was speaking to her soul. But all of a sudden she was overcome with a shocking realization! She now felt her complicated zither playing had been too trivial and shallow compared to these melancholic and unspoken sounds.

Chen Rong wasn’t the only shallow one. Along with his drum rhythm, Ran Min’s strong muscles flexed in the sunlight – his masculine beauty comparable to the beauty of Ji Kang when he had played “The Guangling Song” before his execution (1). Do not steal this chapter from hamster428 because karma is a spiteful bitch.

read about Ji Kang here: https://en.wikipedia.org/wiki/Ji_Kang

Hence each time the drumming came to an end, girls would squeal all at once as they watched him in rapture. As if he didn’t perceive their admiring eyes, however, Ran Min never once looked up.

No one noticed Chen Rong’s arrival.

She lifted her curtain to listen to the extraordinary music. It must be the work of serendipity and good fortune for this wonderful duet to take place. For a very long time, she closed her eyes and tightly clutched her hands.

Uncertain for how long, the zither’s abrupt end was followed by Ran Min’s laughter as he threw his head back, flinging the drumsticks to the far distance and shouting: “Now, that was exhilarating!”

His soaring laughter hadn’t ceased by the time the female congregation squealed and rushed toward him and Huan Jiulang.

Before they knew what was happening, the pair had been submerged under the scents of perfume and powder.

