Survival at the end of the experime

Survival at the end of the experiment was high
(98%) and unaffected by diets (Table 3). Final weight,
percent weight gain and feed intake of shrimp fed the diet containing 15% RCM were significantly higher
than those of shrimp fed either the control diet, the
RCM-5 or RCM-10 diets. The lowest feed conversion
ratio (FCR) was observed in shrimp fed diets RCM-10
and RCM-15 (1.40). This FCR was significantly
(Pb 0.05) better than that of shrimp fed the control
diet (1.54), whereas no difference was detected among
shrimp fed diets containing red crab meal (5%, 10% or
15% RCM). Protein efficiency ratios (PER) of diets
RCM-10 and RCM-15 were significantly higher than
that of the control diet. PER values were correlated with
growth (0.84, P =0.005) and feed intake (0.81,
P =0.007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อยู่รอดในตอนท้ายของการทดสอบคือสูง (98%) และได้รับผลกระทบจากอาหาร (ตารางที่ 3) น้ำหนักสุดท้าย เปอร์เซ็นต์น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นและกินของกุ้งที่เลี้ยงอาหาร 15% ที่ประกอบด้วย RCM มีนัยสำคัญ กว่าของกุ้งอาหารการควบคุมอาหาร การ อาหาร RCM-5 หรือ RCM 10 การแปลงอาหารต่ำ อัตรา (FCR) ถูกพบในกุ้งที่เลี้ยงอาหาร RCM-10 และ RCM-15 (1.40) FCR นี้อย่างมีนัยสำคัญ (Pb 0.05) ดีกว่าการควบคุมอาหารของกุ้ง อาหาร (1.54), ในขณะที่ตรวจพบความแตกต่างระหว่าง กุ้งเลี้ยงรับอาหารที่ประกอบด้วยอาหารปูแดง (5%, 10% หรือ RCM 15%) อัตราประสิทธิภาพของโปรตีน (ต่อ) ของอาหาร RCM-10 และ RCM 15 มีนัยสำคัญกว่า ที่การควบคุมอาหาร ต่อค่าได้ความสัมพันธ์กับ เจริญเติบโต (0.84, P = 0.005) และอาหารบริโภค (0.81 P = 0.007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอยู่รอดในตอนท้ายของการทดลองอยู่ในระดับสูง
(98%) และผลกระทบจากการรับประทานอาหาร (ตารางที่ 3) น้ำหนักสุดท้าย
น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นร้อยละและปริมาณอาหารที่กินกุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มี RCM 15% สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
กว่าของผู้เลี้ยงกุ้งทั้งอาหารการควบคุม
RCM-5 หรือ RCM-10 อาหาร การแปลงฟีดต่ำสุด
อัตราส่วน (FCR) พบว่าในอาหารเลี้ยงกุ้ง RCM-10
และ RCM-15 (1.40) FCR นี้อย่างมีนัยสำคัญ
(Pb 0.05) ดีกว่าที่ของกุ้งควบคุม
อาหาร (1.54) ในขณะที่ไม่มีความแตกต่างได้รับการตรวจพบในหมู่
กุ้งอาหารที่มีอาหารปูแดง (5%, 10% หรือ
15% RCM) อัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน (PER) ของอาหาร
RCM-10 และ RCM-15 สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญ
ของการควบคุมอาหาร ค่า PER มีความสัมพันธ์กับ
การเจริญเติบโต (0.84, P = 0.005) และปริมาณอาหารที่กิน (0.81,
p = 0.007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอยู่รอดในช่วงท้ายของการทดลอง คือ สูง(  98% ) และผลกระทบจากอาหาร ( ตารางที่ 3 ) น้ำหนักสุดท้ายเปอร์เซ็นต์การเพิ่มน้ำหนัก และปริมาณอาหารของกุ้งที่ได้รับอาหารที่มีจำนวนสูงกว่า 15% คือสูงกว่ากุ้งที่เลี้ยงด้วยการควบคุมอาหารrcm-5 หรือ rcm-10 อาหาร การแปลงอาหาร ถูกที่สุดอัตราส่วน ( FCR ) พบว่ากุ้งที่ได้รับอาหาร rcm-10และ rcm-15 ( 1.40 ) ใช้นี้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ( PB ) ) ดีกว่าของกุ้งที่ได้รับการควบคุมอาหาร ( 154 ) ในขณะที่ไม่พบความแตกต่างระหว่างกุ้งที่ได้รับอาหารที่มีกากปูสีแดง ( 5% , 10% หรือจำนวน 15 % ) อัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน ( ต่อ ) ของอาหารและ rcm-10 rcm-15 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ของอาหารควบคุม ต่อค่า มีความสัมพันธ์กับการเจริญเติบโต ( 0.84 , P = 0.005 ) และปริมาณอาหารที่กิน ( 0.81 ,P = 0.007 )