Part 1[แก้ไข]It was early summer.Sa

Part 1[แก้ไข]
It was early summer.

Sakamaki Izayoi was enjoying the sweet fragrance of early summer at the riverbank. Admiring the sun, he muttered to himself "Ah, found a dark spot. Maybe the sun really is entering a glacial period."

His motto was "The heavens did not create man above myself" and he seemed to prefer global warming to global cooling.

He had no inclination to go to school, so instead he tried to think of ways to play around at the riverbank while still wearing a uniform, but any he could think of would be embarrassing if seen by strangers. And if he were to be seen by someone he knew, they would end up pointing a finger at his back afterwards for sure.

"There’s gotta be something fun going on."

Taking off his headphones, he heard the voices of a group of delinquents standing around wearing long coats with "Fighting Spirit" written on them. In the middle, there was a boy being beaten up by them, and forced to kneel and apologize.

"Hey, this is terrific, this guy is really crying. Disgusting, let’s throw him into the river to get him clean."

"Then let’s make him jump in butt naked, with both his hands and legs tied up!"

"Hiii.....!"

The boy was trembling in a squatting position. Sakamaki Izayoi slowly sat up and started talking to the group that was still kicking and hitting the boy a few dozen meters away.

"Aaah, I’m bored. Really bored. If I could sell my boredom, I’m confident I could make a living. Hey, dumb looking fools over there, how about you provide me some entertainment and I will reward you with a nice long-term vacation at the hospital."

"Come on, take off your clothes fast and jump into the river already!"

"Let’s at least tie his hands together. As long as his legs are free, he won’t die."

"Help me........Help me....Help me...."

There was no reaction to Sakamaki Izayoi’s words. It was to be expected.

He didn’t yell at them, and just spoke as if to someone right beside him. There was no way his words could have reached them; they just got carried away by the wind instead. Because of the beating he'd taken, the boy’s face was quite unsightly. He was covered in dirt, tears, and nasal fluids.

"................"

Sakamaki Izayoi stood up without saying a word.

He picked up a few palm sized stones from the ground, then started throwing them while yelling, "Let me in on the fun too!"

The impact of the stone blew away the whole riverside. That's not a figure of speech. There's no need for rectification.

Exactly as described, the stone flew at the stupidly high speed of the Third Cosmic Velocity, and with a thunderous roar and huge cloud of dust, blew away the delinquents, the boy, and the riverside alike.

"Arghh!"

"It-It’s Sakamaki Izayoi! Everyone, run for it!"

"He-Help...."

"I'll keep 'em coming!"

The stones continued to fly, accompanied by resounding laughter, and left craters upon impact, just like a bombardment would. Both the delinquents and the bullied boy ran away, terrified.

And just to be clear, Sakamaki Izayoi didn't throw those stones to save that boy.

"Crush the strong, crush the weak" was also one of his mottos.

"Haha! Pathetic, pathetic! Is 'Fighting Spirit' only on the back of your coats?"

Sakamaki Izayoi was holding his stomach and laughing as he watched them run away. He kept rolling about with laughter and stamping his feet on the ground.

The only sound remaining in the area was the sound of his laughter. There was no one else around, and so when Izayoi stopped laughing the area became quiet.

There was no sign of anyone else near the riverbank. Boys and girls his age are probably having lunch in school right around this time.

Sakamaki Izayoi stood up silently.

"........Boring."

He said, expressing his deepest feelings. He only found the scene of the delinquents and the boy running away ironic; he did not get any real enjoyment out of it. He laughed loudly, but it was just for show. It was far from real fun. Sakamaki Izayoi let his feelings of emptiness go with a deep sigh, and turned his back on the riverside.

".....Hm?"

Woosh. At the same time he started to move, a strong sideways wind started blowing. A sealed letter was dancing in the wind and - after following a very unnatural trajectory - it delivered itself into Izayoi’s bag, like a thread through the eye of a needle.

"....What the hell was that?"

He took out the mysterious letter.