At this time, Chen Rong withdrew her gaze and quietly said, “Let’s go home.” Old Shang nodded and turned the carriage around: It appears General Ran won’t have time to spare my insignificant mistress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่เฉินรองรับฟังได้ ถ่ายต่อเนื่องฉับพลันเสียงปรบมือไพเราะ เต้นจังหวะกลองเร็ว ๆ นี้เริ่มเมื่อเชียร์ quieted ลง"มิส ยามกล่าววิ่งทั่วไปในปัจจุบันเป็นกลองที่สแควร์ เขาเพิ่มที่ ได้รับการปฏิเสธหลักกองทัพที่มาหาเขาที่ประตู สาว ๆ อย่างไรก็ตาม มีเสมอยกเว้น"รองเฉิน hummed ตอบกลับเร็ว ๆ นี้ การขนส่งขับรถไปยังจัตุรัสพวกเขาไม่ได้เข้า แต่กลิ่นหอมของเครื่องสำอางและน้ำหอมได้แล้ว assailing เฉินร่องจมูก ทำไมมีสาว ๆ มากมาย!" Shang เก่าถามเฉินร่องยกม่านของเธออย่างรวดเร็วเธอประหลาดใจที่พบมีสีสันหลากหลายชุดครอบคลุมสแควร์ ของเด็กเยาวชนสตรี ต้องมีอย่างน้อยห้าสิบถึงหกสิบของพวกเขาพวกเขาดูก่อนหน้าปัจจุบันศูนย์จัตุรัสเฉินร่องตาม gazes ของพวกเขาหลังจากภาพรวมโดยย่อ เธอเร็วถอนตัวจ้องมองเธอพอแน่ใจว่า มันเป็นนาทีวิ่งที่ยืนอยู่ที่ศูนย์ แขนของเขาถูกเปลือย ผูก ด้วยริบบิ้นสีแดงผมสีดำยาว และริมฝีปากบางของเขาแน่นวาดเป็นเส้นก็ต้องบอกว่า นาทีวิ่งได้รับร่างกายที่สมบูรณ์แบบผ่านปีในสนามรบ ผิวขาวของเขา ไหล่กว้าง และขายาวขึ้นเขาโดด และ outshine ต่อ ๆ อื่น ๆ ออร่าโดดเด่นแม้กระทั่งหวน Jiulang paled ในการเปรียบเทียบปัจจุบันเขาถูกตีกลอง Jiulang หวนนั่งข้างเขาด้วย zither (1) วางไว้ด้านหน้า มือซ้ายของเขากดลงบนสายเบา ๆ เป็นหนึ่งเหมาะสมได้ถอน ขโมยจาก hamster428 บทนี้ เพราะกรรมเป็นบ้า spitefulzither นี้เรียกว่าเจิ้งซึ่งแตกต่างจากฉินเฉินร้องเล่น เจิ้งได้รับและสามารถเคลื่อนย้ายสะพานขณะที่ฉินมีของลักษณะเหล่านั้นคู่เรืสุข เมื่อ zither ไพเราะลอยบน กลองถูกลม เมื่อ zither กังวาน swelled กลองทุบหนัก ผู้ฟังทำให้รู้สึกว่าพวกเขาได้กลับไปศตวรรษที่ผ่านมา เวลาเมื่อจูกัดเหลียงมีส.ในการเปิดกว้าง และเล่น zither บนป้อมปราการร้างในขณะที่ด้านล่างเขายืนทัพสุมาอี้เสียงของ zither มีความไพเราะ และไม่มีตัวตน พวกเขาดำเนินการใช่ความสุขหรือความเศร้าโศก เช่นบุคคลภายนอกที่ยืนบนเมฆมองลงเถ้าถ่านของเวลา รูปแบบกลองที่กดขี่ คง ถูก กังวานเหมือนทั่วไปที่ได้ผ่านการรบร้อย และที่ตอนนี้ยืนอยู่ก่อนศพขณะที่เขาร้องไห้สำหรับพลเรือนห่าง ๆ และโศกเศร้าที่นำรวมกันความรู้สึกที่งดงามมากนี้เป็นเพลงเฉินรองได้ไม่เคยได้ยินเสียงก่อน – เกินยอมรับเธอเธอได้ไปในเพลงที่ว่า พูดก็พูดถึงจิตใจของเธอ แต่จู่ ๆ เธอก็เอาชนะ ด้วยการรับรู้ที่น่าตกใจ เธอตอนนี้รู้สึกว่า เธอเล่นซับซ้อน zither ได้เล็กน้อย และตื้นเกินไปเมื่อเทียบกับเสียงเหล่านี้เศร้า และแม่นยำมากที่สุดรองเฉินไม่หนึ่งตื้นเท่านั้น พร้อมกับของเขากลองจังหวะ Ran นาทีกล้ามเนื้อแข็งแรงเกร็งในแสงแดด – ความงามของเขาผู้ชายเปรียบได้กับความงามของ Ji Kang เมื่อเขาได้เล่น "เดอะ Guangling เพลง" ก่อนการประหาร (1) ขโมยจาก hamster428 บทนี้ เพราะกรรมเป็นบ้า spitefulอ่านเกี่ยวกับ Ji Kang ที่นี่: https://en.wikipedia.org/wiki/Ji_Kangดังนั้น แต่ละครั้งของกลองมาถึงสิ้นสุด สาวจะร้องในครั้งเดียวพวกเขาเขาในปีติ เช่นถ้าเขาไม่รับรู้ตาชื่นชมของพวกเขา อย่างไรก็ตาม Ran นาทีเคยครั้งเดียวดูค่านี้ไม่มีใครสังเกตเห็นเฉินรองมาเธอยกม่านของเธอฟังเพลงไม่ธรรมดา จะต้องมีการทำงานของเซเรนดิพิตี้และโชคดีสำหรับคู่นี้ดีขึ้น นานมาก เธอปิดดวงตาของเธอ และคลัตช์มือของเธอแน่นไม่แน่นอนสำหรับระยะ zither abrupt เมื่อสิ้นสุดตามมา ด้วยเสียงหัวเราะ Ran นาทีเป็นขว้างหัวกลับ เหวี่ยงกลองระยะไกลและการตะโกนใส่: "ตอนนี้ ที่เป็นเลิศ"เสียงหัวเราะของเขาทะยานไม่หยุดตามเวลาชุมนุมหญิง squealed และรีบวิ่งไปทางเขาและหวน Jiulangก่อนที่พวกเขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ทั้งคู่ได้รับจมอยู่ใต้น้ำภายใต้กลิ่นหอมของน้ำหอมและผงตอนนี้ เฉินร้องถอนตัวจ้องมองเธอ และเงียบ ๆ กล่าว "ลองไปบ้าน" Shang เก่าเลยต้อง และหันการขนส่ง: ปรากฏวิ่งทั่วไปจะไม่มีเวลาว่างผู้เป็นที่รักของฉันไม่มีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เฉินร่องได้ฟังมันออกมาอย่างฉับพลันของเสียงปรบมือเป่า ห้ำหั่นกลองเต้นเร็ว ๆ นี้เริ่มขึ้นเมื่อเชียร์เงียบลง.

"มิสยามดังกล่าววิ่งทั่วไปในปัจจุบันคือการตีกลองที่ตาราง เขาเสริมว่าทุกตระกูลใหญ่ที่เข้ามาหาเขาได้รับการปฏิเสธที่ประตู หญิงสาว แต่มีข้อยกเว้นเสมอ. "

เฉินร่องฮัมตอบกลับ.

เร็ว ๆ นี้สายการบินขับรถไปที่ตาราง.

