กฎหมายในสมัยสุโขทัยมีลักษณะเป็นแบบกฎหมายชาวบ้าน ซึ่งก็คือเป็นกฎเกณฑ์ที่เกิดขึ้นจากเหตุผลธรรมดาของสามาัญสำนึกของคน หรือก็คือเป็นความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของมนุษย์นั่นเอง โดยกฎเกณฑ์เช่นว่านี้จะมีพื้นฐานมาจากแนวความคิดทางด้านศีลธรรม
สำหรับหลักฐานที่ระบุเรื่องราวในสมัยสุโขทัยนั้นจะปรากฎใน "หลักศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง" นับเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญที่ทำให้เราทราบสภาพสังคม วิถีชีวิตรวมทั้งกฎเกณฑ์ต่างๆ