The dominant model of neoplastic pr

The dominant model of neoplastic progression, with sequential selective sweeps, is not supported by our data. There are enough novel lesions in each biopsy that if a clonal expansion was driven by a point mutation, epigenetic change, or other structural alteration not assayed by a SNP array, we would still be able to detect the expansion in the hitchhiker LOH and copy number alterations. In only one case (individual h) did we observe a clone taking over the entire Barrett's segment during follow-up, and in that individual it only happened once. Rather, we observed that after the initial expansion of the Barrett's epithelium, there is long-term coexistence of Barrett's cell lineages (Figures S8, S9, S10). In fact, there is little genetic divergence within the same level of the BE segment over time, though biopsies at different levels tend to be genetically divergent (Figures S6, S7).

We used a relatively simple model of the likelihood of SGA events in BEAST. Future work should improve on this with better models of genomic lesions as well as the inclusion of natural selection in the inferred dynamics. In addition, assaying single cells [37], [38], or single crypts, would avoid potential confusion generated by mixed clonal populations within a sample.

In summary, NSAID use in BE is associated with approximately an order of magnitude reduction in the rate of acquisition of SGA in 11 of the 13 individuals, suggesting that the pathway whereby NSAIDs exert their protective effect involves the reduction in number of SGAs or the inhibition of spread of SGA-containing clones. Our results also suggest that most genetic lesions occur prior to baseline detection in the clinic, but that during clinical management the Barrett's cells remain in equilibrium at the genome level. Measurement of mutation rates (i.e. SGA rates) in vivo might be used in the clinic to reduce overdiagnosis and unwarranted treatment and detection of high mutation rates or massive bursts of SGA might be used to better identify patients needing more aggressive surveillance and therapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบโดดเด่นของความก้าวหน้าอย่าง มีลำดับเลือกกวาด ข้อมูลของเราไม่สนับสนุน มีแผลนวนิยายเพียงพอในแต่ละเนื้อว่า ถ้าขยายตัว clonal ถูกขับเคลื่อน โดยการผ่าจุด เปลี่ยน epigenetic หรือเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอื่น ๆ ที่ไม่ assayed โดยอาร์เรย์ SNP เราจะยังคงสามารถตรวจหาการขยายตัวในชมพูโละ และคัดลอกเปลี่ยนแปลงหมายเลข ในกรณีเดียวเท่านั้น (แต่ละชั่วโมง) ไม่เราสังเกตโคลนการผ่านส่วนของบาร์เร็ตต์ทั้งในระหว่างการติดตามผล และในบุคคล นั้นเท่านั้นเกิดขึ้นครั้งเดียว ค่อนข้าง เราตั้งข้อสังเกตว่า หลังจากการขยายตัวเริ่มต้นของเยื่อบุผิวของบาร์เร็ตต์ มีอยู่ร่วมกันระยะยาวของเชื้อชาติของบาร์เร็ตต์เซลล์ (ตัวเลข S8, S9, S10) ในความเป็นจริง มีน้อยเศรษฐกิจทางพันธุกรรมภายในเซ็กเมนต์จะระดับเดียวกันตลอดเวลา แม้ว่าประสาทการตรวจชิ้นเนื้อในระดับต่าง ๆ มักจะ มีแตกต่างทางพันธุกรรม (ตัวเลข S6, S7)เราสามารถใช้แบบจำลองที่ค่อนข้างง่ายของโอกาสของกิจกรรม