5) Warren (1990) showed that it is

5) Warren (1990) showed that it is viable to use burrows as estimators of the density of ghost crabs on sandy beaches.
He noted a strong correlation between the number of burrows and the number of Ocypodidae crabs.
Besides, Barros (2001) argued that if density of burrows is not a true estimate of crab abundance, at least it shows that crabs from urban and non-urban beaches display distinct behavior.
The results of this survey may indicate that ghost crabs is showing differences in behavior on urban and non-urban beaches at Rio Grande do Sul state.
Ghost crabs inhabiting urban beaches may not construct open burrows, or may not maintain their burrows, as they do on non-urban beaches. Future surveys must elucidate this point.

6) Studies into the effect of human activities on beach fauna have been neglected, and few are found in the literature (Heath, 1987).
Jaramillo et al. (1996) found no evidence of human impact on the fauna of a sandy beach in Chile, although they did not consider the density of ghost crabs.
Steiner and Leatherman (1981) suggest that the density of ghost crabs on beaches with a frequent human presence was higher than on beaches little visited by humans.
This is probably due to people leaving scraps of food on the beach which the crabs feed on.
However, these results must be analyzed with caution due to minimal spatial replication (Barros, 2001).
In this study, there was not found to be a higher density of burrows on the beach with the greatest human presence. Nevertheless, the combined effect of the presence of humans and cars may contribute to a lower density of ghost crabs, especially at T. beach.

7) The results found in this study are similar to those found by Barros (2001) on Australian beaches.
He discovered that urban beaches had a significantly lower number of O. cordimata burrows than non-urban ones, suggesting that the number of burrows may be a useful and simple indicator for verifying the anthropogenic impact on the fauna of sandy beaches.

8) In one of the few studies into the ghost crab in Rio Grande do Sul, Alberto and Fontoura (1999) observed that they prefer to build their burrows in the large, central area of the beach, although migration may occur in adverse conditions.
This was observed at all three beaches in this study on days when storms occurred.
Distribution of the burrows was restricted to the highest areas of the beach on these days.
Furthermore, at T. on the last day distribution of the burrows went beyond the strip which cars use, reaching a distance
of 3 m from the dunes.
The sea level starting to rise flooded the kiosk area, driving the ghost crabs population to the highest area of the beach. Yet no burrows were found in the strip used by cars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5) วอร์เรน (1990) พบว่า ก็ทำงานได้จะใช้โพรงเป็น estimators ของความหนาแน่นของปูลมบนหาดทรายเขาสังเกตเห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างจำนวนของโพรงและ Ocypodidae ปูจำนวน นอกเหนือจาก Barros (2001) โต้เถียงว่า ถ้าความหนาแน่นของโพรงไม่ได้การประเมินจริงของอุดมสมบูรณ์ปู น้อยจะแสดงว่า ปูจากชายหาดในเมือง และใน เมืองไม่แสดงพฤติกรรมที่แตกต่างกัน ผลลัพธ์ของแบบสำรวจนี้อาจบ่งชี้ว่า ปูลมแสดงความแตกต่างในลักษณะการทำงานบนชายหาดในเมือง และไม่ใช่ในเมืองริโอแกรนด์ทำ Sul รัฐ ปูลมอาศัยอยู่ในเมืองชายหาดอาจสร้างโพรงเปิด หรืออาจรักษาโพรง พวกเขาทำบนชายหาดในเมืองไม่ ถามในอนาคตต้อง elucidate จุดนี้6) ศึกษาผลของกิจกรรมของมนุษย์บนหาดสัตว์ได้รับอันตราย และบางส่วนพบในวรรณคดี (ป่า 1987) Jaramillo et al. (1996) ไม่พบหลักฐานของผลกระทบต่อมนุษย์ในสัตว์ของหาดทรายในชิลี แม้ว่าพวกเขาได้พิจารณาว่าความหนาแน่นของปูลม Steiner และ Leatherman (1981) แนะนำว่า ความหนาแน่นของปูลมบนชายหาดกับมนุษย์การบ่อยมันสูงกว่าบนหาดเข้าชมน้อย โดยมนุษย์ นี่คืออาจเนื่องจากคนที่ทิ้งเศษอาหารที่ปูกินเที่ยว อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้ต้องได้รับการวิเคราะห์ ด้วยความระมัดระวังเนื่องจากการจำลองเชิงพื้นที่น้อยที่สุด (Barros, 2001) ในการศึกษานี้ มีไม่พบจะ มีความหนาแน่นสูงของโพรงบนชายหาดกับมนุษย์ปัจจุบันมากที่สุด แต่ ผลร่วมของการปรากฏตัวของมนุษย์และรถยนต์อาจทำให้ความหนาแน่นต่ำของปูลม โดยเฉพาะที่ต.หาด7) ผลลัพธ์ที่พบในการศึกษานี้จะคล้ายกับที่พบ โดย Barros (2001) บนหาดออสเตรเลีย เขาพบว่า เมืองชายหาดมีโพรง cordimata o. กจำนวนต่ำกว่าคนที่ไม่ใช่เมือง บอกว่า หมายเลขของโพรงอาจเป็นตัวบ่งชี้ที่มีประโยชน์ และง่ายสำหรับการตรวจสอบผลกระทบต่อการมาของมนุษย์สัตว์ของหาดทราย8) ในการศึกษาน้อยเป็นปูลมใน Rio Grande ทำ อัลเบอร์โตและ Fontoura (1999) พบว่า พวกเขาต้องการสร้างโพรงในพื้นที่ขนาดใหญ่ กลางชายหาด แม้ว่าการโยกย้ายอาจเกิดขึ้นในสภาวะที่ไม่พึงประสงค์นี้เป็นที่สังเกตในทั้งหมดสามหาดในการศึกษานี้ในวันที่เมื่อเกิดพายุ การกระจายของโพรงถูกจำกัดไปยังพื้นที่สูงที่สุดของชายหาดในวันเหล่านี้นอกจากนี้ ที่ต.ในวันสุดท้าย วันจำหน่ายโพรงไปเกินแถบคันที่ใช้ การเข้าถึงระยะไกลม. 3 จากเนิน จากระดับน้ำทะเลเริ่มสูงขึ้นน้ำท่วมพื้นที่ตู้ ขับรถประชากรปูลมไปยังพื้นที่สูงที่สุดของชายหาด ยัง ไม่มีโพรงพบในแถบที่ใช้รถยนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5) วอร์เรน (1990) แสดงให้เห็นว่ามันจะทำงานได้ที่จะใช้โพรงเป็นประมาณของความหนาแน่นของปูผีบนหาดทราย.
เขาสังเกตเห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างจำนวนโพรงและจำนวนของปู Ocypodidae ได้.
นอกจากนี้ Barros (2001) ที่ถกเถียงกันอยู่ ว่าถ้าความหนาแน่นของโพรงไม่ได้เป็นประมาณการที่แท้จริงของความอุดมสมบูรณ์ปูอย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าปูจากชายหาดในเมืองและนอกเมืองแสดงพฤติกรรมที่แตกต่างกัน.
ผลของการสำรวจครั้งนี้อาจบ่งชี้ว่าปูผีมีการแสดงความแตกต่างในการทำงานในเมืองและที่ไม่ใช่ ชายหาด -urban ที่ Rio Grande do Sul รัฐ.
ปูผีที่อาศัยอยู่ในเมืองชายหาดที่ไม่อาจสร้างโพรงเปิดหรือไม่อาจรักษาโพรงของพวกเขาที่พวกเขาทำบนชายหาดที่ไม่ใช่เมือง การสำรวจในอนาคตจะต้องชี้ให้เห็นจุดนี้.

6) การศึกษาในการผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ในบรรดาหาดที่ได้รับการละเลยและไม่กี่ที่พบในวรรณคดี (เฮลธ์, 1987).
Jaramillo et al, (1996) พบหลักฐานของผลกระทบต่อมนุษย์ในสัตว์ของหาดทรายในประเทศชิลีไม่มีแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พิจารณาความหนาแน่นของปูผี.
สทิ Leatherman (1981) แสดงให้เห็นว่ามีความหนาแน่นของปูผีบนชายหาดด้วยการแสดงตนของมนุษย์ที่พบบ่อย สูงกว่าบนชายหาดเยี่ยมชมเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยมนุษย์.
นี้น่าจะเกิดจากการที่ผู้คนออกจากเศษอาหารบนชายหาดซึ่งปูกิน.
อย่างไรก็ตามผลเหล่านี้จะต้องได้รับการวิเคราะห์ด้วยความระมัดระวังเนื่องจากการทำแบบจำลองเชิงพื้นที่น้อยที่สุด (Barros, 2001).
ใน การศึกษาครั้งนี้ยังไม่พบว่ามีความหนาแน่นสูงของโพรงบนชายหาดที่มีการปรากฏตัวของมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ผลรวมของการปรากฏตัวของมนุษย์และรถยนต์ที่อาจนำไปสู่ความหนาแน่นต่ำของปูผีโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ชายหาดต.

7) ผลการพบในการศึกษานี้จะคล้ายกับที่พบได้โดย Barros (2001) บนชายหาดของออสเตรเลีย
เขาค้นพบว่าเมืองชายหาดมีจำนวนอย่างมีนัยสำคัญที่ลดลงของทุมโพรง cordimata กว่าคนที่ไม่ใช่เมืองบอกว่าจำนวนของโพรงอาจจะเป็นตัวบ่งชี้ที่มีประโยชน์และง่ายในการตรวจสอบผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ในสัตว์ของหาดทราย.

