Che Pissed OffIn front of the red d

Che Pissed Off

In front of the red door, Long Mo Er paused.

“Lu Qun, you may take your leave, I want to be alone.”

“Fine, Miss, if you need something just call me.”

“Ng” Long Mo Er entered the room and closed the door.

Zhang Nian Liang’s words are still in his mind.

“Only with Bai Hua Lane’s Fei Yan will he show a different expression.”

…………….

Why does her heart in so much hurt and pain? With the pain as if she couldn’t breathe? She can’t control her emotions and her tears started to drop. How could it be like this? A long time ago, when she was hurt because of tumbling down, the pain did not hurt like this, she also wouldn’t cry, but now…

She lowered her head, trying to depend on her memory of the room, preparing to walk to her bed.

“Where are you going?”

She doesn’t dare to believe, she heard Ye Che’s voice.

How can he be here? He never came here before! Long Mo Er thought she might be mistaken so she kept on walking forward.

“I am asking you, are you listening?”

Ye Che is pissed off and walked to her side, he grasped Long Mo Er’s pair of hand, so she is able to face him.

Today he’s really confused and weird; he didn’t realize it but suddenly he walked over here, entering her room. After he married Long Mo Er, this room was given to Long Mo Er, while he always slept in the guest room or the study room.

Walking till here, everything was so familiar to him, nothing has changed, but because of someone, he felt something is different, many feminine things are inside.

He looked at all the corners of the room, but he couldn’t see her, even her shadow. Seeing the empty room, his heart suddenly felt empty and lost. He had been living here for more than twenty years but this is the first time he felt this way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ๊โกรธหน้าประตูสีแดงยาว Mo Er หยุดชั่วคราว. "ลู Qun คุณอาจจะลาของคุณผมต้องการที่จะอยู่คนเดียว." "วิจิตรนางสาวถ้าคุณต้องการบางสิ่งบางอย่างเพียงแค่โทรหาฉัน." "อึ้ง" ยาว โมเอ่อเข้ามาในห้องและปิดประตู. คำจางเหลียงเหนียนยังคงอยู่ในใจของเขา. "เท่านั้นที่มีใบหัวหินเลน Fei ยันเขาจะแสดงให้เห็นการแสดงออกที่แตกต่างกัน." ............... . ทำไมหัวใจของเธอในความเจ็บปวดมาก และความเจ็บปวด? กับความเจ็บปวดราวกับว่าเธอไม่สามารถหายใจ? เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอและน้ำตาของเธอเริ่มลดลง มันจะเป็นเช่นนี้หรือไม่ นานมาแล้วเมื่อเธอได้รับบาดเจ็บเพราะไม้ลอยลงอาการปวดไม่เจ็บเช่นนี้เธอก็จะไม่ร้องไห้ แต่ตอนนี้ ... เธอลดลงหัวของเธอพยายามที่จะขึ้นอยู่กับหน่วยความจำของห้องพักที่เธอเตรียมที่จะเดิน ไปที่เตียงของเธอ. "คุณจะไปไหน?" เธอไม่กล้าที่จะเชื่อว่าเธอได้ยินเสียงเจ้าเจ๊. วิธีการที่เขาสามารถจะอยู่ที่นี่? เขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน! ยาว Mo Er คิดว่าเธออาจจะเข้าใจผิดเพื่อให้เธอเก็บไว้ในการเดินไปข้างหน้า. "ผมขอให้คุณคุณกำลังฟังเพลง?" เจ้าเจ๊จะโกรธและเดินไปที่ด้านข้างของเธอเขาจับคู่ยาว Mo Er ของมือเพื่อให้เธอสามารถ ที่จะเผชิญหน้ากับเขา. วันนี้เขาจริงๆสับสนและแปลก; เขาไม่ได้ตระหนักถึงมัน แต่ก็เขาเดินไปที่นี่เข้ามาในห้องของเธอ หลังจากที่เขาแต่งงานยาว Mo Er ห้องนี้ได้รับไปลองโม Er ในขณะที่เขามักจะนอนหลับอยู่ในห้องพักหรือห้องศึกษา. เดินจนถึงที่นี่ทุกอย่างเพื่อให้คุ้นเคยกับเขามีการเปลี่ยนแปลงอะไร แต่เป็นเพราะคนเขา รู้สึกว่าสิ่งที่แตกต่างกันเป็นสิ่งที่ผู้หญิงหลายคนอยู่ภายใน. เขามองไปที่ทุกมุมของห้อง แต่เขาไม่สามารถมองเห็นเธอแม้เงาของเธอ เห็นห้องว่างหัวใจของเขาก็รู้สึกว่างเปล่าและหายไป เขาได้รับการอาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอย่างนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ๊โกรธในด้านหน้าของประตูสีแดง ยาวโมเอ้อชะงัก" Lu Qun เจ้าออกไปได้แล้ว ผมอยากอยู่คนเดียว "" ก็ได้ ถ้านายต้องการอะไรก็เรียกฉัน" นาโน " ยาวโมเอ้อเข้าห้องและปิดประตูจางเนียนเลี่ยงคำยังคงอยู่ในจิตใจของเขา" เฉพาะกับไป่หัวเลน เฟยยันเขาจะแสดงสีหน้าที่แตกต่างกัน................ทำไมหัวใจเธอเจ็บมากและเจ็บ ? กับความเจ็บปวดราวกับว่าเธอไม่สามารถหายใจได้ เธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์และน้ำตาของเธอก็หยด ทำไมมันเป็นแบบนี้ ? นานมาแล้ว เมื่อเธอถูกทำร้ายเพราะไม้ลอยลง เจ็บ ไม่ได้เจ็บแบบนี้ เธอก็จะไม่ร้องไห้ แต่ตอนนี้ . . . . . . .เธอลดหัวของเธอพยายามจะขึ้นอยู่กับความจำของห้อง เตรียมจะเดินไปที่เตียงของเธอ" เธอจะไปไหน ? "เธอไม่กล้าที่จะเชื่อ เธอได้ยินเสียงของเจ้าเชเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? เขาไม่เคยมาที่นี่มาก่อน ลองโมเอ้อ คิดว่าเธออาจจะเข้าใจผิด เธอจึงเอาแต่เดินไปข้างหน้า" ฉันถามเธอ เธอฟังอยู่รึเปล่า ? "เยอึนจะโกรธ เดินเข้าไปหาหล่อน เขาคว้าตัวของโมเอ้อนานคู่มือ ดังนั้นเธอสามารถที่จะเผชิญหน้ากับเขาวันนี้เขาคงสับสนและแปลก เขาไม่ตระหนักถึงมัน แต่จู่ๆ เขาก็เดินมาเข้าห้องของเธอ หลังจากที่เขาแต่งงานนานโมเอ้อ ห้องนี้ให้ยาวโมเอ้อ ในขณะที่เขามักจะนอน ห้องรับแขก หรือห้องอ่านหนังสือเดินมาจนถึงที่นี่ ทุกอย่างมันดูคุ้นเคยกับเขา ไม่มีอะไรเปลี่ยน แต่เพราะบางคน เขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างกันของผู้หญิงมากมายอยู่ข้างในเขา มองทุกมุมของห้อง แต่เขาก็ไม่เจอแม้แต่เงาของเธอ เห็นห้องว่างเปล่า หัวใจของเขาก็รู้สึกว่างเปล่าและสิ้นหวัง เขาได้อาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่ายี่สิบปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้