Remarriage and Child OutcomesRemarr

Remarriage and Child Outcomes

Remarriage does not generally improve outcomes for children, despite the potential gains from both improved economic circumstances and the presence of an additional adult to help with parenting tasks. Indeed, some studies have shown children to be worse off after a parent’s remarriage. Elliott and Richards (1991) found that having a stepfather1 had a deleterious effect on children’s behaviour scores. Fergusson et al. (1986) found that, among children who had experienced a parental separation, those whose parents reconciled or whose mother remarried exhibited more behavioural difficulties than children who remained in a single-parent family. Baydar (1988) found that, although divorce was not negatively related to mothers’ reports of children’s behavioural and emotional problems, remarriage was.

It appears, then, that there is something about the complexity of family life in stepfamilies that hinders them from benefiting from the additional resources that are available when a lone mother remarries. Relationships within stepfamilies are complex and need time and goodwill on all sides to work well. Unlike the relationship between mother and stepfather, that between stepfather and stepchild is not a relationship of choice, which means that goodwill may sometimes be in short supply, at least in the early stages of establishing a stepfamily. Children are often suspicious of their mothers’ new partners and slow to open up to the benefits the new relationship might confer on them, while stepfathers are often uncertain about how to respond to the children of their new partner (Amato 1987). Typically, this uncertainty results in lower levels of involvement: as Fine et al. (1993) note, stepfathers appear to actively refrain from becoming involved with their stepchildren, engaging in both fewer positive and fewer negative behaviours. Perhaps as a result, cohesion remains lower among stepfamilies than among intact families (Pryor & Rodgers 2001). Even so, improvements in stepfamily functioning are evident over time (Amato 1987), which suggests that many families manage to master the challenges they face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสมรสและบุตรผลลัพธ์

สมรสไม่ได้โดยทั่วไปปรับปรุงผลสำหรับเด็กแม้จะมีกำไรที่อาจเกิดขึ้นจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจทั้งที่ดีขึ้นและการปรากฏตัวของผู้ใหญ่เพิ่มเติมที่จะช่วยให้กับงานการเลี้ยงดู แน่นอนบางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเด็ก ๆ จะเลวร้ายลงหลังจากการสมรสของผู้ปกครองเอลเลียตและริชาร์ด (1991) พบว่ามี stepfather1 มีผลเป็นอันตรายกับเด็กคะแนนพฤติกรรม เฟอร์กูสันและอัล (1986) พบว่าในกลุ่มเด็กที่ได้รับการฝึกฝนการแยกผู้ปกครองผู้ที่มีพ่อแม่หรือญาติที่มีแม่แต่งงานใหม่แสดงปัญหาพฤติกรรมมากกว่าเด็กที่ยังคงอยู่ในครอบครัวเดียวกับผู้ปกครอง Baydar (1988) พบว่าแม้ว่าการหย่าร้างไม่ได้เกี่ยวข้องในทางลบรายงานมารดาของปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์ของเด็กสมรสเ​​ป็น.

ก็ปรากฏแล้วว่ามีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความซับซ้อนของชีวิตครอบครัวใน stepfamilies ที่เป็นอุปสรรคต่อพวกเขาจากการได้รับประโยชน์จากทรัพยากรเพิ่มเติมที่ พร้อมใช้งานเมื่อแม่คนเดียว remarriesความสัมพันธ์ภายใน stepfamilies มีความซับซ้อนและต้องใช้เวลาและความปรารถนาดีในทุกด้านที่จะทำงานได้ดี ซึ่งแตกต่างจากความสัมพันธ์ระหว่างแม่และพ่อเลี้ยงที่ระหว่างพ่อเลี้ยงและบุตรบุญธรรมไม่ได้เป็นความสัมพันธ์ของทางเลือกซึ่งหมายความว่าค่าความนิยมในบางครั้งอาจจะอยู่ในการจัดหาสั้นอย่างน้อยในช่วงแรกของการสร้าง stepfamilyเด็กมักจะเป็นที่น่าสงสัยของแม่ของพวกเขา 'พันธมิตรใหม่และช้าที่จะเปิดไปสู่​​ผลประโยชน์ความสัมพันธ์ใหม่อาจจะหารือกับพวกเขาในขณะที่ stepfathers มักจะมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับวิธีการที่จะตอบสนองกับเด็กของพันธมิตรใหม่ของพวกเขา (อะ 1987) โดยทั่วไปจะมีผลไม่แน่นอนนี้อยู่ในระดับที่ต่ำกว่าของการมีส่วนร่วม: เป็นเอดีอัล (1993) บันทึกstepfathers ปรากฏให้ละเว้นจากการเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับลูกติดของพวกเขามีส่วนร่วมในพฤติกรรมเชิงลบน้อยลงทั้งบวกและน้อยลง บางทีอาจจะเป็นผลให้การทำงานร่วมกันยังคงลดลงในหมู่ stepfamilies กว่าในหมู่ครอบครัวเหมือนเดิม (ไพรเออร์& Rodgers 2001) ยังให้การปรับปรุงในการทำงาน stepfamily จะเห็นได้ชัดในช่วงเวลา (อะ 1987),ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหลายครอบครัวต้นแบบในการจัดการกับความท้าทายที่พวกเขาเผชิญ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่งงานใหม่และผลเด็ก