The recipient's name was written neatly on the envelope: "To Sakamaki Izayoi-dono.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนที่ 1 [สิทธิการได้]มันเป็นช่วงต้นฤดูร้อนSakamaki Izayoi ได้เพลิดเพลินกับกลิ่นหอมหวานของช่วงต้นฤดูร้อนที่ฝั่งแม่น้ำ ชื่นชมแสงแดด เขา muttered พระองค์ "Ah พบจุดมืด บางทีดวงอาทิตย์จริง ๆ จะป้อนรอบระยะเวลาน้ำแข็ง"คำขวัญของเขาถูก "ฟ้าไม่ได้สร้างคนข้างตัวเอง" และเขาดูเหมือนจะต้องการภาวะโลกร้อนเพื่อโลกเย็นเขามีความเอียงไม่ไปโรงเรียน แทนเพื่อให้เขาพยายามคิดถึงวิธีการเล่นรอบที่ฝั่งแม่น้ำในขณะที่ยังคง สวมใส่ชุดฟอร์ม แต่มีเขาอาจคิดว่า จะอายถ้าเห็นคนแปลกหน้า และถ้าเขาเห็นคนเขารู้ว่า จะจนชี้นิ้วที่เขาภายหลังแน่นอน"ไม่ต้องเป็นสิ่งที่สนุกเกิดขึ้น"เขาถอดหูฟังของเขา ได้ยินเสียงของกลุ่ม delinquents ที่ยืนอยู่รอบสวมเสื้อยาวกับ "ต่อสู้วิญญาณ" เขียนบนพวกเขา ตรงกลาง มีเด็กถูกตี โดยพวกเขา และบังคับให้เข่า และต้องขออภัย"เฮ้ นี่คือยอดเยี่ยม ผู้ชายคนนี้เป็นจริง ๆ ร้องไห้ วิวทะเล ลองโยนเขาลงในแม่น้ำให้เขาสะอาด""แล้วลองให้เขากระโดดใน เปลือยกายกับเขามือและขาติดก้น! ""Hiii..."เด็กถูกงก ๆ ยอง ๆ Sakamaki Izayoi เสาร์ค่า และเริ่มต้นพูดกับกลุ่มที่ยังคงเตะ และตีเด็กโหลเดินไป ช้า"Aaah ผมเบื่อ เบื่อจริง ๆ ถ้าผมขายความเบื่อของฉัน ผมมั่นใจผมสามารถประกอบอาชีพ Hey, dumb คนโง่มองวิว วิธีการเกี่ยวกับคุณให้ฉันบันเทิงบาง และฉันจะตอบคุณ มีวันหยุดระยะยาวดีที่โรงพยาบาล""โธ่ ถอดเสื้อผ้าของคุณอย่างรวดเร็ว และกระโดดลงในแม่น้ำแล้ว""ลองน้อยผูกมือของเขากัน ตราบใดที่ขาของเขามีฟรี เขาจะไม่ตาย""ช่วยฉันด้วย... ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย... "มีปฏิกิริยาไม่ Sakamaki Izayoi คำ มันเป็นการคาดหวังเขาไม่ได้ร้องที่พวกเขา และพูดเพียงว่าให้ผู้ชายเขา มีคำพูดของเขาสามารถมาถึงพวกเขา วิธี พวกเขาเพียงได้ดำเนินไปตามลมแทน เนื่องจากเขามีนำเต้น ใบหน้าของเด็กผู้ชายไม่น่าดูมาก เขาถูกปกคลุมสิ่งสกปรก น้ำตา และของเหลวในโพรงจมูก"................"Sakamaki Izayoi ยืนขึ้นโดยไม่คำเขารับกี่ปาล์มขนาดหินจากพื้นดิน แล้วเริ่มขว้างปาให้ขณะตะโกน "ผมในความสนุกเกินไป"ผลกระทบของหิน blew ไปริเวอร์ไซด์ทั้งหมด ที่ไม่ใช่ภาพพจน์ ไม่จำเป็นต้องกำหนดไว้เหมือนดังที่ หินบินที่ความเร็วสูง stupidly ความ เร็วที่จักรวาลสาม และ มีเสียงคำราม thunderous และฝุ่นเมฆใหญ่ ได้พัดไป delinquents เด็ก และริเวอร์ไซด์เหมือนกัน"Arghh""มันมัน Sakamaki Izayoi ทุกคน รันมัน""เขาวิธีใช้...""ฉันจะให้ 'em มา"หินยังคงบิน พร้อม ด้วย resounding หัวเราะ และลังซ้ายเมื่อผลกระทบ เหมือนจะระดมยิงเป็น การ delinquents และเด็ก bullied วิ่ง คนกลัวและเพียงเพื่อจะล้าง Sakamaki Izayoi ไม่โยนหินเหล่านั้นบันทึกเด็กชายนั้น"ความสนใจความสนใจ แข็งแรงอ่อนแอ" ยังเป็นหนึ่งในคำขวัญประจำของเขา"ฮาฮา น่าสงสาร น่าสงสาร คือ 'ต่อสู้วิญญาณ' บนด้านหลังของเสื้อของคุณSakamaki Izayoi จับท้องของเขา และหัวเราะ ตามเขาเฝ้าดูพวกเขาวิ่งหนี เขายังคงกลิ้งเกี่ยวกับกับหัวเราะ และปั๊มเท้าบนพื้นดินเหลือเพียงเสียงในบริเวณเสียงหัวเราะของเขา มีไม่มีใครรอบ และดังนั้น เมื่อ Izayoi หยุดหัวเราะพื้นที่กลายเป็นเงียบมีป้ายห้ามใครใกล้ฝั่งแม่น้ำ เด็กชายและเด็กหญิงอายุเขาคงมีอาหารกลางวันในโรงเรียนขวาที่เวลานี้Sakamaki Izayoi ขึ้นยืนอยู่เบื้องหลัง"........ เบื่อ"เขากล่าวว่า แสดงความรู้สึกที่ลึกที่สุดของเขา เขาพบฉากของ delinquents เด็กวิ่งออกไปเฉพาะเรื่อง ไม่ได้หย่อนใด ๆ จริงจากมัน เขาหัวเราะดัง แต่มันเป็นเพียงการแสดง มันมากสนุกจริง Sakamaki Izayoi ให้เขาความรู้สึกโหวงไปกับล่องลึก และเปิดเขานา"..... Hm "Woosh ขณะเดียวกันเขาเริ่มย้าย ด้านข้างทรงเริ่มพัด จดหมายปิดผนึกเต้นรำในลม และ -หลังจากตามวิถีธรรมชาติมาก - มันส่งตัวเองเข้ากระเป๋าของ Izayoi เช่นด้ายผ่านตาเข็ม".... อะไรนรกนะ"เขาได้ออกจดหมายลึกลับชื่อผู้รับถูกเขียนอย่างบนซองจดหมาย: "การ Sakamaki Izayoi-dono

