interactive effect on survival amon

interactive effect on survival among patients with
colorectal cancer. Specifically, among patients with
mutated-PIK3CA tumors, regular use of aspirin
after diagnosis was associated with significantly
increased survival. In contrast, patients with wildtype
PIK3CA tumors did not appear to derive a benefit
from aspirin use after diagnosis. In addition,
the effect of aspirin appeared to be most pronounced
in patients who had tumors with both
PIK3CA mutation and PTGS2 expression. Our data
support the hypothesis that aspirin use after diagnosis
may have a differential effect on survival,
depending on the presence or absence of tumor
PIK3CA mutation.
Our data suggest that regular use of aspirin
is suitable for testing as an adjuvant treatment in
patients with mutated-PIK3CA cancers and that
PIK3CA mutation status may serve as a tumor biomarker
that predicts the response to adjuvant aspirin
treatment. Our data also suggest that even
relatively low doses of aspirin may prolong survival
among patients with mutated-PIK3CA cancer.
Nevertheless, because of the small numbers of
deaths in some subgroups, we must be cautious in
interpreting our data. Furthermore, since our current
analysis was not prespecified when the cohorts
were initially enrolled, and testing of
multiple hypotheses through subgroup analyses
increases the possibility of a false positive result,34
our findings need to be confirmed by analyses
of independent data sets.
A possible alternative explanation for our findings
is that aspirin use before diagnosis, which
is related to aspirin use after diagnosis, may be
associated with the occurrence of indolent tumor
subtypes, particularly among mutated-PIK3CA tumors.
We previously reported that aspirin use before
diagnosis by itself was not associated with
prognosis among patients with colorectal cancer.
8 In our current analysis, we analyzed the effect
of aspirin use after diagnosis according to
both PIK3CA mutation and aspirin use before diagnosis
(Table 3). Although statistical power was
limited, the results suggest that the association
between aspirin use after diagnosis and increased
survival is probably not explained by aspirin use
before diagnosis. Colorectal cancers are a heterogenous
group of complex diseases, as indicated
by molecular pathological epidemiology35-37 and
the unique tumor principle.11 Thus, it is not possible
to explain tumor behavior on the basis of
one or a few biomarkers alone. The interplay
among inflammation, aspirin, and tumor molecular
features is suggested by the current study
and our previous studies.8,22
The proportion of mutated-PIK3CA tumors was
the same (17%) among users and nonusers of aspirin
before diagnosis, despite our main finding
that aspirin use after diagnosis appeared to prevent
progression of disease in patients with mutated-
