The relationship between religion a

The relationship between religion and health care has cycled between cooperation
and antagonism throughout history. Some of the most advanced
civilizations of ancient times (Assyrian, Chinese, Egyptian, Mesopotamian,
and Persian) equated physical illnesses with evil spirits and demonic possessions,
and treatment was aimed at banishing these spirits. Since then,
physicians and other health-care providers have been viewed by religious
groups as everything from evil sorcerers to conduits of God’s healing powers.
Similarly, physicians’, scientists’, and health-care providers’ views of
religion have ranged from interest to disinterest to disdain.
[Zygon, vol. 40, no. 2 (June 2005).]
© 2005 by the Joint Publication Board of Zygon. ISSN 0591-2385
443
444 Zygon
In recent years, interest in understanding the effects of religion on health
has grown in the medical and scientific communities (Levin 1996). Popular
news magazines such as Time and Newsweek and television shows have
devoted ample coverage to the interplay of religion and health (Begley
2001a, b; Greenwald 2001; Woodward 2001). Spiritual activities aimed
at improving or maintaining health, such as yoga, have become very popular
(Corliss 2001; Ulick 2002). Moreover, studies have clearly shown that
many patients consider religion to be very important and would like their
physicians to discuss religious issues with them.
In this essay we review what is currently known about clinical effects of
religious and spiritual practices and the challenges that researchers and
health-care practitioners face in designing appropriate studies and translating
results to clinical practice. We also discuss future directions in the
roles of religion and spirituality in health care.
THE IMPORTANCE OF RELIGION AND SPIRITUALITY
TO PATIENTS AND PHYSICIANS
Studies have confirmed that religion and spirituality play significant roles
in many people’s lives. Over 90 percent of Americans believe in God or a
higher power, 90 percent pray, 67 to 75 percent pray on a daily basis, 69
percent are members of a church or synagogue, 40 percent attend a church
or synagogue regularly, 60 percent consider religion to be very important
in their lives, and 82 percent acknowledge a personal need for spiritual
growth (Bezilla 1993; Gallup 1994; Miller and Thoresen 2003; Poloma
and Pendleton 1991; Shuler, Gelberg, and Brown 1994). Studies also show
that patients are interested in integrating religion with their health care.
More than 75 percent of surveyed patients want physicians to include spiritual
issues in their medical care, approximately 40 percent want physicians
to discuss their religious faith with them, and nearly 50 percent would like
physicians to pray with them (Daaleman and Nease 1994; King and
Bushwick 1994; King, Hueston, and Rudy 1994; Matthews et al. 1998).
Many physicians seem to agree that spiritual well-being is an important
component of health and that it should be addressed with patients, but
only a minority (less than 20 percent) do so with any regularity (MacLean
et al. 2003; Monroe et al. 2003). Surveyed physicians blame lack of time,
inadequate training, discomfort in addressing the topics, and difficulty in
identifying patients who want to discuss spiritual issues for this discrepancy
(Armbruster, Chibnall, and Legett 2003; Chibnall and Brooks 2001;
Ellis, Vinson, and Ewigman 1999).
Educators have responded by offering courses, conferences, and curricula
in medical schools, postgraduate training, and continuing medical
education (Pettus 2002). However, some question the relevance and appropriateness
of discussing religion and spirituality in the health-care setting,
fearing that it gives health-care workers the opportunity to impose
Bruce Y. Lee and Andrew B. Newberg 445
personal religious beliefs on others and that necessary medical interventions
may be replaced by religious interventions. R. P. Sloan and colleagues
caution that patients may be forced to believe that their illnesses are solely
the result of poor faith (Sloan and Bagiella 2002; Sloan, Bagiella, and Powell
1999). Moreover, there is considerable debate over how religion should
be integrated with health care and who should be responsible, especially
when health-care providers are agnostic or atheist (Levin et al. 1997).
THE ROLE OF RELIGION IN HEALTH CARE
Despite this controversy, there are many signs that the role of religion in
health care is increasing. For instance, the Diagnostic and Statistical Manual
of Mental Disorders, Fourth Edition, recognizes religion and spirituality
as relevant sources of either emotional distress or support (Kutz 2002;
Lukoff, Lu, and Turner 1992; Turner et al. 1995). Also, the guidelines of
the Joint Commission on Accreditation of Healthcare Organizations require
hospitals to meet the spiritual needs of patients (La Pierre 2003;
Spiritual assessment 2003). The literature reflects this trend as well. The
frequency of studies on religion and spirituality and health has increased
over the past decade (Levin, Larson, and Puchalski 1997). M. Stefanek
and colleagues tallied a 600 percent increase in spirituality-and-health publications
and a 27 percent increase in religion-and-health publications from
1993 to 2002 (Stefanek, McDonald, and Hess in press).
Some have recommended that physicians and other health-care providers
routinely take religious and spiritual histories of their patients to better
understand the patients’ religious backgrounds, determine how they may
be using religion to cope with illness, open the door for future discussions
about spiritual or religious issues, and help detect potentially deleterious
side effects from religious and spiritual activities (Kuhn 1988; Lo, Quill,
and Tulsky 1999; Lo et al. 2002; Matthews and Clark 1998). It may also
be a way of detecting spiritual distress (Abrahm 2001). There also has
been greater emphasis in integrating various religious resources and professionals
into patient care, especially when the patient is near the end of
life (Lo et al. 2002). Some effort has been made to train health-care providers
to listen appropriately to patients’ religious concerns, perform clergylike
duties when religious professionals are not available, and better
understand spiritual practices (Morse and Proctor 1998; Proctor, Morse,
and Khonsari 1996).
