1 This story is about John Duncan (

1 This story is about John Duncan (forty-five-year-old man). He was a honest man and he was very poor, too. He and his two children were living in the small, miserable flat. The furniture was 20 years old, the wallpaper and carpets were cheap and dirty. He was a windower, because his wife, Rachel, drowned in the storm. When she had been alive, they used to live in big house in the country, with a large garden. They had everything that they needed. Then they (John and Rachel) had started the boat-building company, but after Rachel died he couldn't work, so the company had closed and he lost everything.

2 This story is about John Duncan (forty-five-year-old man). He was a honest man and he was very poor, too. He and his two children were living in the small, miserable flat. The furniture was 20 years old, the wallpaper and carpets were cheap and dirty. He was a windower, because his wife, Rachel, drowned in the storm. When she had been alive, they used to live in big house in the country, with a large garden. They had everything that they needed. Then they (John and Rachel) had started the boat-building company, but after Rachel died he couldn't work, so the company had closed and he lost everything.
When Mr Duncan got the work in paint factory, they were starting a new life. He and his children: Christine (sixteen-year-old girl) and Andrew (he was thirteen) moved to the new comfortable, house with a large field beside it and it was only half a kilometre from the river, so they bought a boat.

3Mr Duncan was a very good biologist and in factory all day he had to test different types of paints. One day he split some of the waste products on his leg and he had to go to the doctor, because in left a red, painful place on his skin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 เรื่องที่นี้จะเกี่ยวกับจอห์นดันแคน (forty-five ปีมนุษย์) เขาเป็นคนซื่อสัตย์ และเขาคนยาก มากเกินไป เขาและลูกที่สองอาศัยอยู่ในแบนเล็ก อนาถ ได้ 20 ปี วอลล์เปเปอร์และพรมสกปรก และประหยัด เขาถูก windower เนื่องจากภรรยาของเขา ราเชล จมท่ามกลางพายุ เมื่อเธอได้มีชีวิตอยู่ พวกเขาใช้ชีวิตในบ้านหลังใหญ่ในประเทศ มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ แล้ว พวกเขา (จอห์นและราเชล) ได้เริ่มต้นบริษัทเรืออาคาร แต่หลังจากที่ราเชลตาย เขาไม่ทำ งาน เพื่อให้มีปิดบริษัท และเขาสูญเสียทุกอย่าง2 นี้เรื่องราวจะเกี่ยวกับจอห์นดันแคน (forty-five ปีมนุษย์) เขาเป็นคนซื่อสัตย์ และเขาคนยาก มากเกินไป เขาและลูกที่สองอาศัยอยู่ในแบนเล็ก อนาถ ได้ 20 ปี วอลล์เปเปอร์และพรมสกปรก และประหยัด เขาถูก windower เนื่องจากภรรยาของเขา ราเชล จมท่ามกลางพายุ เมื่อเธอได้มีชีวิตอยู่ พวกเขาใช้ชีวิตในบ้านหลังใหญ่ในประเทศ มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ แล้ว พวกเขา (จอห์นและราเชล) ได้เริ่มต้นบริษัทเรืออาคาร แต่หลังจากที่ราเชลตาย เขาไม่ทำ งาน เพื่อให้มีปิดบริษัท และเขาสูญเสียทุกอย่าง เมื่อนายดันแคนได้ทำงานในโรงงานสี พวกเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาและลูก: คริ (หกปีสาว) และแอนดรูว์ (เขาถูก thirteen) ย้ายไปบ้านใหม่สะดวกสบาย มีขนาดใหญ่อยู่ด้านข้าง และมีเพียงครึ่งกิโลเมตรจากแม่น้ำ ดังนั้นพวกเขาซื้อเรือ 3Mr ดันแคนเป็นนักชีววิทยาที่ดีมาก และในโรงงาน ทุกวันเขาต้องทดสอบแตกต่างของสี วันหนึ่งเขาแยกของเสียบนขาของเขา และเขาต้องไปหาหมอ เพราะในซ้ายเจ็บปวด แดงบนผิวหนังของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับจอห์นดันแคน (คนที่สี่สิบห้าปี) เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเขาก็เป็นที่น่าสงสารมากเกินไป เขาและลูกสองคนของเขาอาศัยอยู่ในขนาดเล็กอนาถแบน เฟอร์นิเจอร์อายุ 20 ปี, วอลล์เปเปอร์และพรมมีราคาถูกและสกปรก เขาเป็น windower เพราะภรรยาของเขาราเชลจมอยู่ในพายุ เมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่พวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในประเทศที่มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ จากนั้นพวกเขา (จอห์นและราเชล) ได้เริ่มต้น บริษัท เรือสร้าง แต่หลังจากที่ราเชลเสียชีวิตเขาไม่สามารถทำงานเพื่อให้ บริษัท ได้ปิดและเขาสูญเสียทุกอย่าง. 2 เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับจอห์นดันแคน (สี่สิบห้าปี คน) เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเขาก็เป็นที่น่าสงสารมากเกินไป เขาและลูกสองคนของเขาอาศัยอยู่ในขนาดเล็กอนาถแบน เฟอร์นิเจอร์อายุ 20 ปี, วอลล์เปเปอร์และพรมมีราคาถูกและสกปรก เขาเป็น windower เพราะภรรยาของเขาราเชลจมอยู่ในพายุ เมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่พวกเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในประเทศที่มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ จากนั้นพวกเขา (จอห์นและราเชล) ได้เริ่มต้น บริษัท เรือสร้าง แต่หลังจากที่ราเชลเสียชีวิตเขาไม่สามารถทำงานเพื่อให้ บริษัท ได้ปิดและเขาสูญเสียทุกอย่าง. เมื่อนายดันแคนมีงานในโรงงานสีที่พวกเขาได้เริ่มต้นใหม่ ชีวิต เขาและลูกของเขา: คริสติน (สาวสิบหกปี) และแอนดรู (เขาเป็นสิบสาม) ย้ายไปอยู่ที่ใหม่ที่สะดวกสบายบ้านที่มีข้อมูลขนาดใหญ่ด้านข้างและมันเป็นเพียงครึ่งกิโลเมตรจากแม่น้ำเพื่อให้พวกเขาซื้อเรือ . 3mr ดันแคนเป็นนักชีววิทยาที่ดีมากและในโรงงานทุกวันเขาจะต้องทดสอบความแตกต่างของสี วันหนึ่งเขาได้แบ่งบางส่วนของผลิตภัณฑ์ของเสียที่ขาและเขาก็จะไปพบแพทย์ของเขาเพราะเป็นสีแดงออกจากสถานที่ที่เจ็บปวดบนผิวของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 เป็นเรื่องราวของจอห์นดันแคน ( สี่สิบห้าปีเก่าชาย ) เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเขาก็น่าสงสารมากด้วย เขาและเด็กสองคนของเขาอาศัยอยู่ในแฟลต เศร้าเล็กๆ เฟอร์นิเจอร์เป็น 20 ปีเก่า , วอลล์เปเปอร์และพรมราคาถูก และสกปรก เขาเป็น windower เพราะภรรยาของเขา เรเชล จมอยู่ในพายุ ตอนที่แม่ยังอยู่ พวกเขาเคยอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในประเทศด้วยสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ แล้วพวกเขา ( จอห์นและราเชล ) ได้เริ่มการก่อสร้างเรือ บริษัท แต่หลังจากที่ราเชลตายเขาไม่สามารถทำงานได้ ดังนั้น บริษัทฯ มีการปิด และที่เขาสูญเสียทุกอย่าง

