2.4. Experimental designDrying expe

2.4. Experimental design
Drying experiments were conducted with a combination of
cultivar (‘Brightwell’ and ‘Powderblue’), pick time (pick-1: first
harvest of a field in a season, and pick- 2: a subsequent harvest in
the same field usually one week after the first harvest), grade
(grade A and grade C) and temperature (85
C and 107
C). A
factorial design based on cultivar, pick, grade and temperature was
implemented on each of the four drying methods with a 1 kg
sample size. Each combination of drying conditions was conducted
in duplicate. Hence a total of 128 (25  4 ¼128) drying experiments
were conducted and the dried products were stored in high barrier
polyethylene bags for subsequent quality analysis.
2.5. Quality analysis
2.5.1. Water activity
Thewater activity (aw) of pretreated blueberries, as well as dried
blueberries was determined using an Aqua Labwater activity meter
(Series 3, Decagon Devices, Inc., Pullman, WA, USA) at room
temperature.
2.5.2. Proximate composition
The dried blueberries were ground into powder using a coffee
grinder (Black & Decker, CBG100S, Towson, MD, USA) for composition
analysis. Moisture content was determined using AACC
method 44-40 (AACC, 2000). A moisture free sample was used to
determine crude fat using AACC method 30-26 (AACC, 1976) with
a Goldfisch fat extraction apparatus. Moisture and fat free samples
were used to determine protein content (N  6.25) using the AOAC
Official method 984.13 (AOAC, 1995). Based on the Kjeldhal
nitrogen procedure, analysiswas performed by the Agricultural and
Environmental Services Laboratories (University of Georgia, Athens,
USA). Ash content was determined by muffle furnace using
AOAC method 942.05 (AOAC, 2006). Carbohydrate content was
calculated by difference. Each drying experiment was conducted in
duplicates and two sample measurements were taken in each
replicate; hence, the final value is an average of four measurements.
2.5.3. Bulk density
The volume of dried blueberries was measured by a glass beads
displacement method in a graduated cylinder of known volume
(Hwang & Hayakawa,1980). Glass beads (30e40 Standard U.S. sieve
size, Delong Equipment Co., Atlanta, GA, USA) were used as
a displacement medium. The bulk density of dried blueberries
were calculated as:
rdb ¼ Wdb=hVc  Wgb Wdb.rgbi (1)
where rdb is the bulk density of dried blueberries (g/ml), Wdb is
the weight of dried blueberries (g), Vc is the volume of the cylindrical
container (ml), Wgb is the weight of glass beads in the
container with the blueberries (g), and rgb is the density of the glass

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4 ทดลองออกแบบ
ได้ดำเนินการทดลองการอบแห้งด้วย
cultivar ('Brightwell' และ 'Powderblue'), เลือกเวลา (รับ 1: แรก
เก็บเกี่ยวในฤดูกาล และรับ 2: ภายหลังการเก็บเกี่ยวใน
เหมือนฟิลด์โดยปกติหนึ่งสัปดาห์หลังการเก็บเกี่ยวครั้งแรก), เกรด
(เกรด A และเกรด C) และอุณหภูมิ (85 C และ 107 C) A
ออกแบบแฟกตาม cultivar รับ เกรดและอุณหภูมิ
ใช้สี่วิธีการอบแห้งด้วย 1 กิโลกรัมแต่ละ
ตัวอย่างขนาดนั้น ได้ดำเนินการแต่ละชุดของเงื่อนไขการอบแห้ง
ในซ้ำ ดังนั้นจำนวน 128 (25 4 ¼128) แห้งทดลอง
ได้ดำเนินการ และผลิตภัณฑ์ที่แห้งถูกเก็บไว้ในสิ่งกีดขวางสูง
ถุงพลาสติกสำหรับวิเคราะห์คุณภาพตามมาด้วย
2.5 วิเคราะห์คุณภาพ
2.5.1 การ น้ำกิจกรรม
Thewater กิจกรรม (สะสม) ของ pretreated บลูเบอร์รี่ รวมทั้งแห้ง
บลูเบอร์รี่ถูกกำหนดโดยใช้การวัดกิจกรรมควา Labwater
(ชุด 3, Decagon อุปกรณ์ Inc. พูลแมน WA สหรัฐอเมริกา) ห้อง
อุณหภูมิ.