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 1 [แก้ไข]
มันเป็นช่วงต้นฤดูร้อน. Sakamaki Izayoi กำลังมีความสุขกลิ่นหอมหวานของช่วงต้นฤดูร้อนที่ริมฝั่งแม่น้ำ ชื่นชมดวงอาทิตย์เขาพึมพำกับตัวเอง "อาพบจุดด่างดำ. อาจอาทิตย์จริงๆจะเข้าสู่ยุคน้ำแข็ง." คำขวัญของเขาคือ "สวรรค์ไม่ได้สร้างคนดังกล่าวข้างต้นตัวเอง" และดูเหมือนว่าเขาจะชอบภาวะโลกร้อนเพื่อโลกเย็น . เขามีความโน้มเอียงที่จะไปโรงเรียนไม่ให้แทนเขาพยายามที่จะคิดหาวิธีที่จะเล่นรอบ ๆ ที่ริมฝั่งแม่น้ำในขณะที่ยังคงสวมเครื่องแบบ แต่ใด ๆ ที่เขาอาจคิดว่าจะเป็นที่น่าอายถ้าเห็นจากคนแปลกหน้า และถ้าเขาจะมองเห็นได้โดยคนที่เขารู้ว่าพวกเขาจะจบลงด้วยนิ้วชี้ที่ด้านหลังของเขาหลังจากนั้นแน่นอน. "มีต้องเป็นสิ่งที่สนุกที่เกิดขึ้น." การปิดหูฟังของเขาเขาได้ยินเสียงของกลุ่มเสเพล ยืนอยู่รอบ ๆ สวมเสื้อโค้ทยาวกับ "การต่อสู้วิญญาณ" เขียนเกี่ยวกับพวกเขา ในช่วงกลางมีเด็กถูกทำร้ายโดยพวกเขาและถูกบังคับให้คุกเข่าและขอโทษ. "เฮ้นี้เป็นที่ยอดเยี่ยม, ผู้ชายคนนี้เป็นจริงร้องไห้. Disgusting ให้โยนเขาลงไปในแม่น้ำที่จะได้รับเขาสะอาด." "แล้ว ขอให้เขากระโดดในก้นเปลือยด้วยมือทั้งสองและขาผูกขึ้นของเขา! " "Hiii ..... !" เด็กตัวสั่นอยู่ในตำแหน่งนั่งยอง Sakamaki Izayoi ช้าลุกขึ้นนั่งและเริ่มพูดคุยกับกลุ่มที่ยังคงเตะและตีเด็กโหลไม่กี่เมตรออกไป. "Aaah ผมเบื่อ. เบื่อจริงๆ. ถ้าฉันสามารถขายความเบื่อหน่ายของฉันฉันมั่นใจฉันจะทำให้ ที่อยู่อาศัย. เฮ้ใบ้มองคนโง่มากกว่าที่มีวิธีการเกี่ยวกับคุณให้ฉันความบันเทิงและฉันจะตอบแทนคุณด้วยวันหยุดระยะยาวที่ดีที่โรงพยาบาล. " "Come on, ถอดเสื้อผ้าของคุณอย่างรวดเร็วและกระโดดลงไปในแม่น้ำที่มีอยู่แล้ว " "Let 's อย่างน้อยผูกมือของเขาเข้าด้วยกัน. ตราบใดที่ขาของเขามีอิสระที่เขาจะไม่ตาย." "ช่วยฉัน ........ ช่วยฉัน .... ช่วยฉัน .... " ไม่มีการตอบสนองต่อคำ Sakamaki Izayoi เป็น มันเป็นที่คาดหวัง. เขาไม่ได้ตะโกนใส่พวกเขาและเพียงแค่พูดเช่นถ้าจะมีคนอยู่เคียงข้างเขา ไม่มีทางที่คำพูดของเขาจะได้มาถึงพวกเขาไม่ได้; พวกเขาเพียงแค่ได้ดำเนินการไปตามลมแทน เพราะการเต้นเขาต้องการนำใบหน้าของเด็กก็ไม่น่าดูเลยทีเดียว เขาได้รับการกล่าวถึงในสิ่งสกปรกน้ำตาและของเหลวจมูก. "................ " Sakamaki Izayoi ลุกขึ้นยืนโดยไม่พูดอะไรสักคำ. เขาหยิบขึ้นมาเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ไม่กี่ปาล์มจากพื้นดิน แล้วเริ่มโยนพวกเขาในขณะตะโกน "ให้ฉันในการสนุกเกินไป!" ผลกระทบของหินพัดออกไปริมแม่น้ำทั้ง ที่ไม่อุปมาโวหาร มีความจำเป็นในการแก้ไขไม่ได้. ตรงตามที่อธิบายไว้หินบินด้วยความเร็วสูงอย่างโง่เขลาที่สามจักรวาลความเร็วและเสียงคำรามดังสนั่นและเมฆใหญ่ของฝุ่นพัดออกไปเสเพลเด็กและริมแม่น้ำเหมือนกัน. "Arghh ! " "มัน-มัน Sakamaki Izayoi ทุกคนเรียกมัน!" "เขา-ช่วยเหลือ .... " "ฉันจะเก็บ 'em มา!" หินยังคงบินพร้อมกับเสียงหัวเราะดังก้องและหลุมที่เหลือเมื่อ ผลกระทบเช่นเดียวกับการโจมตีจะ ทั้งที่กระทำผิดและรังแกเด็กวิ่งหนีไปกลัว. และเพียงเพื่อจะชัดเจน Sakamaki Izayoi ไม่ได้โยนหินก้อนที่จะบันทึกเด็กผู้ชายคนนั้น. "Crush แข็งแกร่งสนใจอ่อนแอ" ยังเป็นหนึ่งในคำขวัญของเขา. "ฮ่าฮ่า! น่าสงสารน่าสงสาร! คือ 'ต่อสู้วิญญาณเท่านั้นที่ด้านหลังของเสื้อของคุณได้หรือไม่ " Sakamaki Izayoi ถือท้องของเขาและหัวเราะในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาวิ่งหนีไป เขายังคงกลิ้งเกี่ยวกับกับเสียงหัวเราะและปั๊มเท้าของเขาอยู่บนพื้นดิน. เสียงเดียวที่เหลืออยู่ในบริเวณที่เป็นเสียงหัวเราะของเขา ไม่มีใครไปรอบ ๆ ได้และดังนั้นเมื่อ Izayoi หยุดหัวเราะกลายเป็นพื้นที่ที่เงียบสงบ. ไม่มีสัญญาณของคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำเป็น เด็กชายและเด็กหญิงอายุของเขาอาจจะมีอาหารกลางวันในโรงเรียนที่เหมาะสมในเวลานี้. Sakamaki Izayoi ลุกขึ้นยืนเงียบ ๆ . "........ น่าเบื่อ." เขากล่าวว่าการแสดงความรู้สึกที่ลึกที่สุดของเขา เขาพบว่าที่เกิดเหตุเสเพลและเด็กวิ่งหนีแดกดัน; เขาไม่ได้รับความสุขที่แท้จริงออกมาจากมัน เขาหัวเราะเสียงดัง แต่มันก็เป็นเพียงการแสดง มันก็ยังห่างไกลจากความสนุกที่แท้จริง Sakamaki Izayoi ให้ความรู้สึกของความว่างเปล่าของเขาไปกับถอนหายใจลึกและหันหลังให้กับริเวอร์ไซด์. "อืม ..... ?" Woosh ในขณะเดียวกันเขาก็เริ่มที่จะย้ายไปด้านข้างที่แข็งแกร่งลมเริ่มพัด จดหมายปิดผนึกกำลังเต้นในลมและ - หลังจากทำตามวิถีธรรมชาติมาก -. มันส่งตัวเองลงในถุงของ Izayoi เช่นด้ายผ่านรูเข็ม"? .... อะไรคือการที่" เขาเอาออก . จดหมายลึกลับชื่อผู้รับที่ถูกเขียนขึ้นอย่างประณีตบนซองจดหมาย: "เพื่อ Sakamaki Izayoi-Dono

