The aim of this clinical and confoc

The aim of this clinical and confocal laser scanning microscopic study was to compare the effects of two frequently used archwires on tooth movement and root resorption. A total of 84 premolars in 27 individuals (10 boys, 17 girls, with a mean age of 12.5 years) was moved buccally with an experimental fixed orthodontic appliance. In a split mouth experimental design the premolar on one side was activated with a stainless steel wire with a buccal offset of 1 mm, which was reactivated every four weeks and the contralateral premolar was moved with a superelastic wire with a force plateau of 0.8–1 N. This wire had an initial activation of 4.5 mm and was not reactivated during the 12‐week experimental period. At the end of the experimental period the teeth were extracted. Six premolars were used as control teeth and were extracted before the experiment started. Tooth displacement was studied three‐dimensionally on dental casts with a co‐ordinate measuring machine. The depth, perimeter, area, and volume of the resorption lacunae was measured using three‐dimensional digital images made with a confocal laser scanning microscope (CLSM). On these images the resorbed portions of the root surface were ‘reconstructed’ mathematically.

The results show that the teeth activated with the superelastic wire moved significantly more than the teeth with the steel wire during the experimental period. The depth of the resorption lacunae did not differ significantly between the groups; however, perimeter, area, and volume of the resorption lacunae on the teeth of the ‘superelastic group’ were 140 per cent greater than on the teeth of the ‘steel group’.

It may be concluded that a greater amount of tooth movement occurred with superelastic wires, offering a force level of 0.8–1 N compared with stainless steel wires, with initially higher but rapidly declining forces in an experimental set up for a period of 12 weeks. The amount of root resorption was significantly larger in the superelastic group.
Copyright European Orthodontic Society 2003

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของนี้เลเซอร์คลินิก และ confocal สแกนศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์คือ การเปรียบเทียบผลของสองมักใช้ archwires resorption เคลื่อนไหวและรากฟัน จำนวน 84 premolars ใน 27 คน (ชาย 10 หญิง 17 อายุเฉลี่ย 12.5 ปี) ถูกย้ายไป buccally กับอุปกรณ์เดย์คงทดลอง ในการแยกปากออกแบบการทดลอง premolar ด้านหนึ่งถูกเปิดใช้งาน ด้วยลวดเหล็กกล้าไร้สนิมกับออฟเซ็ต buccal มม. 1 ซึ่งถูกเรียกใช้ทุก 4 สัปดาห์ และ contralateral premolar ถูกย้าย ด้วยลวด superelastic กับกองทัพราบสูง 0.8 – 1 N. สายนี้มีการเปิดใช้งานเริ่มต้น 4.5 มม. และไม่ถูกเรียกใช้ในระหว่างระยะเวลาทดลอง 12‐week มีแยกฟันเมื่อสิ้นสุดระยะเวลาทดลอง Premolars 6 ใช้เป็นควบคุมฟัน และถูกสกัดก่อนเริ่มต้นทดลอง ปริมาณกระบอกสูบฟัน three‐dimensionally ศึกษาใน casts ฟันด้วย co‐ordinate เป็นเครื่องวัดได้ ความลึก ขอบเขต พื้นที่ และปริมาณ พ.ศ.2550 resorption ถูกวัดโดยใช้ภาพดิจิตอล three‐dimensional ทำ ด้วยเลเซอร์ confocal สแกนกล้องจุลทรรศน์ (CLSM) ในภาพเหล่านี้ ส่วน resorbed ของผิวรากถูก 'เชิด' mathematicallyผลลัพธ์แสดงว่า ฟันใช้ลวด superelastic ย้ายมากมากกว่าฟันกับเหล็กลวดในระหว่างระยะเวลาทดลอง ความลึกของ พ.ศ.2550 resorption ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ขอบเขต พื้นที่ และปริมาณของ พ.ศ.2550 resorption บนฟันของ 'กลุ่ม superelastic' ถูกร้อย 140 มากกว่าบนฟันของ 'กลุ่มเหล็ก'จึงอาจสรุปได้ว่า จำนวนฟันเคลื่อนไหวมากกว่าที่เกิดขึ้นกับสาย superelastic เสนอแรงระดับ 0.8-1 N เมื่อเทียบกับสายสแตนเลส กับเริ่มสูงแต่ลงกองในชุดการทดลองอย่างรวดเร็วขึ้นเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ จำนวน resorption รากมีขนาดใหญ่อย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม superelasticลิขสิทธิ์ยุโรปเดย์สังคม 2003