2.5.2 องค์ประกอบเคียง
บลูเบอร์รี่แห้งถูกพื้นดินใช้กาแฟผง
เครื่องบด (ดำ&เหล็กสองชั้น CBG100S, Towson, MD สหรัฐอเมริกา) สำหรับองค์ประกอบ
วิเคราะห์ ชื้นกำหนดใช้ AACC
วิธี 44-40 (AACC, 2000) ตัวอย่างฟรีความชื้นถูกใช้
กำหนดน้ำมันไขมันด้วยวิธีของ AACC (AACC, 1976) 26-30
อุปกรณ์สกัดไขมัน Goldfisch ความชื้นและไขมันฟรีตัวอย่าง
ถูกใช้เพื่อกำหนดเนื้อหาโปรตีน (N 6.25) ใช้ใน AOAC
984.13 (AOAC, 1995) วิธีการอย่างเป็นทางการ ตาม Kjeldhal
ไนโตรเจนกระบวน analysiswas ดำเนินการ โดยการเกษตร และ
บริการห้องปฏิบัติการสิ่งแวดล้อม (มหาวิทยาลัยจอร์เจีย เอเธนส์,
สหรัฐอเมริกา) เถ้าเนื้อหาถูกกำหนด โดยใช้เตาเตา
วิธี AOAC 942.05 (AOAC, 2006) เนื้อหาคาร์โบไฮเดรต
ตามความแตกต่าง วิธีในแต่ละการทดลองอบแห้ง
ซ้ำและการวัดตัวอย่างที่สองที่ถ่ายในแต่ละ
จำลอง ดังนั้น ค่าสุดท้ายคือ ค่าเฉลี่ยของ 4 วัด
2.5.3 การ จำนวนมากความหนาแน่น
ปริมาตรของบลูเบอร์รี่แห้งถูกวัด โดยแก้วประคำ
วิธีปริมาณกระบอกสูบกระบอกสูบจบของเล่มรู้จัก
(Hwang & Hayakawa, 1980) แก้วลูกปัด (ตะแกรงมาตรฐานสหรัฐอเมริกา 30e40
ขนาด จำกัดอุปกรณ์ Delong แอตแลนตา GA สหรัฐอเมริกา) ที่เคยเป็น
สื่อแทน ความหนาแน่นจำนวนมากของบลูเบอร์รี่แห้ง
คำนวณได้เป็น:
rdb ¼ Wdb hVc Wgb Wdb .rgbi (1) =
rdb เป็น จำนวนมากความหนาแน่นของบลูเบอร์รี่แห้ง (g/ml), Wdb เป็น
น้ำหนักแห้งบลูเบอร์รี่ (g), Vc เป็นปริมาตรของทรงกระบอก
คอนเทนเนอร์ (ml), Wgb เป็นน้ำหนักของลูกปัดแก้วใน
คอนเทนเนอร์บลูเบอร์รี่ (g), และ rgb มีความหนาแน่นของแก้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 การออกแบบการทดลอง
การทดลองการอบแห้งที่ได้ดำเนินการกับการรวมกันของ
พันธุ์ ('Brightwell' และ 'Powderblue'), เลือกเวลา (รับ 1: ครั้งแรกของ
การเก็บเกี่ยวของสนามในฤดูกาลและรับ 2: เก็บเกี่ยวมาใน
สาขาเดียวกันมักจะ หนึ่งสัปดาห์หลังจากการเก็บเกี่ยวครั้งแรก) เกรด
(เกรดและเกรด C) และอุณหภูมิ (85 องศาเซลเซียสและ 107 องศาเซลเซียส)
การออกแบบปัจจัยขึ้นอยู่กับพันธุ์รับเกรดและอุณหภูมิถูก
นำมาใช้ในแต่ละสี่วิธีการอบแห้งด้วย 1 กิโลกรัม
ขนาดของกลุ่มตัวอย่าง การรวมกันของเงื่อนไขการอบแห้งแต่ละคนได้ดำเนินการ
ในที่ซ้ำกัน ดังนั้นรวม 128 (25? ¼128 4) การอบแห้งการทดลอง
