Fundamentally, it pertains to "the

Fundamentally, it pertains to "the scope of sensory access and knowledge acquisition and dispersion, and to peoples horizons as social actors Janelle (1973) claims that personal extensibility is "conceptually the reciprocal of time-space convergence" p. 11), and argues that the rapid advances in communication and transportation technologies and their associated institutions imply a "shrinking world", with expanding opportunities for extensibility That is, the focal point of this theory lies in the expansion of opportunities for human interaction, rather than improved abilities for movement over greater distances.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นฐาน การเกี่ยวข้องกับ "ขอบเขต ของเข้าทางประสาทสัมผัส และความรู้มา และแพร่กระจาย และฮอลิซันส์คนเป็นนักแสดงสังคม Janelle (1973) อ้างว่าเพิ่มความสามารถส่วนบุคคล"ทางแนวคิดส่วนกลับของการเข้าหาช่องว่างเวลา" p. 11), จนว่า "หดตัวโลก" กับการขยายโอกาสในการเพิ่มความสามารถที่เป็นสิทธิ์แบบความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในการขนส่งและการสื่อสารเทคโนโลยีและสถาบันของพวกเขาเกี่ยวข้อง จุดเด่นของทฤษฎีนี้อยู่ในการขยายตัวของโอกาสสำหรับมนุษย์โต้ตอบ แทนที่ปรับปรุงความสามารถในการเคลื่อนไหวผ่านระยะทางที่มากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นฐานมันเกี่ยวข้องกับ "ขอบเขตของการเข้าถึงทางประสาทสัมผัสและการได้มาและการกระจายความรู้และเปิดโลกทัศน์ของคนที่เป็นนักแสดงแน็สังคม (1973) อ้างว่าการขยายส่วนบุคคลคือ" แนวคิดซึ่งกันและกันของเวลาพื้นที่ลู่ "พี. 11) และระบุ ที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในการสื่อสารและการขนส่งเทคโนโลยีและสถาบันที่เกี่ยวข้องของพวกเขาบ่งบอกถึง "การหดตัวของโลก" ด้วยการขยายโอกาสในการขยายนั่นคือจุดโฟกัสของทฤษฎีนี้อยู่ในการขยายตัวของโอกาสในการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์มากกว่าความสามารถในการปรับปรุงให้ดีขึ้นสำหรับการเคลื่อนไหว ในระยะทางมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาระ มันเกี่ยวกับ " ขอบเขตของการเข้าถึงการรับความรู้สึกและการแสวงหาความรู้ และการกระจาย และประชาชนขอบเขตสังคมนักแสดงจาเนลล์ ( 1973 ) กล่าวว่า การขยายส่วนบุคคล " แนวคิดแบบ reciprocal บรรจบกัน " ไปหน้า 11 )และระบุว่าความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในเทคโนโลยีการสื่อสารและการขนส่งและสถาบันที่เกี่ยวข้องของพวกเขาหมายถึง " โลกหดตัว " กับ ขยายโอกาสสำหรับการขยายที่เป็นจุดโฟกัสของทฤษฎีนี้อยู่ในการขยายโอกาสในการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์มากกว่าการปรับปรุงความสามารถในการเคลื่อนไหวมากกว่าระยะทางที่มากขึ้น