พวกเขาไม่ได้เข้าหา แต่กลิ่นของเครื่องสำอางและน้ำหอมได้แล้วถล่มจมูกร่องของเฉิน "ทำไมจึงมีหญิงสาวจำนวนมากดังนั้น ?!" เก่า Shang ถาม.

เฉินร่องอย่างรวดเร็วยกม่านของเธอ.

เธอประหลาดใจที่พบอาร์เรย์ที่มีสีสันของชุดครอบคลุมตารางทั้งหมดของพวกเขาถูกหญิงสาว ' ต้องมีอย่างน้อย 50-60 ของพวกเขา.

พวกเขาได้รับในปัจจุบันดูศูนย์ตารางของ.

เฉินร่องตามอาศัยการมองตาของพวกเขา.

หลังจากแวบเธอรีบถอนตัวออกจ้องมองเธอ.

พอแน่ใจว่ามันก็วิ่งมินที่ยืนอยู่ที่ศูนย์ แขนของเขาถูกเปลือย, ผมสีดำยาวของเขาถูกผูกติดอยู่ด้านหลังด้วยริบบิ้นสีแดงและริมฝีปากบางของเขาถูกดึงให้แน่นลงในบรรทัด.

มันก็ต้องบอกที่วิ่งมินได้กลายเป็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบปีที่ผ่านมาอยู่ในสมรภูมิรบ ผิวดวงอาทิตย์จูบของเขาไหล่กว้างและขายาวทำให้เขาโดดเด่นและ outshine ขุนนางอื่น ๆ ทั้งหมด แม้ออร่าโดดเด่น Huan Jiulang ของ paled ในการเปรียบเทียบ.

เขาได้รับในปัจจุบันการตีกลอง เฮือน Jiulang นั่งข้างเขาด้วยจะเข้ (1) วางอยู่ตรงหน้า มือซ้ายของเขากดเบา ๆ บนสายเป็นหนึ่งที่เหมาะสมไม่ได้ถอนขน อย่าขโมยบทนี้จาก hamster428 เพราะกรรมเลวอาฆาตแค้น.

จะเข้นี้เรียกว่าเจิ้งเหอซึ่งจะแตกต่างจากที่ฉินเฉินโรงละคร เจิ้งเหอมีหยิบและสะพานที่สามารถเคลื่อนย้ายในขณะที่ฉินมีค่าของลักษณะที่.

คู่ฮาร์โมไนเนี่ย เมื่อพิณไพเราะลอยบนกลองเป็นลม; เมื่อจะเข้ดังสนั่นพองกลองโขลกอย่างหนัก ฟังทำให้รู้สึกว่าพวกเขาต้องการกลับไปหลายศตวรรษที่ผ่านมาเมื่อถึงเวลาที่จูกัดเหลียงได้นั่งอยู่ในที่โล่งกว้างและเล่นจะเข้บนป้อมปราการร้างในขณะที่ด้านล่างเขายืนกองทัพขนาดใหญ่สีมายี่.

เสียงของจะเข้ได้ไพเราะ และไม่มีตัวตน พวกเขาดำเนินการค่าความสุขหรือความเศร้าโศกเช่นบุคคลภายนอกที่ยืนอยู่บนเมฆมองลงมาที่เถ้าถ่านของเวลา กดขี่รูปแบบกลองบนมืออื่น ๆ ก็ดังสนั่นเหมือนทั่วไปที่ได้ผ่านร้อยต่อสู้และที่ตอนนี้ยืนอยู่ต่อหน้าศพขณะที่เขาร้องไห้พลเรือนได้.

ห่างและเศร้านำมารวมกันเป็นความรู้สึกที่สวยงามที่สุด.

นี้ เป็นเพลงเฉินร่องไม่เคยได้ยินมาก่อน - เสียงเกินยอมรับเธอ.

เธอถูกแช่ในเพลงที่มันอาจจะบอกว่ามันกำลังพูดอยู่กับจิตวิญญาณของเธอ แต่ทั้งหมดในทันทีที่เธอได้รับการเอาชนะด้วยสำนึกที่น่าตกใจ! ตอนนี้เธอรู้สึกว่าการเล่นจะเข้ของเธอที่มีความซับซ้อนได้รับเล็กน้อยเกินไปและตื้นเมื่อเทียบกับเสียงเศร้าและไม่ได้พูดเหล่านี้.

เฉินร่องไม่ได้เป็นเพียงตื้นหนึ่ง พร้อมกับจังหวะกลองของเขาวิ่งกล้ามเนื้อแข็งแรงมินเกร็งในแสงแดด - ความงามของผู้ชายของเขาเปรียบได้กับความงามของจีคังเมื่อเขาเคยเล่น "การ Guangling เพลง" ก่อนการประหารชีวิต (1) อย่าขโมยบทนี้จาก hamster428 เพราะกรรมเลวอาฆาตแค้น.