SGA ในสัตว์ ทำงานในอนาคตควรปรับปรุงนี้ มีรุ่นที่ดีขึ้นของรอยโรคออกเป็นรวมถึงการคัดเลือกโดยธรรมชาติในการเปลี่ยนแปลงสรุป นอกจากนี้ การตรวจวิเคราะห์เซลล์เดียว [37], [38], หรือเดี่ยวสัจจะ จะหลีกเลี่ยงความสับสนที่อาจเกิดขึ้นโดยผสม clonal ประชากรในตัวอย่างนี้ในสรุป ใช้ NSAID จะเชื่อมโยงอยู่กับประมาณการสั่งของขนาดลดราคาซื้อของ SGA ใน 11 คน 13 บอกว่า pathway โดย NSAIDs ออกแรงป้องกันผลกระทบเกี่ยวข้องกับการลดจำนวนของ SGAs หรือการยับยั้งการแพร่กระจายของ SGA ประกอบด้วยโคลน ผลของเรายังแนะนำว่า โรคทางพันธุกรรมมากที่สุดที่เกิดขึ้นก่อนการตรวจสอบพื้นฐานในคลินิก แต่ว่า ระหว่างการจัดการทางคลินิก ของบาร์เร็ตต์เซลล์ยังคงอยู่ในสมดุลในระดับกลุ่ม วัดกลายพันธุ์อัตรา (เช่นอัตรา SGA) ในร่างกายอาจใช้ในคลินิกเพื่อลดการตรวจคลื่นไฟฟ้าและการรักษาที่ไม่รับรอง และตรวจสอบอัตราการกลายพันธุ์สูงหรือการระเบิดครั้งใหญ่ของ SGA อาจใช้เพื่อระบุผู้ป่วยที่ต้องเฝ้าระวังเชิงรุกมากขึ้นและการรักษาด้วยดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบที่โดดเด่นของความก้าวหน้าของเนื้องอกที่มีเรตติ้งที่เลือกลำดับไม่ถูกสนับสนุนโดยข้อมูลของเรา มีแผลนวนิยายที่เพียงพอในแต่ละการตรวจชิ้นเนื้อว่าหากการขยายตัว clonal ได้แรงหนุนจากการกลายพันธุ์จุดเปลี่ยนแปลง epigenetic หรือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอื่น ๆ ที่ไม่วิเคราะห์จากอาร์เรย์ SNP มีเราจะยังคงสามารถที่จะตรวจสอบการขยายตัวในการโบกรถที่ LOH และคัดลอกหมายเลข การปรับเปลี่ยน เราไม่เพียงคนเดียวในกรณี (บุคคลเอช) สังเกตโคลนพาไปส่วนทั้งบาร์เร็ตต์ในระหว่างการติดตามและในแต่ละที่มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว แต่เราตั้งข้อสังเกตว่าหลังจากที่การขยายตัวเริ่มต้นของเยื่อบุผิวบาร์เร็ตต์มีการอยู่ร่วมกันในระยะยาวของบาร์เร็ตต์เซลล์ lineages (S8 ตัวเลข S9, S10) ในความเป็นจริงมีความแตกต่างทางพันธุกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ในระดับเดียวกันของส่วน BE เมื่อเวลาผ่านไป แต่ขริบในระดับที่แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะแตกต่างทางพันธุกรรม (ตัวเลข S6, S7). เราใช้รูปแบบที่ค่อนข้างเรียบง่ายของความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ที่เอสจีเอในสัตว์เดรัจฉาน . การทำงานในอนาคตควรจะปรับปรุงเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่มีรูปแบบที่ดีขึ้นของแผลจีโนมเช่นเดียวกับการรวมของการคัดเลือกโดยธรรมชาติในการเปลี่ยนแปลงอนุมาน นอกจากนี้ assaying เซลล์เดียว [37] [38] หรือสัจจะเดียวจะหลีกเลี่ยงความสับสนที่อาจเกิดขึ้นที่เกิดจากประชากร clonal ผสมภายในตัวอย่าง. ในการสรุปการใช้ NSAID ในปี พ.ศ. ที่เกี่ยวข้องกับประมาณการสั่งซื้อของการลดขนาดอยู่ในอัตรา เข้าซื้อกิจการของเอสจีเอใน 11 ของ 13 บุคคลที่บอกว่าทางเดินโดย NSAIDs ออกแรงป้องกันผลกระทบของพวกเขาเกี่ยวข้องกับการลดลงของจำนวน SGAs หรือยับยั้งการแพร่กระจายของเอสจีเอที่มีส่วนผสมของโคลน ผลของเรายังชี้ให้เห็นว่ารอยโรคทางพันธุกรรมส่วนใหญ่เกิดขึ้นก่อนที่จะมีการตรวจสอบพื้นฐานในคลินิก แต่ในระหว่างการจัดการทางคลินิกเซลล์บาร์เร็ตต์ยังคงอยู่ในภาวะสมดุลในระดับจีโนม การวัดอัตราการกลายพันธุ์ (เช่นอัตรา SGA) ในร่างกายอาจถูกนำมาใช้ในคลินิกเพื่อลด overdiagnosis และการรักษาและการตรวจสอบเหตุผลของอัตราการกลายพันธุ์สูงหรือระเบิดขนาดใหญ่ของเอสจีเออาจจะใช้ที่ดีกว่าการระบุผู้ป่วยที่ต้องเฝ้าระวังเชิงรุกมากขึ้นและการรักษา