8) หนึ่งใน ของการศึกษาน้อยลงในปูผีใน Rio Grande do Sul, อัลแบร์โตและ Fontoura (1999) ตั้งข้อสังเกตว่าพวกเขาต้องการที่จะสร้างโพรงของพวกเขาในขนาดใหญ่พื้นที่ตอนกลางของชายหาดแม้ว่าการโยกย้ายอาจเกิดขึ้นในสภาวะที่ไม่พึงประสงค์.
นี้เป็นข้อสังเกตที่ หาดทั้งสามในการศึกษาครั้งนี้ในวันที่มีพายุเกิดขึ้น.
การแพร่กระจายของโพรงถูก จำกัด ไปยังพื้นที่ที่สูงที่สุดของชายหาดในวันนี้.
นอกจากนี้ที่ทีการกระจายวันสุดท้ายของโพรงไปเกินแถบซึ่งรถที่ใช้ การเข้าถึงระยะไกล
3 เมตรจากเนินทราย.
จากระดับน้ำทะเลเริ่มต้นที่จะเพิ่มขึ้นในพื้นที่น้ำท่วมตู้ขับรถที่มีประชากรผีปูไปยังพื้นที่ที่สูงที่สุดของชายหาด ยังไม่มีโพรงถูกพบในแถบที่ใช้โดยรถยนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 ) กระต่าย ( 1990 ) พบว่า มันได้ใช้ เบอร์โรว์ เป็นอิทธิพลของความหนาแน่นของปูผีบนหาดทรายเขาสังเกตเห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างหมายเลขของโพรง และหมายเลขของ Ocypodidae ปูนอกจากนี้ บารอส ( 2001 ) แย้งว่า ถ้าความหนาแน่นของโพรงไม่ประเมินที่แท้จริงของปูมากมาย อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าปูจากเมืองชายหาดเมืองและไม่แสดงพฤติกรรมที่แตกต่างกันผลการสำรวจนี้อาจบ่งชี้ว่า ผีปูแสดงความแตกต่างในพฤติกรรมในเขตเมืองและชายหาดที่ไม่ใช่เมือง Rio Grande ทำรัฐ Sul .ผีปูที่อาศัยอยู่ชายหาดเมือง อาจไม่สร้าง เปิด เบอร์โรว์ หรือ ไม่อาจรักษาโพรงของพวกเขาเช่นที่พวกเขาทำในโนนเมืองชายหาด การสำรวจในอนาคตจะต้องชี้แจงประเด็นนี้6 ) การศึกษาผลของกิจกรรมของมนุษย์ที่มีต่อสัตว์ทะเลได้ถูกละเลย และไม่พบในวรรณคดี ( Heath , 1987 )jaramillo et al . ( 1996 ) ไม่พบหลักฐานของมนุษย์ส่งผลกระทบต่อสัตว์ของหาดทรายในชิลี , แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พิจารณาความหนาแน่นของปูผีสไตเนอร์ และ เลเทอร์เมิ่น ( 1981 ) ได้แนะนำว่า ความหนาแน่นของปูผีบนชายหาดกับบ่อยครั้งมนุษย์ตนสูงกว่าบนชายหาดเล็ก ๆน้อย ๆที่เข้าชมโดยมนุษย์นี้อาจจะเนื่องมาจากคนทิ้งเศษอาหารบนชายหาดที่ปูกินอย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์เหล่านี้จะต้องใช้ด้วยความระมัดระวัง เนื่องจากพื้นที่ดังกล่าวน้อยที่สุด ( บารอส , 2001 )ในการศึกษานี้ ยังไม่พบมีความหนาแน่นสูงกว่าของโพรงบนชายหาด ด้วยการแสดงตนของมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อย่างไรก็ตาม ผลรวมของการแสดงตนของมนุษย์และรถยนต์อาจส่งผลให้ลดความหนาแน่นของปูผี , โดยเฉพาะใน ต. หาด7 ) ผลลัพธ์ที่พบในการศึกษานี้มีลักษณะที่คล้ายกับว่า บารอส ( 2001 ) บนชายหาดของออสเตรเลียเขาค้นพบว่า ชายหาดเมืองได้ต่ำกว่าจำนวนของ O cordimata เบอร์โรวส์เกินไม่ใช่เมืองที่บอกว่าจำนวนของเบอโรวส์อาจเป็นประโยชน์และง่ายในตัวบ่งชี้เพื่อตรวจสอบผลกระทบที่เกิดจากมนุษย์ในภูมิภาคของหาดทราย8 ) หนึ่งในการศึกษาไม่กี่เป็นผีปูรักที่ริมขอบฟ้า , อัลแบร์โต และ fontoura ( 1999 ) สังเกตว่าพวกเขาต้องการสร้างโพรงในขนาดใหญ่ บริเวณตอนกลางของหาด ถึงแม้ว่าการย้ายถิ่นฐานที่อาจเกิดขึ้นในเงื่อนไขที่ไม่พึงประสงค์นี้พบทั้งหมดสามหาด ในการศึกษานี้ เมื่อพายุเกิดขึ้นการกระจายของสองพี่น้อง ถูก จำกัด ไปยังพื้นที่สูงที่สุดของชายหาดในวันเหล่านี้นอกจากนี้ ที่ ต. ในวันสุดท้ายการกระจายของโพรงไปเกินแถบที่ใช้รถยนต์ถึงระยะทาง3 M จากเนินทรายระดับน้ําทะเลเริ่มลุกท่วมพื้นที่ตู้ขับรถปูผีประชากรไปยังพื้นที่สูงที่สุดของชายหาด แต่ไม่มี เบอร์โรวส์ พบในแถบที่ใช้รถยนต์