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการสแกนเลเซอร์คลินิกและ confocal นี้ศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์เพื่อเปรียบเทียบผลกระทบของสอง archwires ที่ใช้บ่อยในการเคลื่อนไหวฟันและรากฟันละลาย จำนวน 84 premolars ใน 27 บุคคล (10 ชาย 17 หญิงอายุเฉลี่ย 12.5 ปี) ถูกย้าย buccally กับเครื่องใช้จัดฟันทดลองคงที่ ในการแยกปากฟันกรามน้อยการออกแบบการทดลองในด้านหนึ่งถูกเปิดใช้งานด้วยลวดสแตนเลสที่มีแก้มชดเชยของ 1 มิลลิเมตรซึ่งก็เปิดทุกสี่สัปดาห์และฟันกรามน้อย contralateral ถูกย้ายไปอยู่กับลวดยืดหยุ่นอย่างสูงกับที่ราบสูงแรงของ 0.8-1 N. สายนี้มีการเปิดใช้งานเริ่มต้นของ 4.5 มิลลิเมตรและไม่ได้เปิดใช้งานในช่วงระยะเวลาการทดลอง 12 สัปดาห์ เมื่อสิ้นสุดระยะเวลาการทดลองฟันถูกสกัด หก premolars ถูกนำมาใช้เป็นฟันการควบคุมและสกัดก่อนการทดลองเริ่มต้น แทนที่ฟันได้ศึกษาสามมิติในบรรยากาศทางทันตกรรมที่มีเครื่องวัดพิกัด ความลึกปริมณฑลพื้นที่และปริมาณของ lacunae สลายถูกวัดโดยใช้ภาพดิจิตอลสามมิติที่ทำด้วยกล้องจุลทรรศน์ confocal เลเซอร์สแกน (CLSM) ในภาพเหล่านี้บางส่วนละลายของพื้นผิวรากถูก 'สร้างขึ้นใหม่' ทางคณิตศาสตร์. ผลปรากฏว่าฟันเปิดใช้งานด้วยลวดยืดหยุ่นอย่างสูงย้ายอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าฟันด้วยลวดเหล็กในช่วงระยะเวลาการทดลอง ความลึกของ lacunae สลายไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม; แต่ปริมณฑลพื้นที่และปริมาณของ lacunae สลายบนฟันของ 'กลุ่มยืดหยุ่นอย่างสูง' เป็นร้อยละ 140 มากกว่าบนฟันของ 'กลุ่มเหล็ก'. มันอาจจะสรุปได้ว่าจำนวนมากของการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นกับฟัน สายยืดหยุ่นอย่างสูง, นำเสนอระดับแรงของ 0.8-1 ไม่มีเมื่อเทียบกับสายสแตนเลสกับกองกำลังในขั้นต้นที่สูงขึ้น แต่ลดลงอย่างรวดเร็วในการทดลองการตั้งค่าสำหรับระยะเวลา 12 สัปดาห์ที่ผ่านมา ปริมาณของรากฟันละลายอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่ในกลุ่มยืดหยุ่นอย่างสูง. ลิขสิทธิ์ยุโรปฟันสังคม 2003

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของทางคลินิก และด้วยเลเซอร์สแกนกล้องจุลทรรศน์ศึกษาเปรียบเทียบผลของทั้งสองที่ใช้บ่อยในการเคลื่อนไหว archwires ฟันและการละลายของราก จากทั้งหมด 84 ซี่ใน 27 ราย ( 10 ชาย 17 หญิง ที่มีอายุเฉลี่ย 12.5 ปี ) ถูกย้าย buccally กับการทดลองถาวร จัดฟัน เครื่องใช้ไฟฟ้าในการแยกปากทดลองออกแบบฟันกรามน้อยข้างหนึ่งถูกกระตุ้นด้วยลวดสแตนเลส พร้อมชดเชยระดับ 1 มิลลิเมตร ซึ่งถูกใช้ทุกสัปดาห์และฟันกรามน้อยรูปขนาดย่อที่ถูกย้ายด้วยลวด superelastic ด้วยพลังที่ราบสูง 0.8 – 1 . สายนี้มีการเปิดใช้งานเริ่มต้น 4.5 มิลลิเมตร และไม่เปิดในช่วง‐สัปดาห์ 12 สัปดาห์ที่ส่วนท้ายของสัปดาห์ที่ฟันสกัด หกซี่ฟันที่ใช้ควบคุมและถูกสกัดก่อนทดลอง . แทนที่ฟันเรียนสาม‐มิติบนเฝือกฟันกับ Co ‐บวชพระวัดเครื่อง ความลึก , ปริมณฑล , เขต ,และปริมาณของการละลายของกรุงเทพมหานครได้ใช้สาม‐มิติภาพดิจิตอลได้ด้วยเลเซอร์ ด้วยกล้องจุลทรรศน์ ( clsm ) ภาพเหล่านี้ resorbed บางส่วนของพื้นผิวราก ' เกียรติยศ ' mathematically .

ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าฟันใช้งานกับสาย superelastic ย้ายอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าฟันเหล็กลวดในช่วงระยะเวลาทดลอง ความลึกของการละลายของกรุงเทพมหานครไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ปริมณฑล พื้นที่และปริมาณของการละลายของกรุงเทพมหานครบนฟันของ superelastic ' กลุ่ม ' พบ 140 ร้อยละมากกว่าในฟันของ ' กลุ่ม ' เหล็ก

อาจจะสรุปได้ว่า ปริมาณที่มากขึ้นของการเคลื่อนไหวของฟันที่เกิดกับ superelastic สายไฟ ให้บังคับระดับ 0.8 - 1 N เมื่อเทียบกับสายสแตนเลสกับเริ่มสูงขึ้น แต่ลดลงอย่างรวดเร็วบังคับในชุดทดลองเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ ปริมาณการละลายของรากฟันอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่ในกลุ่ม superelastic .
ลิขสิทธิ์ 2546 ทันตกรรมจัดฟันสังคมยุโรป