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 1 แก้ไข
[ ]

มันคือต้นฤดูร้อน ซากามากิ ซาโย เพลิดเพลินกับกลิ่นหอมหวานของต้นฤดูร้อนที่ตลิ่ง ชื่นชมพระอาทิตย์ เขาพึมพำกับตัวเอง " อ๊ะ เจอจุดที่มืด บางทีพระอาทิตย์จริงๆจะเข้าสู่ยุคน้ำแข็ง "

เขาคำขวัญคือ " พระเจ้าไม่ได้สร้างมนุษย์เหนือเอง " และดูเหมือนเขาจะชอบโลกร้อนโลกเย็น

เขาไม่มีความคิดที่จะไปโรงเรียนดังนั้น แทน เขาพยายามคิดหาวิธีที่จะเล่นที่ริมแม่น้ำ ขณะที่ยังสวมเครื่องแบบ แต่เขาอาจคิดว่าน่าอาย ถ้าเห็นคนแปลกหน้า และถ้าเขาได้เห็นคนที่เขารู้ พวกเขาจะสิ้นสุดขึ้นชี้นิ้วที่ด้านหลังของเขาหลังจากนั้นแน่นอน

" มันต้องมีอะไรที่สนุกขึ้น "

ถอดหูฟังของเขาเขาได้ยินเสียงของกลุ่มอันธพาลยืนอยู่รอบ ๆใส่เสื้อยาวกับ " วิญญาณ " การต่อสู้ที่เขียนบนพวกเขา อยู่ตรงกลาง มีเด็กถูกทำร้ายโดยพวกเขา และบังคับให้คุกเข่าขอโทษ

" นี่มากมาย คนนี้นี่ จริงๆเลย ร้องไห้ น่าขยะแขยง มาโยนเขาลงไปในแม่น้ำเพื่อให้มันสะอาด . "

" แล้วให้เขากระโดดในก้นเปลือยเปล่ามีทั้งมือและขาถูกมัด "

" . . . . . . hiii ! "

เด็กสั่นด้วยท่านั่งยอง ๆ ซากามากิ ซาโย ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง และเริ่มคุยกับกลุ่มที่ยังเตะและตีเด็กไม่กี่สิบเมตร

" อ๊ากก ฉันเบื่อ เบื่อจริงๆ ถ้าผมสามารถขายความเบื่อของผม ผมมั่นใจว่าผมสามารถมีชีวิตอยู่ได้ เฮ้ , ดูโง่โง่นั่นแล้วเธอให้ฉันบาง ความบันเทิง และผมจะตอบแทนคุณด้วยที่ดีวันหยุดระยะยาวในโรงพยาบาล "

" เร็วเข้า ถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็ว และกระโดดลงแม่น้ำแล้ว ! "

" อย่างน้อยก็มัดมือด้วยกัน ตราบใดที่ขาของเขาเป็นอิสระ เขาจะไม่ต้องตาย "

" ช่วยด้วย . . . ช่วยด้วย . . . . ช่วยฉันด้วย . . . "

ไม่มีปฏิกิริยากับซากามากิซาโย เป็นคำ มันเป็นสิ่งที่คาดไว้แล้ว .

