Chapter 3 An EmbarrassmentMount Ver

Chapter 3 An Embarrassment
Mount Vernon, New York, September 23, 1933
The dressing room was a mess. The floor was dirty and the doors
were broken. The air smelled of old sweat.
"He's a slow guy," said Joe Gould. "My grandmother could beat
him! It'll be an easy fight."
Joe was wearing one of his usual fine brown suits. Jim knew
nobody else who hadn't been ruined by the Crash.
The manager was taping up Jim's hands before the fight. He
squeezed Jim's right hand, then saw the look of pain on the
fighter's face. He played with the hand, examining it carefully.
"This break needs a couple of weeks to get better," he said.
"Why didn't you tell me, Jim?"
Jim didn't look up. He had fought in March, although his right
hand was still hurt from a fight in January. His opponent was
good, and Jim, fighting with a bad hand, had lost in four rounds.
But he couldn't stop fighting because he needed the prize money
for his family. He fought several more times, hurting his right
hand again and again. By now he had to use drugs to control the
pain. There was never enough time for it to get better before the
next fight.
Joe Gould knew that it wasn't legal to let a boxer fight in this
condition. If something went wrong in the ring, it could mean the
end for both Joe and Jim.
"I can't get any work," said Jim quietly. "We need the money."
12
The little manager thought of Mae and the children. "OK," he
said. "I'll tape your hand double." Gould knew that double-taping
was against the rules, too. "Keep your left hand in his face and,
when you can, hit him with a big right. If you finish early, I'll buy
you an ice cream!"
He led the boxer past the crowd toward the ring. This crowd
was very different from the one at Madison Square Garden years
earlier. These people looked poorer and hungrier.
As Jim climbed into the ring, a radio reporter spoke into a
microphone. "Just five years ago, Jim Braddock was thought to be
ready to fight for the world heavyweight title. But he has lost ten
fights in the last year."
The crowd started to shout louder when Abe Feldman walked
toward the ring, punching the air.
"Now Braddock fights Feldman," continued the radio man, "a
young fighter who has won seventeen times and lost just once."
Jim froze. This was the boxer Joe's grandmother could beat?
Feldman was the crowd's favorite. He was young and
handsome, like Braddock had been years earlier when he had an
unbroken nose and two pretty ears. Braddock's gloves fell to his
sides.
Joe pulled Jim's gloves back up. "Jimmy, what are you going to
do?"
Jim closed his eyes and everything went away—the crowd's
shouts, Mae's worried looks, Ben's gun, Jay's silent tears, all the
mistakes of the last four years. He opened his eyes.
"I'm going to get an ice cream!"
•
Feldman's glove hit Braddock in the face, a hard punch. Jim tried
to hit back, but Feldman blocked his punches.
'Come on, Jimmy!" cried Gould from the corner. The manager
was sweating almost as much as Braddock, as he jabbed the air
13
and shouted advice. But Braddock could only think about the
pain of Feldman's punches. The younger man hit him again and
again, but none of Braddock's punches seemed to hit Feldman,
who danced around his opponent easily. Suddenly, Feldman threw
a combination of punches that threw Braddock back onto the
ropes. The crowd began to boo.
"Don't just stand there!" shouted Gould.
Braddock saw an opening in Feldman's defenses and threw a
right cross. It hit the fighter's chin and knocked him back. Jim
stepped in to finish his opponent, but Feldman put his head down
as Braddock threw his big punch. The leather glove hit the top of
Feldman's head. There was a sound of bone on bone. The pain
in Braddock's right hand was terrible. He held on to Feldman as
the bell announced the end of the round. The referee had to send
both fighters back to their corners.
Gould quickly took Braddock's right glove off. Even under all
the tape, he could see that the hand was really broken.
"I can't let you continue," he said.
Jim thought of the prize money. "I can use my left," he said.
"Don't let Feldman get too close," said Gould, quickly tying the
glove back up. "Do what you can with your left."
But Braddock had never had a left-hand punch. Now he
couldn't even block with his right, and his feet felt heavy and slow.
Punch after punch fell on him.
Time usually slowed down for Jim in the ring, but now it was
flying past. He began to throw out his left hand in wild jabs. These
missed, but then one punch hit Feldman on the chin and hurt
him. Again, the two boxers held on to each other. The crowd
began to boo again and shout insults: "Go home!"
Braddock decided that maybe he had one more good right
punch in him. He pulled his arm back and threw the punch. It
hurt Feldman, but the pain was much worse for Braddock. Under
the double tape, his right hand was completely broken. Feldman
14
hit him back, and again Braddock held on to his opponent. He
almost fainted from the pain.
The angry boos from the crowd were so loud that he almost
didn't hear the bell.
•
"An embarrassment! That's what it was. An embarrassment!"
