การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาสภาเส้นทางการท่องเที่ยวอย่างยืนด้านกายภาพ พฤติกรรมของชุมชนและนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาในพื้นที่เพื่อเสนอแนวทางในการจัดสภาพการพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวแบบไร้มละภาวะ จัดสภาพแวดล้อมทางการท่องเที่ยวและเส้นทางการเชื่อมโยงแหล่งท่องเที่ยว ในเขตพื้นที่บึงบอระเพ็ด จังหวัดนครสวรรค์ โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสำรวจสังเกต ,แบบสอบถาม, แบบสัมภาษณ์ จากกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยจำนวน 200 คน ประกอบด้วย ประชาชนในท้องถิ่น นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาทำกิจกรรมในพื้นที่
จากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่าปัญหาของ บึงบอระเพ็ด 1. แหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่มีจุดดึงดูดน้อย ส่วนใหญ่ขาดการพัฒนากิจกรรมและเส้นทางท่องเที่ยวที่น่าสนใจ ทำให้แหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเพียงจุดแวะพักระหว่างทาง และนักท่องเที่ยวใช้เวลาอยู่ในพื้นที่ไม่มากนัก 2. ปัญหาแหล่งท่องเที่ยวเสื่อมโทรา ทั้งนี้เนื่องมากจากขาดการจัดการใช้ประโยชน์พื้นที่อย่างเหมาะสมและขาดมาตรการในการป้องกันปัญหาสิ่งแวดล้อม 3. ปัญหาการเปลี่ยนแปลงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและวิถีชีวิตดั้งเดิมของพื้นที่ ซึ่งเป็นจุดขายไปตามกระแสนิยม ทำให้เสน่ห์ของวิถีดั้งเดิมค่อยๆ เลือนหาย และมีกิจกรรมที่ไม่สอดคล้องกับภาพลักษณ์และบริบทของพื้นที่ 4. ขาดการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อรองรับนักท่องเที่ยว ในแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพ เช่น การสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเดินเท้าในเขตตัวเมือง 5. ขาดการควบคุมการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกและบริการต่างๆ ให้ได้มาตรฐาน และสอดคล้องกับบริบทของพื้นที่ เช่น ที่พักแรม ร้านอาหาร ที่จอดรถ ห้องสุขา ระบบป้าย เป็นต้น ดังนั้น เมื่อนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมแล้วไม่ได้รับความสะดวกสบาย จอดรถลำบาก หรือไม่ทราบข้อมูลว่าสามารถไปท่องเที่ยวที่ใดต่อได้บ้าง ก็จะทำให้นักท่องเที่ยวขาดความประทับใจ และอาจไม่มาเยี่ยมชมในพื้นที่อีก