อ่านเกี่ยวกับคังจีนี่: https://en.wikipedia.org/wiki/Ji_Kang

ดังนั้นทุกครั้งที่ตีกลองมาถึงจุดสิ้นสุดสาวจะซัดทอดทั้งหมดในครั้งเดียว พวกเขาเฝ้าดูเขาในความปลาบปลื้มใจ ราวกับว่าเขาไม่ได้รับรู้ชื่นชมสายตาของพวกเขา แต่วิ่งมินไม่เคยมองขึ้น.

ไม่มีใครสังเกตเห็นการมาถึงของเฉินร่อง.

เธอยกม่านของเธอที่จะฟังเพลงพิเศษ มันจะต้องเป็นงานของ Serendipity และความโชคดีสำหรับคู่ที่ยอดเยี่ยมนี้จะใช้สถานที่ เป็นเวลานานมากที่เธอปิดตาของเธอและกำแน่นมือของเธอ.

ไม่แน่ใจนานเท่าไหร่จบจะเข้ที่ตามมาด้วยการวิ่งเสียงหัวเราะนาทีในขณะที่เขาโยนศีรษะของเขากลับเหวี่ยงกลองไปไกลและตะโกน: "ตอนนี้ นั่นคือทำให้ดีอกดีใจ! "

เสียงหัวเราะของเขาได้ทะยานไม่หยุดตามเวลาที่ชุมนุมหญิงร้องเสียงแหลมและรีบวิ่งเข้าไปหาเขาและเฮือน Jiulang.

ก่อนที่พวกเขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งคู่ได้รับการจมอยู่ใต้กลิ่นของน้ำหอมและผง.

