- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
กาแฟสื่อรัก“กรุ๊งกริ๊งๆๆ..” กระดิ่ง
กาแฟสื่อรัก
“กรุ๊งกริ๊งๆๆ..” กระดิ่งที่บานประตูดังขึ้นเพื่อให้เจ้าของร้านทุกครั้งที่มีลูกค้ารายใหม่ก้าวเข้ามาในร้าน ตอนนี้ร้านกาแฟแห่งนี้ต่างแน่นไปด้วยลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการอาหารและหลบร้อนจากแสงแดดแสนจะร้อนของเที่ยงวัน... และรสชาติอาหาร เค้ก ของร้านนี้ ยิ่งบวกกับรสชาติของดครื่องดื่มแสนกลมกล่อมรสชาติเยี่ยมของเจ้าของร้านแล้ว จึงทำให้ร้านทั้งร้านแทบจะเบียดเสียดไปด้วยลูกค้าอย่างแน่นขนัดทุกๆวัน..
วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ‘’โบว์ ‘’เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่ เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้า ด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากิน และกาแฟที่หอมหวานชวนลอง
ในเช้าวันนี้‘’ภานุวัตน์’’ ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามา เขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้า ด้วยอากาศร้อนจัด แต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำ และกลิ่นกาแฟที่หอมกรุ่นยั่วยวนอาการเหนื่อยล้านั้นก็แทบจะมลายหายไปในทันที เขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ‘’’สวัสดีค่ะ ร้านเรายินดีให้บริการ ให้คุณหายเหนื่อย ตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา’‘ ภานุวัตน์ ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจ และพร้อมกล่าวตอบรับว่า‘’ร้านคุณตกตแต่งสวยมากครับ’’ โบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เชิญนั่งนะค่ะ ร้านเรามีตัวเลือกเยอะ มีอาหาร ขนม และ เครื่องดื่ม ทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะ อร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ ‘’ภานุวัตน์’’ลูกค้าที่เข้ามาร้านของโบว์ ปลื้มใจที่เจอบริการที่ดี แม่ค้าน่ารัก เขาละสายตาจากเมนูนั้นมามองที่หญิงสาวเจ้าของร้าน เขายังคงมองดูหญิงสาวเจ้าของร้านจนเวลาผ่านไปนานลูกค้าก็ค่อยๆทยอยออกไปจากร้านแต่เขาก็ยังคงนั่งในร้านกาแฟ จ้องมองนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว... น่าแปลก! ทั้งๆที่คนอื่นๆเริ่มออกจากร้านไปทำงานตอนบ่ายแล้ว แต่ทำไมเขายังอยากอยู่ต่อ ทั้งๆที่เขามีธุระต้องทำอีกเยอะมากมาย แต่เขายังคงนั่งดื่มกาแฟอย่างเงียบๆโดยไม่มีทีท่าเร่งร้อนไปธุระบ้างเลย เวลาผ่านเกือบบ่ายสาม ภานุวัตน์ เดินไปกล่าวลา’’โบว์เจ้าของร้าน ‘’ขอโทษนะครับ ผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน ผมจะมาอีกแน่นอนครับ” โบว์พยักหน้าให้เป็นเชิงตอบรับ ก่อนที่ภานุวัตน์ ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนใหญ่มุ่งเข้าสู่ตึกสูงเสียดฟ้า ณ ย่านใจกลางกรุงอย่างว่องไว...