METHODOLOGICAL ISSUES WITH CLINICAL STUDIES
The study of religion and health has faced the same challenges that most
nascent research areas have had to confront: lack of adequate funding,
institutional support, and training for investigators. This is part of the
reason why a large percentage of the literature consists of anecdotes and
446 Zygon
editorials, which are helpful in generating discussions, formulating ideas,
and fueling future studies but do not establish causality or scientific support
of specific interventions. Of the scientific studies, many are correlational,
which demonstrates interesting associations but does not always
adjust for all possible confounding variables such as socioeconomic status,
ethnicity, and different lifestyles or diets and as a result does not clearly
establish causality. In some cases, religious variables are included in a larger
study that does not focus on the effects of religion. Because these studies
were not necessarily designed to primarily study the religious variables,
results must be considered cautiously. There have been a limited number
of randomized controlled trials (RCTs). In a systematic review of studies
from 1966 to 1999, M. Townsend and colleagues (2002) counted nine
RCTs. As the study of religion and health progresses, the number and
sophistication of scientific studies should continue to grow.
There also are challenges inherent in the clinical study of religion, ten of
which are listed below. Understanding these challenges is crucial in designing
appropriate studies and interpreting the results. Otherwise, inappropriate
conclusions may be drawn, unnecessary and even dangerous
interventions may be initiated, and further necessary research may be curtailed.
These challenges may help guide investigators in choosing areas
that need further study.
1. Defining religion and spirituality has been difficult. Investigators have
struggled to agree on formal definitions of these two distinct and difficultto-define
terms, which often are mistakenly used synonymously (Powell,
Shahabi, and Thoresen 2003; Tanyi 2002). Even if universal definitions
were established, which specific practices would be classified as either or
neither? For example, where does one draw the line between religions and
cults? The Merriam Webster Dictionary defines cult as “a religion regarded
as unorthodox or spurious.” But what is the criterion for being unorthodox
and spurious? As history demonstrates, what formerly was considered
a cult and spurious can eventually become a major religion, and vice versa.
2. Designing studies with sufficient numbers of subjects and adequate
controls can be problematic. It is difficult to control for the multiple possible
confounders as well as recruit and randomize subjects, because they
may not be willing or able to alter their religious beliefs and practices for
the study. Prayer and other religious activities are often private, silent, or
disguised as social interactions, so investigators may have trouble monitoring
and ensuring that subjects comply with study requirements. Inadvertent
noncompliance can easily occur, as patients are influenced by visitors
or their environment.
3. There are many possible measures of religiousness. Religiousness can
be measured in many different dimensions, and patients who score high in
one dimension may not necessarily score high in others. For example, just
because an individual feels that he or she is very religious (high subjective
Bruce Y. Lee and Andrew B. Newberg 447
religiosity) does not mean he or she would score high on more objective
measures (low religious commitment/motivation). An individual m

