There is some evidence that peer as

There is some evidence that peer assessments are biased by friendship (that is, employees evaluate their friends most favorably), but friendships may be formed on the basis of performance. Also, many work group members do not like to evaluate one another, so part of the method’s success hinges on convincing participants of its value. Indeed, Cederblom and Lounsbury (1980) showed that lack of user acceptance may be a serious obstacle to this otherwise promising method. They found that a sample of college professors thought peer assessments were heavily biased by friendship. They thought peers would rate and be rated by their friends more favorably than would be justified. Problems with knowing the people to be rated and fostering a “mutual admiration society” caused the professors to question the value of peer assessment. They also felt that the method should be used for feedback, not for raises and promotions. Despite reluctance to use peer assessments for administrative decisions, research continues to support their predictive accuracy. Shore, Shore, and Thornton (1992) found peer assessments to be superior to self-assessments in predicting advancement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลักฐานว่า เพียร์ประเมินจะลำเอียง โดยมิตรภาพ (นั่นคือ พนักงานประเมินเพื่อนพ้องต้องกันมากที่สุด), แต่มิตรภาพที่อาจเกิดขึ้นบนพื้นฐานของประสิทธิภาพการทำงาน ยัง สมาชิกในกลุ่มทำงานหลายคนไม่ชอบประเมินคนอื่น เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของวิธีการแต่เชื่อร่วมด้วยคุณค่า จริง Cederblom และ Lounsbury (1980) พบว่า ขาดการยอมรับของผู้ใช้อาจจะเป็นอุปสรรคร้ายแรงนี้มิฉะนั้น สัญญาวิธี พวกเขาพบว่า ตัวอย่างของอาจารย์วิทยาลัยคิดว่า ประเมินเพียร์ถูกอย่างลำเอียง โดยมิตรภาพ พวกเขาคิดว่า เพื่อนจะให้คะแนน และคะแนนจากเพื่อน ๆ บัติต่อกว่าจะพิสูจน์ เกิดปัญหากับผู้คนจะ ได้คะแนน และอุปถัมภ์ "ชื่นชมซึ่งกันและกันสังคม" รู้อาจารย์จะถามค่าประเมินเพียร์ นอกจากนี้พวกเขายังรู้สึกว่า ควรใช้วิธีการสำหรับผลป้อนกลับ สำหรับยกและโปรโมชั่นไม่ได้ แม้จะลังเลที่จะใช้ประเมินเพียร์สำหรับการตัดสินใจบริหาร วิจัยอย่างต่อเนื่องเพื่อสนับสนุนความถูกต้องของระบบ ชายฝั่ง ฝั่ง และ Thornton (1992) พบเพียร์การประเมินที่จะประเมินตนเองในการทำนายความก้าวหน้าดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลักฐานว่ามีการประเมินเพียร์จะลำเอียงโดยมิตรภาพ (นั่นคือพนักงานประเมินเพื่อนของพวกเขาส่วนใหญ่อยู่ในเกณฑ์ดี) แต่มิตรภาพที่อาจจะเกิดขึ้นบนพื้นฐานของประสิทธิภาพการทำงาน นอกจากนี้สมาชิกกลุ่มงานหลายคนไม่ต้องการที่จะประเมินอีกคนหนึ่งเพื่อให้เป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จของวิธีการขึ้นอยู่กับผู้เข้าร่วมที่น่าเชื่อถือของค่าของมัน แท้จริง Cederblom และ Lounsbury (1980) พบว่าการขาดการยอมรับของผู้ใช้อาจจะเป็นอุปสรรคร้ายแรงกับวิธีการที่มีแนวโน้มเป็นอย่างอื่นนี้ พวกเขาพบว่าตัวอย่างของอาจารย์วิทยาลัยการประเมินคิดว่าเพียร์ถูกลำเอียงอย่างมากจากมิตรภาพ พวกเขาคิดว่าเพื่อนจะให้คะแนนและได้รับการจัดอันดับโดยเพื่อนของพวกเขามากขึ้นในเกณฑ์ดีกว่าจะเป็นธรรม ปัญหาเกี่ยวกับการรู้ว่าคนที่จะได้รับการจัดอันดับและอุปถัมภ์ "ชื่นชมสังคมร่วมกัน" ที่เกิดจากอาจารย์ที่จะตั้งคำถามถึงคุณค่าของการประเมินเพียร์ พวกเขายังรู้สึกว่าวิธีการที่ควรจะใช้สำหรับการตอบรับไม่ได้สำหรับการยกและโปรโมชั่ แม้จะไม่เต็มใจที่จะใช้การประเมินเพียร์สำหรับการตัดสินใจการบริหารการวิจัยยังคงสนับสนุนความถูกต้องของการคาดการณ์ของพวกเขา ฝั่งฝั่งและทอร์นตัน (1992) พบว่าการประเมินเพียร์จะดีกว่าการประเมินตนเองในการทำนายความก้าวหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลักฐานบางอย่างที่ประเมินเพียร์จะลำเอียงด้วยมิตรภาพ ( นั่นคือ พนักงานประเมินเพื่อนๆ ส่วนใหญ่อยู่ในเกณฑ์ดี แต่มิตรภาพที่อาจจะเกิดขึ้นบนพื้นฐานของการปฏิบัติงาน นอกจากนี้สมาชิกกลุ่มงานหลายคนไม่ชอบประเมินคนอื่น ดังนั้นส่วนหนึ่งของวิธีการของความสำเร็จขึ้นอยู่กับให้ผู้เข้าร่วมของค่าของมัน และแน่นอน cederblom lounsbury ( 1980 ) พบว่า ขาดการยอมรับของผู้ใช้อาจกลายเป็นอุปสรรคที่ร้ายแรงวิธีอื่นที่มีแนวโน้มนี้ พวกเขาพบว่า ตัวอย่างของอาจารย์มหาลัยคิดว่าการประเมินเพื่อนป่วยลำเอียงด้วยมิตรภาพ พวกเขาคิดว่าเพื่อนจะเท่ากัน และจัดอันดับ โดยเพื่อนของพวกเขามากกว่า ซึ่งกว่าจะได้ธรรม ปัญหากับทราบว่าคนที่จะได้คะแนนสูงสุด และการสร้าง " สังคม " ชื่นชมซึ่งกันและกัน ทำให้อาจารย์ต้องถามค่าประเมิน ) พวกเขายังรู้สึกว่าวิธีการที่ควรจะใช้สำหรับความคิดเห็น ไม่ใช่ยกและโปรโมชั่น แม้จะไม่เต็มใจที่จะใช้ประเมินเพื่อนเพื่อการตัดสินใจในการบริหาร การวิจัยอย่างต่อเนื่องเพื่อสนับสนุนความถูกต้องในการทำนายของพวกเขา ชายฝั่ง , ชายหาด , และธอร์นตัน ( 1992 ) พบการประเมินเพื่อนให้เหนือกว่าการประเมินตนเองในการประเมินความก้าวหน้า