วันถัดมาภานุวัตน์ มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย เมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์ หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่ มีแต่พนักงาน เขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์ พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ ‘’ขอโทดนะครับ เจ้าของร้านไม่อยู่หรอครับ’’ พนักงานตอบภานุวัตน์ ด้วยสีหน้าเศร้า ว่าคุณปาล์มแฟนของเจ้าของร้านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ ช่วงนี้คงไม่เข้ามาที่ร้านสักพักใหญ่ค่ะ
สองอาทิตย์ผ่านไป ‘’ ภานุวัตน์ ’’ มาร้านกาแฟอีกครั้งหนึ่ง เผื่อหวังเจอสาวเจ้าของร้าน ด้วยความที่เป็นห่วง อยากคุย อยากเจอ อยากทัก “กรุ๊งกริ๊งๆๆ.” กระดิ่งที่ประตูดังขึ้น ภานุวัตน์ ก้าวเข้าร้าน พร้อมทั้งหันไปเจอหญิงสาวที่ดูร่างเริงสดใส ตอนนี้เขาเหมือนคนไร้วิญญาณ ภานุวัตน์เดินเข้าไปถามด้วยความเห็นใจ “ แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ...?” ก่อนหน้านี้ลูกน้องของคุณบอกผมเรื่องที่แฟนคุณเสียชีวิต ผมเสียใจด้วยครับ โบว์ เจ้าของร้าน หันมาบอกด้วยหน้าตาเศร้าโศก ‘’คุณอีกแล้วเหรอค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ‘’
‘’ผมก็ไม่ทราบ เพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเศร้าขนาดนี้ ‘’ ภานุวัตน์ได้แต่นั่งคิดในใจ ทำไมเราถึงรู้สึกเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือเพราะรอยยิ้ม ของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เราตกหลุมรักเขาหรือนี่ เมื่อชั่วโมงผ่านไป “เย็นป่านนี้แล้วหรือนี่!.... วันๆหนึ่งนี่มันทำไมผ่านไปไวเหลือเกิน?” เขาพึมพำเมื่อเห็นฟ้าเริ่มมืด เราต้องกลับอีกแล้วเหรอ
“ขอโทษครับ.. ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วครับ?” ภานุวัตน์ถาม โบว์เจ้าของร้านโบว์ยังคงมีท่าทางที่นิ่งเฉย และปรากฏความร้อนใจ ท่าทางเช่นนี้ใครๆก็เดาออกว่าหญิงสาวกำลังคอยใครอยู่แน่ๆ... เขาแอบกังวลเล็กน้อยเพราะอย่างน้อยคงไม่ได้กำลังรอเขาแน่ๆ
ความสุข หายลับไปแล้วในความมืดมิดยามราตรีปล่อยให้ร้านทั้งร้านเงียบเหงาเพราะเหลือเพียงเธอ หญิงสาวยังคงรอแฟนหนุ่มเขากลับทุกวัน และเจ้าของร้านที่ฮัมเพลงด้วยความเศร้าเสียใจ เขาได้หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งเงียบใช้ความคิดทบทวนในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาสองคนอาจจะยังรักกัน และคงไม่มีใครสามารถแยกเขาสองคนจากกันได้ ภานุวัตน์หันกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้เหมือนหุ่นโชว์ที่ไร้ความสุข ความเคลื่อนไหว เหมือนหุ่นยนตร์ เขามองเธอเหมือนเธอไร้วิญญาณ ตอนนี้เธอคงกำลังรอคอยความสุข ความสวยงามแต่ข้างในมืดสนิท.. ในขณะภานุวัตน์ กลับได้ค้นพบหนทางแห่งแสงสว่างพลังในรักแท้ รักแท้ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม อีกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไป…..
“กรุ๊งกริ๊งๆๆ..” กระดิ่งที่บานประตูดังขึ้นเพื่อให้เจ้าของร้านทุกครั้งที่มีลูกค้ารายใหม่ก้าวเข้ามาในร้าน ตอนนี้ร้านกาแฟแห่งนี้ต่างแน่นไปด้วยลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการอาหารและหลบร้อนจากแสงแดดแสนจะร้อนของเที่ยงวัน... และรสชาติอาหาร เค้ก ของร้านนี้ ยิ่งบวกกับรสชาติของดครื่องดื่มแสนกลมกล่อมรสชาติเยี่ยมของเจ้าของร้านแล้ว จึงทำให้ร้านทั้งร้านแทบจะเบียดเสียดไปด้วยลูกค้าอย่างแน่นขนัดทุกๆวัน..
วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ‘’โบว์ ‘’เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่ เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้า ด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากิน และกาแฟที่หอมหวานชวนลอง
ในเช้าวันนี้‘’ภานุวัตน์’’ ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามา เขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้า ด้วยอากาศร้อนจัด แต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำ และกลิ่นกาแฟที่หอมกรุ่นยั่วยวนอาการเหนื่อยล้านั้นก็แทบจะมลายหายไปในทันที เขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ‘’’สวัสดีค่ะ ร้านเรายินดีให้บริการ ให้คุณหายเหนื่อย ตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา’‘ ภานุวัตน์ ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจ และพร้อมกล่าวตอบรับว่า‘’ร้านคุณตกตแต่งสวยมากครับ’’ โบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เชิญนั่งนะค่ะ ร้านเรามีตัวเลือกเยอะ มีอาหาร ขนม และ เครื่องดื่ม ทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะ อร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ ‘’ภานุวัตน์’’ลูกค้าที่เข้ามาร้านของโบว์ ปลื้มใจที่เจอบริการที่ดี แม่ค้าน่ารัก เขาละสายตาจากเมนูนั้นมามองที่หญิงสาวเจ้าของร้าน เขายังคงมองดูหญิงสาวเจ้าของร้านจนเวลาผ่านไปนานลูกค้าก็ค่อยๆทยอยออกไปจากร้านแต่เขาก็ยังคงนั่งในร้านกาแฟ จ้องมองนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว... น่าแปลก! ทั้งๆที่คนอื่นๆเริ่มออกจากร้านไปทำงานตอนบ่ายแล้ว แต่ทำไมเขายังอยากอยู่ต่อ ทั้งๆที่เขามีธุระต้องทำอีกเยอะมากมาย แต่เขายังคงนั่งดื่มกาแฟอย่างเงียบๆโดยไม่มีทีท่าเร่งร้อนไปธุระบ้างเลย เวลาผ่านเกือบบ่ายสาม ภานุวัตน์ เดินไปกล่าวลา’’โบว์เจ้าของร้าน ‘’ขอโทษนะครับ ผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน ผมจะมาอีกแน่นอนครับ” โบว์พยักหน้าให้เป็นเชิงตอบรับ ก่อนที่ภานุวัตน์ ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนใหญ่มุ่งเข้าสู่ตึกสูงเสียดฟ้า ณ ย่านใจกลางกรุงอย่างว่องไว...
วันถัดมาภานุวัตน์ มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย เมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์ หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่ มีแต่พนักงาน เขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์ พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ ‘’ขอโทดนะครับ เจ้าของร้านไม่อยู่หรอครับ’’ พนักงานตอบภานุวัตน์ ด้วยสีหน้าเศร้า ว่าคุณปาล์มแฟนของเจ้าของร้านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ ช่วงนี้คงไม่เข้ามาที่ร้านสักพักใหญ่ค่ะ
สองอาทิตย์ผ่านไป ‘’ ภานุวัตน์ ’’ มาร้านกาแฟอีกครั้งหนึ่ง เผื่อหวังเจอสาวเจ้าของร้าน ด้วยความที่เป็นห่วง อยากคุย อยากเจอ อยากทัก “กรุ๊งกริ๊งๆๆ.” กระดิ่งที่ประตูดังขึ้น ภานุวัตน์ ก้าวเข้าร้าน พร้อมทั้งหันไปเจอหญิงสาวที่ดูร่างเริงสดใส ตอนนี้เขาเหมือนคนไร้วิญญาณ ภานุวัตน์เดินเข้าไปถามด้วยความเห็นใจ “ แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ...?” ก่อนหน้านี้ลูกน้องของคุณบอกผมเรื่องที่แฟนคุณเสียชีวิต ผมเสียใจด้วยครับ โบว์ เจ้าของร้าน หันมาบอกด้วยหน้าตาเศร้าโศก ‘’คุณอีกแล้วเหรอค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ‘’
