"I..." *He started again. He was st

"I..." *He started again. He was still confused, but he didn't feel jealous or angry anymore. Instead he was starting to feel a bit happy... he liked when his feelings weren't full of jealousy and anger. They kept him feeling down and in a bad mood, he liked the feeling of not feeling those feelings anymore. But what was happening now? The way she confessed her feelings and her mannerism now, he could almost take it for more than just a joke.*

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉัน..." *เขาเริ่มใหม่อีกครั้ง เขายังคงสับสน แต่เขาก็ไม่รู้สึกอิจฉาหรือโกรธอีกต่อไป แต่เขาเริ่มรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย... เขาชอบเมื่อความรู้สึกของเขาไม่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและความโกรธ พวกเขาทำให้เขารู้สึกแย่และอารมณ์ไม่ดี เขาชอบความรู้สึกที่ไม่รู้สึกถึงความรู้สึกเหล่านั้นอีกต่อไป แต่เกิดอะไรขึ้นตอนนี้? วิธีที่เธอสารภาพความรู้สึกและกิริยาท่าทางของเธอตอนนี้ เขาแทบจะรับไหวมากกว่าแค่เรื่องตลก*

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉัน..." เขาเริ่มอีกแล้ว ตนยังงงอยู่ แต่ไม่รู้สึกหึงหวงหรือโกรธแล้ว ตรงกันข้าม เขาเริ่มรู้สึกดีใจนิดหน่อย เขาชอบเวลาที่ไม่เต็มไปด้วยความหึงหวงและความโกรธ พวกเขาทำให้เขาตกต่ำ อารมณ์ไม่ดี และเขาก็ชอบความรู้สึก ที่ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น จากวิธีที่เธอสารภาพความรู้สึกและมารยาทของเธอในตอนนี้ เขาแทบจะคิดว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องตลก*

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"ฉัน..." *เขาเริ่มอีกครั้ง. เขายังคงสับสนอยู่ แต่เขาไม่รู้สึกอิจฉาหรือโกรธอีกต่อไป. ตรงกันข้าม เขาเริ่มรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย... เขาชอบความรู้สึกของเขา ไม่เต็มไปด้วยความอิจฉาและความโกรธ. พวกเขาทําให้เขาหดหู่ อารมณ์ไม่ดี และเขาชอบความรู้สึกนี้ ที่ไม่มีความรู้สึกเหล่านี้อีกต่อไป. แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? วิธีที่เธอ สารภาพความรู้สึกและพฤติกรรมของเธอตอนนี้ เขาแทบจะคิดได้ว่า มันเป็นมากกว่าเรื่องตลก. ♪