She stared at Chen Chang Sheng’s ey

She stared at Chen Chang Sheng’s eyes and thought that she would have to take more risk by killing him than trusting him.

“Would you keep the secret for me?” she asked.

She and Chen Chang Sheng were enemies, but for no particular reason, she believed in Chen Chang Sheng’s promise. What Chen Chang Sheng wanted was much simpler. Since she started to ask for medicine, the relationship between them was no longer that of enemies, but of a physician and his patient.

As a physician, he obviously had to keep the secret of his patients, so he nodded.

“How should I cure it? Do you want me to diagnose your pulse?”
Mo Yu remembered that he was Taoist Ji’s disciple so she felt a bit more confident in him. Raising her hand and extending it to the front of his eyes, she said, “it’s better if you don’t give medicine.”

Chen Chang Sheng understood why she said this. It was because it was very hard to keep it a secret when there were dregs of decoction. Thinking that this girl who seemed to live a good life was actually living so cautiously as if she was living in the abyss everyday made him disliked her less for no good reason.

He softly placed his finger on her wrist. After a short while, he made his decision. He said, “It’s fine if you don’t take medicine, it’s just going to take longer time.”

Mo Yu felt more relax hearing his words.

“Relax your mind, take a walk more often, eat more porridge of coix seeds, and then…”
Chen Chang Sheng looked at the middle of her eyebrows, the leftover of makeups was already washed off, yet there was still a bit dryness. After hesitating for a while, he said, “some symptoms will be cured naturally after marriage.”

Mo Yu felt a bit surprised, then she realized that her cheeks suddenly turned red while her face looked angry.

She harshly stared at him but she didn’t say anything. She just left.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอจ้องไปที่ดวงตาเฉินช้าง Sheng และคิดว่า เธอจะต้องใช้ความเสี่ยงเพิ่มเติมตามฆ่ากว่าวางใจเขา"จะคุณเก็บความลับให้ฉัน" เธอถามเธอและ Chen Sheng ช้างถูกศัตรู แต่ไม่มีเหตุผลใด เธอเชื่อในสัญญาเฉินช้าง Sheng ต้องการของ Chen Sheng ช้างได้ง่ายมาก ตั้งแต่เธอเริ่มต้นการถามทางการแพทย์ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นที่ ของศัตรู แต่แพทย์และคนไข้ของเขาเป็นแพทย์ เห็นได้ชัดว่าเขาจะเก็บความลับของผู้ป่วยของเขา ดังนั้นเขาเลยต้อง"วิธีควรฉันจะรักษามันได้อย่างไร คุณอยากให้ผมวิเคราะห์ชีพจรของคุณ"ยูโมจำได้ว่า เขาเป็นสาวกลัทธิเต๋าจิเพื่อให้เธอรู้สึกมั่นใจในตัวเขาเป็นบิตเพิ่มเติม ยกมือของเธอ และขยายด้านหน้าของดวงตาของเขา เธอกล่าวว่า "มันดีกว่าถ้าคุณไม่ให้ยา"Chen Sheng ช้างเข้าใจทำไมเธอพูดไป ก็เพราะมันยากมากที่จะเก็บไว้เป็นความลับเมื่อมีกากของยาต้ม คิดว่า ผู้หญิงคนนี้ที่ดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีถูกจริงอยู่ดังนั้นด้วยความระมัดระวังเช่นถ้าเธอได้อาศัยอยู่ในนรกทุกวันทำให้เขาไม่ชอบน้อยของเธอไม่มีเหตุผลที่ดีเขาเบา ๆ วางนิ้วบนข้อมือของเธอ หลังสั้น เขาตัดสินใจเขา เขากล่าวว่า "มันเป็นดีถ้าคุณไม่ใช้ยา มันก็จะใช้เวลานาน"ยูโมรู้สึกเพิ่มเติมผ่อนคลายได้ยินคำพูดของเขา"กินโจ๊กมากขึ้นของเมล็ด coix ผ่อนคลายจิตใจ เดินเล่นบ่อยแล้ว..."Chen Sheng ช้างมองไปที่ตรงกลางของคิ้วของเธอ เหลือของ makeups ถูกแล้วล้างออก ยังมันยังมีความแห้งกร้านเป็นบิต หลังจากอย่าลังเลใจครู่ เขากล่าว, "อาการบางอย่างจะได้รับการรักษาตามธรรมชาติหลังจากแต่งงาน"ยูโมรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แล้วเธอรู้ว่า แก้มของเธอก็กลายสีแดงในขณะที่ใบหน้าของเธอดูโกรธเธอจ้องเขาอย่างรุนแรง แต่เธอไม่พูดอะไร เธอเหลือเพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอจ้องมองมาที่ตาของเฉินช้าง Sheng และคิดว่าเธอจะต้องรับความเสี่ยงมากขึ้นโดยการฆ่าเขามากกว่าไว้วางใจเขา.

"คุณจะเก็บเป็นความลับสำหรับฉัน?" เธอถาม.

เธอกับเฉินช้าง Sheng เป็นศัตรู แต่สำหรับเหตุผลใดไม่มี เธอเชื่อในสัญญา Chen Sheng ของช้าง สิ่งที่เฉินช้าง Sheng ต้องการก็ง่ายมาก ตั้งแต่เธอเริ่มที่จะขอยาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ไม่ได้ว่าของศัตรู แต่แพทย์และผู้ป่วยของเขา.