PIK3CA tumors. One reason for this apparent
discrepancy may be related to tumor evolution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อยู่รอดในผู้ป่วยที่มีผลแบบโต้ตอบมะเร็งลำไส้ โดยเฉพาะ ในผู้ป่วยที่มีเนื้องอกกลาย PIK3CA ปกติใช้แอสไพรินหลังจากวินิจฉัยได้เกี่ยวข้องด้วยอย่างมากการอยู่รอดเพิ่มขึ้น ในทางตรงข้าม ผู้ป่วยที่ มี wildtypeไม่ปรากฏเนื้องอก PIK3CA จะ ได้รับสวัสดิการจากการใช้แอสไพรินหลังการวินิจฉัย นอกจากนี้ผลของแอสไพรินปรากฏให้สามารถออกเสียงมากที่สุดในผู้ป่วยที่มีเนื้องอกกับทั้งสองการกลายพันธุ์ PIK3CA และ PTGS2 นิพจน์ ข้อมูลของเราสนับสนุนสมมติฐานที่ใช้แอสไพรินหลังการวินิจฉัยอาจมีผลแตกต่างในการอยู่รอดขึ้นอยู่กับหรือเนื้องอกPIK3CA การกลายพันธุ์ข้อมูลแนะนำการใช้แอสไพรินที่ปกติเหมาะสำหรับการทดสอบเป็นการประเมินการรักษาในผู้ป่วยที่ มีมะเร็งกลาย PIK3CA และที่สถานะ PIK3CA การกลายพันธุ์อาจใช้เป็นไบโอมาร์คเกอร์เป็นเนื้องอกที่ทำนายการตอบสนองการประเมินแอสไพรินรักษา ข้อมูลของเรายังแนะนำที่ได้ปริมาณค่อนข้างต่ำของแอสไพรินอาจช่วยยืดอายุการอยู่รอดในผู้ป่วยที่มีมะเร็งกลาย PIK3CAอย่างไรก็ตาม เนื่องจาก มีขนาดเล็กจำนวนเสียชีวิตในกลุ่มย่อยบาง เราต้องระมัดระวังในการตีความข้อมูล นอกจากนี้ เนื่องจากปัจจุบันของเราวิเคราะห์ไม่ prespecified เมื่อ cohortsได้เข้าเรียนครั้งแรก และการทดสอบของหลายสมมุติฐาน โดยการวิเคราะห์กลุ่มย่อยเพิ่มความเป็นไปได้ของผลบวกการเท็จ 34ผลการวิจัยของเราจำเป็นต้องได้รับการยืนยัน โดยวิเคราะห์ขึ้นอยู่กับชุดข้อมูลคำอธิบายอื่นได้สำหรับผลการวิจัยของเราคือ ว่า ใช้แอสไพรินก่อนการวินิจฉัย การเกี่ยวข้องกับการใช้แอสไพรินหลังการวินิจฉัย อาจจะเกี่ยวข้องกับการเกิดเนื้องอก indolentsubtypes โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างเนื้องอกกลาย PIK3CAเราเคยรายงานว่า แอสไพรินที่ใช้ก่อนวินิจฉัย ด้วยตัวเองไม่เกี่ยวข้องกับการคาดคะเนในผู้ป่วยโรคมะเร็งลำไส้8 ในการวิเคราะห์ปัจจุบันของเรา เราได้วิเคราะห์ผลการใช้แอสไพรินหลังจากวินิจฉัยตามการกลายพันธุ์ PIK3CA และแอสไพรินใช้ก่อนการวินิจฉัย(ตาราง 3) แม้ว่าอำนาจทางสถิติได้จำกัด ผลแนะนำที่สมาคมระหว่างแอสไพรินใช้หลังการวินิจฉัย และเพิ่มคงไม่มีอธิบายความอยู่รอด โดยใช้แอสไพรินก่อนที่จะวินิจฉัย มะเร็งลำไส้จะมี heterogenousกลุ่มของโรคที่ซับซ้อน ระบุโดยทางพยาธิวิทยาโมเลกุล 37 epidemiology35 และprinciple.11 เนื้องอกเฉพาะดังนี้ มันเป็นไปไม่ได้อธิบายลักษณะเนื้องอกบนพื้นฐานของหนึ่ง biomarkers คนเดียว ล้อที่อักเสบ แอสไพริน และเนื้องอกในระดับโมเลกุลแนะนำคุณลักษณะการศึกษาปัจจุบันและ studies.8,22 ของเราก่อนหน้านี้สัดส่วนของเนื้องอก PIK3CA กลายเป็นเดียวกัน (17%) ในหมู่ผู้ใช้และ nonusers ของแอสไพรินก่อนการวินิจฉัย แม้มีการค้นหาของเราหลักที่ใช้แอสไพรินหลังจากวินิจฉัยปรากฏให้ความก้าวหน้าของโรคในผู้ป่วยที่มีกลาย-PIK3CA เนื้องอก เหตุผลหนึ่งชัดเจนความขัดแย้งอาจเกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการของเนื้องอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการโต้ตอบต่อความอยู่รอดของผู้ป่วย
โรคมะเร็งลำไส้ใหญ่ โดยเฉพาะในกลุ่มผู้ป่วยที่มี
เนื้องอกกลายพันธุ์
หลังการวินิจฉัยที่เกี่ยวข้องกับอย่างมีนัยสำคัญ
การอยู่รอดที่เพิ่มขึ้น ในทางตรงกันข้ามผู้ป่วยที่มี
เนื้องอก