แต่งงานใหม่ไม่ทั่วไปพัฒนาผลสำหรับเด็ก ทั้ง ๆ ที่ศักยภาพกำไรจากสถานการณ์เศรษฐกิจดีขึ้นและก็ผู้ใหญ่เพิ่มเติมเพื่อช่วยงานที่นี่ แน่นอน บางการศึกษาได้แสดงเป็นแย่ออกหลังจากแม่แต่งงานใหม่ ตและริชาร์ด (1991) พบว่า มี stepfather1 ที่มีผลร้ายกับคะแนนพฤติกรรมเด็ก Fergusson และ al. (1986) พบว่า ในเด็กที่มีประสบการณ์แยกโดยผู้ปกครอง ผู้ปกครองกระทบยอด หรือแม่แต่งงานใหม่จัดแสดงพฤติกรรมมากขึ้นความยากลำบากกว่าเด็กที่อยู่ในครอบครัวเดี่ยวหลัก Baydar (1988) พบว่า แม้ว่าหย่าไม่ลบเกี่ยวรายงานของมารดาของปัญหาพฤติกรรม และอารมณ์ของเด็ก แต่งงานใหม่ไม่

ปรากฏ แล้ว ว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับความซับซ้อนของชีวิตครอบครัวใน stepfamilies ที่ทำได้จากเกียรติยศจากทรัพยากรเพิ่มเติมที่พร้อมใช้งานเมื่อแม่เกาะโหลน remarries ความสัมพันธ์ภายใน stepfamilies ซับซ้อน และต้องการเวลาและค่าความนิยมทั้งด้านการทำงานดี ซึ่งแตกต่างจากความสัมพันธ์ระหว่างแม่และพ่อ ระหว่างพ่อและ stepchild ไม่ได้ความสัมพันธ์ที่เลือก ซึ่งหมายความ ว่า ค่าความนิยมอาจเกิดในระยะสั้นอุปทาน น้อยในขั้นเริ่มต้นของการสร้างการ stepfamily เด็กมักสงสัยคู่ใหม่ของแม่ของพวกเขา และช้าเปิดให้ประโยชน์ความสัมพันธ์ใหม่อาจประสาทนั้น ในขณะที่ stepfathers มักจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับวิธีการเด็กของคู่ค้าของพวกเขาใหม่ (Amato 1987) ปกติ นี้ความไม่แน่นอนส่งผลระดับล่างที่เกี่ยวข้อง: เป็นหมายเหตุปรับ et al. (1993) stepfathers จะ กำลังปากกลายเป็นเกี่ยวข้องกับ stepchildren ของพวกเขา ในน้อยลงบวกและลบพฤติกรรมน้อย บางทีดัง สามัคคียังคงต่ำกว่าใน stepfamilies กว่าระหว่างครอบครัวเหมือนเดิม (Pryor &ร็อดเจอร์ส 2001) ได้ การปรับปรุงในการทำงาน stepfamily ดังชัดเวลา (Amato 1987), ซึ่งแสดงให้เห็นว่า หลายครอบครัวจัดการหลักพวกเขาเผชิญกับความท้าทาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมรสใหม่และเด็ก ผลลัพธ์

