My moment happened when I was at ju

My moment happened when I was at junior high school. My school is well known for serious sport cheering and this activity was taking up a lot of time back then. i love it too but it gets kind of boring sometimes so i made a plan with my friends to play hooky. We went to our class building and hid under the stairs, thinking that the jumble ot chairs and no other stuff there would make us safe But it didn't Some senior students found us easily and we were punished by having to tie down on the floor with our hands and legs pointing up to the sky for one hour. We were then ed to take an extra cheering session until 8.00 in the evening feel so stupid every time I think of that moment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงเวลาของฉันเกิดขึ้นเมื่อที่มัธยมตอนต้น โรงเรียนของฉันเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับเชียร์กีฬาอย่างจริงจัง และกิจกรรมนี้ได้กินเวลาไปแล้ว ฉันรักมันเกินไป แต่มันจะน่าเบื่อของบางครั้งเพื่อทำการวางแผนกับเพื่อนเล่น hooky เราไปที่อาคารเรียนของเรา และซ่อนใต้บันได คิดที่ jumble ot เก้าอี้และไม่มีสิ่งอื่น ๆ มีจะทำให้เราปลอดภัย แต่ไม่ได้อาวุโสบางนักเรียนพบเราได้ง่าย และเราถูกลงโทษ โดยไม่ต้องผูกลงบนพื้นมือและขาชี้ขึ้นฟ้าไป เรามีแล้ว ed จะช่วงเสริม cheering จนเวลา 8.00 ในตอนเย็นรู้สึกโง่ดังนั้นทุกครั้งที่ฉันคิดก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงเวลาของฉันที่เกิดขึ้นเมื่อผมอยู่ที่โรงเรียนมัธยม โรงเรียนของฉันเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการเชียร์กีฬาอย่างจริงจังและกิจกรรมนี้ได้รับการขึ้นเป็นจำนวนมากเวลากลับมาแล้ว ฉันรักมันมากเกินไป แต่จะได้รับชนิดของน่าเบื่อบางครั้งเพื่อให้ฉันทำแผนกับเพื่อนของฉันในการเล่นโดด เราไปที่อาคารชั้นเรียนของเราและซ่อนตัวอยู่ใต้บันไดคิดว่าเก้าอี้ม่สับสนและไม่มีสิ่งอื่น ๆ ก็จะทำให้เราปลอดภัย แต่มันไม่ได้บางคนนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาพบเราได้อย่างง่ายดายและเราได้รับการลงโทษโดยไม่ต้องผูกลงบนพื้น ด้วยมือและขาของเราชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง เรากำลัง ed แล้วที่จะใช้กองเชียร์เซสชั่นพิเศษจนถึง 8.00 ในช่วงเย็นรู้สึกโง่เพื่อให้ทุกครั้งที่ผมคิดว่าช่วงเวลาที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาของฉันเกิดขึ้นตอนอยู่มัธยม โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนที่รู้จักกันดีกีฬาร้ายแรง เชียร์และกิจกรรมนี้คือการเป็นจำนวนมากเวลาในตอนนั้น ผมก็ชอบแต่มันก็น่าเบื่อ บางครั้งก็เลยวางแผนกับเพื่อนจะโดดงาน เราเดินไปตึกเรียนของเราและซ่อนอยู่ใต้บันไดความคิดที่สับสนและไม่มี OT เก้าอี้อื่นๆ จะทำให้เราปลอดภัย แต่มันไม่ได้มีนิสิตรุ่นพี่เจอเราได้ง่าย และเราถูกลงโทษให้ผูกลงบนพื้น มือและขาชี้ขึ้นสู่ท้องฟ้าเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงของเรา เราก็เอ็ดไปเชียร์พิเศษเซสชันจนถึง 8.00 ในตอนเย็นรู้สึกโง่มาก ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงช่วงเวลานั้น .