จากการใช้ยาแอสไพรินหลังการวินิจฉัย นอกจากนี้
ผลกระทบของยาแอสไพรินดูเหมือนจะเด่นชัดมากที่สุด
ในผู้ป่วยที่มีเนื้องอกที่มีทั้ง
การกลายพันธุ์และการแสดงออก ข้อมูลของเรา
สนับสนุนสมมติฐานว่าการใช้ยาแอสไพรินหลังการวินิจฉัย
อาจมีผลกระทบที่แตกต่างกันในการอยู่รอด
ขึ้นอยู่กับการมีหรือไม่มีของเนื้องอก
กลายพันธุ์
ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการใช้งานปกติของยาแอสไพริน
เป็นที่เหมาะสมสำหรับการทดสอบการรักษาแบบเสริมใน
ผู้ป่วยที่มี
สถานะการกลายพันธุ์
ที่คาดการณ์การตอบสนองต่อยาแอสไพรินเสริม
การรักษา ข้อมูลของเรายังแนะนำว่าแม้
ในปริมาณที่ค่อนข้างต่ำของแอสไพรินอาจยืดการอยู่รอด
ของผู้ป่วยที่มีการกลายพันธุ์
แต่เพราะตัวเลขเล็ก ๆ ของ
การเสียชีวิตในกลุ่มย่อยบางอย่างที่เราจะต้องระมัดระวังใน
การตีความข้อมูลของเรา นอกจากนี้เนื่องจากในปัจจุบันของเรา
ไม่ได้วิเคราะห์
ได้รับการคัดเลือกในขั้นต้นและการทดสอบ
สมมติฐานหลายกลุ่มย่อยผ่านการวิเคราะห์
ความเป็นไปได้ของการเพิ่มขึ้นของผลบวกปลอม
ผลการวิจัยของเราจะต้องมีการยืนยันจากการวิเคราะห์
ของชุดข้อมูลที่เป็นอิสระ
ทางเลือกที่เป็นไปได้ คำอธิบายสำหรับการค้นพบของเรา
คือว่าการใช้ยาแอสไพรินก่อนการวินิจฉัยซึ่ง
เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาแอสไพรินหลังการวินิจฉัยอาจจะ
เกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นของเนื้องอกขี้เกียจ
เชื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เนื้องอกกลายพันธุ์
ก่อนหน้านี้เราได้รายงานว่าการใช้ยาแอสไพรินก่อน
การวินิจฉัยด้วยตัวเองไม่ได้ ที่เกี่ยวข้องกับ
การพยากรณ์โรคในผู้ป่วยที่เป็นโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่
8
ของการใช้ยาแอสไพรินหลังการวินิจฉัยตามที่
ทั้งสองกลายพันธุ์
( แม้ว่าอำนาจทางสถิติที่ถูก
จำกัด ผลการชี้ให้เห็นว่าการเชื่อมโยง
ระหว่างการใช้ยาแอสไพรินหลังการวินิจฉัยและเพิ่ม
ความอยู่รอดอาจจะไม่อธิบายได้ด้วยการใช้ยาแอสไพริน
ก่อนที่จะวินิจฉัย การเกิดโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนักเป็น
กลุ่มของโรคที่ซับซ้อนตามที่ระบุ
โดย
เนื้องอกที่ไม่ซ้ำกัน
ที่จะอธิบายพฤติกรรมเนื้องอกบนพื้นฐานของ
หนึ่งหรือ มีอิทธิพลซึ่งกันและกัน
ในหมู่อักเสบยาแอสไพรินและโมเลกุลของเนื้องอก
คุณสมบัติที่เป็นข้อเสนอแนะจากการศึกษาในปัจจุบัน
และ
สัดส่วนของการกลายพันธุ์เนื้องอก
เหมือนกัน
ก่อนการวินิจฉัยแม้จะมีของเรา การค้นพบที่สำคัญ
ว่าการใช้ยาแอสไพรินหลังการวินิจฉัยปรากฏตัวเพื่อป้องกัน
การลุกลามของโรคในผู้ป่วยที่มี
เนื้องอก เหตุผลหนึ่งที่เห็นได้ชัดนี้
ความแตกต่างอาจจะเกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการของเนื้องอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลแบบโต้ตอบในการอยู่รอดของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก
. โดยเฉพาะในผู้ป่วยที่มีเนื้องอก
mutated-pik3ca ปกติใช้แอสไพริน
หลังจากการวินิจฉัยโรคที่เกี่ยวข้องกับอย่างมีนัยสำคัญ
เพิ่มการอยู่รอด ในทางตรงกันข้ามผู้ป่วย wildtype
pik3ca เนื้องอก ไม่ปรากฏว่าได้รับประโยชน์จากการใช้แอสไพริน
หลังการวินิจฉัย นอกจากนี้
ผลของแอสไพริน ปรากฏอยู่เด่นชัดมากที่สุดในผู้ป่วยที่มีเนื้องอก
2
pik3ca การกลายพันธุ์และการแสดงออก ptgs2 . สนับสนุนสมมติฐานที่ว่า ใช้แอสไพรินหลังจากการวินิจฉัยโรค
อาจมีผลแตกต่างต่อความอยู่รอด