ได้รับการดำเนินการและผลิตภัณฑ์แห้งที่ได้รับการจัดเก็บไว้ในกำแพงสูง
ถุงพลาสติกสำหรับการวิเคราะห์ที่มีคุณภาพต่อไป
2.5 การวิเคราะห์ที่มีคุณภาพ
2.5.1 กิจกรรมน้ำ
Thewater กิจกรรม (AW) ของบลูเบอร์รี่ปรับสภาพเช่นเดียวกับที่แห้ง
บลูเบอร์รี่ถูกกำหนดโดยใช้วัดกิจกรรม Aqua Labwater
(ชุดที่ 3 รูปสิบเหลี่ยมอุปกรณ์, Inc, พูลแมน, WA, USA) ที่ห้อง
อุณหภูมิ
2.5.2 องค์ประกอบใกล้เคียง
บลูเบอร์รี่แห้งมาบดเป็นผงโดยใช้กาแฟ
บด (Black & Decker, CBG100S, Towson, MD, USA) สำหรับองค์ประกอบ
การวิเคราะห์ ความชื้นถูกกำหนดโดยใช้ AACC
วิธี 44-40 (AACC 2000) ความชื้นตัวอย่างฟรีถูกใช้ในการ
กำหนดไขมันดิบโดยใช้วิธีการ AACC 30-26 (AACC, 1976) ที่มี
อุปกรณ์การสกัด Goldfisch ไขมัน ความชื้นและไขมันฟรีตัวอย่าง
ถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบปริมาณโปรตีน (N? 6.25) โดยใช้ AOAC
อย่างเป็นทางการวิธี 984.13 (AOAC, 1995) ขึ้นอยู่กับ Kjeldhal
ขั้นตอนไนโตรเจน analysiswas ดำเนินการโดยเกษตรและ
บริการด้านสิ่งแวดล้อมห้องปฏิบัติการ (มหาวิทยาลัยจอร์เจีย, เอเธนส์,
USA) ปริมาณเถ้าถูกกำหนดโดยเตาเผาโดยใช้
วิธี AOAC 942.05 (AOAC, 2006) ปริมาณคาร์โบไฮเดรตถูก
คำนวณจากความแตกต่าง แต่ละการทดลองการอบแห้งได้ดำเนินการใน
ที่ซ้ำกันและทั้งสองตัวอย่างวัดที่ถูกถ่ายในแต่ละ
ซ้ำ; ดังนั้นค่าสุดท้ายเป็นค่าเฉลี่ยของการวัดสี่
2.5.3 ความหนาแน่น
ปริมาณของบลูเบอร์รี่อบแห้งโดยวัดจากลูกปัดแก้ว
วิธีการกำจัดในกระบอกจบการศึกษาของปริมาณที่รู้จักกัน
(Hwang และฮายากาวา, 1980) ลูกปัดแก้ว (30e40 มาตรฐานสหรัฐตะแกรง
ขนาด Delong จำกัด อุปกรณ์, แอตแลนตา, GA, USA) ถูกนำมาใช้เป็น
สื่อกลางในการกำจัด ความหนาแน่นของบลูเบอร์รี่อบแห้ง
จะถูกคำนวณเป็น:
RDB ¼ Wdb = Hvc? ? WGB? Wdb? .rgbi (1)
ที่ RDB เป็นความหนาแน่นของบลูเบอร์รี่อบแห้ง (g / ml) Wdb เป็น
น้ำหนักของบลูเบอร์รี่อบแห้ง (ช), Vc คือปริมาตรของทรงกระบอก
ภาชนะ (มล) WGB เป็น น้ำหนักของลูกปัดแก้วใน
ภาชนะที่มีบลูเบอร์รี่ (g) และ rgb คือความหนาแน่นของแก้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . การทดลองอบแห้ง
การออกแบบการทดลองการทดลองด้วยการรวมกันของ
พันธุ์ ( 'brightwell ' และ ' color ' ) , เวลา ( pick-1 แรก
เก็บเกี่ยวทุ่งนา ในฤดูกาล และรับ - 2 : เก็บเกี่ยวต่อมา