ในตอนนี้ เวลาเฉินถอนตัวออกร่องจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ และกล่าวว่า "Let 's go บ้าน." เก่าชางพยักหน้าและเปิดสายการบินอยู่รอบ ๆ มันจะปรากฏ Ran ทั่วไปจะไม่ได้มีเวลาว่างที่ไม่มีนัยสำคัญที่รักของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่เฉินหยงได้ฟังมัน ระเบิดฉับพลันของ ตบมือก็ดังขึ้น เต้นจังหวะกลองเร็วๆนี้เริ่มขึ้นเมื่อเสียงเชียร์เงียบลง" คุณหนู ยามบอกว่าทั่วไปรันกำลังตีกลองที่สแควร์ เขา กล่าวว่า หลักทั้งหมดตระกูลใครมาหาเขาได้ปฏิเสธที่ประตู หญิงสาว , อย่างไรก็ตาม , มีเสมอข้อยกเว้น "เฉินหยง hummed ตอบกลับในไม่ช้า รถม้าขับไปที่ตารางพวกเขาไม่เข้าหา แต่กลิ่นของเครื่องสำอางและน้ำหอมก็โจมตีเฉิงหรงรูจมูก . " ทำไมถึงมีสาวๆ หลายคน ! " ชางถามเฉินหยงรีบยกม่านของเธอเธอประหลาดใจที่พบสีสันหลากหลายชุดครอบคลุมตาราง , ทั้งหมดของพวกเขาเป็นเด็กสตรี มันต้องมีอย่างน้อยห้าสิบหกสิบคนพวกเขาตอนนี้ดูเป็นสี่เหลี่ยมตรงกลางเชนร้องตามสายการบินของพวกเขาหลังจากเหลือบสั้น ๆเธอรีบถอนตัวออกจ้องมองเธอพอแน่ใจว่ามันวิ่งมินที่ยืนอยู่ตรงกลาง แขนของเขาเปลือยเปล่า ผมยาวสีดำของเขาถูกผูกด้วยริบบิ้นสีแดง และริมฝีปากบางแน่น วาดเป็นเส้นต้องบอกว่าวิ่งมินได้รับร่างกายที่สมบูรณ์แบบผ่านปีในสนามรบ ดวงอาทิตย์ของเขาจูบผิว , ไหล่กว้าง และเรียวขา ทำให้เขายืนออกและ outshine ขุนนางอื่น ๆ แม้แต่ที่เฮือน jiulang ราศีกับการเปรียบเทียบ .เขาคือปัจจุบันตีกลอง เฮือน jiulang นั่งอยู่ข้างๆกับพิณ ( 1 ) วางไว้ในด้านหน้า มือซ้ายของเขาค่อย ๆกดลงบนสายเป็นหนึ่งขวาไม่ถอนขน อย่าขโมยบทนี้จาก hamster428 เพราะกรรมคือเลวร้ายนะพิณนี้เรียกว่า เจิ้ง ซึ่งแตกต่างจากฉินว่า เฉิน โรงละคร ส่วน เจิ้ง ได้หยิบและสะพานเคลื่อนที่ ในขณะที่ฉินมีทั้งลักษณะเหล่านั้นคู่ที่เข้ากันอย่างดี . เมื่อพิณไพเราะล่องลอย กลองก็เป็นลม เวลามาเสียงสั่นพองตัว กลองตำหนัก ผู้ฟังถูกทำให้รู้สึกว่าพวกเขาจะกลับไปศตวรรษที่ผ่านมากับเวลา เมื่อขงเบ้งได้นั่งอยู่ในที่เปิดกว้าง และเล่นพิณเคว้งคว้างบนป้อมในขณะที่เขายืนอยู่ด้านล่างกองทัพขนาดใหญ่ของสุมาอี้ .เสียงของพิณได้ไพเราะและไม่มีตัวตน . พวกเขารับทั้งความสุขและความทุกข์ เหมือนคนนอกที่ยืนอยู่บนเมฆมองขี้เถ้าของเวลา รูปแบบกลองทรมานบนมืออื่น ๆเป็นเสียงสั่น เหมือนทั่วไป ที่ได้ผ่านการต่อสู้และผู้ที่ตอนนี้ยืนอยู่ต่อหน้าศพ เขาร้องไห้ให้กับพลเรือนช่วงห่างและเศร้าโศกมาด้วยกันรู้สึกงดงามที่สุดนี้เป็นเพลงเฉินหยงไม่เคยได้ยินมาก่อน เสียง–เกินยอมรับเธอเธอถูกแช่อยู่ในเพลง มันอาจจะบอกว่ามันคือการพูดถึงวิญญาณของเธอ แต่จู่ ๆ เธอถูกเอาชนะด้วยความเป็นจริงที่น่าตกใจ ! ตอนนี้รู้สึกว่าเธอเล่นพิณซับซ้อนเกินกว่าเล็กน้อยและตื้น เมื่อเปรียบเทียบกับความเศร้าและเสียงกันแบบเงียบ ๆเฉินหยงไม่ได้ตื้นแค่คนเดียว ตามด้วยจังหวะกลองวิ่งกล้ามเนื้อแข็งแรงของมินได้ในแสงแดดและความงามของเขาผู้ชายเปรียบได้กับความงามของ จี คัง เมื่อเขาได้เล่น " Guangling เพลงก่อนประหาร ( 1 ) อย่าขโมยบทนี้จาก hamster428 เพราะกรรมคือเลวร้ายนะอ่านเกี่ยวกับ จี คัง https://en.wikipedia.org/wiki/ji_kang ที่นี่ :ดังนั้น ทุกครั้งที่มือกลองก็จบ ผู้หญิงจะร้องทันทีเมื่อพวกเขาเห็นเขาในความปีติ . ถ้าเขาไม่ได้รับรู้สายตาของพวกเขาชื่นชมแต่วิ่งมินไม่เคยเงยหน้าขึ้นมองไม่มีใครสังเกตเห็นเฉิงหรงมาถึงเธอยกม่านเธอฟังเพลงเพลงไม่ธรรมดา มันต้องเป็นฝีมือของโชคและโชคดีที่ยอดเยี่ยมนี้แสดงการใช้สถานที่ เป็นเวลานานมาก เธอหลับตาแน่นกุมมือเธอไม่แน่ใจนาน ก็มาสิ้นสุดทันทีทันใดตามด้วยวิ่งมินหัวเราะขณะที่เขาโยนหัวของเขากลับมายิงที่น่องกับระยะทางที่ไกล และตะโกนว่า " ตอนนี้ มันเร้าใจ ! "เขาลอยหัวเราะไม่หยุด โดยเวลาชุมนุมหญิงร้องและวิ่งต่อ เขา และ ฮวน jiulang .ก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คู่ที่เคยจมอยู่ใต้น้ำภายใต้กลิ่นของน้ำหอม และ ผงในเวลานี้ , Chen ร่องถอนจ้องมองเธอและค่อยๆพูด " กลับบ้านกันเถอะ " เก่าฉางพยักหน้าและเปิดตู้รอบ : ปรากฏทั่วไปวิ่งไม่มีเวลาว่างเมียน้อยน้อยๆของฉัน