ข้อมูลของเรา ขึ้นอยู่กับการมี / ไม่มีเนื้องอก
pik3ca การกลายพันธุ์ .
ข้อมูลของเราแนะนำให้ใช้ปกติของแอสไพริน
เหมาะสำหรับการทดสอบเป็น การรักษาเสริมใน
ผู้ป่วยมะเร็งและการกลายพันธุ์ที่ mutated-pik3ca
สถานะ pik3ca อาจเป็นเนื้องอกไบโอมาร์คเกอร์
ที่คาดการณ์การตอบสนองการรักษาแอสไพริน
ผู้ช่วย ข้อมูลยังชี้ให้เห็นว่าแม้
ค่อนข้างต่ำ doses ของแอสไพรินอาจขยายเวลาการอยู่รอดของผู้ป่วยมะเร็ง mutated-pik3ca
.
แต่เพราะตัวเลขขนาดเล็กของ
เสียชีวิตในกลุ่มย่อย เราต้องระมัดระวังใน
ข้อมูลการตีความของเรา นอกจากนี้ ตั้งแต่การวิเคราะห์กระแส
ของเราไม่จรเมื่อเพื่อน
เริ่มต้นเรียน และการทดสอบสมมติฐานโดยวิเคราะห์

หลายกลุ่มย่อยเพิ่มโอกาสบวกปลอมผล 34
ค้นพบของเราต้องได้รับการยืนยันโดยการวิเคราะห์
ของชุดข้อมูลที่เป็นอิสระ ทางเลือกที่เป็นไปได้สำหรับ

อธิบายการค้นพบคือว่าใช้แอสไพริน ก่อนการวินิจฉัยที่เกี่ยวข้องกับการใช้

หลังจากการวินิจฉัย อาจจะเกี่ยวข้องกับการเกิดเนื้องอก
ขี้เกียจชนิดย่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เนื้องอก mutated-pik3ca .
เราเคยรายงานว่าใช้แอสไพรินก่อน
วินิจฉัยเองไม่ได้เกี่ยวข้องกับพยากรณ์โรคของผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก
.
8 ในการวิเคราะห์ในปัจจุบัน ของเรา เราวิเคราะห์ผล
การใช้แอสไพรินหลังจากการวินิจฉัยตาม
ทั้ง pik3ca การกลายพันธุ์และใช้แอสไพริน ก่อนการวินิจฉัย
( ตารางที่ 3 ) แม้ว่าสถิติพลังงานคือ
จำกัด ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าสมาคม
ระหว่างแอสไพรินใช้หลังจากการวินิจฉัยและเพิ่มขึ้น
การอยู่รอดอาจไม่ได้อธิบายโดย
ใช้แอสไพริน ก่อนการวินิจฉัย โรคมะเร็งลําไส้ใหญ่คือกลุ่มของโรคที่ซับซ้อนกลุ่ม

ตามที่ระบุอณูพยาธิวิทยาโดยเฉพาะเนื้องอกและ epidemiology35-37
principle.11 ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้
เพื่ออธิบายพฤติกรรมเนื้องอกบนพื้นฐานของ
หนึ่งหรือไม่กี่ใหม่คนเดียว มีอิทธิพล
ระหว่างการอักเสบแอสไพริน และเนื้องอกประกอบด้วยโมเลกุล
) โดยปัจจุบันศึกษา
และการศึกษาของเราก่อนหน้านี้ 8,22

mutated-pik3ca คือสัดส่วนของเนื้องอกเดียวกัน ( 17% ) ระหว่างผู้ใช้และ nonusers ยาแอสไพริน
ก่อนการวินิจฉัย แม้จะมีหลักของเราหา
ที่ใช้แอสไพรินหลังจากการวินิจฉัยโรคปรากฏเพื่อป้องกันการลุกลามของโรคในผู้ป่วยด้วย
-
pik3ca กลายพันธุ์เนื้องอก เหตุผลหนึ่งที่ทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจน
นี้อาจเกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการของเนื้องอก