Jimmy Johnston, the big fight organizer, was shouting angrily
at Joe Gould, 'who was unusually quiet.
Thirty minutes earlier the referee had ended the fight,
announcing that nobody was the winner because Braddock
wasn't fit to continue.
"OK, OK, so he's fighting while he's hurt," said Joe. "Maybe
your fighters can afford to have a month's rest between fights."
"He almost never hits his opponents any more," answered
Johnston. "And now the referee has to stop the fight. A fighter like
that keeps the public away. Ticket money will fall." The big man
paused. "We're taking away his boxing license. Whatever Braddock
was going to do in boxing, he's done it."
When Jim heard the bad news from his manager, he couldn't
move, couldn't breathe. The dressing room was small and dirty, so
Joe led his boxer back into the hall. The lights threw long shadows
on the empty ring. Joe began taping a piece of wood to Jim's
broken hand. "Until you get to the hospital."
As he taped the hand, Joe couldn't hold back the memories, all
the fights and all the dreams. All the hopes that Jim Braddock
would be champion one day. Now those hopes lay as broken as
the fighter's hand.
Joe cleared his throat. "Jimmy . . . sometimes you just can't
change things. I'm telling you . . . It's finished."
The boxer didn't jump up, shout, or scream. He was quiet for a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 3 เป็นความลำบากใจเมานต์เวอร์นอน นิวยอร์ก 23 กันยายน 1933ห้องแต่งตัวถูกระเบียบ พื้นสกปรก และประตูไม่สมบูรณ์ อากาศกลิ่นเหงื่อเก่า"เขาเป็นผู้ชายช้า กล่าวว่า โจ Gould "ยายของฉันสามารถชนะเขา มันจะเป็นการต่อสู้อย่างง่ายๆ"โจกำลังสวมใส่ชุดสีน้ำตาลดีเขาปกติอย่างใดอย่างหนึ่ง จิมรู้ไม่มีใครอื่นที่ไม่ได้แล้วเจ๊ง โดยความผิดพลาดผู้จัดการมีเทป เทปขึ้นจิมมือก่อนการต่อสู้ เขาคั้นของจิมขวามือ แล้วเห็นลักษณะของความเจ็บปวดในการหน้าที่ของนักรบ เขาเล่น ด้วยมือ ตรวจสอบอย่างระมัดระวัง"แบ่งนี้ต้องสักสองสัปดาห์ได้ดีกว่า เขากล่าวว่า"ทำไมไม่ได้คุณบอก จิม"จิมไม่ค้นหา เขาได้สู้ในเดือนมีนาคม แม้ว่าสิทธิของเขามือยังบาดเจ็บจากการต่อสู้ในเดือนมกราคม คู่แข่งของเขาได้ดี และจิม การต่อสู้ ด้วยมือ ไม่มีหายไปในรอบที่สี่แต่เขาไม่สามารถหยุดการต่อสู้ เพราะเขาต้องการให้เงินรางวัลสำหรับครอบครัวของเขา เขาสู้มากหลายเวลา กับบุตรของเขาขวามืออีก โดยขณะนี้ เขาต้องใช้ยาเพื่อควบคุมการความเจ็บปวด ไม่มีเวลาเพียงพอสำหรับให้ได้ดีก่อนต่อสู้ต่อไปโจ Gould รู้ว่า มันไม่ได้ตามกฎหมายเพื่อให้นักมวยต่อสู้นี้เงื่อนไขการ ถ้า บางสิ่งบางอย่างผิดพลาดไปในแหวน มันอาจหมายถึงการสิ้นสุดสำหรับโจและจิม"ฉันไม่สามารถทำงานใด ๆ กล่าวว่า จิมอย่างเงียบ ๆ "เราต้องการเงิน"12จัดการน้อยคิดว่า แม่และเด็ก "ตกลง เขากล่าวว่า "ฉันจะเทปมือสอง" รู้ Gould ที่สองเทป เทปไม่ผิดกฎระเบียบ เกินไป "เก็บของซ้ายมือหน้าเขา และเมื่อคุณสามารถ ตีเขา ด้วยขวาใหญ่ ถ้าคุณเสร็จเร็ว จะซื้อคุณเป็นไอศครีม"เขานำนักมวยผ่านฝูงชนไปที่แหวน ฝูงชนนี้แตกต่างมากจากหนึ่งปีของเมดิสันสแควร์การ์เด้นก่อนหน้านี้ คนเหล่านี้มอง hungrier และย่อมเป็นจิมปีนเป็นแหวน ผู้สื่อข่าววิทยุพูดเป็นการไมโครโฟน "เพียงแค่ห้าปีที่ผ่านมา จิมแบรดด็อคคิดว่า จะพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อชื่อโลกเฮฟวี่เวท แต่เขาได้หายสิบต่อสู้ในปีสุดท้าย"ฝูงชนเริ่มส่งเสียงร้องดังขึ้นเมื่อเดิน Feldman อะเบะไปทางวงแหวน เจาะอากาศ"ตอนนี้แบรดด็อคต่อสู้ Feldman ต่อคนวิทยุ "aหนุ่มสาวนักต่อสู้ที่มีชนะ 17 ครั้ง และแพ้เพียงครั้งเดียว"จิม froze ยายของโจสามารถชนะนักมวยนี้Feldman ถูกใจของฝูงชน เด็ก และหล่อ แบรดด็อคเช่นเคยปีก่อนหน้านี้เมื่อเขามีการจมูกไม่เสียหายและหูสองสวย ถุงมือของแบรดด็อคตกเขาด้านการโจดึงถุงมือจิมสำรอง "จิมมี่ จะไปทำอย่างไร"จิมปิดตาของเขา และทุกสิ่งทุกอย่างไปจากตัวของฝูงชนการตะโกนของแม่ดูกังวล ปืนของเบน,, ของเจย์เงียบ น้ำตา ทุกข้อผิดพลาดของปี 4 เขาเปิดตาของเขา"ฉันจะได้เป็นไอศครีม"•ถุงมือของ Feldman ตีแบรดด็อคในหน้า หมัดหนัก จิมลองการตีกลับ แต่ Feldman บล็อกของเขาเจาะมาบน จิมมี่! "ร้อง Gould จากมุมนั้น ผู้จัดการมีตากระตุกเกือบเท่า ๆ แบรดด็อค ตามเขา jabbed อากาศ13และตะโกนคำแนะนำ แต่แบรดด็อคอาจเพราะคิดว่า เกี่ยวกับการความเจ็บปวดของ Feldman เจาะ คนอายุน้อยกว่าตีเขาอีก และอีกครั้ง แต่ไม่มีการเจาะของแบรดด็อคดูเหมือนจะตี Feldmanที่เต้นรอบคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้น Feldman โยนชุดเจาะที่โยนแบรดด็อคกลับไปเชือก ฝูงชนเริ่ม boo"ไม่เพียงยืน" ตะโกน Gouldแบรดด็อคเห็นเปิดการป้องกันของ Feldman และโยนตัวขวาไขว้ มันตีคางของนักรบ และโบว์ลิ่งเขากลับ จิมขั้นบันไดในการเสร็จสิ้นการต่อสู้ แต่ Feldman วางศีรษะลงเป็นแบรดด็อคโยนหมัดของเขาใหญ่ ถุงมือหนังตีด้านบนของหัวของ Feldman มีเสียงของกระดูกในกระดูก ความเจ็บปวดในมือขวาของแบรดด็อคมาก เขาจัดขึ้นเพื่อ Feldman เป็นระฆังประกาศจุดสิ้นสุดของรอบ ชกได้ส่งนักรบทั้งสองกลับไปยังมุมของพวกเขาGould เอาถุงมือขวาของแบรดด็อคปิดอย่างรวดเร็ว ใต้ทั้งหมดเทป เขาได้เห็นว่า มือไม่แตกจริง ๆ ด้วย"ฉันไม่ให้คุณดำเนินต่อ เขากล่าวว่าJim คิดว่า เงินรางวัล "ฉันสามารถใช้ซ้ายของฉัน เขากล่าวว่า"อย่าปล่อยให้ Feldman ได้ใกล้ชิดเกินไป กล่าวว่า Gould ผูกได้อย่างรวดเร็วถุงมือสำรอง "ทำสิ่งที่คุณสามารถ มีทางด้านซ้ายมือ"แต่แบรดด็อคก็ไม่เคยมีหมัดซ้าย ตอนนี้เขาแม้ไม่สามารถบล็อก มีขวาของเขา และเท้าของเขารู้สึกหนัก และช้าหมัดหลังหมัดตกบนเขาเวลามักจะชะลอตัวลงสำหรับจิมในแหวน แต่ตอนนี้ ก็อดีตบิน เขาเริ่มโยนออกมือซ้ายของเขาในป่า jabs เหล่านี้พลาด แต่หนึ่งหมัดตี Feldman