4. DiscussionSmall ruminant farms a

4. Discussion
Small ruminant farms are known reservoirs of foodborne
pathogens such as C. jejuni and Salmonella spp.
(Pao et al., 2005; Stanley and Jones, 2003). This current
study further shows that preventive measures such as
pasturing pre-screened animals, applying worker sanitation,
and/or using a protective feeding system failed to
exclude pathogen shedding by small ruminant herds.
Small ruminants can intermittently shed pathogens, as
shown in our data as well as in prior reports (Stanley and
Jones, 2003), thus by-passing initial screening. Furthermore,
pathogens may be transmitted to the herds on open
pastures via unavoidable vehicles such as wildlife and
rain water.
Small ruminant studies with concurrent pathogen detections
often found higher incidences of Campylobacter than
Salmonella. As examples, Adesiyun and Kaminjolo (1994)
isolated Campylobacter and Salmonella from fecal samples,
respectively, from 21.3% and 3.3% of 61 diarrheic sheep and
12.5% and 3.1% of 32 non-diarrheic sheep in Trinidad. Zweifel
et al. (2004) reported that the prevalence of Campylobacter by
testing cecum samples from 653 slaughtered sheep on 31
farms in Switzerland was 17.5% while Salmonella was found in
only 11.0% of the samples. Furthermore, Little et al. (2008)
found that approximately 12.6% of 905 raw lamb meat
collected at retail and food service premises in the U.K. were
contaminated with Campylobacter, but only 2.0% of them had
Salmonella. The current study conducted in the Mid-Atlantic
region of the U.S. further shows 9.3% for C. jejuni and 3.5%
for Salmonella among 689 small ruminants tested. Although
the exact reason for the observed difference is unclear, the
potential influence of wildlife as a contamination source
should be considered.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาฟาร์มขนาดเล็ก ruminant ทราบว่าอ่างเก็บน้ำของ foodborneโรคเช่น C. jejuni และโอซัล(เป้า et al., 2005 สแตนเลย์และ Jones, 2003) ปัจจุบันนี้ศึกษาเพิ่มเติมแสดงมาตรการป้องกันนั้นเช่นpasturing สัตว์สกรีนก่อน การใช้ผู้ปฏิบัติงานสุขาภิบาลหรือใช้ป้องกันการให้อาหารระบบล้มเหลวในการแยกศึกษาส่อง โดย ruminant ฝูงขนาดเล็กRuminants ขนาดเล็กเป็นระยะ ๆ สามารถหลั่งโรค เป็นแสดงข้อมูลของเราเช่นในรายงานก่อนหน้านี้ (สแตนลีย์ และโจนส์ 2003), ดังนั้น by-passing เริ่มต้นคัดกรอง นอกจากนี้โรคอาจถูกส่งไปยังฝูงบนเปิดpastures ผ่านคันหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นสัตว์ป่า และน้ำฝนศึกษา ruminant เล็ก มี detections ศึกษาพร้อมกันพบ incidences สูงของ Campylobacter กว่าสาย เป็นตัวอย่าง Adesiyun และ Kaminjolo (1994)แยก Campylobacter และสายตัวอย่าง fecalจาก 21.3% และ 3.3% แกะ diarrheic 61 ตามลำดับ และ12.5% และ 3.1% ของแกะไม่ใช่ diarrheic 32 ในประเทศตรินิแดด Zweifelal. ร้อยเอ็ด (2004) รายงานว่า ความชุกของ Campylobacter โดยทดสอบตัวอย่าง cecum จาก 653 ฆ่าแกะบน 31ฟาร์มในสวิตเซอร์แลนด์เป็น 17.5% ในขณะที่พบในระดับเพียง 11.0% ของตัวอย่าง นอกจากนี้ น้อย et al. (2008)พบว่า ประมาณ 12.6% ของดิบ 905 lamb เนื้อรวบรวมที่สถานที่ในอังกฤษมีบริการขายปลีกและอาหารปนเปื้อน Campylobacter แต่มีเพียง 2.0% ของพวกเขาสาย การศึกษาปัจจุบันในแอตแลนติกตอนกลางภูมิภาคของสหรัฐอเมริกาเพิ่มเติมแสดง 9.3% C. jejuni และ 3.5%ทดสอบสายระหว่าง ruminants 689 เล็ก ถึงแม้ว่าเหตุผลที่พบของความแตกต่างไม่ชัดเจน การอิทธิพลที่เป็นไปของสัตว์ป่าเป็นแหล่งปนเปื้อนควรพิจารณาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
อภิปรายขนาดเล็กฟาร์มสัตว์เคี้ยวเอื้องเป็นที่รู้จักกันอ่างเก็บน้ำที่เกิดจากอาหารของเชื้อโรคเช่น
C. jejuni และเชื้อ Salmonella spp.
(เป้า et al, 2005;. สแตนลี่ย์โจนส์, 2003) ปัจจุบันนี้การศึกษาต่อไปแสดงให้เห็นว่ามาตรการป้องกันเช่นpasturing สัตว์ก่อนฉายใช้สุขาภิบาลงานและ/ หรือใช้ระบบการให้อาหารป้องกันล้มเหลวที่จะไม่รวมเชื้อโรคไหลโดยฝูงสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก. สัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กเป็นระยะ ๆ สามารถหลั่งเชื้อโรคเช่นที่ปรากฏในข้อมูลของเราเช่นเดียวกับในรายงานก่อน(สแตนลี่ย์โจนส์, 2003) ดังนั้นการโดยผ่านการคัดกรองเบื้องต้น นอกจากนี้เชื้อโรคที่อาจจะส่งไปยังฝูงเปิดบนทุ่งหญ้าผ่านยานพาหนะหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นสัตว์ป่าและน้ำฝน. การศึกษาสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กที่มีการตรวจพบการติดเชื้อพร้อมกันมักจะพบอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของ Campylobacter กว่า Salmonella ในฐานะที่เป็นตัวอย่าง Adesiyun และ Kaminjolo (1994) แยก Campylobacter และ Salmonella จากตัวอย่างอุจจาระตามลำดับจาก21.3% และ 3.3% ของ 61 diarrheic แกะและ12.5% ​​และ 3.1% ของ 32 แกะที่ไม่ diarrheic ในตรินิแดด Zweifel et al, (2004) รายงานว่าความชุกของ Campylobacter โดยการทดสอบตัวอย่างลำไส้ใหญ่ส่วนต้นจากการฆ่าแกะ653 เมื่อวันที่ 31 ฟาร์มในวิตเซอร์แลนด์เป็น 17.5% ในขณะที่เชื้อ Salmonella ที่พบในเพียง11.0% ของกลุ่มตัวอย่าง นอกจากนี้เล็ก ๆ น้อย ๆ , et al (2008) พบว่าประมาณ 12.6% ของ 905 เนื้อแกะดิบที่เก็บรวบรวมได้ในร้านค้าปลีกและสถานที่ให้บริการด้านอาหารในสหราชอาณาจักรที่ถูกปนเปื้อนด้วยCampylobacter แต่เพียง 2.0% ของพวกเขามีเชื้อSalmonella การศึกษาในปัจจุบันดำเนินการในกลางมหาสมุทรแอตแลนติกภูมิภาคของสหรัฐแสดงให้เห็นอีก 9.3% สำหรับ C. jejuni และ 3.5% สำหรับเชื้อ Salmonella ในหมู่สัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก 689 ทดสอบ แม้ว่าเหตุผลที่แน่นอนสำหรับความแตกต่างที่สังเกตได้ก็ไม่มีความชัดเจนที่มีอิทธิพลต่อศักยภาพของสัตว์ป่าเป็นแหล่งปนเปื้อนควรได้รับการพิจารณา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
การผลิตสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กฟาร์มที่รู้จักแหล่งของเชื้อโรค เช่น เชื้ออาหารเป็นพิษ
.
( Salmonella spp . เปา et al . , 2005 ; Stanley และ Jones , 2003 ) การวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่ามาตรการป้องกันเพิ่มเติม