‘’ผมก็ไม่ทราบ เพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเศร้าขนาดนี้ ‘’ ภานุวัตน์ได้แต่นั่งคิดในใจ ทำไมเราถึงรู้สึกเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือเพราะรอยยิ้ม ของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เราตกหลุมรักเขาหรือนี่ เมื่อชั่วโมงผ่านไป “เย็นป่านนี้แล้วหรือนี่!.... วันๆหนึ่งนี่มันทำไมผ่านไปไวเหลือเกิน?” เขาพึมพำเมื่อเห็นฟ้าเริ่มมืด เราต้องกลับอีกแล้วเหรอ
“ขอโทษครับ.. ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วครับ?” ภานุวัตน์ถาม โบว์เจ้าของร้านโบว์ยังคงมีท่าทางที่นิ่งเฉย และปรากฏความร้อนใจ ท่าทางเช่นนี้ใครๆก็เดาออกว่าหญิงสาวกำลังคอยใครอยู่แน่ๆ... เขาแอบกังวลเล็กน้อยเพราะอย่างน้อยคงไม่ได้กำลังรอเขาแน่ๆ
ความสุข หายลับไปแล้วในความมืดมิดยามราตรีปล่อยให้ร้านทั้งร้านเงียบเหงาเพราะเหลือเพียงเธอ หญิงสาวยังคงรอแฟนหนุ่มเขากลับทุกวัน และเจ้าของร้านที่ฮัมเพลงด้วยความเศร้าเสียใจ เขาได้หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งเงียบใช้ความคิดทบทวนในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาสองคนอาจจะยังรักกัน และคงไม่มีใครสามารถแยกเขาสองคนจากกันได้ ภานุวัตน์หันกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้เหมือนหุ่นโชว์ที่ไร้ความสุข ความเคลื่อนไหว เหมือนหุ่นยนตร์ เขามองเธอเหมือนเธอไร้วิญญาณ ตอนนี้เธอคงกำลังรอคอยความสุข ความสวยงามแต่ข้างในมืดสนิท.. ในขณะภานุวัตน์ กลับได้ค้นพบหนทางแห่งแสงสว่างพลังในรักแท้ รักแท้ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม อีกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไป…..
0/5000
กาแฟสื่อรัก"กรุ๊งกริ๊งๆ ๆ ..." กระดิ่งที่บานประตูดังขึ้นเพื่อให้เจ้าของร้านทุกครั้งที่มีลูกค้ารายใหม่ก้าวเข้ามาในร้านตอนนี้ร้านกาแฟแห่งนี้ต่างแน่นไปด้วยลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการอาหารและหลบร้อนจากแสงแดดแสนจะร้อนของเที่ยงวัน... และรสชาติอาหารเค้กของร้านนี้ยิ่งบวกกับรสชาติของดครื่องดื่มแสนกลมกล่อมรสชาติเยี่ยมของเจ้าของร้านแล้วจึงทำให้ร้านทั้งร้านแทบจะเบียดเสียดไปด้วยลูกค้าอย่างแน่นขนัดทุกๆวัน... วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส '' โบว์ '' เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้าด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากินและกาแฟที่หอมหวานชวนลอง ในเช้าวันนี้‘’ภานุวัตน์’’ ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามา เขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้า ด้วยอากาศร้อนจัด แต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำ และกลิ่นกาแฟที่หอมกรุ่นยั่วยวนอาการเหนื่อยล้านั้นก็แทบจะมลายหายไปในทันที เขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ‘’’สวัสดีค่ะ ร้านเรายินดีให้บริการ ให้คุณหายเหนื่อย ตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา’‘ ภานุวัตน์ ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจ และพร้อมกล่าวตอบรับว่า‘’ร้านคุณตกตแต่งสวยมากครับ’’ โบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เชิญนั่งนะค่ะ ร้านเรามีตัวเลือกเยอะ มีอาหาร ขนม และ เครื่องดื่ม ทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะ อร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ ‘’ภานุวัตน์’’ลูกค้าที่เข้ามาร้านของโบว์ ปลื้มใจที่เจอบริการที่ดี แม่ค้าน่ารัก เขาละสายตาจากเมนูนั้นมามองที่หญิงสาวเจ้าของร้าน เขายังคงมองดูหญิงสาวเจ้าของร้านจนเวลาผ่านไปนานลูกค้าก็ค่อยๆทยอยออกไปจากร้านแต่เขาก็ยังคงนั่งในร้านกาแฟ จ้องมองนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว... น่าแปลก! ทั้งๆที่คนอื่นๆเริ่มออกจากร้านไปทำงานตอนบ่ายแล้ว แต่ทำไมเขายังอยากอยู่ต่อ ทั้งๆที่เขามีธุระต้องทำอีกเยอะมากมาย แต่เขายังคงนั่งดื่มกาแฟอย่างเงียบๆโดยไม่มีทีท่าเร่งร้อนไปธุระบ้างเลย เวลาผ่านเกือบบ่ายสาม ภานุวัตน์ เดินไปกล่าวลา’’โบว์เจ้าของร้าน ‘’ขอโทษนะครับ ผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน ผมจะมาอีกแน่นอนครับ” โบว์พยักหน้าให้เป็นเชิงตอบรับ ก่อนที่ภานุวัตน์ ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น มุ่งหน้าเข้าสู่ถนนใหญ่มุ่งเข้าสู่ตึกสูงเสียดฟ้า ณ ย่านใจกลางกรุงอย่างว่องไว... วันถัดมาภานุวัตน์ มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย เมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์ หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่ มีแต่พนักงาน เขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์ พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ ‘’ขอโทดนะครับ เจ้าของร้านไม่อยู่หรอครับ’’ พนักงานตอบภานุวัตน์ ด้วยสีหน้าเศร้า ว่าคุณปาล์มแฟนของเจ้าของร้านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ ช่วงนี้คงไม่เข้ามาที่ร้านสักพักใหญ่ค่ะ สองอาทิตย์ผ่านไป ''ภานุวัตน์ '' มาร้านกาแฟอีกครั้งหนึ่งเผื่อหวังเจอสาวเจ้าของร้านด้วยความที่เป็นห่วงอยากคุยอยากเจออยากทัก "กรุ๊งกริ๊งๆ ๆ ." กระดิ่งที่ประตูดังขึ้นภานุวัตน์ก้าวเข้าร้านพร้อมทั้งหันไปเจอหญิงสาวที่ดูร่างเริงสดใสตอนนี้เขาเหมือนคนไร้วิญญาณภานุวัตน์เดินเข้าไปถามด้วยความเห็นใจ "แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ..." ก่อนหน้านี้ลูกน้องของคุณบอกผมเรื่องที่แฟนคุณเสียชีวิตผมเสียใจด้วยครับโบว์เจ้าของร้านหันมาบอกด้วยหน้าตาเศร้าโศก "คุณอีกแล้วเหรอค่ะขอบคุณนะค่ะ" ‘’ผมก็ไม่ทราบ เพราะผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเศร้าขนาดนี้ ‘’ ภานุวัตน์ได้แต่นั่งคิดในใจ ทำไมเราถึงรู้สึกเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือเพราะรอยยิ้ม ของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เราตกหลุมรักเขาหรือนี่ เมื่อชั่วโมงผ่านไป “เย็นป่านนี้แล้วหรือนี่!.... วันๆหนึ่งนี่มันทำไมผ่านไปไวเหลือเกิน?” เขาพึมพำเมื่อเห็นฟ้าเริ่มมืด เราต้องกลับอีกแล้วเหรอ "ขอโทษครับ... ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วครับ "ภานุวัตน์ถามโบว์เจ้าของร้านโบว์ยังคงมีท่าทางที่นิ่งเฉยและปรากฏความร้อนใจท่าทางเช่นนี้ใครๆก็เดาออกว่าหญิงสาวกำลังคอยใครอยู่แน่ ๆ ... เขาแอบกังวลเล็กน้อยเพราะอย่างน้อยคงไม่ได้กำลังรอเขาแน่ ๆ ความสุข หายลับไปแล้วในความมืดมิดยามราตรีปล่อยให้ร้านทั้งร้านเงียบเหงาเพราะเหลือเพียงเธอ หญิงสาวยังคงรอแฟนหนุ่มเขากลับทุกวัน และเจ้าของร้านที่ฮัมเพลงด้วยความเศร้าเสียใจ เขาได้หันไปมองหญิงสาวที่ยังคงนั่งเงียบใช้ความคิดทบทวนในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาสองคนอาจจะยังรักกัน และคงไม่มีใครสามารถแยกเขาสองคนจากกันได้ ภานุวัตน์หันกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้เหมือนหุ่นโชว์ที่ไร้ความสุข ความเคลื่อนไหว เหมือนหุ่นยนตร์ เขามองเธอเหมือนเธอไร้วิญญาณ ตอนนี้เธอคงกำลังรอคอยความสุข ความสวยงามแต่ข้างในมืดสนิท.. ในขณะภานุวัตน์ กลับได้ค้นพบหนทางแห่งแสงสว่างพลังในรักแท้ รักแท้ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม อีกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไป…..