สมรสใหม่ยังไม่ดีขึ้นแม้ว่าจะมีผลลัพธ์สำหรับเด็กได้รับโอกาสจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจที่ปรับตัวดีขึ้นและการที่มีผู้ใหญ่เพิ่มเติมที่จะช่วยงานพ่อแม่ทั้งสองโดยทั่วไป จริงๆแล้วการศึกษาบางอย่างจะทำให้เด็กได้แสดงเป็นที่แย่ไปกว่านั้นปิดหลังจากสมรสใหม่ของแม่Elliott และริชาร์ด( 1991 )พบว่าพ่อเลี้ยง 1 ที่มีผลพวงที่คะแนนความประพฤติของเด็ก fergusson et al . ( 1986 )พบว่าในกลุ่มเด็กที่เคยมีประสบการณ์การแยกการควบคุมโดยผู้ปกครองโดยผู้ที่มีญาติดีกับคุณพ่อคุณแม่ซึ่งคุณแม่แต่งงานใหม่หรือชะลอปัญหาพฤติกรรมมากกว่าเด็กที่อยู่ในครอบครัวเดียว - แม่ baydar ( 1988 )พบว่าแม้ว่าจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการหย่าร้างเป็นการรายงานของคุณแม่ของปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์ของเด็กในทางลบกับสมรสใหม่เป็น.

มันจะปรากฏขึ้นแล้วว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับความซับซ้อนของชีวิตในแบบครอบครัวใน stepfamilies ที่ซ่อนเร้นมาจากได้รับประโยชน์จากทรัพยากรเพิ่มเติมที่มีอยู่เมื่อแม่โดดเดี่ยว remarriesความสัมพันธ์ ภายใน stepfamilies มีความซับซ้อนและต้องใช้ความเมตตาและเวลาในทุกด้านเพื่อทำงานได้เป็นอย่างดี ไม่เหมือนกับความสัมพันธ์ระหว่างพ่อเลี้ยงและแม่ที่ระหว่างลูกเลี้ยงและพ่อเลี้ยงไม่มีความสัมพันธ์ที่เป็นทางเลือกซึ่งหมายความว่าความนิยมอาจจะอยู่ในพาวเวอร์ซัพพลายเพื่อไปถึงได้ไม่ไกลนักที่อย่างน้อยในช่วงแรกๆที่มีการจัดตั้ง stepfamily ที่บางครั้งเด็กมักเป็นที่น่าสงสัยของคู่ค้าใหม่ของคุณแม่และเคลื่อนตัวช้าเพื่อเปิดให้บริการได้ถึงสิทธิประโยชน์นั้นมีความสัมพันธ์กับใหม่ที่อาจจะให้สิทธิแก่คนในขณะที่พ่อเลี้ยงมักเป็นความไม่แน่นอนเกี่ยวกับวิธีการในการตอบสนองต่อเด็กๆของคู่ค้าใหม่ของพวกเขา( amato 1987 ) โดยทั่วไปแล้วความไม่แน่นอนนี้ได้ผลในการลดระดับของการมีส่วนร่วมเป็นชั้นดี et al . ( 1993 )หมายเหตุ:พ่อเลี้ยงจะปรากฏขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงจากการมีส่วนร่วมกับเฆี่ยนตีลูกเลี้ยงเป็นประจำของตนเข้าไปเกี่ยวข้องกับการพูดคุยในลักษณะการทำงานในทางบวกและทางลบน้อยลงน้อยลงทั้งสองอย่าง บางทีอาจเป็นผลจากที่เกาะกันเป็นก้อนยังคงอยู่ต่ำกว่าใน stepfamilies กว่าครอบครัวเหมือนเดิม( pryor &ระยะยาง 2001 ) ดังนั้นการปรับปรุงใน stepfamily การทำงานเป็นอย่างเห็นได้ชัดในช่วงเวลา( amato 1987 )ซึ่งแนะนำว่าครอบครัวจำนวนมากการจัดการกับความท้าทายหลักที่พวกเขาเผชิญกับ.