2 นี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับจอห์นดันแคน ( สี่สิบห้าปีเก่าชาย ) เขาเป็นคนซื่อสัตย์และเขาก็น่าสงสารมากด้วย เขาและเด็กสองคนของเขาอาศัยอยู่ในแฟลต เศร้าเล็กๆเฟอร์นิเจอร์เป็น 20 ปีเก่า , วอลล์เปเปอร์และพรมราคาถูก และสกปรก เขาเป็น windower เพราะภรรยาของเขา เรเชล จมอยู่ในพายุ ตอนที่แม่ยังอยู่ พวกเขาเคยอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในประเทศ พร้อมสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ แล้วพวกเขา ( จอห์นและราเชล ) ได้เริ่มการก่อสร้างเรือ บริษัท แต่หลังจากที่ราเชลตายเขาไม่ทำงานดังนั้น บริษัท ได้ปิดและเขาสูญเสียทุกอย่าง
เมื่อนายดันแคนได้ทำงานในโรงงานผลิตสี พวกเขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาและลูกหลานของเขา : คริสติน ( สิบหกปีเก่าสาว ) และ แอนดรู ( เขาอายุสิบสาม ) ย้ายไปอยู่ที่ใหม่สบาย บ้านที่มีขนาดใหญ่ด้านข้าง และมันเป็นเพียงครึ่งกิโลเมตรจากแม่น้ำเพื่อให้พวกเขาซื้อเรือ .

3mr ดันแคนเป็นนักชีววิทยา ที่ดีมาก และในโรงงานทั้งวันเขาต้องทดสอบชนิดที่แตกต่างกันของสี วันหนึ่งเขาแบ่งบางส่วนของผลิตภัณฑ์ของเสียที่ขาของเขา และเขาต้องไปหาหมอ เพราะด้านซ้ายเป็นสีแดง ที่เจ็บปวดบนผิวของเขา . . . . . .