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาและการดูแลสุขภาพมีล้มระหว่างความร่วมมือและ antagonism ตลอดประวัติศาสตร์ บางที่สุดอารยธรรมโบราณเวลา (อัสซีเรียใหม่ จีน อียิปต์ Mesopotamianและเปอร์เซีย) equated โรคทางกายภาพกับวิญญาณร้ายและทรัพย์สินอายุและรักษามุ่ง banishing วิญญาณเหล่านี้ หลังจากนั้นแพทย์และผู้ให้บริการสุขภาพอื่น ๆ ได้การดูศาสนากลุ่มเป็นทุกอย่างจากพ่อมดหมอผีชั่วร้ายการ conduits ของอำนาจรักษาพระในทำนองเดียวกัน แพทย์ นัก วิทยาศาสตร์ของ และมุมมองของผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของศาสนามีอยู่ในช่วงจากสนใจ disinterest รังเกียจ[Zygon ปี 40 หมายเลข 2 (2548 มิถุนายน)]© 2005 โดยคณะร่วมประกาศ Zygon นอก 0591- ๒๓๘๕443444 Zygonในปีที่ผ่านมา สนใจในการทำความเข้าใจผลกระทบของศาสนาสุขภาพได้เติบโตขึ้นในชุมชนทางการแพทย์ และวิทยาศาสตร์ (Levin 1996) ยอดนิยมข่าวนิตยสารเช่นแสดงเวลา และ Newsweek และโทรทัศน์ได้ทุ่มเทความครอบคลุมกว้างขวางล้อศาสนาและสุขภาพ (Begley2001a, b Greenwald 2001 วูดวาร์ด 2001) กิจกรรมด้านจิตวิญญาณที่มุ่งปรับปรุง หรือรักษาสุขภาพ เช่นโยคะ ได้กลายเป็นที่นิยมมาก(Corliss 2001 Ulick 2002) นอกจากนี้ การศึกษาได้อย่างชัดเจนแสดงที่ผู้ป่วยที่พิจารณาศาสนาเป็นสิ่งสำคัญมาก และต้องการแพทย์เพื่อหารือเกี่ยวกับประเด็นทางศาสนากับพวกเขาในบทความครั้งนี้ เราตรวจสอบว่ามีชื่อเสียงเกี่ยวกับผลทางคลินิกของปฏิบัติทางศาสนา และจิตวิญญาณและความท้าทายที่นักวิจัย และหน้าผู้ดูแลสุขภาพในการออกแบบการศึกษาที่เหมาะสม และแปลผลการปฏิบัติทางคลินิก เรายังกล่าวถึงทิศทางในอนาคตบทบาทของศาสนาและจิตวิญญาณในการดูแลสุขภาพความสำคัญของศาสนาและจิตวิญญาณผู้ป่วยและแพทย์การศึกษาได้ยืนยันว่า ศาสนาและจิตวิญญาณมีบทบาทสำคัญในชีวิตของผู้คนจำนวนมาก กว่า 90 เปอร์เซ็นต์ของชาวอเมริกันที่เชื่อในพระเจ้าหรือพลังงานสูง 90 เปอร์เซ็นต์อธิษฐาน 67-75 เปอร์เซ็นต์อธิษฐานบนประจำ 69เปอร์เซ็นต์เป็นสมาชิกของคริสตจักรหรือโบสถ์ 40 เปอร์เซ็นต์เข้าโบสถ์หรือโบสถ์เป็นประจำ 60 เปอร์เซ็นต์ศาสนามีความสำคัญมากในชีวิตของพวกเขา และจิตวิญญาณส่วนบุคคลต้องยอมรับร้อยละ 82(Bezilla 1993 การเจริญเติบโต Gallup 1994 มิลเลอร์และเอเยนต์ซีส์ 2003 Polomaและ Pendleton 1991 Shuler, Gelberg และสีน้ำตาลปี 1994) การศึกษายังแสดงว่า ผู้ป่วยมีความสนใจในการบูรณาการการศาสนากับการดูแลสุขภาพมากกว่าร้อยละ 75 ของผู้ป่วยสำรวจต้องแพทย์แก่จิตวิญญาณปัญหาในการดูแลของแพทย์ ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ต้องการแพทย์หารือเกี่ยวกับศาสนาของพวกเขา และเกือบร้อยละ 50 ต้องแพทย์อธิษฐานได้ (Daaleman และ Nease 1994 พระมหากษัตริย์ และBushwick 1994 คิง Hueston และ Rudy 1994 แมธธิวส์ et al. 1998)แพทย์หลายที่ดูเหมือนจะ ยอมรับว่า จิตวิญญาณสุขภาพเป็นสำคัญองค์ประกอบของสุขภาพและการที่มันควรอยู่กับผู้ป่วย แต่เฉพาะชนกลุ่มน้อย (น้อยกว่าร้อยละ 20) จึงไม่มีความ (MacLeanร้อยเอ็ด al. 2003 มอนโร et al. 2003) ไม่มีเวลา ตำหนิแพทย์สำรวจฝึกอบรมไม่เพียงพอ ไม่สบายในการกำหนดหัวข้อ และความยากลำบากในระบุผู้ป่วยที่ต้องการเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหาความขัดแย้งนี้จิตวิญญาณ(Armbruster, Chibnall และ Legett 2003 Chibnall และสารบรูคส์ 2001เอลลิส Vinson และ Ewigman 1999)นักการศึกษาได้ตอบรับ โดยนำเสนอหลักสูตร สัมมนา และหลักสูตรในโรงเรียนแพทย์ บัณฑิตฝึกอบรม และต่อทางการแพทย์การศึกษา (Pettus 2002) อย่างไรก็ตาม บางคำถามเกี่ยวข้องและความของคุยศาสนาและจิตวิญญาณการดูแลสุขภาพกลัวว่า จะให้ดูแลสุขภาพแรงงานโอกาสในการกำหนดบรูซลี Y. และแอนดรูว์ B. Newberg 445ส่วนบุคคลความเชื่อในศาสนาในผู้อื่นและที่จำเป็นทางการแพทย์การรักษาอาจถูกแทนที่ ด้วยการแทรกแซงทางศาสนา อาร์พีสโลนและเพื่อนร่วมงานcaution ที่ ผู้ป่วยอาจถูกบังคับให้เชื่อว่าการเจ็บป่วยของพวกเขาใช้แต่เพียงผู้เดียวผลของความเชื่อดี (สโลนและ Bagiella 2002 สโลน Bagiella และพาวเวลปี 1999) นอกจากนี้ มีอภิปรายมากเกินควรของศาสนาสามารถรวมกับการดูแลสุขภาพและที่ควรจะรับผิดชอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ agnostic หรือ atheist (Levin et al. 1997)บทบาทของศาสนาในการดูแลสุขภาพแม้ มีการถกเถียงนี้ มีหลายสัญญาณที่บทบาทของศาสนาในดูแลสุขภาพเพิ่มมากขึ้น ตัวอย่าง การวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองของโรคจิต รุ่นสี่ รู้จักศาสนาและจิตวิญญาณเป็นแหล่งที่เกี่ยวข้องของความทุกข์ทางอารมณ์หรือสนับสนุน (Kutz 2002Lukoff, Lu และ Turner 1992 Turner et al. 1995) ยัง คำแนะนำของต้องมีกรรมการร่วมรับรององค์กรดูแลสุขภาพโรงพยาบาลเพื่อตอบสนองจิตวิญญาณต้องการของผู้ป่วย (ลา Pierre 2003จิตวิญญาณการตรวจประเมิน 2003) วรรณคดีสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มนี้เป็นอย่างดี ที่มีเพิ่มความถี่ของการศึกษาการศาสนา และจิตวิญญาณ และสุขภาพกว่าทศวรรษ (Levin, Larson และปี 1997 Puchalski) ม. Stefanekและเพื่อนร่วมงานแน่ 600 เปอร์เซ็นต์เพิ่มขึ้นในจิตวิญญาณ และสุขภาพสิ่งพิมพ์และการเพิ่มขึ้นร้อยละ 27 ในสิ่งพิมพ์ศาสนา และสุขภาพจาก1993 การ 2002 (Stefanek แมคโดนัลด์ และ Hess ในข่าว)บางคนแนะนำที่แพทย์และผู้ให้บริการสุขภาพอื่น ๆเป็นประจำไปประวัติศาสนา และจิตวิญญาณของผู้ป่วยดีขึ้นเข้าใจภูมิหลังทางศาสนาของผู้ป่วย การตรวจสอบว่าพวกเขาอาจใช้ศาสนาเพื่อรับมือกับการเจ็บป่วย เปิดประตูสำหรับการสนทนาในอนาคตปัญหาเกี่ยวกับจิตวิญญาณ หรือทางศาสนา และวิธีใช้ที่ตรวจพบอาจร้ายผลข้างเคียงจากกิจกรรมทางศาสนา และจิตวิญญาณ (Kuhn 1988 หล่อ ขนนกTulsky 1999 และ หล่อ et al. 2002 แมธธิวส์และคลาร์ก 1998) มันอาจจะวิธีตรวจความทุกข์ทางจิตวิญญาณ (Abrahm 2001) ได้ นอกจากนี้ยังมีการเน้นมากขึ้นในการรวมทรัพยากรศาสนาและผู้เชี่ยวชาญด้านต่าง ๆในการดูแลผู้ป่วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ป่วยใกล้สิ้นสุดชีวิต (หล่อ et al. 2002) ความพยายามบางอย่างได้ฝึกผู้ให้บริการดูแลสุขภาพฟังอย่างเหมาะสมผู้ป่วยกังวลศาสนา ทำ clergylikeหน้าที่เมื่อผู้เชี่ยวชาญด้านศาสนาไม่ว่าง และดีเข้าใจแนวทางปฏิบัติทางจิตวิญญาณ (มอร์สและ Proctor 1998 Proctor มอร์สก Khonsari 1996)ปัญหาเกี่ยวกับการศึกษาทางคลินิก METHODOLOGICALต้องเผชิญกับการศึกษาศาสนาและสุขภาพเหมือนท้าทายที่สุดงานวิจัยก่อมีการเผชิญหน้า: ขาดเงินทุนสนับสนุนอย่างเพียงพอสนับสนุนสถาบัน และการฝึกอบรมการสืบสวน นี้เป็นส่วนหนึ่งของการเหตุผลที่ทำไมร้อยละใหญ่ของวรรณคดีประกอบด้วย anecdotes และ446 Zygoneditorials ซึ่งมีประโยชน์ในการสร้างการสนทนา ความคิด formulatingและ fueling ศึกษาในอนาคต แต่ไม่สร้าง causality หรือสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์ของการแทรกแซงที่เฉพาะเจาะจง ศึกษาทางวิทยาศาสตร์ มากมี correlationalซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่น่าสนใจ แต่ไม่เสมอปรับตัวแปร confounding ได้ทั้งหมดเช่นสถานะของประชากรเชื้อ ชาติ และวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน หรืออาหาร และไม่เป็นผล ไม่ชัดเจนสร้าง causality ในบางกรณี ตัวแปรศาสนาอยู่ในขนาดใหญ่การศึกษาที่ไม่เน้นผลของศาสนา เนื่องจากการศึกษานี้ไม่จำเป็นต้องออกแบบมาให้ศึกษาตัวแปรศาสนา หลักต้องพิจารณาผลการเดิน มีจำนวนจำกัดของ randomized ควบคุมการทดลอง (RCTs) ในการตรวจสอบระบบของการศึกษาจาก 1966 ถึง 1999 จัหเมตรและผู้ร่วมงาน (2002) นับเก้าRCTs เป็นการศึกษาการศาสนาและสุขภาพดำเนินไป หมายเลข และของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ควรยังคงเติบโตนอกจากนี้ยังมีความท้าทายในการศึกษาทางคลินิกของศาสนา สิบของซึ่งอยู่ด้านล่าง เข้าใจความท้าทายเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญในการออกแบบการศึกษาที่เหมาะสมและการแปลผล อื่น ๆ ไม่เหมาะสมบทสรุปอาจวาด ไม่จำเป็น และเป็นอันตรายได้อาจเริ่มการรักษา และต่อไป อาจ curtailed การวิจัยที่จำเป็นความท้าทายเหล่านี้อาจช่วยสืบสวนแนะนำในการเลือกพื้นที่ที่ต้องการศึกษาต่อ1. กำหนดศาสนาและจิตวิญญาณได้ยาก นักสืบได้ต่อสู้เพื่อยอมรับข้อกำหนดอย่างเป็นทางการของทั้งสองแตกต่างกันและ difficultto-กำหนดเงื่อนไข ซึ่งมักจะแสดงใช้ synonymously (พาวเวลShahabi และเอเยนต์ซีส์ 2003 Tanyi 2002) นิยามว่าสากลก่อ ปฏิบัติการเฉพาะที่จะจัดเป็น หรือใช่หรือไม่ ตัวอย่าง ที่ไม่หนึ่งวาดเส้นระหว่างศาสนา และลัทธิหรือไม่ พจนานุกรมเว็บสเตอร์ Merriam กำหนดลัทธิเป็น "ศาสนาถือเป็นแนวใหม่ หรือเก๊" แต่เกณฑ์ในแนวใหม่คืออะไรและปลอม ตามประวัติศาสตร์แสดงให้เห็น สิ่งเดิมถือเป็นลัทธิและสามารถปลอมในที่สุดกลายเป็น ศาสนาหลัก และในทางกลับกัน2. ออกแบบการศึกษา