การแปล กรุณารอสักครู่..
กาแฟสื่อรัก"กรุ๊งกริ๊ง ๆ ๆ .. " และรสชาติอาหารเค้กของร้านนี้ '' โบว์ '' เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้า ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามา ด้วยอากาศร้อนจัด '' 'สวัสดีค่ะร้านเรายินดีให้บริการให้คุณหายเหนื่อยตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา' 'ภานุวัตน์ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจ เชิญนั่งนะค่ะร้านเรามีตัวเลือกเยอะมีอาหารขนมและเครื่องดื่ม อร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ ปลื้มใจที่เจอบริการที่ดีแม่ค้าน่ารัก จ้องมองนาฬิกาข้อมือ น่าแปลก! แต่ทำไมเขายังอยากอยู่ต่อ เวลาผ่านเกือบบ่ายสามภานุวัตน์เดินไปกล่าวลา '' โบว์เจ้าของร้าน '' ขอโทษนะครับผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อนผมจะมาอีกแน่นอนครับ "โบว์พยักหน้าให้เป็นเชิงตอบรับก่อนที่ภานุ วัตน์ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น ณ มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อยเมื่อเขาเข้ามาในร้านก็พบว่าโบว์หญิงสาวเจ้าของร้านไม่อยู่มี แต่พนักงานเขาเดินตรงไปที่เค้าเตอร์พร้อมทั้งถามด้วยน้ำเสียงหล่อ '' ขอโทดนะครับเจ้าของร้านไม่ อยู่หรอครับ '' พนักงานตอบภานุวัตน์ด้วยสีหน้าเศร้า '' ภานุวัตน์ '' มาร้านกาแฟอีกครั้งหนึ่งเผื่อหวังเจอสาวเจ้าของร้านด้วยความที่เป็นห่วงอยากคุยอยากเจออยากทัก "กรุ๊งกริ๊ง ๆ ๆ ." กระดิ่งที่ประตูดังขึ้นภานุวัตน์ก้าว เข้าร้าน ตอนนี้เขาเหมือนคนไร้วิญญาณ "แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้างครับ ... ?" ผมเสียใจด้วยครับโบว์เจ้าของร้านหันมาบอกด้วยหน้าตาเศร้าโศก '' คุณอีกแล้วเหรอค่ะขอบคุณนะค่ะ '' '' ผมก็ไม่ทราบ '' ภานุวัตน์ได้ แต่นั่งคิดในใจ ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนหรือเพราะรอยยิ้มของเธอน้ำเสียงอ่อนโยนทำให้เราตกหลุมรักเขาหรือนี่เมื่อชั่วโมงผ่านไป "เย็นป่านนี้แล้วหรือนี่! .... เขาพึมพำเมื่อเห็นฟ้าเริ่มมืดเราต้องกลับอีกแล้วเหรอ"ขอโทษครับ .. ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วครับ?" ภานุวัตน์ถาม และปรากฏความร้อนใจ เขาสองคนอาจจะยังรักกัน ความเคลื่อนไหวเหมือนหุ่นยนตร์เขามองเธอเหมือนเธอไร้วิญญาณตอนนี้เธอคงกำลังรอคอยความสุขความสวยงาม แต่ข้างในมืดสนิท .. ในขณะภานุวัตน์ อีกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไป ... ..