เขาไม่ได้ด่าเขา และพูดเหมือนคนที่อยู่ข้างๆเขา ไม่มีทางที่คำพูดของเขาจะมาถึงพวกเขา พวกเขาควรจะได้ออกไปตามลมแทน เพราะการเต้น เขาจับหน้าของเด็กค่อนข้างน่าเกลียด เขาเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก น้ำตา และของเหลวที่ช่องจมูก .

" ................ "

ซากามากิซาโย ลุกขึ้นโดยไม่พูดอะไร

เขาหยิบปาล์มไม่กี่ขนาด หินจากพื้นแล้วเริ่มต้นการขว้างปาพวกเขาในขณะที่ตะโกน " ให้ผมเข้าไปสนุกด้วย !

ผลกระทบของหินระเบิดออกไปริมแม่น้ำทั้งหมด นั่นไม่ใช่รูปของคำ ไม่ต้องแก้ไข

ตามที่อธิบายไว้ หินบินที่ความเร็วสูงของความเร็วของจักรวาลที่สามที่โง่เขลาและคำรามดังสนั่น และเมฆขนาดใหญ่ของฝุ่นพัดออกไปเกเร , เด็ก , และริเวอร์ไซด์เหมือนกัน

" อ๊าก ! ! ! "

" มันเป็น ซากามากิ ซะโย ! ทุกคน หนีเร็ว ! "

" เขาช่วย . . . . . . . "

" ผมจะเก็บ ' em มา ! "

หินยังคงบินตามด้วยเสียงหัวเราะดังก้อง และทิ้งหลุมอุกกาบาตตก เหมือนโจมตีจะ ทั้งเหลวไหลและรังแกเด็กวิ่งหนี กลัว

และก็จะชัดเจนซากามากิ ซาโย ไม่ได้โยนก้อนหินเหล่านั้นเพื่อช่วยเด็กคนนี้

" ขยี้แรงบดขยี้ที่อ่อนแอ " ยังเป็นหนึ่งในอำพันของเขา

ฮ่าๆๆ น่าสงสาร , น่าสมเพช ' สปิริต ' เท่านั้นที่ด้านหลังของเสื้อของคุณ ?

ซากามากิซาโย จับท้องของเขาและหัวเราะในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกมันหนี เขาเอาแต่กลิ้งกับเสียงหัวเราะและปั๊มเท้าบนพื้นดิน .

เสียงเดียวที่เหลืออยู่ในพื้นที่ คือ เสียงหัวเราะของเขา ไม่มีคนอื่นอยู่ และเมื่อซาโย หยุดหัวเราะ พื้นที่กลายเป็นเงียบ

ไม่มีวี่แววใครใกล้ตลิ่ง เด็กชายและเด็กหญิงอายุของเขาอาจกำลังทานอาหารกลางวันในโรงเรียนเวลาประมาณนี้แหล่ะ

ซากามากิซาโย ยืนเงียบๆ นะ

" . . . . . น่าเบื่อ . . . "

เขาพูดความรู้สึกลึกของเขาเขาพบเพียงฉากของอันธพาล และเด็กชายวิ่งหนีกัน เขาไม่ได้รับความสุขที่แท้จริงใด ๆจากมัน เขาหัวเราะเสียงดัง แต่มันก็เป็นแค่การแสดง มันไกลจาก สนุกจริง ซากามากิ ซาโย ให้ความรู้สึกของความว่างเปล่าไปพร้อมเสียงถอนหายใจและหันหลังให้แม่น้ำ

" . . . . . หือ ? "

วู้ . ในเวลาเดียวกัน เขาเริ่มขยับ แข็งแรงข้าง ลมเริ่มพัดจดหมายปิดผนึกเต้นในลมและ - หลังตามวิถีธรรมชาติมาก - ส่งให้ตัวเองลงกระเป๋า ซาโย ก็เหมือนกับด้ายผ่านตาของเข็ม

" . . . . . . . อะไรกันวะนั่น ?

เขาหยิบจดหมายลึกลับ

ชื่อของผู้รับ เขียนไว้ในจดหมาย : " ซากามากิ ซะโยโดะ .