บนคาง และเจ็บเขา อีก นักมวยสองขึ้นบนกัน ฝูงชนเริ่ม boo อีก และตะโกนดูหมิ่น: "กลับบ้าน"แบรดด็อคตัดสินใจว่า บางทีเขาขวาดีอย่างหนึ่งชกในพระองค์ เขาดึงแขนของเขากลับ และโยนหมัด มันFeldman เจ็บแต่ความเจ็บปวดมากเลวร้ายยิ่งสำหรับแบรดด็อค ภายใต้เทปคู่ มือขวาถูกตัดขาดอย่างสมบูรณ์ Feldman14ตีเขากลับ และอีก แบรดด็อคจัดขึ้นในการต่อสู้ เขาเกือบเป็นความเจ็บปวดโกรธ boos จากฝูงชนได้มากดังนั้นเขาเกือบไม่ได้ยินเสียงระฆัง•"เป็นความลำบากใจ นั่นคือสิ่งที่มันเป็น มีความลำบากใจ"จิมมี่จอห์นสตัน ผู้ต่อสู้ขนาดใหญ่ ถูกตะโกน angrilyที่โจ Gould, ' ซึ่งเงียบผิดปกติ30 นาทีก่อนชกก็สิ้นสุดการต่อสู้ประกาศว่า ใครคือผู้ชนะเนื่องจากแบรดด็อคพอดีไม่ต้องการ"ตกลง ตกลง เพื่อสู้ในขณะที่กำลังบาดเจ็บ กล่าวว่า โจ "บางทีนักรบของคุณสามารถจ่ายได้เหลือเดือนระหว่างการต่อสู้"ตอบ "เขาเกือบจะไม่ฮิตคู่แข่งของเขาอีกจอห์นสตัน "และตอนนี้ ชกมีการหยุดการต่อสู้ เครื่องบินรบเช่นที่ช่วยให้ประชาชนออกไป ตั๋วเงินจะอยู่" คนใหญ่หยุดชั่วคราว "เรากำลังจดเก็บลิขสิทธิ์มวยของเขา แบรดด็อคสิ่งไปทำในมวย เขาทำมัน"เมื่อจิมได้ยินข่าวร้ายจากผู้จัดการของเขา เขาไม่ย้าย ไม่สามารถหายใจ ห้องน้ำมีขนาดเล็ก และ สกปรก ดังนั้นโจนำนักมวยของเขากลับเข้าไปในห้องโถง ไฟโยนยาวเงาบนล้วนว่างเปล่า โจเริ่มเทป เทปชิ้นส่วนของไม้ของจิมมือขาด "จนกว่าจะได้ไปโรงพยาบาล"เป็นเขาฝามือ โจไม่สามารถเหนี่ยวรั้งความทรงจำ ทั้งหมดการต่อสู้และความฝัน ความหวังทั้งหมดแบรดด็อคที่จิมจะได้แชมป์วันหนึ่ง ตอนนี้ความหวังเหล่านั้นวางเป็นแตกเป็นมือของรบโจล้างคอของเขา "จิมมี่...บางครั้งคุณเพียงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่ง ฉันบอกคุณ... จะเสร็จ"นักมวยไม่ได้กระโดดขึ้น ตะโกน หรือร้อง เขาเงียบสำหรับการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 3 อาย
เมานต์เวอร์นอน , นิวยอร์ก , 23 กันยายน 2476
ห้องแต่งตัวก็ยุ่งเหยิงไปหมด พื้นก็สกปรกและประตู
แตก แอร์มีกลิ่นเหงื่อ .
" เขาเป็นคนที่ช้า , " กล่าวว่า " โจ โกล์ด คุณยายสามารถเอาชนะ
เขา ! มันจะเป็นการต่อสู้ที่ง่าย . "
โจใส่ของเขาปกติดี บราวน์ สูท จิมรู้
ไม่มีใครที่ไม่ได้ถูกทำลายจากความผิดพลาด .
ผู้จัดการงานขึ้นมือจิมก่อนการต่อสู้ เขา
บีบมือขวาของจิม แล้วเห็นลักษณะของความเจ็บปวดบน
เป็นนักสู้หน้า เขาเล่นกับมือ ตรวจสอบมันอย่างระมัดระวัง .
" แบ่งนี้ต้องการสองสัปดาห์ที่จะได้รับดีกว่า " เขากล่าว .
" ทำไมคุณถึงไม่บอกฉัน จิม ?
จิมดูไม่ขึ้น เขาได้ต่อสู้ในเดือนมีนาคม แต่มือขวาของเขายังคงเจ็บปวดจาก
สู้ในเดือนมกราคมคู่ต่อสู้ของเขาคือ
ดี และจิม สู้กับมือไม่ดี ก็แพ้ในรอบสี่ .
แต่เขาไม่สามารถหยุดการต่อสู้ เพราะเขาต้องการ
เงินรางวัลสำหรับครอบครัวของเขา เขาต่อสู้หลายที เจ็บมือใช่ไหม
ของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง โดยตอนนี้เขามีการใช้ยาเพื่อควบคุม
ความเจ็บปวด ไม่เคยมีเวลาพอที่จะทำให้ดีขึ้นก่อน

ต่อไปสู้