มีเพียงพอ ของหัวเรื่อง และเพียงพอตัวควบคุมสามารถมีปัญหา จึงยากที่จะควบคุมได้หลายconfounders เป็นดีเป็นสรรหา และสุ่มเรื่อง เนื่องจากพวกเขาอาจไม่เต็มใจ หรือสามารถปรับเปลี่ยนความเชื่อในศาสนาและปฏิบัติการของพวกเขาการศึกษา อธิษฐานและศาสนาอื่น ๆ มักส่วนตัว เงียบ หรือปลอมแปลงเป็นการโต้ตอบทางสังคม เพื่อนักอาจมีปัญหาในการตรวจสอบและมั่นใจว่า เรื่องที่สอดคล้องกับความต้องการศึกษา โดยไม่ได้ตั้งใจปฏิบัติตมหลักสามารถได้เกิดขึ้น เป็นผู้ป่วยมีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวหรือสภาพแวดล้อมของพวกเขา3. มีวัดเป็นจำนวนมาก religiousness สามารถ religiousnessวัดในหลายมิติต่าง ๆ และผู้ป่วยที่มีคะแนนสูงในมิติหนึ่งอาจไม่จำเป็นต้องคะแนนสูงในคนอื่น เพียง เช่นเนื่องจากบุคคลรู้สึกว่า เขาหรือเธอเป็นศาสนามาก (สูงตามอัตวิสัยบรูซลี Y. และแอนดรูว์ B. Newberg 447ความเคร่งศาสนา) ไม่ได้หมายความว่า เขาหรือเธอจะคะแนนสูงในวัตถุประสงค์เพิ่มเติมมาตรการ (ต่ำศาสนามั่น/แรงจูงใจ) ตัว m แต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาและการดูแลสุขภาพได้ขี่จักรยานระหว่างความร่วมมือและการเป็นปรปักษ์กันตลอดประวัติศาสตร์
บางส่วนของที่ทันสมัยที่สุดอารยธรรมสมัยโบราณ (แอส, จีน, อียิปต์เมโสโปเต, และเปอร์เซีย) บรรจุเจ็บป่วยทางกายภาพกับวิญญาณชั่วร้ายและดินแดนปีศาจและการรักษาที่มีวัตถุประสงค์เพื่อขจัดวิญญาณเหล่านี้ ตั้งแต่นั้นแพทย์และผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพอื่น ๆ ได้รับชมโดยศาสนากลุ่มทุกอย่างจากพ่อมดชั่วร้ายที่จะวางท่อของการรักษาอำนาจของพระเจ้า. ในทำนองเดียวกันแพทย์, นักวิทยาศาสตร์และผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพมุมมองของศาสนาตั้งแต่มีความสนใจที่จะสนใจที่จะดูหมิ่น. [Zygon ฉบับ 40 ไม่มี 2 (มิถุนายน 2005).] © 2005 โดยคณะกรรมการที่ตีพิมพ์ร่วม Zygon ISSN 0591-2385 443 444 Zygon ในปีที่ผ่านมาที่น่าสนใจในการทำความเข้าใจผลกระทบของศาสนาที่มีต่อสุขภาพได้เติบโตขึ้นในชุมชนทางการแพทย์และวิทยาศาสตร์ (เลวิน 1996) ยอดนิยมในนิตยสารข่าวดังกล่าวเป็นเวลาและนิวส์และรายการโทรทัศน์ได้ทุ่มเทให้ความคุ้มครองที่เพียงพอที่จะมีอิทธิพลซึ่งกันและกันในการนับถือศาสนาและสุขภาพ(Begley 2001a, B; วาล์ด 2001 วู้ดเวิร์ด 2001) กิจกรรมจิตวิญญาณมุ่งเป้าไปที่การปรับปรุงหรือการรักษาสุขภาพเช่นโยคะได้กลายเป็นที่นิยมมาก(Corliss 2001; Ulick 2002) นอกจากนี้การศึกษาได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าผู้ป่วยหลายคนคิดว่าศาสนาจะมีความสำคัญมากและต้องการของพวกเขาแพทย์ที่จะหารือเกี่ยวกับประเด็นทางศาสนากับพวกเขา. ในบทความนี้เราจะตรวจสอบสิ่งที่กำลังเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผลกระทบทางคลินิกของการปฏิบัติทางศาสนาและจิตวิญญาณและความท้าทายที่นักวิจัยและผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพต้องเผชิญในการออกแบบการศึกษาที่เหมาะสมและการแปลผลการปฏิบัติทางคลินิก นอกจากนี้เรายังหารือเกี่ยวกับทิศทางในอนาคตในบทบาทของศาสนาและจิตวิญญาณในการดูแลสุขภาพ. ความสำคัญของศาสนาและจิตวิญญาณแก่ผู้ป่วยและแพทย์การศึกษาได้รับการยืนยันว่าศาสนาและจิตวิญญาณมีบทบาทที่สำคัญในชีวิตของคนจำนวนมาก กว่าร้อยละ 90 ของชาวอเมริกันที่เชื่อในพระเจ้าหรือพลังงานที่สูงขึ้นอธิษฐานร้อยละ90, 67 อธิษฐานร้อยละ 75 ในชีวิตประจำวัน, 69 เปอร์เซ็นต์เป็นสมาชิกของคริสตจักรหรือโบสถ์ร้อยละ 40 เข้าร่วมคริสตจักรหรือโบสถ์เป็นประจำร้อยละ60 พิจารณาศาสนา จะเป็นสิ่งที่สำคัญมากในชีวิตของพวกเขาและร้อยละ82 ได้รับทราบความต้องการส่วนบุคคลสำหรับจิตวิญญาณของการเจริญเติบโต(Bezilla 1993; Gallup ปี 1994 มิลเลอร์และโทรีเซน 2003; Poloma และตั้น 1991; Shuler, Gelberg และบราวน์ 1994) การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีความสนใจในการบูรณาการศาสนากับการดูแลสุขภาพของพวกเขา. กว่าร้อยละ 75 ของผู้ป่วยที่รับการสำรวจต้องการแพทย์ที่จะรวมจิตวิญญาณปัญหาในการดูแลทางการแพทย์ของพวกเขาประมาณร้อยละ40 ต้องการแพทย์เพื่อหารือเกี่ยวกับความเชื่อทางศาสนาของพวกเขากับพวกเขาและเกือบร้อยละ50 ต้องการแพทย์ที่จะอธิษฐานกับพวกเขา(Daaleman และ Nease ปี 1994 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและบัสวิคปี1994 คิง Hueston และรูดี้ 1994. แมตทิวส์ et al, 