การแปล กรุณารอสักครู่..
กาแฟสื่อรัก
" กรุ๊งกริ๊งๆๆ . . . . . . ." กระดิ่งที่บานประตูดังขึ้นเพื่อให้เจ้าของร้านทุกครั้งที่มีลูกค้ารายใหม่ก้าวเข้ามาในร้านตอนนี้ร้านกาแฟแห่งนี้ต่างแน่นไปด้วยลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการอาหารและหลบร้อนจากแสงแดดแสนจะร้อนของเที่ยงวัน . . . . . . .และรสชาติอาหารเค้กของร้านนี้ยิ่งบวกกับรสชาติของดครื่องดื่มแสนกลมกล่อมรสชาติเยี่ยมของเจ้าของร้านแล้วจึงทำให้ร้านทั้งร้านแทบจะเบียดเสียดไปด้วยลูกค้าอย่างแน่นขนัดทุกๆวัน
. . . . . . .วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ' ' โบว์ ' ' เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้าด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากินและกาแฟที่หอมหวานชวนลอง
ในเช้าวันนี้ ' ' ภานุวัตน์ ' ' ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามาเขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้าด้วยอากาศร้อนจัดแต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำเขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ' ' ' สวัสดีค่ะร้านเรายินดีให้บริการให้คุณหายเหนื่อยตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา ' ' ภานุวัตน์ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจโบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเชิญนั่งนะค่ะร้านเรามีตัวเลือกเยอะมีอาหารขนมและเครื่องดื่มทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะอร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ
" กรุ๊งกริ๊งๆๆ . . . . . . ." กระดิ่งที่บานประตูดังขึ้นเพื่อให้เจ้าของร้านทุกครั้งที่มีลูกค้ารายใหม่ก้าวเข้ามาในร้านตอนนี้ร้านกาแฟแห่งนี้ต่างแน่นไปด้วยลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการอาหารและหลบร้อนจากแสงแดดแสนจะร้อนของเที่ยงวัน . . . . . . .และรสชาติอาหารเค้กของร้านนี้ยิ่งบวกกับรสชาติของดครื่องดื่มแสนกลมกล่อมรสชาติเยี่ยมของเจ้าของร้านแล้วจึงทำให้ร้านทั้งร้านแทบจะเบียดเสียดไปด้วยลูกค้าอย่างแน่นขนัดทุกๆวัน
. . . . . . .วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส ' ' โบว์ ' ' เจ้าของร้านกาแฟเลยเสนอเมนูใหม่เพื่อดึงความสนใจจากลูกค้าด้วยขนมเค้กที่ตกแต่งด้วยผลไม้หน้าตาน่ากินและกาแฟที่หอมหวานชวนลอง
ในเช้าวันนี้ ' ' ภานุวัตน์ ' ' ภานุวัตน์ลูกค้าคนแรกที่ก้าวเข้ามาเขาเดินเข้าไปในร้านด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อนล้าด้วยอากาศร้อนจัดแต่พอสัมผัสกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำเขาพยายามมองหาโต๊ะที่นั่งพอดีกับที่เจ้าของร้านหันมาเจอเขาเข้าพอดี ' ' ' สวัสดีค่ะร้านเรายินดีให้บริการให้คุณหายเหนื่อยตลอดช่วงที่คุณอยู่ในร้านของเรา ' ' ภานุวัตน์ได้ยินแบบนั้นก็ปลื้มใจโบว์เจ้าของร้านดีใจและกล่าวต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเชิญนั่งนะค่ะร้านเรามีตัวเลือกเยอะมีอาหารขนมและเครื่องดื่มทุกวันเราจะมีโปรโมชั่นใหม่ๆทุกวันนะค่ะอร่อยแล้วอย่าลืมบอกต่อ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