pasturing ก่อนฉาย เช่น สัตว์ การใช้โลหะ คนงาน
และ / หรือการใช้ระบบการให้อาหาร ป้องกันเชื้อโรค โดยยกเว้นการล้มเหลว

การผลิตสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กฝูงสัตว์สัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กสามารถเป็นช่วงหลั่งเชื้อโรคเช่น
แสดงข้อมูลรวมทั้งรายงานก่อน ( Stanley และ
Jones , 2003 ) จึงเริ่มต้นโดยผ่านการคัดกรอง . นอกจากนี้
เชื้อโรคที่อาจจะถูกส่งผ่านไปยังฝูงวัวในทุ่งหญ้าเปิด
ผ่านยานพาหนะย่อม เช่น สัตว์ป่า และน้ำฝน
.
ศาสตร์สัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก ด้วยการตรวจหาเชื้อโรค
มักจะพบอุบัติการณ์ของเชื้อ Salmonella ที่สูงรวมทั้งกว่า
. เป็นตัวอย่าง adesiyun และ kaminjolo ( 1994 ) และแยกเชื้อจากตัวอย่างรวมทั้ง
,
) ตามลำดับ จากร้อยละ 3.3 และร้อยละ 61 diarrheic แกะและ
12.5% และ 3.1% ของ 32 ไม่ diarrheic แกะในตรินิแดด ชไวเฟิล
et al . ( 2004 ) รายงานว่า ความชุกของการประกวดโดย
การทดสอบซีกัมตัวอย่างจาก 653 ฆ่าแกะ 31
ฟาร์มในสวิตเซอร์แลนด์เป็น 17.5% ขณะที่เชื้อ Salmonella ที่พบใน
เพียงร้อยละ 11.0 ของตัวอย่าง นอกจากนี้ น้อย et al . ( 2008 )
พบว่าประมาณ 12.6% ของ 905 ดิบแกะเนื้อ
เก็บที่สถานที่ให้บริการค้าปลีก และอาหาร ใน UK มี
ปนเปื้อนกับประกวด แต่เพียง 2.0% ของพวกเขา
Salmonella .ปัจจุบันการศึกษาในภูมิภาคกลางมหาสมุทรแอตแลนติก
สหรัฐอเมริกาเพิ่มเติม พบเชื้อ C . 9.3% และ 3.5%
สำหรับ Salmonella ในหมู่พวกสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กทดสอบ แม้ว่า
เหตุผลที่แน่นอนสำหรับสังเกตความแตกต่างไม่ชัดเจน ,
มีอิทธิพลต่อศักยภาพของสัตว์ป่า เป็นแหล่งการปนเปื้อน
ควรพิจารณา