1998). แพทย์หลายคนดูเหมือนจะยอมรับว่าจิตวิญญาณความเป็นเป็นสำคัญส่วนหนึ่งของสุขภาพและความว่ามันควรจะอยู่กับผู้ป่วย แต่มีเพียงส่วนน้อย(น้อยกว่าร้อยละ 20) ทำเช่นนั้นกับระเบียบใด ๆ (คลีนet al, 2003;. มอนโร et al, 2003). แพทย์สำรวจตำหนิขาดเวลาการฝึกอบรมไม่เพียงพอความรู้สึกไม่สบายในการแก้ไขหัวข้อและความยากลำบากในการระบุผู้ป่วยที่ต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับประเด็นทางจิตวิญญาณสำหรับความแตกต่างนี้(Armbruster, Chibnall และ Legett 2003; Chibnall และบรูคส์ 2001 เอลลิสวินสันและ Ewigman 1999). การศึกษามีการตอบสนองโดยนำเสนอหลักสูตรการประชุมและหลักสูตรในโรงเรียนแพทย์, การฝึกอบรมระดับปริญญาโทและการศึกษาการแพทย์การศึกษา(Pettus 2002) อย่างไรก็ตามบางคนตั้งคำถามกับความเกี่ยวข้องและความเหมาะสมในการอภิปรายศาสนาและจิตวิญญาณในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ, กลัวว่ามันจะช่วยให้คนงานด้านการดูแลสุขภาพมีโอกาสที่จะกำหนดบรูซลีวายและแอนดบีนิวเบิร์ก 445 ความเชื่อทางศาสนาส่วนบุคคลกับคนอื่น ๆ และที่จำเป็น การแทรกแซงทางการแพทย์อาจถูกแทนที่ด้วยการแทรกแซงทางศาสนา RP โลนและเพื่อนร่วมงานเตือนว่าผู้ป่วยอาจถูกบังคับให้เชื่อว่าการเจ็บป่วยของพวกเขาแต่เพียงผู้เดียวผลที่ตามมาของความเชื่อที่ไม่ดี (สโลนและ Bagiella 2002; โลน Bagiella และพาวเวล 1999) นอกจากนี้ยังมีการถกเถียงกันมากวิธีการศาสนาควรจะบูรณาการกับการดูแลสุขภาพและผู้ที่ควรจะรับผิดชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพมีความเชื่อเรื่องพระเจ้าหรือพระเจ้า(เลวิน et al. 1997). บทบาทของศาสนาในการดูแลสุขภาพแม้จะมีความขัดแย้งนี้มีสัญญาณหลายอย่างที่บทบาทของศาสนาในการดูแลสุขภาพที่เพิ่มขึ้น ยกตัวอย่างเช่นคู่มือการวินิจฉัยและสถิติของผิดปกติทางจิต, รุ่นที่สี่ตระหนักถึงศาสนาและจิตวิญญาณเป็นแหล่งที่เกี่ยวข้องทั้งความทุกข์ทางอารมณ์หรือการสนับสนุน(Kutz 2002; Lukoff ลูเทอร์เนอและ 1992 เทอร์เนอ et al, 1995). นอกจากนี้แนวทางของคณะกรรมาธิการร่วมในการพิสูจน์ขององค์กรด้านการดูแลสุขภาพจำเป็นต้องมีโรงพยาบาลที่จะตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยทางจิตวิญญาณ(La ปิแอร์ 2003 ประเมินจิต 2003) วรรณกรรมสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มนี้เป็นอย่างดี ความถี่ของการศึกษาเกี่ยวกับศาสนาและจิตวิญญาณและสุขภาพได้เพิ่มขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา (เลวิน Larson และ Puchalski 1997) เอ็ม Stefanek และเพื่อนร่วมงานนับเพิ่มขึ้นร้อยละ 600 ในสิ่งพิมพ์จิตวิญญาณและสุขภาพและเพิ่มขึ้นร้อยละ27 ในสิ่งพิมพ์ศาสนาและสุขภาพปี1993 ที่จะปี 2002 (Stefanek, โดนัลด์และเดิมในการกด.) บางคนได้แนะนำว่าแพทย์และ ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพอื่น ๆเป็นประจำใช้ประวัติศาสตร์ศาสนาและจิตวิญญาณของผู้ป่วยของพวกเขาให้ดีขึ้นเข้าใจผู้ป่วยภูมิหลังทางศาสนาที่กำหนดวิธีการที่พวกเขาอาจจะใช้ศาสนาที่จะรับมือกับความเจ็บป่วยเปิดประตูสำหรับการอภิปรายในอนาคตเกี่ยวกับปัญหาทางจิตวิญญาณหรือศาสนาและช่วยตรวจสอบอันตรายที่อาจเกิดผลข้างเคียงจากกิจกรรมทางศาสนาและจิตวิญญาณ (Kuhn 1988; ดูเถิดขนนกและTulsky 1999; Lo et al, 2002;. แมตทิวส์คลาร์กและ 1998) นอกจากนี้ยังอาจจะเป็นวิธีการของการตรวจสอบความทุกข์ทางจิตวิญญาณ (Abrahm 2001) นอกจากนี้ยังได้รับความสำคัญมากขึ้นในการบูรณาการทรัพยากรทางศาสนาต่างๆและผู้เชี่ยวชาญในการดูแลผู้ป่วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ป่วยอยู่ใกล้กับจุดสิ้นสุดของชีวิต(Lo et al. 2002) บางคนพยายามที่ได้รับการทำในการฝึกอบรมผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพที่จะฟังให้เหมาะสมกับผู้ป่วยความกังวลทางศาสนาดำเนินการ clergylike หน้าที่เมื่อผู้เชี่ยวชาญด้านศาสนาไม่สามารถใช้ได้และดีกว่าเข้าใจปฏิบัติทางจิตวิญญาณ (มอร์สและพรอคเตอร์ 1998; พรอคเตอร์มอร์สและKhonsari 1996) ประเด็นที่มีระเบียบวิธีการศึกษาทางคลินิกการศึกษาศาสนาและสุขภาพที่ได้เผชิญหน้ากับความท้าทายเดียวกันว่าส่วนใหญ่ด้านการวิจัยตั้งไข่ได้มีการเผชิญหน้ากับ: ขาดเงินทุนที่เพียงพอสนับสนุนสถาบันและการฝึกอบรมสำหรับนักวิจัย นี่คือส่วนหนึ่งของเหตุผลที่ว่าทำไมขนาดใหญ่ร้อยละของวรรณกรรมประกอบด้วยเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยและ446 Zygon บทบรรณาธิการซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการสร้างการอภิปรายการกำหนดความคิดและเติมน้ำมันการศึกษาในอนาคตแต่ไม่ได้สร้างเวรกรรมหรือการสนับสนุนทางวิทยาศาสตร์ของการแทรกแซงที่เฉพาะเจาะจง จากการศึกษาทางวิทยาศาสตร์จำนวนมากหาความสัมพันธ์, ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่น่าสนใจ แต่ไม่เคยปรับตัวแปรรบกวนเป็นไปได้ทั้งหมดเช่นสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจเชื้อชาติและไลฟ์สไตล์ที่แตกต่างกันหรืออาหารและเป็นผลได้อย่างชัดเจนไม่ได้สร้างเวรกรรม ในบางกรณีตัวแปรทางศาสนาจะรวมอยู่ในที่มีขนาดใหญ่การศึกษาที่ไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของศาสนา เพราะการศึกษาเหล่านี้ไม่ได้ถูกออกแบบจำเป็นต้องเป็นหลักในการศึกษาตัวแปรทางศาสนาผลจะต้องพิจารณาด้วยความระมัดระวัง มีจำนวน จำกัดของการทดลองแบบสุ่ม (RCTs) ในการทบทวนระบบการศึกษา1966-1999 เอ็มทาวน์เซนด์และเพื่อนร่วมงาน (2002) นับเก้าRCTs ขณะที่การศึกษาของศาสนาและความคืบหน้าสุขภาพจำนวนและความซับซ้อนของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ควรจะยังคงเติบโต. นอกจากนี้ยังมีความท้าทายในการศึกษาทางคลินิกของศาสนาหนึ่งในสิบของที่ระบุไว้ด้านล่าง การทำความเข้าใจกับความท้าทายเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญในการออกแบบการศึกษาความเหมาะสมและผลการตีความ มิฉะนั้นไม่เหมาะสมข้อสรุปอาจจะวาดไม่จำเป็นและยังเป็นอันตรายแทรกแซงอาจจะเริ่มต้นและการวิจัยที่จำเป็นต่อไปอาจจะลด. ความท้าทายเหล่านี้อาจช่วยให้ผู้ตรวจสอบคำแนะนำในการเลือกพื้นที่ที่ต้องการศึกษาต่อไป. 1 กำหนดศาสนาและจิตวิญญาณได้ยาก นักวิจัยได้พยายามที่จะเห็นด้วยกับคำนิยามอย่างเป็นทางการของทั้งสองแตกต่างกันและ difficultto กำหนดเงื่อนไขซึ่งมักจะใช้ผิดพลาดsynonymously (พาวเวลShahabi และ บริษัท โทรีเซน 2003; Tanyi 2002) แม้ว่าคำจำกัดความสากลเป็นที่ยอมรับซึ่งปฏิบัติเฉพาะจะได้รับการจัดให้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือไม่? ยกตัวอย่างเช่นที่หนึ่งไม่วาดเส้นระหว่างศาสนาและลัทธิ? เมอร์เรียมเว็บสเตอร์พจนานุกรมกำหนดศาสนาเป็น "ศาสนาได้รับการยกย่องว่าเป็นคัมภีร์หรือปลอม." แต่สิ่งที่เป็นเกณฑ์สำหรับการนอกรีตและปลอม? ในฐานะที่เป็นประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่ได้รับการพิจารณาก่อนศาสนาและปลอมในที่สุดก็จะกลายเป็นศาสนาที่สำคัญและในทางกลับกัน. 2 การออกแบบการศึกษาที่มีจำนวนที่เพียงพอของอาสาสมัครและเพียงพอควบคุมอาจเป็นปัญหาได้ มันเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมที่เป็นไปได้หลายปัจจัยเช่นเดียวกับการรับสมัครอาสาสมัครและสุ่มเพราะพวกเขาอาจจะไม่เต็มใจหรือไม่สามารถที่จะปรับเปลี่ยนความเชื่อทางศาสนาและการปฏิบัติของพวกเขาสำหรับการศึกษา สวดมนต์และกิจกรรมทางศาสนาอื่น ๆ มักจะเป็นส่วนตัวเงียบหรือปลอมตัวเป็นปฏิสัมพันธ์ทางสังคมเพื่อให้ผู้ตรวจสอบอาจมีปัญหาในการตรวจสอบและมั่นใจว่าวิชาที่สอดคล้องกับความต้องการการศึกษา โดยไม่ได้ตั้งใจไม่ปฏิบัติสามารถเกิดขึ้นได้ในขณะที่ผู้ป่วยที่ได้รับอิทธิพลจากผู้เข้าชมหรือสภาพแวดล้อมของพวกเขา. 3 มีมาตรการที่เป็นไปได้หลายเคร่งศาสนามี เคร่งศาสนาสามารถจะวัดในมิติที่แตกต่างกันจำนวนมากและผู้ป่วยที่มีคะแนนสูงในอีกมิติหนึ่งอาจไม่จำเป็นต้องได้คะแนนสูงในคนอื่นๆ ตัวอย่างเช่นเพียงเพราะบุคคลที่รู้สึกว่าเขาหรือเธอเป็นศาสนา(อัตนัยสูงของบรูซลีวายและแอนดบีนิวเบิร์ก447 ศาสนา) ไม่ได้หมายความว่าเขาหรือเธอจะได้คะแนนสูงในวัตถุประสงค์อื่น ๆมาตรการ (ความมุ่งมั่นทางศาสนาต่ำ / แรงจูงใจ) . บุคคลเมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาและการดูแลสุขภาพได้ครบและความร่วมมือกันระหว่าง
ตลอดประวัติศาสตร์ บางส่วนของอารยธรรมขั้นสูง
ที่สุดของสมัยโบราณ ( แอส จีน อียิปต์ เมโสโปเตเมีย และชาวเปอร์เซีย
) equated ทางกายร่วมด้วยกับวิญญาณชั่วร้ายและดินแดนปีศาจ และมีวัตถุประสงค์เพื่อขจัด
รักษาวิญญาณเหล่านี้ ตั้งแต่นั้นมา
แพทย์และการดูแลสุขภาพอื่น ๆได้รับชม โดยกลุ่มศาสนา
เป็นทุกอย่างจากความชั่วร้ายของพ่อมดต่อท่ออำนาจรักษาของพระเจ้า .
ในทํานองเดียวกัน แพทย์ นักวิทยาศาสตร์ และผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพในมุมมองของศาสนา '
ranged from สนใจไม่สนใจที่จะดูหมิ่น .