สาขาเดียวกันมักจะหนึ่งสัปดาห์หลังจากการเก็บเกี่ยวครั้งแรกเกรด
( เกรด A ) และเกรด C ) และอุณหภูมิ ( 85
C และ 107
C ) เป็นวิธีการออกแบบ
ขึ้นอยู่กับพันธุ์ รับเกรดและอุณหภูมิ
ดำเนินการในแต่ละสี่วิธีการอบด้วย 1 กก
ขนาดตัวอย่าง แต่ละชุดของเงื่อนไขการอบแห้งที่ดำเนินการ
ในที่ซ้ำกัน ดังนั้น รวม 128 ( 25  4 ¼ 128 ) การทดลอง
แห้งจำนวนและแห้งผลิตภัณฑ์ที่ถูกเก็บไว้ในถุงพลาสติกกั้น
สูงสำหรับการวิเคราะห์คุณภาพตามมา
2.5 การวิเคราะห์คุณภาพ
ดาวน์โหลด . กิจกรรมน้ำ
กิจกรรมน้ำ ( AW ) รวมทั้งได้รับบลูเบอร์รี่ , บลูเบอร์รี่แห้ง
ถูกกำหนดโดยใช้กิจกรรมควา labwater เมตร
( ชุด 3 , สิบเหลี่ยมอุปกรณ์ , อิงค์ , พูลแมน , วอชิงตัน สหรัฐอเมริกา ) ที่อุณหภูมิห้อง
.
งานวาง . วิเคราะห์องค์ประกอบ
มาบดเป็นผงแห้ง บลูเบอร์รี่ โดยใช้เครื่องบดกาแฟ
( สีดำ& เด็คเกอร์ cbg100s Towson , MD , USA ) สำหรับการวิเคราะห์องค์ประกอบ

ความชื้นก็ตัดสินใจใช้วิธี AACC
44-40 ( AACC , 2000 ) ความชื้นตัวอย่างฟรีใช้
ตรวจสอบไขมันโดยใช้วิธี 30-26 AACC ( AACC , 1976 ) : goldfisch ไขมันแยกอุปกรณ์ ความชื้นและไขมันฟรีตัวอย่าง
ถูกใช้เพื่อกำหนดปริมาณโปรตีน ( N  6.25 ) โดยใช้วิธีไม่
อย่างเป็นทางการ 984.13 ( โปรตีน , 1995 ) ตามขั้นตอนของไนโตรเจน kjeldhal
,และดำเนินการโดยเกษตร
บริการสิ่งแวดล้อมห้องปฏิบัติการ ( มหาวิทยาลัยจอร์เจียเอเธนส์
สหรัฐอเมริกา ) ปริมาณเถ้าที่ถูกตัดสินใจโดยเตาเผาโดยใช้วิธี 942.05
โปรตีน ( โปรตีน , 2006 ) ปริมาณคาร์โบไฮเดรตคือ
คำนวณจากผลต่าง การอบแห้งในแต่ละการทดลองซ้ำและสองตัวอย่าง

การวัดในแต่ละซ้ำ ดังนั้นค่าสุดท้ายคือเฉลี่ยสี่วัด .
2.5.3 . ความหนาแน่น
ปริมาณของบลูเบอร์รี่แห้งวัดด้วย ลูกปัดแก้วแบบ
วิธีในกระบอกตวง ที่ทราบปริมาณ
( ฮวาง&ฮายา , 1980 ) ลูกปัดแก้ว ( 30e40 มาตรฐานของตะแกรง
ขนาด Delong Equipment Co . , แอตแลนตา , GA , สหรัฐอเมริกา ) ถูกใช้เป็น : ) ) ความหนาแน่นของผงบลูเบอร์รี่
คำนวณดังนี้
RDB ¼ wdb = HVC   wgb  wdb  . rgbi ( 1 )
ที่ RDB คือความหนาแน่นของบลูเบอร์รี่อบแห้ง ( กรัม / มิลลิลิตร )
wdb คือน้ำหนักของบลูเบอร์รี่อบแห้ง ( กรัม ) , VC คือปริมาตรของภาชนะทรงกระบอก
( ml ) wgb คือน้ำหนักของแก้ว ลูกปัดใน
ภาชนะกับบลูเบอร์รี่ ( G ) และ RGB มีความหนาแน่นของแก้ว