ในฐานะที่เป็นแพทย์เขาเห็นได้ชัดว่ามีการรักษาความลับของผู้ป่วยของเขาเพื่อให้เขาพยักหน้า.

"ฉันควร รักษามันได้หรือไม่ คุณต้องการให้ฉันที่จะวินิจฉัยชีพจรของคุณ? "
โมยูจำได้ว่าเขาเป็นสาวกลัทธิเต๋าจีเพื่อให้เธอรู้สึกบิตมีความมั่นใจในตัวเขา ยกมือของเธอและขยายไปยังด้านหน้าของดวงตาของเขาที่เธอกล่าวว่า "มันจะดีกว่าถ้าคุณไม่ให้ยา."

เฉินช้าง Sheng เข้าใจว่าทำไมเธอกล่าวว่านี้ มันเป็นเพราะมันเป็นเรื่องยากมากที่จะเก็บไว้เป็นความลับเมื่อมีกากของยาต้ม คิดว่าผู้หญิงคนนี้ที่ดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีเป็นจริงที่อยู่อาศัยเพื่อให้ระมัดระวังราวกับว่าเธออาศัยอยู่ในนรกในชีวิตประจำวันทำให้เขาไม่ชอบขี้หน้าเธอน้อยลงสำหรับการไม่มีเหตุผลที่ดี.

เขาเบา ๆ วางนิ้วมือของเขาบนข้อมือของเธอ หลังจากที่ในขณะระยะสั้นเขาทำให้การตัดสินใจของเขา เขากล่าวว่า "มันเป็นเรื่องดีถ้าคุณไม่ได้ใช้ยาก็เพิ่งจะใช้เวลานาน."

โม Yu รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นที่ได้ยินคำพูดของเขา.

"ผ่อนคลายจิตใจของคุณใช้เวลาเดินบ่อยขึ้นกินโจ๊กมากขึ้นของเมล็ด Coix, และแล้ว ... "
เฉินช้าง Sheng มองไปที่ตรงกลางของคิ้วของเธอที่เหลือของการแต่งหน้าที่ถูกล้างออกแล้ว แต่ยังคงมีบิตความแห้งกร้าน หลังจากลังเลใจในขณะที่เขากล่าวว่า "อาการบางอย่างจะได้รับการรักษาตามธรรมชาติหลังจากการแต่งงาน."

โม Yu รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแล้วเธอรู้ว่าแก้มของเธอจู่ ๆ ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะที่ใบหน้าของเธอมองโกรธ.

เธออย่างรุนแรงจ้องมองมาที่เขา แต่เธอ didn 'T พูดอะไร เธอเหลือเพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอจ้องเฉินฉาง เซิง ตา และคิดว่าเธอจะต้องรับความเสี่ยงมากขึ้น โดยการฆ่าเขา มากกว่าเชื่อเขาได้" คุณจะเก็บความลับให้ฉัน " เธอถามเธอ และ เฉินฉาง เซิง เป็นศัตรู แต่ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ เธอเชื่อในสัญญาของเฉินฉางเช็ง ว่าเฉินฉาง เซิง ต้องการได้ง่ายขึ้น ตั้งแต่เธอเริ่มถามถึงยา ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่มีอีกต่อไปว่า ศัตรู แต่ของแพทย์และคนไข้ของเขาเป็นหมอ เขาคงต้องเก็บความลับของคนไข้ เขาจึงพยักหน้า" ฉันจะรักษามัน ? คุณอยากให้ฉันตรวจชีพจรของคุณ "โม ยู จำได้ว่าเขาเป็นสาวกเต๋าจีดังนั้นเธอจึงรู้สึกมั่นใจมากขึ้นในตัวเขา ชูมือของเธอและยื่นไปตรงหน้าเขา เธอกล่าวว่า " มันจะดีกว่าถ้าคุณไม่ต้องให้ยา "เฉินฉาง เซิง เข้าใจเหตุผลที่เธอพูดแบบนี้ มันเป็นเพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะเก็บมันไว้เป็นความลับ เมื่อมีตะกอนของยาต้ม . คิดว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนมีชีวิตที่ดีจริง ๆอยู่ระวัง ราวกับว่าเธออยู่ในเหวทุกวันทำให้เขาเกลียดเธอน้อยลงสำหรับเหตุผลที่ไม่ดีเขาเบา ๆวางนิ้วมือบนข้อมือเธอ หลังจากที่ในขณะสั้น ๆที่เขาทำให้การตัดสินใจของเขา เขากล่าวว่า " ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่กินยา มันต้องใช้เวลานาน "โม ยูรู้สึกผ่อนคลายมากที่ได้ยินคำพูดของเขาผ่อนคลายจิตใจของคุณ ไปเดินบ่อย กินมากขึ้นของเมล็ด coix แล้ว . . . . . . . "เฉินฉาง เซิง มองตรงกลางของคิ้วของเธอ ที่เหลือของเครื่องสำอางแล้วล้างออก แต่ยังคงมีบิตที่แห้งกร้าน หลังจากลังเลอยู่สักพัก เขาบอกว่า บางอาการก็หายเองตามธรรมชาติหลังแต่งงาน " .โม ยูรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอก็ตระหนักว่า แก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ในขณะที่ใบหน้าของเธอดูโกรธเธอหยาบคายจ้องมองเขา แต่เธอไม่พูดอะไรเลย เธอเพิ่งออกไป