I managed to interview criminal inv

I managed to interview criminal investigators and the heads of each of the police stations, as well as some mothers detained by the police for abandoning their children.
From the police stations I tried to trace those mothers who abandoned their children and had been in jail, though I could not find as many as I expected. I had the opportunity to meet one woman in the District 14 Police Station but she refused to talk to me since she suspected me of being a journalist. However, I had the chance to interview a woman who was in District 7 Police Station for abandoning her child. I also met two mothers who were imprisoned for abandoning their children under the control of Region 14 (Addis Ababa) Administration Police Commission.
Since I failed to contact as many mothers as I had planned initially from police stations, I resorted my way to the Supreme Court and requested the files of those mothers who had been accused of abandoning their children. To my surprise, even the court had no specific recording system for these cases. Mothers who had abandoned their children and had been punished for the crime were categorised under murder cases. Hence, I could not even find the dead files. Eventually, however, I approached some judges informally, and asked them to recall some cases that they investigated. Fortunately, they told me some of the names of the mothers whom they could remem- ber. After getting their names, I went to the archive section and tried to find their file numbers. After a long and difficult search, I finally managed to find their files. From the files I recorded their court testimonies on the assumption that they would give us an idea of their life history, economic background and the reason why they abandoned their children. I also documented the according punishment that they received, as well as the hospital data that indicated the condition of the abandoned child, how it died, etc. To obtain as much information as possible, I have also examined the mass media, particularly the Ethiopian Radio, and have secured one complicated case of a child abandoned by a mother thirty years back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจัดการเพื่อสัมภาษณ์นักสืบอาชญากรรมและหัวของแต่ละสถานีตำรวจ เป็นแม่บางถูกคุมตัวไว้ โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจทิ้งลูกจากสถานีตำรวจพยายามติดตามมารดาผู้ที่เด็กที่ถูกทอดทิ้ง และได้ในคุก แม้ว่าฉันไม่พบมากตามด้วย มีโอกาสที่จะพบผู้หญิงคนหนึ่งในเขต 14 สถานีตำรวจ แต่เธอปฏิเสธที่จะพูดคุยกับฉัน เพราะเธอสงสัยว่าฉันเป็น นักข่าว อย่างไรก็ตาม ผมมีโอกาสสัมภาษณ์ผู้หญิงที่มีในสถานีตำรวจภูธรอำเภอ 7 ทิ้งลูก ผมยังได้พบกับแม่สองคนถูกจำคุกเป็นเวลาละทิ้งบุตรภายใต้การควบคุมของคณะกรรมการตำรวจดูแลพื้นที่ 14 (Addis Ababa)Since I failed to contact as many mothers as I had planned initially from police stations, I resorted my way to the Supreme Court and requested the files of those mothers who had been accused of abandoning their children. To my surprise, even the court had no specific recording system for these cases. Mothers who had abandoned their children and had been punished for the crime were categorised under murder cases. Hence, I could not even find the dead files. Eventually, however, I approached some judges informally, and asked them to recall some cases that they investigated. Fortunately, they told me some of the names of the mothers whom they could remem- ber. After getting their names, I went to the archive section and tried to find their file numbers. After a long and difficult search, I finally managed to find their files. From the files I recorded their court testimonies on the assumption that they would give us an idea of their life history, economic background and the reason why they abandoned their children. I also documented the according punishment that they received, as well as the hospital data that indicated the condition of the abandoned child, how it died, etc. To obtain as much information as possible, I have also examined the mass media, particularly the Ethiopian Radio, and have secured one complicated case of a child abandoned by a mother thirty years back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันจัดการเพื่อสัมภาษณ์นักสืบอาชญากรรมและหัวของแต่ละสถานีตำรวจ รวมทั้งมารดาบางตัวโดยตำรวจทิ้งเด็ก .
จาก สถานีตำรวจ ฉันพยายามที่จะติดตามผู้มารดาทอดทิ้งเด็ก และได้อยู่ในคุก แต่ฉันไม่สามารถหาเท่าที่ผมคาดไว้ผมมีโอกาสได้เจอ ผู้หญิงคนนึงในเขต 14 สถานีตำรวจ แต่เธอไม่ยอมคุยกับผม เธอสงสัยว่าฉันเป็นนักข่าว อย่างไรก็ตาม ผมได้มีโอกาสสัมภาษณ์ผู้หญิงที่ถูก ใน 7 อำเภอ สถานีตำรวจ ที่ทิ้งลูกของเธอผมยังเจอมารดาสองผู้ถูกคุมขังที่ทิ้งลูกๆของพวกเขา ภายใต้ การควบคุมของเขต 14 ( Addis Ababa ) คณะกรรมการข้าราชการตำรวจ ( .
ฉันล้มเหลวในการติดต่อกับมารดามากมายที่ผมวางแผนไว้ตอนแรก จากสถานีตำรวจ ฉันใช้วิธีของฉันไปที่ศาลฎีกาและไฟล์ของมารดา ที่ถูกกล่าวหาว่าทิ้งเด็กของพวกเขาต้องการ เซอร์ไพรส์ของฉันแม้ศาลไม่มีระบบบันทึกเฉพาะกรณีเหล่านี้ แม่ที่ทอดทิ้งเด็ก และได้รับการลงโทษสำหรับอาชญากรรมประเภทภายใต้กรณีฆาตกรรม ดังนั้น ข้าไม่สามารถแม้แต่จะหาไฟล์ตาย ในที่สุด อย่างไรก็ตาม ผมติดต่อไปตัดสินกันเอง และถามพวกเขาเพื่อเรียกคืนบางกรณีที่พวกเขาได้ โชคดีพวกเขาบอกฉันว่าบางส่วนของชื่อของมารดาที่พวกเขาสามารถจำได้ - ผ หลังจากที่ได้รับชื่อของพวกเขา , ฉันไปที่ส่วนเก็บและพยายามที่จะหาตัวเลขไฟล์ของพวกเขา หลังจากค้นหายาวและยาก ในที่สุดผมก็จัดการเพื่อค้นหาไฟล์ของ จากแฟ้มบันทึกของศาลของพวกเขาอยู่บนสมมติฐานที่ว่าพวกเขาจะให้เราได้ทราบประวัติชีวิตของพวกเขาภูมิหลังทางเศรษฐกิจ และเหตุผลที่พวกเขาทิ้งเด็ก ผมก็จัดตามโทษที่พวกเขาได้รับเช่นเดียวกับโรงพยาบาล ข้อมูลที่แสดงสภาพของเด็กที่ถูกทิ้ง แล้วมันก็ตาย ฯลฯ เพื่อให้ได้ข้อมูลมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ผมได้ตรวจสอบสื่อมวลชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอธิโอเปียวิทยุและมีหลักประกันคดีซับซ้อนของเด็กถูกแม่สามสิบปีก่อน