[ zygon , ปีที่ 40 ฉบับที่ 2 ( มิถุนายน 2548 ) ]
© 2005 โดยร่วมประกาศคณะกรรมการ zygon . ชื่อ 0591-2385 443

444 zygon
ในปีล่าสุด , ดอกเบี้ยในการทำความเข้าใจผลกระทบของศาสนาต่อสุขภาพ
ได้เติบโตขึ้นในชุมชนทางการแพทย์และทางวิทยาศาสตร์ ( Levin 1996 ) นิตยสารยอดนิยม
เช่น time และรายการโทรทัศน์ได้
ทุ่มเทครอบคลุมการเล่นกับความต่างของศาสนา และสุขภาพ ( เบ็กลีย์
2001a , B ; กรีนวอลด์ 2001 ; Woodward 2001 ) กิจกรรม
มโนมัยในการปรับปรุง หรือการดูแลรักษาสุขภาพ เช่น โยคะ ได้กลายเป็นที่นิยมมาก
( corliss 2001 ulick 2002 ) นอกจากนี้การศึกษาได้แสดงอย่างชัดเจนว่า
ผู้ป่วยหลายคนพิจารณาศาสนาเป็นสิ่งสำคัญมากและต้องการแพทย์ของพวกเขาเพื่อหารือเกี่ยวกับประเด็นทางศาสนาด้วย
.
ในเรียงความนี้เราทบทวนสิ่งที่อยู่ในขณะนี้ทราบเกี่ยวกับผลทางคลินิกของ
ศาสนาและจิตวิญญาณและความท้าทายที่นักวิจัยและผู้ปฏิบัติงานการดูแลสุขภาพ
หน้าในการออกแบบการศึกษาที่เหมาะสมและการแปล
ผลลัพธ์ทางคลินิก นอกจากนี้เรายังหารือเกี่ยวกับทิศทางในอนาคตของ
บทบาทของศาสนาและจิตวิญญาณในการดูแลสุขภาพ ความสำคัญของศาสนาและจิตวิญญาณ


กับผู้ป่วยและแพทย์มีการศึกษายืนยันว่าศาสนาและจิตวิญญาณเล่นที่สำคัญบทบาท
ในชีวิตหลายคน กว่า 90 เปอร์เซ็นต์ของชาวอเมริกันที่เชื่อในพระเจ้าหรืออำนาจที่สูงกว่าร้อยละ 90
, อธิษฐาน , 67 ถึง 75 เปอร์เซ็นต์ ภาวนาในชีวิตประจำวัน , 69
) สมาชิกของโบสถ์หรือโบสถ์ 40 เปอร์เซ็นต์เข้าโบสถ์
หรือธรรมศาลาเป็นประจำ ร้อยละ 60 คิดว่าศาสนาเป็นสิ่งสำคัญมาก
ในชีวิตของพวกเขาและ 82 เปอร์เซ็นต์ยอมรับความต้องการส่วนบุคคลสำหรับการเจริญเติบโตทางจิตวิญญาณ
( bezilla 1993 ; วันนี้ 1994 ; มิลเลอร์และโทรี 2003 ; และ poloma
เพน 1991 ; ชูเลอร์ gelberg และสีน้ำตาล , 1994 ) การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าผู้ป่วย
สนใจการบูรณาการศาสนากับการดูแลสุขภาพของตนเอง .
มากกว่าร้อยละ 75 ของจำนวนผู้ป่วยต้องการให้แพทย์ รวมถึงปัญหาทางจิตวิญญาณ
ในการดูแลทางการแพทย์ประมาณร้อยละ 40 ต้องการแพทย์
เพื่อหารือเกี่ยวกับความเชื่อทางศาสนาของพวกเขากับพวกเขา และเกือบร้อยละ 50 ต้องการ
แพทย์อธิษฐานกับพวกเขา ( และ daaleman นีส 1994 ; กษัตริย์
บัส 1994 ; กษัตริย์ วสตั้น และ รูดี้ 1994 ; แมทธิว et al . 1998 ) .
แพทย์หลายดูเหมือนจะยอมรับว่า ความผาสุกทางจิตวิญญาณที่สำคัญคือ
ส่วนประกอบของสุขภาพและที่ควรให้ความสนใจกับผู้ป่วย แต่
มีเพียงส่วนน้อย ( ต่ำกว่าร้อยละ 20 ) ดังนั้น มีระเบียบใด ( คลีน
et al . 2003 ; มอนโร et al . 2003 ) การสำรวจแพทย์ตำหนิขาดเวลา
การฝึกอบรมไม่เพียงพอ ความที่อยู่ในหัวข้อและความยากลำบากใน
ระบุผู้ป่วยที่ต้องการเพื่อหารือเกี่ยวกับประเด็นทางจิตวิญญาณนี้ความแตกต่าง
( อาร์มเบริสเตอร์ chibnall และ legett , 2003 ; chibnall กับบรู๊คส์ 2544 ;
เอลลิส วินสัน ,และ ewigman 1999 ) .
อาจารย์มีการตอบสนองโดยการเสนอหลักสูตร สัมมนา และหลักสูตรการศึกษาในโรงเรียนแพทย์ปริญญาเอก
, ฝึกอบรมและการศึกษาต่อเนื่องทางการแพทย์
( เพเติส 2002 ) อย่างไรก็ตาม มีคำถามที่สำคัญและความเหมาะสม
พูดถึงเรื่องศาสนาและจิตวิญญาณในการดูแลสุขภาพ , การดูแลสุขภาพจะช่วยให้คนงาน
กลัวว่าโอกาสที่จะหักหาญ
บรูซ Yลีและแอนดรู B . นิวเบิร์ก 445
บุคคลความเชื่อทางศาสนาอื่นที่จำเป็นและการแทรกแซงทางการแพทย์
อาจถูกแทนที่โดยการแทรกแซงทางศาสนา อาร์. พี. สโลนและเพื่อนร่วมงาน
เตือนว่าผู้ป่วยอาจถูกบังคับให้เชื่อว่าการเจ็บป่วยของพวกเขา แต่เพียงผู้เดียว
ผลศรัทธายากจน ( สโลนและ bagiella 2002 ; สโลน bagiella และ Powell
1999 ) นอกจากนี้