๏ ครั้นออกมานอกนคเรศ พระทรงเดชเศร้า

๏ ครั้นออกมานอกนคเรศ พระทรงเดชเศร้าสร้อยละห้อยไห้
เหลียงหลังตั้งตาดูเวียงชัย ฤาทัยหวั่น ๆ ถึงกัลยา
โอ้ว่าเจ้าดวงยิหวาพี่ ป่านนี้จะคร่ำครวญหวนหา
ใครจะปลอบโฉมงามสามสุดา แต่พอพาใจเศร้าบรรเทาคลาย
สงสารน้ำคำที่พร่ำสั่ง คิดถึงความหลังแล้วใจหาย
ครวญพลางกำสรดระทดกาย แล้วคิดอายพวกพลมนตรี
จึงชักม่านทองทั้งสี่ทิศ ดังจะปิดบังแสงพระสุริย์ศรี
ลมหวนอวลกลิ่นสุมาลี เหมือนผ้ายาหยีซึ่งเปลี่ยนมา
แว่วเสียงสำเนียงบุหรงร้อง ว่าเสียงสามนิ่มน้องเสน่หา
พระแย้มเยี่ยมม่านทองทัศนา เห็นแต่ป่าพุ่มไม้ใบบัง
เอนองค์ลงอิงพิงเขนย กรเกยก่ายพักตร์ถวิลหวัง
รสรักร้อนรนพ้นกำลัง ชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

๏ครั้นออกมานอกนคเรศที่คุณพระคุณทรงเดชเศร้าสร้อยละห้อยไห้
เหลียงหลังตั้งคุณตาดูเวียงชัยฤาทัยหวั่น ๆ ถึงกัลยา
โอ้ว่าได้เจ้าดวงยิหวาคุณพี่ป่านนี้จะคร่ำครวญหวนหา
ใครจะปลอบโฉมงามสามสุดา แต่พอพาใจเศร้าบรรเทาคลาย
สงสารคุณน้ำคำที่พร่ำสั่งคิดถึงความสามารถหลังแล้วใจหาย
ครวญพลางกำสรดระทดกายแล้วคิดอายพวกพลตั้งมนตรี
จึงชักม่านทองทั้งสี่ทิศดังจะปิดบังแสงที่คุณพระผู้แต่ง: สุริย์ศรี
ลมหวนอวลกลิ่นสุมาลีเหมือนผ้ายาหยีซึ่งเปลี่ยนมา
แว่ว บุหรงสำเนียงเสียงร้องว่าได้เสียงสามนิ่มที่คุณน้องเสน่หา
ที่คุณพระแย้มเยี่ยมม่านทองทัศนาเห็น แต่ป่าไม้พุ่มคุณใบบัง
เอนองค์ลงอิงพิงเขนยกรเกยก่ายพักตร์ถวิลหวัง
รสรักร้อนรนพ้นกำลังชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้นออกมานอกนคเรศพระทรงเดชเศร้าสร้อยละห้อยไห้นะเหลียงหลังตั้งตาดูเวียงชัยฤาทัยหวั่นจะถึงกัลยาโอ้ว่าเจ้าดวงยิหวาพี่ป่านนี้จะคร่ำครวญหวนหาใครจะปลอบโฉมงามสามสุดาแต่พอพาใจเศร้าบรรเทาคลายสงสารน้ำคำที่พร่ำสั่งคิดถึงความหลังแล้วใจหายครวญพลางกำสรดระทดกายแล้วคิดอายพวกพลมนตรีจึงชักม่านทองทั้งสี่ทิศดังจะปิดบังแสงพระสุริย์ศรีลมหวนอวลกลิ่นสุมาลีเหมือนผ้ายาหยีซึ่งเปลี่ยนมาแว่วเสียงสำเนียงบุหรงร้องว่าเสียงสามนิ่มน้องเสน่หาพระแย้มเยี่ยมม่านทองทัศนาเห็นแต่ป่าพุ่มไม้ใบบังเอนองค์ลงอิงพิงเขนยกรเกยก่ายพักตร์ถวิลหวังรสรักร้อนรนพ้นกำลังชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย