5. Conditioning and extinction in P

5. Conditioning and extinction in PTSD
5.1. Psychophysiological studies
As detailed in Section 3.1.1, psychophysiological measures are a valuable tool for assessing fear conditioning and extinction in healthy humans. Researchers have also used these tools to explore fear conditioning and extinction abnormalities in PTSD (reviewed in Lissek et al., 2005 and Pitman et al., 2012). Based upon that literature,Guthrie and Bryant (2006) suggested that alterations in psychophysiological responses that characterize PTSD during fear conditioning and extinction include (1) greater psychophysiological response to USs; (2) greater psychophysiological responses during conditioning; and (3) higher continued psychophysiological responses to CSs during extinction learning. We will focus on the latter two points because the first is not as directly relevant to fear conditioning and extinction.
During the acquisition of conditioned fear, participants with PTSD exhibit larger differential (CS+ vs. CS−) SCR, EMG, and HRR responses relative to individuals without PTSD (Blechert et al., 2007, Glover et al., 2011, Lissek et al., 2005, Orr et al., 2000 and Peri et al., 2000), although this increased response during acquisition has not been replicated in all studies (Glover et al., 2011, Milad et al., 2008 and Milad et al., 2009).
Studies using SCR, EMG, and HRR also show heightened CRs in individuals with PTSD during extinction learning (Blechert et al., 2007, Lissek et al., 2005, Orr et al., 2000 and Peri et al., 2000) and next-day extinction recall (Milad et al., 2008 and Milad et al., 2009), consistent with the idea that people suffering from PTSD have difficulty learning and remembering that stimuli that used to predict threat no longer do. Research using monozygotic twins discordant for combat exposure suggests that this extinction deficit may be an acquired characteristic of PTSD (Milad et al., 2008); however, reduced extinction learning before trauma exposure has also been linked to PTSD symptom severity after trauma exposure, which suggests that impaired extinction may be a vulnerability factor for PTSD (Guthrie & Bryant, 2006).
Fear-potentiated startle paradigms have also proven to be a useful tool for exploring PTSD-related abnormalities in fear learning and memory. For example, individuals with PTSD show elevated fear-potentiated startle responses in “threat” contexts (Grillon et al., 1998 and Morgan et al., 1995). Fear-potentiated startle can also be used to quantify fear during fear conditioning and extinction paradigms. Such studies demonstrate that while individuals with PTSD are being conditioned, they exhibit enhanced fear-potentiated startle during the presentation of both CS+ and CS− during conditioning (Glover et al., 2011, Grillon and Morgan, 1999 and Norrholm et al., 2011) and sustained fear responses to the CS+ during extinction (Norrholm et al., 2011). Interestingly, heightened fear-potentiated startle to the CS+ predicted re-experiencing symptoms (Glover et al., 2011 and Norrholm et al., 2011) while heightened fear-potentiated startle to the CS− predicted hyperarousal symptoms (Glover et al., 2011). One study also found that an attentional bias towards threat sometimes reported in PTSD (reviewed in Hayes et al., 2012) was associated with increased fear-potentiated startle response to both CS+ and CS− during fear conditioning and extinction (Fani et al., 2012).
One explanation for the fact that individuals with PTSD show elevated fear responses to both CS+ and CS− is that they have an impaired ability to translate the presence of a safety signal into inhibited fear responses (Jovanovic et al., 2012). Using the AX+/BX− conditional discrimination paradigm described in Section 3.1.1 (Jovanovic et al., 2005), researchers learned that despite self-reports indicating that individuals with PTSD appropriately learn that a particular cue (B) signals safety, they are still unable to inhibit their fear-potentiated startle response in its presence (Jovanovic et al., 2009). This manifested in an association between heightened fear-potentiated startle during the BX and AB trials and PTSD symptom severity. This failure of individuals with PTSD to learn the “B” safety signal has been replicated, and in a subsequent study, heightened fear-potentiated startle reactivity to AB trials was associated with hyperarousal symptom severity (Jovanovic et al., 2010). These results, along with psychophysiological studies demonstrating impaired fear extinction, are consistent with a general failure to inhibit learned fear, and may be an intermediate phenotype between the clinical symptoms of PTSD and the dysfunctional neurocircuitry found in this disorder (Jovanovic & Norrholm, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. ปรับ และสูญพันธุ์ใน PTSD5.1. psychophysiological ศึกษารายละเอียดในหัวข้อ 3.1.1 วัด psychophysiological เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าสำหรับประเมินความกลัวนี่และสูญพันธุ์ในมนุษย์ที่มีสุขภาพดี นักวิจัยได้ใช้เครื่องมือเหล่านี้เพื่อสำรวจความกลัวนี่และดับความผิดปกติของ PTSD (ทบทวน Lissek et al., 2005 และพิทแมน et al., 2012) ตามเอกสารที่ประกอบการ Guthrie และไบรอันท์ (2006) แนะนำว่า เปลี่ยนแปลงในการตอบสนอง psychophysiological ที่ PTSD ในห้องกลัวสูญพันธุ์รวมถึง (1) มากกว่า psychophysiological ตอบ USs (2) ตอบ psychophysiological มากกว่าในระหว่างการปรับ และ (3) สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง psychophysiological ตอบ CSs ในระหว่างเรียนรู้ดับ เราจะมุ่งเน้นในสองจุดหลังเนื่องจากครั้งแรกไม่ได้โดยตรงที่เกี่ยวข้องกับกลัวปรับและสูญพันธุ์ระหว่างซื้อของกลัวเครื่องปรับอากาศ ร่วมกับ PTSD แสดงใหญ่ส่วน SCR (CS + เทียบกับ CS−) ดำรง และ HRR ตอบสัมพันธ์กับบุคคลโดย PTSD (Blechert et al., 2007, al. et โกลเวอร์ 2011, Lissek et al., 2005, Orr et al., 2000 และ Peri et al., 2000), แม้ ว่าไม่ได้สำเนาคำตอบเพิ่มขึ้นในระหว่างการซื้อในการศึกษาทั้งหมด (โกลเวอร์ et al , 2011, Milad et al., 2008 และ Milad et al., 2009)ศึกษาใช้ SCR ดำรง และ HRR ยังแสดง CRs แถลงการณ์ในบุคคลที่มี PTSD ในระหว่างเรียนสูญพันธุ์ (Blechert et al., 2007, Lissek et al., 2005, Orr et al., 2000 และ Peri et al., 2000) และวันถัดไปดับเรียกคืน (Milad et al., 2008 และ Milad et al., 2009), สอดคล้องกับความคิดที่ว่า คนที่ทุกข์ทรมานจาก PTSD มีปัญหาในการเรียนรู้และจดจำว่า สิ่งเร้าที่ใช้ในการคาดการณ์ภัยคุกคามไม่ทำ วิจัยใช้คู่ขัดแย้งกัน monozygotic ต่อสู้แสงแนะนำว่า ดุลนี้สูญพันธุ์อาจมีลักษณะการซื้อของ PTSD (Milad et al., 2008); อย่างไรก็ตาม ดับลงเรียนก่อนรับบาดเจ็บได้ถูกเชื่อมโยงไปยังความรุนแรงอาการ PTSD หลังจากบาดเจ็บแสง เห็นว่า ความดับอาจเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับ PTSD (Guthrie และไบรอันท์ 2006)Startle potentiated กลัว paradigms ได้พิสูจน์ให้เป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการสำรวจความผิดปกติของ PTSD ที่เกี่ยวข้องในการเรียนรู้ความกลัวและหน่วยความจำ ตัวอย่าง บุคคลที่ มี PTSD แสดงตอบสนอง startle potentiated กลัวสูงในบริบท "ภัยคุกคาม" (Grillon et al., 1998 และมอร์แกนและ al., 1995) Startle potentiated กลัวสามารถใช้วัดปริมาณความกลัวระหว่าง paradigms ปรับและดับความกลัว การศึกษาดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า ในขณะที่มีการปรับอากาศบุคคล มี PTSD พวกเขาแสดง startle potentiated ความกลัวเพิ่มขึ้นระหว่างการนำเสนอของ CS + และ CS− กลัว sustained ตอบ CS + และปรับ (โกลเวอร์ et al., 2011, Grillon และ มอร์แกน 1999 และ Norrholm et al., 2011) ในระหว่างการสูญพันธุ์ (Norrholm et al., 2011) เป็นเรื่องน่าสนใจ startle potentiated กลัวแถลงการณ์การ CS + ทำนายใหม่ประสบปัญหาเรื่องอาการ (al. et โกลเวอร์ 2011 และ Norrholm et al., 2011) ในขณะที่ startle potentiated ความกลัวสูงจะ CS− ที่ทำนายอาการ hyperarousal (โกลเวอร์ et al., 2011) หนึ่งการศึกษายังพบว่ามีความโน้มเอียง attentional ต่อภัยคุกคามบางรายงานใน PTSD (ทบทวนในเฮยส์ et al., 2012) เกี่ยวข้องกับการตอบสนองเพิ่มความกลัว potentiated startle CS + และ CS− ในห้องกลัวสูญพันธุ์ (Fani et al., 2012)คำอธิบายหนึ่งสำหรับข้อเท็จจริงว่า บุคคลที่ มีดู PTSD ยกกลัวตอบ CS + และ CS− เป็นว่า มีผู้ที่มีความสามารถในการแปลก็สัญญาณความปลอดภัยเข้าห้ามกลัวตอบ (Jovanovic et al., 2012) ใช้ขวาน + /mts กระบวนทัศน์แบ่งแยกเงื่อนไข BX− ที่อธิบายไว้ในหัวข้อ 3.1.1 (Jovanovic et al., 2005), นักวิจัยเรียนรู้ทั้ง ๆ ที่ตนเองรายงานระบุว่า บุคคลที่ มี PTSD เหมาะสมเรียนรู้ว่า (B) สัญลักษณ์เฉพาะสัญญาณความปลอดภัย ยังไม่สามารถยับยั้ง startle potentiated กลัวตอบสนองในสถานะของตน (Jovanovic et al., 2009) นี้ที่ประจักษ์ในความสัมพันธ์ระหว่าง startle potentiated กลัวสูงระหว่างทดลอง BX และ AB และความรุนแรงของอาการ PTSD มีการจำลองแบบนี้ความล้มเหลวของบุคคลที่มี PTSD เพื่อศึกษาสัญญาณความปลอดภัย "B" และในการศึกษาต่อ เกิดปฏิกิริยา startle potentiated กลัวแถลงการณ์การทดลอง AB ที่สัมพันธ์กับความรุนแรงของอาการ hyperarousal (Jovanovic et al., 2010) ผลลัพธ์เหล่านี้ กับการศึกษา psychophysiological เห็นความกลัวสูญพันธุ์ สอดคล้องกับความล้มเหลวทั่วไปเพื่อยับยั้งความกลัวการเรียนรู้ และอาจ ผิด phenotype กลางระหว่างอาการทางคลินิกของ PTSD และ neurocircuitry นบาที่พบในโรคนี้ (Jovanovic & Norrholm, 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5. ปรับอากาศและการสูญเสียในพล็อต
5.1 การศึกษา psychophysiological
ตามรายละเอียดในข้อ 3.1.1 มาตรการ psychophysiological เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าสำหรับการประเมินเครื่องความกลัวและความสูญเสียในมนุษย์ที่มีสุขภาพดี นักวิจัยได้ใช้เครื่องมือเหล่านี้เพื่อสำรวจความผิดปกติของเครื่องความกลัวและความสูญเสียในพล็อต (สอบทานใน Lissek et al., 2005 และพิตแมน et al., 2012) ขึ้นอยู่กับวรรณกรรมที่ Guthrie และไบรอันท์ (2006) ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองที่เป็นลักษณะ psychophysiological พล็อตในช่วงเครื่องความกลัวและความสูญเสียรวมถึง (1) การตอบสนองมากขึ้นเพื่อ psychophysiological ยูเอส; (2) การตอบสนองมากขึ้นในช่วง psychophysiological ปรับอากาศ และ (3) การตอบสนอง psychophysiological อย่างต่อเนื่องที่สูงขึ้นเพื่อการเรียนรู้ CSS ในระหว่างการสูญพันธุ์ เราจะมุ่งเน้นไปที่หลังสองจุดเนื่องจากครั้งแรกไม่เป็นที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับความกลัวและการสูญเสียเครื่อง.
ในช่วงการเข้าซื้อกิจการของความกลัวปรับอากาศที่ผู้เข้าร่วมกับพล็อตที่มีขนาดใหญ่จัดแสดงที่แตกต่างกัน (CS + กับ CS-) SCR, อีเอ็มและการตอบสนอง HRR ญาติ ให้กับประชาชนโดยไม่ต้องพล็อต (Blechert et al., 2007 โกลเวอร์ et al., 2011 Lissek et al., 2005, ออร์ et al., 2000 และ Peri et al., 2000) ถึงแม้นี่จะเพิ่มขึ้นการตอบสนองในช่วงการเข้าซื้อกิจการยังไม่ได้รับ จำลองแบบในการศึกษาทั้งหมด (โกลเวอร์ et al., 2011 Milad et al., 2008 และสูงศักดิ์ et al., 2009).
การศึกษาการใช้ SCR, อีเอ็มและ HRR ยังแสดงความคิดริเริ่ม CRs ในบุคคลที่มีพล็อตในช่วงการเรียนรู้การสูญพันธุ์ (Blechert et al, . 2007 Lissek et al., 2005, ออร์ et al., 2000 และ Peri et al., 2000) และวันถัดไปเรียกคืนการสูญพันธุ์ (Milad et al., 2008 และสูงศักดิ์ et al., 2009) สอดคล้องกับ ความคิดที่ว่าคนที่ทุกข์ทรมานจากพล็อตจะมีความยากลำบากและการเรียนรู้จดจำว่าสิ่งเร้าที่ใช้ในการทำนายภัยคุกคามที่ไม่ได้ทำ การวิจัยโดยใช้ฝาแฝด monozygotic ไม่ปรองดองกันสำหรับการเปิดรับแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้การขาดดุลการสูญเสียนี้อาจจะเป็นลักษณะที่ได้มาจากการพล็อต (Milad et al, 2008.); แต่การเรียนรู้การสูญเสียลดลงก่อนที่จะเปิดรับบาดเจ็บยังได้รับการเชื่อมโยงกับความรุนแรงของอาการพล็อตหลังจากได้รับบาดเจ็บซึ่งแสดงให้เห็นว่าการสูญเสียความบกพร่องอาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับพล็อต (Guthrie และไบรอันท์, 2006).
ความกลัว-potentiated กระบวนทัศน์ตกใจได้พิสูจน์แล้วยังเป็น เครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการสำรวจความผิดปกติของพล็อตที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ในความกลัวและความทรงจำ ตัวอย่างเช่นบุคคลที่มีพล็อตแสดงการตอบสนองความกลัวตกใจ potentiated สูงใน "ภัยคุกคาม" บริบท (Grillon et al., 1998 และมอร์แกน et al., 1995) ตกใจกลัว potentiated นอกจากนี้ยังสามารถใช้ในการวัดปริมาณความกลัวระหว่างเครื่องกลัวและกระบวนทัศน์การสูญพันธุ์ การศึกษาดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าในขณะที่บุคคลที่มีพล็อตที่มีการปรับอากาศพวกเขาแสดงเพิ่มความกลัว potentiated ตกใจในระหว่างการนำเสนอของทั้งสอง CS + และ CS- ระหว่างเครื่อง (โกลเวอร์ et al., 2011 Grillon และมอร์แกน, ปี 1999 และ Norrholm et al., 2011 ) และการตอบสนองความกลัวอย่างยั่งยืนให้กับลูกค้าในช่วง + สูญพันธุ์ (Norrholm et al., 2011) ที่น่าสนใจมีความคิดริเริ่มความกลัว potentiated ตกใจกับ CS + คาดการณ์อาการอีกครั้งประสบ (โกลเวอร์ et al., 2011 และ Norrholm et al., 2011) ในขณะที่ความคิดริเริ่มความกลัว potentiated ตกใจไป CS- ที่คาดการณ์อาการ hyperarousal (โกลเวอร์ et al., 2011 ) ผลการศึกษายังพบว่าอคติตั้งใจต่อภัยคุกคามบางครั้งการรายงานในพล็อต (สอบทานใน Hayes et al., 2012) ที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองความตกใจกลัว potentiated เพิ่มขึ้นทั้ง CS + และ CS- ระหว่างเครื่องความกลัวและความสูญเสีย (Fani et al., 2012).
หนึ่งคำอธิบายความจริงที่ว่าบุคคลที่มีพล็อตแสดงการตอบสนองความกลัวที่สูงทั้ง CS + และ CS- ก็คือพวกเขามีความสามารถที่จะแปลความบกพร่องการปรากฏตัวของสัญญาณความปลอดภัยเข้าไปในการตอบสนองความกลัวยับยั้ง (Jovanovic et al., 2012) ใช้ขวาน + / BX- กระบวนทัศน์การเลือกปฏิบัติตามเงื่อนไขที่ระบุไว้ในมาตรา 3.1.1 (Jovanovic et al., 2005) นักวิจัยได้เรียนรู้ว่าแม้จะมีรายงานที่ตัวเองแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีพล็อตที่เหมาะสมได้เรียนรู้ว่าคิวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (B) ส่งสัญญาณความปลอดภัยที่พวกเขาจะ ยังไม่สามารถยับยั้งการตอบสนองความตกใจกลัว potentiated พวกเขาในการแสดงตน (Jovanovic et al., 2009) นี้ประจักษ์ในความสัมพันธ์ระหว่างความตกใจกลัว potentiated มีความคิดริเริ่มในช่วงการทดลอง BX และ AB พล็อตและอาการรุนแรง ความล้มเหลวของบุคคลที่มีพล็อตที่จะเรียนรู้ "B" สัญญาณความปลอดภัยที่ได้รับการจำลองแบบและในการศึกษาต่อมามีความคิดริเริ่มความกลัว potentiated ปฏิกิริยาตกใจไปทดลอง AB มีความสัมพันธ์กับความรุนแรงของอาการ hyperarousal (Jovanovic et al., 2010) ผลเหล่านี้พร้อมกับการศึกษา psychophysiological แสดงให้เห็นถึงการสูญเสียความกลัวบกพร่องมีความสอดคล้องกับความล้มเหลวทั่วไปในการยับยั้งความกลัวได้เรียนรู้และอาจจะเป็นฟีโนไทป์กลางระหว่างอาการทางคลินิกของพล็อตและ neurocircuitry ผิดปกติที่พบในโรคนี้ (Jovanovic และ Norrholm 2011) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . ปรับอากาศและการสูญพันธุ์ใน PTSD
5.1 psychophysiological การศึกษา
ตามรายละเอียดในส่วน 3.1.1 มาตรการ psychophysiological เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าสำหรับการประเมินกลัวปรับอากาศและการสูญพันธุ์ในคนสุขภาพดี นักวิจัยได้ใช้เครื่องมือเหล่านี้เพื่อสํารวจกลัวปรับอากาศและการสูญเสียความผิดปกติของ PTSD ( ดูใน lissek et al . , 2005 และ พิตแมน et al . , 2012 )ขึ้นอยู่กับว่า วรรณกรรม และ Guthrie ไบรอันต์ ( 2006 ) พบว่า การเปลี่ยนแปลงในลักษณะการตอบสนองที่ psychophysiological PTSD ระหว่างการปรับความกลัวและการสูญพันธุ์ ได้แก่ ( 1 ) การเพิ่ม psychophysiological เรือรบ ; ( 2 ) psychophysiological มากขึ้นการตอบสนองระหว่างการปรับสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง และ ( 3 ) การตอบสนอง psychophysiological เพื่อ CSS ในการเรียนรู้การสูญพันธุ์เราจะเน้นหลังสองจุด เพราะครั้งแรกที่ไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับความกลัวปรับอากาศและการสูญพันธุ์ .
ในระหว่างการเข้าซื้อกิจการของเว็บไซด์ ความกลัว ผู้เข้าร่วมมี PTSD มีความแตกต่างขนาดใหญ่ ( CS กับ CS − ) SCR , EMG , TV ตอบสนองและสัมพันธ์กับบุคคล โดยไม่มี PTSD ( blechert et al . , 2007 , โกลเวอร์ ร้อยเอ็ด al . , 2011 , lissek et al . , 2005 , ออร์ et al . , 2000 และเปริ et al . ,2000 ) แต่นี้เพิ่มขึ้นในการตอบสนองได้แบบในการศึกษา ( โกลเวอร์ et al . , 2011 , ผู้หญิงสูงศักดิ์ et al . , 2008 และผู้หญิงสูงศักดิ์ et al . , 2009 ) .
ศึกษาการใช้ SCR , EMG , TV และยังแสดงความจำในบุคคลที่มี PTSD ในการสูญพันธุ์การเรียนรู้ ( blechert et al . 2007 lissek et al . , 2005 , ออร์ et al . , 2000 และเปริ et al . ,2000 ) และวันถัดไปการเรียกคืน ( ผู้หญิงสูงศักดิ์ et al . , 2008 และผู้หญิงสูงศักดิ์ et al . , 2009 ) , สอดคล้องกับความคิดของคนที่ทุกข์ทรมานจากอาการ PTSD มีปัญหาในการเรียนรู้ และจดจำว่า สิ่งเร้าที่ใช้ทำนายภัยคุกคามที่ไม่ทำ การวิจัยที่ใช้สำหรับการต่อสู้กับฝาแฝดโมโนไซโกติกชั่นแสดงให้เห็นว่านี้อาจจะได้รับการขาดลักษณะของ PTSD ( ผู้หญิงสูงศักดิ์ et al . ,2008 ) ; อย่างไรก็ตาม , ลดการสูญเสียการเรียนรู้ก่อนที่จะเปิดรับบาดเจ็บยังได้รับการเชื่อมโยงกับภาวะความรุนแรงของอาการหลังจากได้รับบาดเจ็บ ซึ่งบ่งบอกว่าบกพร่องการสูญพันธุ์อาจเป็นช่องโหว่ที่มี PTSD ( Guthrie & Bryant , 2006 ) .
กลัวไม่มีสะดุ้งก่อนได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการค้นหาที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติในการเรียนรู้ภาวะความกลัว และหน่วยความจำ ตัวอย่างเช่นบุคคลที่มี PTSD แสดงสูงกลัวไม่มีการ " คุกคาม " ตกใจในบริบท ( grillon et al . , 1998 และมอร์แกน et al . , 1995 ) กลัวไม่มีสะดุ้ง ยังสามารถใช้ปริมาณความกลัวในความกลัวและการปรับกระบวนทัศน์ . การศึกษาดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า ในขณะที่บุคคลที่มี PTSD มีการปรับอากาศพวกเขาแสดงเพิ่มความกลัวมากกว่าตกใจในการนำเสนอทั้ง CS CS และในระหว่างการปรับอากาศ ( −โกลเวอร์ et al . , 2011 , grillon และมอร์แกน , 1999 และ norrholm et al . , 2011 ) และได้รับการตอบสนองความกลัวกับ CS ในการสูญพันธุ์ ( norrholm et al . , 2011 ) อย่างน่าสนใจ , ความกลัวมากกว่าตกใจกับ CS คาดจะพบอาการ ( โกลเวอร์ et al . ,2011 และ norrholm et al . , 2011 ) ในขณะที่ความกลัวมากกว่าตกใจกับ CS −ทำนายอาการ hyperarousal ( โกลเวอร์ et al . , 2011 ) การศึกษาหนึ่งพบว่ามีความสนใจต่อการคุกคามบางครั้งรายงานใน PTSD ( ดูใน Hayes et al . ,2555 ) เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความกลัวมากกว่าการตอบสนองทั้งตกใจและ CS CS −ระหว่างการปรับความกลัวและการสูญเสีย ( แฟน et al . , 2012 )
1 คำอธิบายสำหรับข้อเท็จจริงที่ว่าบุคคลที่มี PTSD ให้ยกระดับการตอบสนองความกลัวทั้ง CS และ CS −คือว่าพวกเขามีความความสามารถในการแปลมีความปลอดภัย สัญญาณเข้ายับยั้งการตอบสนองความกลัว ( โยวาโนวิซ et al . , 2012 )ใช้ขวาน / BX −เงื่อนไขการแบ่งแยก กระบวนทัศน์ที่อธิบายไว้ในมาตรา 3.1.1 ( โยวาโนวิซ et al . , 2005 ) , นักวิจัยได้เรียนรู้ว่า แม้ self-reports ระบุว่าบุคคลที่มีภาวะเหมาะสมเรียนรู้ว่าคิวโดยเฉพาะ ( ข ) ตู้สัญญาณ พวกเขายังสามารถยับยั้งการตอบสนองของความกลัวมากกว่าตกใจในการปรากฏตัวของมัน ( โยวาโนวิซ et al . , 2009 )นี้ปรากฏในความสัมพันธ์ระหว่าง ความกลัวมากกว่าตกใจใน BX และการทดลอง และภาวะความรุนแรงของอาการจาก ความล้มเหลวของบุคคลกับ PTSD เพื่อเรียนรู้ " B " สัญญาณความปลอดภัยได้รับซ้ำและในการศึกษาต่อมา , ความสะดุ้งกลัวไม่มีการทดลอง AB มีความสัมพันธ์กับความรุนแรงของอาการ hyperarousal ( โยวาโนวิซ et al . , 2010 )ผลลัพธ์เหล่านี้พร้อมกับ psychophysiological แสดงความกลัวการสูญเสียทางการศึกษาให้มีความสอดคล้องกับความล้มเหลวทั่วไปเพื่อยับยั้งการเรียนรู้ความกลัว และอาจจะเป็นการขั้นกลางระหว่างอาการทางคลินิกของ PTSD และผิดปกติที่พบในโรคนี้ neurocircuitry ( โยวาโนวิซ& norrholm , 2011 ) .